คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #181 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Shuu」# ภาค Dark Fate '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง & ฉากจบ「Shuu」# ภาค Dark Fate '
 

★ ==【Spoiled ภาค Dark Fate】รูท Sakamaki Subaru บท Dark (มีทั้งหมด 3 บทคือ Dark Maniac Ecstacy) รบกวนไปอ่านบทนำก่อนนะ ใครยังไม่ได้อ่านดูลิ้งได้ที่ spoiler alert จ้า 

 

★ SPOILER ALERT !

- อ่านบทนำ : http://bit.ly/19gV4Px

- Credit : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

 

✿ Dark บทนำ (Prologue) 

 

ความเดิมจากบทนำ หนูยุยตามพวกซาคามากิไปยังโลกปิศาจ เมื่อถึงโลกปิศาจเธอเดินไปเรื่อยๆจนเจอบ้านหลังหนึ่ง เธอตัดสินใจเข้าไปนั่งพักเนื่องจากเดินมานานพอสมควรแล้ว ในบ้านหลังนั้นเองเธอก็ได้พบกับชู 

 

ชูบอกว่าเขาคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องตามมาแน่ๆ พี่ก็เหนื่อยหน่ายตามสไตล์เดิม พี่แกบอกว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่สมัยก่อนเขาชอบหนีมาอยู่บ่อยๆเวลาที่บ้านใหญ่ซาคามากิมีเรื่องวุ่นวาย 

 

ทันใดนั้นอยู่ดีๆพี่แกก็เดินเข้ามาดูดเลือดหน้าตาเฉยเลย (ทีเวลาแบบนี้ล่ะไม่ขี้เกียจ) แต่เป็นเพราะร่างกายหนูยุยรู้สึกไม่ปกติ จึงขอร้องให้เขาพอก่อน ชูบอกเขารู้สึกไม่ดีเวลาอยู่ในบ้านหลังนั้นจึงออกมาอยู่ที่นี่ แต่ยุยเป็นห่วงเพราะว่ากลัวมีอันตราย จึงอยากให้เขากลับไปที่บ้าน ทั้งคู่เลยนั่งฟังเพลงอย่างหวานชื่นด้วยกันสักพัก คุณแม่ (เรย์จิ) ก็มาตามถึงที่ เรย์จิดุชูเรื่องยุยว่าทำไมถึงพายุยมาด้วย เธอแก้ตัวแทนชูว่าเธอเป็นคนมาที่นี่เอง ชูไม่ได้เถียงอะไรเรย์จิและเดินกลับปราสาท 

 

เมื่อกลับมาถึงปราสาท อายาโตะยังไม่ฟื้นอยู่ดี ทำให้ยุยเป็นห่วงเขามากเพราะที่อายาโตะต้องเป็นแบบนี้เป็นความผิดของเธอ เรย์จิบอกว่าตอนนี้ถึงเวลาข้าวเย็นให้ไปกินด้วยกัน แต่ชูบอกเขาจะกลับห้องตัวเอง ยุยรับรู้ได้ว่าชูทำตัวแปลกไปเหมือนพยายามจะหลบหน้าจากทุกคนในบ้าน 

 

ชูบอกว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดอะไร เขาคิดอยู่ตลอดเวลาด้วย .. (น่าจะหมายถึงเรื่องพี่น้อง) สุดท้ายยุยก็ต้องมากินข้าวกับพวกพี่น้องคนอื่นโดยไม่มีชู เธอยังคงสงสัยเรื่องที่ชูพูดเมื่อกี้ 

 

✿ Dark 1

 

ยุยตัดสินใจว่าจะไม่ทำให้เขารู้สึกรำคาญแต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเขากับเธอจะต้องไม่ได้คุยกันเลยแน่ๆ คานาโตะไรโตะเห็นเธอทำหน้าเหมือนกังวลอะไรก็เลยถาม ไรโตะบอกว่าคงเป็นเพราะชูเอาแต่นอน ก็เลยเหงาล่ะสิ 

 

คานาโตะบอกว่าถ้างั้นเขาจะเล่นกับเธอให้เอง ทั้งสองจึงเข้ามาล้อมเธอ ทันใดนั้นชูก็โผล่มา แต่เขาไม่ได้ห้ามอะไรทั้งคู่กลับเดินผ่านไปเฉยๆ ยุยจึงวิ่งตามไปถึงที่ห้องชู ชูบอกว่าเป็นเพราะยุยไว้ใจเจ้าพวกนั้นมากไปก็เลยถูกรุกบ่อยๆ ให้ขัดขืนบ้าง อย่าเปิดช่องว่างให้ผู้ชายคนอื่นนอกจากเขา เขาสั่งให้เราหลับตาลงเพื่อจะลงโทษ เขาบอกว่าวันนี้เขาไม่ปล่อยเธอง่ายๆแน่ให้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้

 

✿ Dark 2

 

ยุยเข้ามาปลุกชูตามคำสั่งของเรย์จิ แต่เธอโดนดึงลงไปนอนด้วยกันซะได้ ยุยพยายามปลุกเขาแต่ก็ไม่ตื่นสักที .. พี่แกก็ละเมอออกมาว่า น่าอร่อยจังนะ แล้วก็กัดขบฟันที่คอเล่นๆ พี่แกเห็นแบบนั้นเลยหัวเราะแล้วบอก ร่างกายของยุยสั่นไปหมดเลยนะ (พี่แกแกล้งละเมอนั่นเอง) 

 

เขาถามว่าให้เขาทำมากกว่านี้มั้ย เพราะยุยดูรู้สึกดีมากเลย ทั้งที่คอ ที่หน้า ที่แขน เขาจะกัดเบาๆให้ทั่วร่างกายเลย ยุยปฏิเสธ แต่เขาไม่ฟังอยู่ดี เขาก็กัดขบๆไปเรื่อยๆ ชูบอกว่าเป็นเพราะปฏิกิริยาของยุยมันทำให้เขาอยากแกล้ง 

 

ยุยพยายามให้ชูลุกจากเตียงอีกครั้ง ชูบอกเขายังง่วงเพราะงั้นเขาจะนอนต่อ พอมียุยอยู่ในอ้อมแขนแล้วทำให้เขานอนหลับ 

 

✿ Dark 3

 

ชูและยุยออกมาอยู่บ้านหลังเดิม (หลังเดียวกับในปฐมบท) ชูเอาแต่นอนฟังเพลงไปเรื่อย ยุยจึงไม่มีอะไรทำ อยากจะคุยก็กลัวจะรบกวน ชูถามเธอว่าเบื่อหรอ ยุยตอบว่าไม่เบื่อหรอกถ้าได้อยู่กับชู ชูบอกว่ายุยคงคิดสินะว่าอยู่ด้วยกันแค่สองคนทั้งทีกลับไม่ทำอะไรเลย (มีพี่แกนี่แหละคิดอยุ่คนเดียวแหม) ชูบอกว่าจะทำตามที่ยุยต้องการก็ได้แต่ต้องรอเพลงนี้จบก่อน =__=' 

 

ยุยได้ยินเสียงค้างคาวแล้วก็ลมแรงทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ชูบอกว่าถ้ากลัวก็มาหาเขาซะ อยู่กับเขาแท้ๆทำไมต้องกลัวด้วย เขาเข้ามากอดเราแล้วบอกว่าถ้าทำแบบนี้คงหายกลัวแล้วสินะ เขาเองพอได้กอดเธอก็รู้สึกอุ่นใจ เขาบอกว่าอย่าไปสนใจเสียงข้างนอก ให้สนใจแต่เขา และจูบยุย เขาบอกให้เธอฟังเสียงเขาจูบเธอก็พอแล้ว

 

✿ Dark 4

 

ยุยกับชูอยู่ในห้องด้วยกัน หนูยุยนั่งคิดเรื่องของชูว่าวันนี้เขาเอาแต่ฟังเพลงเหมือนเดิม พอแบบนี้เธอก็รู้สึกเหงาเหมือนกัน ชูบอกว่าถ้ามีเรื่องอะไรก็พูดออกมาเพราะยุยเอาแต่จ้องหน้าเขาอยู่นานแล้ว ยุยเลยบอกว่า ให้ชูช่วยบอกชอบเธอหน่อยได้มั้ย ? ชูบอกว่าจะพูดให้แต่ยุยต้องพูดก่อน ถึงเธอจะเขินแต่ก็จะพูด แต่ก่อนที่จะพูด พอยุยพูดเสร็จ เขากลับบอกว่า เดิมทีไม่ต้องพูดก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกของเขา 

 

ชูกัดยุย เขาบอกว่าแค่รู้สึกถึงเขี้ยว ไม่ต้องใช้คำพูดใดๆก็เข้าใจความรู้สึกที่เขามี สุดท้ายเขาก็ยอมพูด " ฟังให้ดีนะ ฉันจะพูดครั้งเดียว .. ชอบเธอนะ ยุย ทั้งเลือด ร่างกาย ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอเป็นของฉัน "

 

✿ Dark 5

 

ชูกับยุยออกมายืนที่ระเบียงกัน ชูบ่นๆว่าจันทรคราสนี่รีบๆจบไปก็ดี แต่พอมียุยอยู่ข้างๆแล้วทำให้เขาใจเย็นลง พอใจเย็นลงก็ง่วงนอน =__= .. สุดท้ายพี่แกก็มาพิงไหล่ยุยนอน .. ผ่านไปสักพักอากาศหนาวมากๆแต่ยุยไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวจะปลุกชู เธอจึงอดทนหนาวจนจามออกมา ชูหลับไปประมาณ 30 นาที ชูตกใจเพราะเธออดทนหนาวถึงสามสิบนาที แต่ยุยบอกว่าถ้าเพื่อชูแล้วไม่เป็นอะไร ชูเลยดูดเลือดยุยเพื่อทำให้ตัวยุยรู้สึกอุ่นขึ้น 

 

✿ Dark 6 (เข้าเนื้อหา)

 

ชูออกไปข้างนอกเพราะถูกพ่อเรียกไปพบ เธอจึงต้องรออยู่ที่บ้าน ไรโตะเข้ามาคุยกับเธอและเล่าถึงชูตอนเด็กๆว่าเมื่อก่อน ชูถูกเรียกว่าเป็นเทวดาตัวน้อยเสมอ เพราะว่าเมื่อก่อนชูเป็นเด็กดีมาก ต่างจากตอนนี้สิ้นเชิง ยุยนึกในใจว่าต้องมีสาเหตุที่ชูเปลี่ยนไปแน่ๆ ไม่แน่ว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับเรย์จิด้วย สุดท้ายชูกลับมาเธอจึงออกไปรับ ไรโตะพูดกับตัวเองว่า เป็นพี่ใหญ่นี่ดีจังไม่ว่าอะไรก็ได้อยู่ในมือ แต่เอาจริงๆเขาเองก็ไม่อยากจะเป็นเหมือนกัน 

 

ชูกลับมาที่บ้านแต่เขาไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่พ่อเรียกไปเลย ชูสั่งให้ยุยพาไปที่ห้องเพราะเขาเหนื่อยจนไม่อยากเดินแล้ว ยุยจึงพยุงชูไปที่ห้องนอน แต่หนักเกินทำให้เธอชูและเธอล้มลงไปบนเตียงโดยชูทับเธออยู่ .. ชูบอกว่าถ้าให้ดูดเลือดเขาจะยอมลุก เวลาอยู่กับยุยแล้วรู้สึกสบายใจ ไม่น่ารำคาญเหมือนพี่น้องของเขา 

 

✿ Dark 7 

 

ชูดูดเลือดของยุยอยู่ในห้องนอน ไปๆมาๆพี่แกก็ล้มตัวลงนอนเฉยเลย ยุยสงสัยว่าตอนที่ชูถูกคาร์ลเรียกไปพบมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะเขาดูเหมือนจะทำตัวแปลกๆ เหมือนกับพยายามเบี่ยงเบนประเด็นอยู่ตลอดเวลา ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน 

 

เรย์จิขอร้องให้ยุยเรียกชูมาให้หน่อย แต่ยังไงชูก็ไม่ยอมไปอยู่ดี สุดท้ายเขาก็เปลี่ยนประเด็นไปทุกที .. ยุยมาพบเรย์จิเพียงคนเดียว เรย์จิบอกว่าเราไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก เพราะเขาพอรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ .. และเขาก็ชงชาให้ดื่ม 

 

ยุยปรึกษากับเรย์จิเรื่องของชู ซึ่งแน่นอนว่าเรย์จิก็รู้สึกได้ถึงความแปลกไปของชูเหมือนกันเขาหงุดหงิดเรื่องที่คนที่เป็นลูกชายคนโตบ้านซาคามากิ ไม่ยอมเตรียมตัวเตรียมใจกับทั้งเรื่องจันทรคราสและเรื่องต้นตระกูล ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด 

 

✿ Dark 8

 

เรย์จิบอกว่าถึงแม้จะไม่อยากยอมรับก็เถอะ แต่ชูมีความสามารถบางอย่างที่เขาไม่มี และในสถานการณ์ตอนนี้ก็สมควรใช้ความสามารถนั้น .. สำหรับเรย์จิมันก็มีเรื่องที่ถึงแม้จะพยายามแค่ไหนก็ทำไม่ได้อยู่ แต่ว่าป่านนี้แล้วเขาก็ไม่ได้รู้สึกอิจฉาอะไรชูเลยสักนิด .. เขาแค่อยากให้ชูเตรียมตัวรู้ตัวเองบ้างเท่านั้นเองว่าเขาเป็นพี่ชายคนโต และเป็นผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไป .. เพราะว่านี่เป็นสิ่งที่ ชู เพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้ .. ยุยรู้สึกดีใจที่เรย์จิยอมรับชูอย่างแท้จริงแล้ว ยุยถามเรย์จิว่ามีอะไรให้เธอพอช่วยได้บ้างมั้ย ? 

 

เรย์จิก็ยอมให้เธอมาช่วยงานเขา (ที่ทำเพื่อตระกูลและชูนั่นเอง) เธอแค่อยากจะทำอะไรให้ชูบ้างเท่านั้นเอง ยุยกลับมาที่ห้อง พบกับชูที่กำลังรอเธออยู่ เขาถามว่าเธอไปไหนมา เธอตอบว่าเธอไปช่วยงานเรย์จิมา ชูตัดสินใจมานอนที่ห้องนอนของเธอ 

 

ยุยมาหาเรย์จิอีกครั้งเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัว ตระกูล ถึงมันอาจจะไม่มีประโยชน์อะไรแต่มันก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย หลังจากได้รับฟังเรื่องต่างๆเธอก็เริ่มคิดว่า พอจะเข้าใจชูขึ้นมาแล้วบ้างว่าทำไมถึงไม่อยากจะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป พอออกมาจากห้องเธอก็พบกับชูกำลังนอนอยู่ที่พื้น 

 

ยุยเดินไปปลุกเขาให้ตื่น ชูถามว่าเธอไปไหนมาเพราะไม่เห็นจะอยู่ในห้องเลย ยุยตอบว่าไปหาเรย์จิอีกครั้ง ทำให้เขาเหมือนจะไม่พอใจและพูดว่า อย่ามากวนเขาเวลากำลังนอนสบายๆ และเขาก็เดินไป 

 

ตัดมาฝั่งชู เขาบ่นกับตัวเองว่าทำไมถึงต้องหงุดหงิดด้วยนะ เขารุ้ว่าช่วงนี้ยุยไปอยู่กับเรย์จิบ่อยมาก แต่ยังไงซะเรย์จิก็คงพูดเรื่องผู้นำตระกูลคนต่อไปหรือไม่ก็เรื่องลูกคนโต ป่านนี้เขาไม่ได้คิดว่ายุยจะเปลี่ยนใจไปกับเรย์จิหรอกแต่ว่า .. ยังไงมันก็ไม่สบอารมณ์อยู่ดี มันเป็นความหึงที่ไร้สาระ 

 

เขาคิดว่าทำไมเรย์จิถึงอยากให้เขาเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปนัก .. ผู้ชายที่หึงน้องชายกะอิเรื่องผู้หญิง ไม่เหมาะกับการเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปเลยสักนิด 

 

✿ Dark 9

 

ยุยแอบคิดว่าการที่เธอทำแบบนี้ก็เพื่ออยากจะเป็นพลังให้ชูแต่มันกลับดูเหมือนจะทำให้เขาโกรธมากกว่า ยุยไปหาชูที่ห้องเพื่อจะขอโทษ ชูบอกว่าเขาไม่ได้โกรธอะไร ทันใดนั้นเรย์จิก็เข้ามาในห้องด้วยความโมโห เพราะเขารู้เรื่องที่พ่อวานให้ชูทำแล้ว เรย์จิเล่าให้ฟังว่า ที่ชูโดนพ่อเรียกให้ไปวันก่อน และพ่อก็สั่งให้ชูเตรียมงานฉลอง และในงานนี้ไม่ใช่แค่ปัญหาของเผ่าแวมไพร์เพียงอย่างเดียว แต่เป็นปัญหาใหญ่ของทั้งโลกปิศาจนี้เลย 

 

ถึงอย่างนั้นชูกลับไม่ยอมบอกอะไรพวกพี่น้องเลยสักนิด เรย์จิถามว่าทำไมถึงไม่ยอมบอก .. ชูบอกว่าเขาลืมไปแล้ว เรย์จิโมโหและต่อว่าชู ทั้งๆที่มีพลังที่จะทำได้แทบทุกอย่างแท้ๆแต่ทำไมถึงไม่ยอมทำ ทำให้เรย์จิค่อนข้างผิดหวัง ชูบอกว่าอย่าเอาเขาไปจินตนาการเอาเองว่าเป็นแบบนั้นแบบนี้ เขาไม่อยากทำอะไรแบบนี้แล้ว มันน่ารำคาญ 

 

เรย์จิโมโหชูและบอกว่าคนแบบชูบ้านซาคามากิไม่ต้องการหรอก ชูจึงบอกว่าเข้าใจแล้ว .. และเดินออกจากห้องไป เรย์จิดูจะช็อกจากเหตุการณ์เมื่อกี้ก็เลยพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ยุยตัดสินใจตามชูออกไปข้างนอก 

 

✿ Dark 10 

 

ยุยวิ่งออกมานอกปราสาทเพื่อตามหาชู ชูถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ เพราะถึงยังไงซะเขาก็จะไม่กลับไปที่บ้านซาคามากิอีกแล้ว ชูบอกว่าให้เธอกลับไปถึงแม้จะโดนตัวอะไรงาบไปเขาก็ไม่ช่วยหรอก ถ้าไม่อยากเจอเรื่องร้ายๆก็กลับไปซะ ถึงอย่างนั้นเธอไม่ยอมกลับไปอยู่ดี 

 

ยุยพูดขึ้นว่าเธอเป็นพลังให้กับเขาไม่ได้เลยหรอ .. เธออยากอยู่ข้างๆเขา ชูเข้ามากอดยุยที่กำลังร้องไห้แล้วบอกให้อยู่เฉยๆ และถามว่าทำไมเธอต้องมาอยู่รอบๆตัวเขาตลอดเลย ชูพูดว่าบางทีการที่ยุยไม่ได้อยู่กับเขามันอาจจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่านี้ .. 

 

✿ Dark Epilogue (บทส่งท้าย)

 

ยุยตอบเขาว่าป่านนี้แล้วจะมาพูดอะไรแบบนี้อีก .. เธอรักชู .. เพราะรักจึงอยากอยู่ข้างๆ เหตุผลมันมีแค่นั้นเอง .. 

 

(เข้า CG)

 

ชู : *จูบ* นี่เธอชอบฉันตรงไหนงั้นหรอ ? 

ยุย : ตรงไหน .. (พูดตรงๆมันก็อายอยู่หรอกแต่ว่า .. )

ชู : ไม่พูดหรอ ? 

ยุย : ก็อย่างเช่น .. จริงจังกว่าที่คิด .. 

ชู : หืม .. แล้วอย่างอื่นล่ะ 

ยุย : ถึงแม้จะบ่นแต่ก็คอยดูแลน้องๆเสมอ .. แล้วก็ชอบที่ชูซังชอบดนตรีด้วยค่ะ

ชู : อะไรกันเหตุผลแปลกๆนั่น .. 

ยุย : ก็เวลาชูซังฟังเพลงแล้วรู้สึกมีความสุข พอฉันเห็นแบบนั้นก็เลยชอบน่ะค่ะ 

ชู : แล้วอะไรอีก ? 

ยุย : แล้วก็ .. ( ถ้าจะให้พูดก็เขินนะ ..)

ชู : อย่าเงียบสิ พูดออกมาให้หมด 

ยุย : แล้วก็เวลาถูกชูดื้อใส่ก็ไม่เลวเท่าไหร่ค่ะ .. ถ้านานๆทีละก็ .. 

ชู : เธอนี่ชอบอะไรแบบนี้จริงๆนะ .. 

ยุย : อ๊ะ .. แน่นอนค่ะอีกฝ่ายเป็นชูซังนี่นา .. ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่พอตอนจูบ ชูซังอ่อนโยนเสมอนี่นา .. 

ชู : แปลกจังนะที่เธอพูดออกมาตรงๆแบบนี้ ปกติจะบอกว่าเขินแล้วก็ไม่ยอมพูดแท้ๆ 

ยุย : ตอนนี้ก็เขินค่ะ แต่ว่า ฉันคิดว่าถ้าไม่พูดตรงๆก็ไม่สามารถสื่อถึงได้ .. (เพราะชอบชูซัง ก็เลยอยากให้เขาเข้าใจ)

ชู : อย่างนี้นี่เอง .. ก็จริงนะ ถ้าไม่พูดออกไปตรงๆบางครั้งอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ แต่ก็ทำให้เข้าใจได้ว่าร่างกายของเธอมันห่างจากฉันไปไม่ได้แล้ว ..

ยุย :  .... (ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอก ..)

ชู : พูดออกมาตรงๆ .. งั้นหรอ .. สำหรับฉันไม่ค่อยถนัดอะไรแบบนั้นเลย

 

ชูบอกว่า เขาไม่ค่อยพูดออกมามากนักแต่แทนที่จะพูดเขาจึง จูบเราแทน คำพูด ทั้งเวลาที่จูบและดูดเลือดยุย มันทำให้เขาหมกหมุ่นได้ขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เลือดแต่เป็นทั้ง น้ำเสียง ใบหน้า การที่ทุกอย่างทำให้เขาเป็นได้ขนาดนี้มีเพียงแค่ยุยเท่านั้น แทนที่จะอธิบายด้วยคำพูด .. แสดงออกด้วยการกระทำมันไวกว่ากันเยอะ 

 

ยุยบอกว่าถึงแม้กับเธอเขาจะสามารถสื่อได้แต่กับคนอื่นคงไม่ใช่แบบนี้ เขาเข้าใจดีว่าถ้าเป็นแบบนี้ก็สมควรพูดออกไปตรงๆ แต่พอถึงเวลาเขากลับพูดออกไปไม่ได้ทุกที ถึงได้หงุดหงิดอยู่แบบนี้ ยังสับสนอยู่ว่าตัวเองสมควรจะทำอะไรดี การที่ไม่บอกยุยก็เป็นเพราะสาเหตุนี้เหมือนกัน ไม่ใช่ว่า เขาไม่เชื่อใจเธอ 

 

ยุยถามเขาว่าหลังจากนี้จะทำยังไงต่อไป ชูบอกว่าจะกลับไปโลกมนุษย์ การกลับไปทั้งที่ไม่มีคำตอบให้มันก็เกิดแต่เรื่องเดิมๆเท่านั้น เพราะงั้นก็เลยห่างกันสักพักจะดีกว่า และทั้งสองก็เดินทางไปยังโลกมนุษย์กัน 

__________________________________________________

 

# ตามต่อกันบท Maniac นะคะ ! 

 

- Credit : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】









 

ฉากจบ

 

 

ヾ(๑╹ヮ╹๑)ﾉ” Spoiled ฉากจบทั้งสามแบบภาค Dark Fate ของ Sakamaki Shuu ประกอบนะ

 

✿ SPOILER ALERT !

- แอดเป็นคนสรุปเองค่ะ จะเอาไปก็เครดิตด้วยนะ

- Credit : www.fb.com/dialoversth

- ผิดพลาดแจ้งได้ค่ะ

____________________________________________________

 

# Good End 

 

ชูต่อสู้กับพ่อของตัวเองและชนะได้ ก่อนที่ชูจะตัดคอของพ่อตัวเอง .. คาร์ลก็พูดว่า ' ฝากทุกคนด้วยนะ ' หลังจากที่ชูตัดหัวของพ่อได้ทำให้พลังเวทมนตร์ทะลักออกมาจนยุยรับไม่ไหวสลบไป 

 

→ ตัดมาด้านพวกพี่น้องซาคามากิคนอื่น

 

พวกเขาเห็นแสงบนท้องฟ้า การที่คาร์ลตายไปต้องทำให้โลกปิศาจวุ่นวายมากแน่ๆ พวกเขาตัดสินใจจะไปหาชูที่เอเดนเพื่อไปถามเรื่องราวทั้งหมด .. ที่ดูสับสนที่สุดก็น่าจะเป็นเรย์จิ 

 

→ ตัดมาด้านยุย

 

ยุยฟื้นขึ้นมาพวกเขาคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงแมวเหมียวตัวที่พวกเขาเก็บมาในเนื้อเรื่องตอนแรก .. (แมวตัวนี้ชื่อริริเอะจ้า) ซึ่งแมวตัวนี้ได้ปกป้องยุยจากคาร์ลาแต่ก็ผลัดหลงกันไป ชูแอบบ่นว่า ทีนี้ก็มีสิ่งที่ต้องปกป้องเพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะ .. 

 

สักพักพวกพี่น้องมาถึง เรย์จิถามว่าตอนสุดท้ายพ่อพูดอะไรบ้างมั้ย .. ชูตอบว่า ' ฝากทุกคนด้วยนะ ' แล้วก็บอกว่าหลังจากนี้เขาจะสืบทอดตำแหน่งต่อจากพ่อ ทำให้คนอื่นตกใจว่าอย่างชูเนี่ยนะคิดจะทำอะไรยุ่งยากแบบนั้น 

 

ในตอนนี้ที่โลกปิศาจวุ่นวายไปหมดทั้งเรื่องเผ่างูที่หัวหน้าโดนฆ่าไปแล้วก็ด้วย แล้วเขาก็ไม่ยอมให้พวกต้นตระกูลทำอะไรตามใจชอบอีก เขาจะสู้จนกว่าจะถึงที่สุด อายาโตะถามว่าจะทำได้หรอ เนื่องจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ชูบอกว่าแน่นอนถ้าเขาคนเดียวไม่สามารถทำอะไรได้ และเขาก็ต้องการพลังของพวกพี่น้องทุกคน ไม่ยอมให้ปฏิเสธด้วย 

 

ชูว : เรย์จิ .. ในฐานะพี่คนรอง ให้ฉันยืมพลังซะ .. 

เรย์จิ : .. ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำสั่งของนายตรงๆแบบนี้ .. ก็ได้ครับ เพื่อตระกูลและเผ่าพันธุ์ของเรา 

ชูว : ก่อนอื่นก็เรียกพวกที่กระจัดกระจายกันมารวมกันซะ .. ก็รู้ดีว่าไม่ง่ายขนาดนั้น เพื่อการนั้นก่อนอื่น .. ยุย ..

ยุย : .. คะ ?

ชูว : ฉันจะแต่งงานกับยัยนี่ .. 

ยุย : เอ๋ !! 

อายาโตะ : หา ?

คานาโตะ : พูดอะไรของนายน่ะ ? 

ชูว : แบบนั้นจะได้รับความเคารพน่ะสิ 

สึบารุ : แต่งงานกับยัยนี่เพราะเหตุผลแค่นั้นอะนะ .. ยัยนี่น่าสงสารจะตาย !

ชูว : บ้ารึเปล่า ถ้าเหตุผลนั้นจะทำให้มันยุ่งยากทำไม เพราะว่ารักก็เลยแต่งงานยังไงล่ะ .. 

ไรโตะ : หึ .. เฮ้อ ..ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนั้นออกจากปากชู

คานาโตะ : ไม่คิดจะฟังคำตอบจากยุยซังเลยสินะ 

ชูว : ไม่จำเป็นหรอก ใช่มั้ย ยุย 

ยุย : ขี้โกง ..

 

→ (CG)
 

 

ยุย : ไม่คิดเลยว่าจะมาแต่งงานกันที่โลกปิศาจแบบนี้ ..

ชู : หรอ ? แต่มันเป็นตามที่ฉันคิดไว้อยู่หรอกนะ บอกไปแล้วไม่ใช่หรอ ว่าฉันรู้ว่าสักวันนึงต้องมาถึงวันนี้ .. และแน่นอนว่าที่คิดเรื่องอนาคตไว้ก็รวมถึงเธอด้วย .. 

ยุย : ของแบบนั้น ไม่พูดก็ไม่รู้หรอกค่ะ 

ชู : ฉันไม่ใช่พวกที่ชอบใช้คำพูดซะหน่อย .. 

 

แล้วริริเอะก็เดินมาหาทั้งสองคน ชูก็เลยแอบนอยด์บอกว่า พอมีเจ้านี่แล้วเวลาอยู่ด้วยกันก็น้อยลง แต่เอาเถอะยังไงซะ หลังจากนี้ตลอดไปเธอกับเขาก็ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดี 

 

ชู : ทีนี้เธอก็เป็นส่วนหนึ่งในเผ่าพันธุ์ของปิศาจแล้วสินะ .. 

ยุย : หรอคะ ? 

ชู : ถึงร่างกายจะเป็นมนุษย์แต่เธอก็แต่งงานกับราชาของแวมไพร์ .. หึ ราชีนีของเหล่าแวมไพร์คือมนุษย์ .. ก็ไม่เลวเท่าไหร่นะ ยุย ..

ยุย : อะไรหรอคะ ? 

ชู : ตอนนี้ในโลกปิศาจกำลังวุ่นวาย ไม่แน่ว่าไม่ช้าอาจจะมีสงครามเกิดขึ้น 

ยุย : ค่ะ ..

ชู : ตราบใดที่เธออยู่ข้างๆฉัน เธอก็จะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วย .. สำหรับเธอที่เป็นมนุษย์อาจจะเป็นเรื่องที่ยากเย็น ..

ยุย : ฉันเตรียมใจเอาไว้แล้วค่ะ อีกอย่างฉันอยากอยู่กับชูซังตลอดไปด้วย ..

ชู : หึ .. เอาเถอะ .. ฉันเองก็ไม่คิดจะปล่อยเธอไปหรอก ตามที่บอกกับพ่อ .. หากฉันไม่มีเธออยู่ด้วยแล้ว .. ฉันก็ไม่มีความหมายที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป อยู่กับฉันจนกว่าเธอจะตาย ฉันจะปกป้องเธอจนกว่าจะถึงเวลานั้นเอง หลังจากนี้เป็นครอบครัวเดียวกับฉัน และอยู่ด้วยกันกับฉันซะ .. 

ยุย : ค่ะ ..

ชู : ถ้างั้นก็จูบกัน ..

ยุย : .. ทำไมเป็นงั้นละคะ !?

ชู : แค่คำพูดน่ะ เชื่อไม่ได้หรอก .. ต้องสาบานด้วยร่างกายด้วยสิ 

* จูบกัน *

ชู : ฉันชอบแสดงออกด้วยการกระทำมากกว่าคำพูดจริงๆนั่นแหละ

 

ริริเอะเข้ามายุ่งอีกรอบ ชูก็ดุไปว่า อย่ามาขวางน่า ยัยนี่เป็นของฉันนะ หลังจากนี้ครอบครัวที่เพิ่มขึ้น เขาต้องทำให้เห็นว่าเธอเป็นของเขาอีกหรอเนี่ย .. ครอบครัวนี้มันยุ่งยากจริงๆนะ .. แต่ว่าถ้ามีสายเลือดของเธออยู่ก็คงไม่เลวเท่าไหร่ 
 

 

ชู : ทั้งเธอ .. และครอบครัว .. ฉันจะปกป้องทั้งหมดด้วยมือข้างนี้เอง เพื่อครอบครัวที่แสนสำคัญและผู้หญิงที่รักได้อยู่ด้วยกัน ..

ยุย : ค่ะ ..

ชู : ฉันยังไม่ได้พูดสินะ ..

ยุย : อะไรหรอคะ ? 

ชู : คำสาบานเพื่อให้เป็นครอบครัวเดียวกันยังไงล่ะ .. โคโมริ ยุย .. ฉันรักเธอ ..

____________________________________________________

 

# Normal End

 

ในขณะที่ชูจะสู้กับพ่อตัวเอง .. พ่อเขาก็บอกว่าดูเหมือนยังไม่ถึงเวลานะ .. พอเสียงนาฬิกาหยุดลง ยุยก็ฟื้นขึ้นมาในบ้านซาคามากิ ที่โลกมนุษย์ ย้อนกลับไปช่วงเวลาภาค more blood อีกครั้ง (ในปฐมบทที่ตื่นมาแล้วเจอพวกอายาโตะนอนอยู่บนเตียง) ยุยตกใจและรีบวิ่งไปหาชูทันที
 

ปรากฏว่า .. ความทรงจำทั้งหมดที่ผ่านมาของชูหายไปหมดแล้วเหลือเพียงตัวตนของชูที่พบกับเธอในครั้งแรก .. (นิสัยเดิมก่อนจะรู้จักนางเอก) และก็เป็นอย่างในภาพ CG ก็คือดูดเลือดของเธอ .. และจะตัดมาด้านคาร์ล ไฮนซ์ เขาบอกว่าอย่างที่คิดเลย ดูเหมือนความรู้สึกเพื่อที่จะเป็นอดัมยังไม่มากพอ ..

____________________________________________________

 

# Bad End 

 

ในขณะที่เขาจะสู้กับพ่อตัวเอง พ่อเขาบอกว่าดูเหมือนเขาจะดูผิดไป ..เขายอมรับชูเป็นอดัมไม่ได้ คาร์ลฆ่าชูทิ้งต่อหน้ายุย .. ยุยเข้าไปเรียกศพของชูแล้วก็บอกว่านี่โกหกใช่มั้ย .. แต่ก็ยังไม่พอคาร์ลยังเข้ามาตัดหัวของชูเพื่อเอาไปให้เผ่างู ที่ตามล่าชูอยู่ (จะอยู่ในช่วงเนื้อหาจ้า) 
 

 

เวลาผ่านไปเป็นฉากอยู่ในสวน ยุยกลายเป็นบ้า เธอบอกรักชูและพูดกับชู แต่เขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมา ยุยบอกว่าช่วยไม่ได้เนอะ .. ก็ชูไม่มีทั้งตา ทั้งปาก แต่ว่าก็ไม่เป็นอะไร แค่ได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว .. (หนูเล่นกับศพเลยหรอคะ ..)

____________________________________________________

 

( ･ᴗ･̥̥̥ ) Bad End นี่แอบน่ากลัวแหะ .. 

 

# Credit : www.fb.com/dialoversth