คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #111 : # Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง After Story (more blood) # Shuu '

# Diabolik Lovers : [ Spoil ] เนื้อเรื่อง After Story (more blood) # Shuu '




เป็นเนื้อเรื่องหลังจากจบ Vampire End (ยังไม่อ่านเชิญ Link นี้จ้า : http://my.dek-d.com/sylmeria/story/viewlongc.php?id=1063436&chapter=200  )

★ == 「สปอยล์」ไม่อยากอ่านปิดไปนะจ๊ะ ..

 

★ SPOILER ALERT ! 

- แปลมาจากภาษาอังกฤษเครดิตอยู่ข้างล่าง

- เอาไปใช้เอาไปให้ทั้งแปลแล้วก็ต้นฉบับนะ

- ผิดพลาดอะไรขออภัยจ้า ..

 

หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจออกมาอยู่ด้วยกันสองคน .. บ่ายวันหนึ่งยุยต้องการจะออกไปเดินเล่นแต่ชูวบอกเธอว่าถ้าเธออยากจะไปเดินเล่นให้ไปตอนกลางคืนแทนเพราะตอนนี้เขาจะนอน .. และเขาต้องการให้เธอเป็นหมอนข้างของเขา ( ˙▽˙) เขาหมอนข้างมีชีวิตแน่นจนทำให้เธอหายใจไม่ออก .. หนูยุยพยายามเรียกชื่อของชูวแต่เขากลับจูบเธอเพื่อให้เธอเงียบ ..

 

ยุยบอกชูวว่าพระจันทร์เต็มดวงคืนนี้สวยงามมาก .. แต่เขากลับไม่ฟังคำพูดของเธอเอาแต่ฟังเพลงและก็ถามเธอว่าอยากจะฟังเพลงกับเขาด้วยมั้ย .. เพลงที่เล่นเป็นเพลงที่ใช้ไวโอลินบรรเลง ฟังเพลงไปด้วยพร้อมกับมองพระจันทร์ไปด้วยเป็นอะไรที่สุดยอด ... และยุยเองก็ดีใจที่ชูวพูดเรื่องเพลงกับเธอ .. เธอถามถึงเรื่องอาหารเย็นแต่ชูวบอกว่าสำหรับแวมไพร์อย่างเขาไม่จำเป็นต้องกิน ยุยน่าจะควรคิดเรื่องของตัวเองมากกว่าที่จะมาถามเขา .. 

 

ขณะนั้นก็มีบางคนมาเคาะประตู .. พวกเขาทั้งสองประหลาดใจเพราะไม่น่าจะมีใครมาหาพวกเขา .. คนที่มาเคาะประตูคือคนที่มาเก็บค่าเช่าบ้าน เพราะพวกเขาอยู่ด้วยกันมาได้หนึ่งเดือนแล้ว .. และชูวก็บอกว่าไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน .. ยุยต้องการจะช่วยจ่ายเงินบ้าง .. แต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นอะไร .. เขาเป็นคนพาเธอมาเพราะงั้นเขาจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง ถึงแม้ชูวจะพูดแบบนั้น ยุยก็ยังกังวลอยู่ดี .. เธอต้องการทำอะไรบ้างเพื่้อเป็นการช่วยชูว

 

ในตอนที่ชูวยังหลับอยู่ ยุยออกจากบ้านไปเพื่อหางาน แต่เธอก็ถูกปฏิเสธ .. จนเธอตั้งใจจะกลับบ้านไปก่อน แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาหาเธอและถามว่าถ้ายุยกำลังหางานอยู่ พ่อของเขาเปิดร้านขายดอกไม้อยู่ถ้าเธอต้องการจะทำงาน เขายินดีจะรับเธอ ยุยตอบตกลงไปทันที เขาจึงพายุยไปที่ร้านและแนะนำตัวเธอให้กับทุกคนในร้านได้รู้จัก 

 

เมื่อเธอกลับไปที่บ้าน เธอบอกชูวเรื่องที่เธอหางานทำได้แล้ว .. แน่นอนว่าชูวรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นัก .. เพราะเขาพูดไปแล้วว่าไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน .. แต่ยุยก็ไม่อยากจะพึ่งชูวไปตลอด .. เธอเองก็อยากทำตัวให้มีประโยชน์บ้าง ตอนแรกยุยนึกว่าชูวจะไม่เข้าใจแต่เขากลับบอกว่าถ้าเธออยากทำงาน เธอก็ทำไปตามที่เธอต้องการ .. วันต่อมาเมื่อเธอออกไปทำงาน ชูวก็บ่นๆขึ้นมาว่าวันนี้ทั้งวันต้องอยู่โดยไม่มียุย .. 
 

 

ยุยรู้สึกดีที่ได้งานที่ดีเพราะว่าร้านนี้ขายดีมากและค่อนข้างจะยุ่งมาก .. เมื่อเธอกลับไปที่บ้าน ชูวไม่อยู่ดังนั้นเธอจึงไปที่ทะเลสาปเพื่อจะตามหา เขาออกมาที่นี่เพื่อดูพระจันทร์นึกถึงตอนที่พวกเขานั่งฟังเพลงและนั่งดูพระจันทร์ไปด้วย .. ยุยอยากฟังเพลงที่ฟังคราวก่อนอีกครั้งแต่ชูวกลับบอกว่าเขาขายเครื่องเล่นเพลงไปแล้ว .. ( ¯ □ ¯ ) เขาบอกเธอว่าไม่ต้องกังวลเพราะมันไม่ใช่ความผิด

 

ของเธอ .. ชูวรู้ดีว่าเธอจะต้องโทษว่าตัวเองเป็นคนผิด .. เขาพูดว่าเครื่องเล่นเพลงมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ .. ในเมื่อตอนนี้เขามีเธอแล้ว .. เขาไม่ต้องใช้เวลาไปกับการฟังเพลงอีกต่อไป .. และทั้งสองก็จูบกัน ชูวเสริมว่าถ้ามีเวลาคิดเรื่องอะไรไร้สาระ .. เอาเวลาไปคิดเรื่องของเขาดีกว่า .. 

 

ช่วงเวลาสายๆของวันหนึ่งเมื่อชูวไปที่ทะเลสาบ เขาได้ยินเสียงเพลงไวโอลิน .. เขาจึงตามเสียงเพลงนั้นไป .. เขาเดินเข้าไปในบ้านของขุนนางและเขาเข้าใจผิดว่าชูวเป็นขโมย .. (ขโมยอะไรหล่อขนาดนี้คะ) ชูวอธิบายว่าเขาตามเสียงเพลงมาและก็บอกว่าเขาเองก็เคยเล่นไวโอลินมาก่อน ขุนนางคนนั้นบอกให้ชูวเล่นไวโอลินให้เขาฟังเพื่อพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้โกหก .. และชูวก็เล่นให้เขาฟัง .. ขุนนางคนนั้นรู้สึกชอบมากและถามว่าเขาต้องการมาแสดงดนตรีที่บ้านของเขามั้ย เขาจะช่วยให้ชูวเป็นนักดนตรีก็ได้ .. แน่นอนว่าชูวไม่สนใจ

 

เรื่องจะเป็นนักดนตรีอยู่แล้ว .. แต่ขุนนางคนนั้นเขาก็บอกว่าถ้าชูวเปลี่ยนใจก็สามารถมาหาเขาได้ทุกเมื่อเริ่มเข้าเดือนตุลาคม .. ยุยกำลังคิดเรื่องของขวัญที่จะมอบให้ชูวในวันเกิด .. เธอตั้งใจจะซื้อเครื่องเล่นเพลงคืนให้กับเขา .. ยุยทำงานอย่างหนักในที่ทำงานและยังทำงานอื่นอีกด้วย .. เจ้าของร้านดอกไม้บอกเธอว่าพ่อของเขาพูดชื่นชมเธอมากเลย และเขาดีใจมากที่ได้ยุยมาทำงานในร้าน เขาบอกให้เธอเอาดอกไม้กลับไปด้วย เพราะถ้าพวกเขาเอาไปทิ้งจะเสียดายเปล่า ๆ ถ้ายุยรับดอกไม้พวกนี้ไปดูแลพวกเขาจะดีใจมาก 

 

กลับบ้านไป ชูวก็บ่นว่า .. นี้ขนาดยุ่งมากยังมีเวลาไปสนิทสนมกับคนอื่นอีกนะ .. (น่าจะหมายถึงเรื่องดอกไม้) แล้วเขาก็พูดอีกครั้งว่าถ้าเธอว่างมากก็เอาเวลาไปคิดเรื่องของเขาซะ .. แต่แค่พูดมันก็ไม่พอ .. เขาต้องการจะสั่งสอนเธอ ทันใดนั้นชูวก็สังเกตว่าน้ำหนักของเธอลดลง .. ดูเหมือนยุยจะไม่ได้กินข้าวอย่างเต็มที่สักเท่าไหร่นัก .. เขาบอกว่าเขาไม่มีปัญหาอะไรถ้าเธอทำงานแต่เขาไม่ชอบที่เธอไม่ยอมดูแลตัวเองแบบนี้ 
 

(ถ้าว่างนักก็ฉันก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอให้คิดเรื่องของฉันซะ ..)

 

ชูวกลับไปที่บ้านของขุนนางคนนั้นและขอให้เขาจ้างตน แต่เขาไม่สนใจการเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงเขาต้องการทำงานเท่านั้น .. และเขาก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ เขาไม่อยากให้ยุยทำงานหนักเกินตัว .. เมื่อยุยกลับมาที่บ้าน ชูวกลับไม่อยู่เธอจึงไปตามหาที่ทะเลสาบเหมือนเดิม เธอเห็นเขาเล่นไวโอลิน เขาบอกเธอว่าเขายืมมาจากใครบางคน .. และเขาก็รู้สึกดีใจที่เธอชมเขา

 

ในที่ทำงานของยุย เจ้าของร้านขอให้ยุยไปส่งดอกไม้ให้กับลูกค้าที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดในถนน .. เมื่อเธอไปถึงเธอได้ยินเสียงดนตรีและนึกถึงชูวขึ้นมา .. เธอก็เลยตัดสินใจจะกลับบ้านก่อนจะถึงเวลางานเลิก .. ส่วนชูวเองก็เล่นดนตรีให้กับขุนนางคนนั้นและรีบกลับบ้านจนขุนนางคนนั้นก็ถามว่าทำไมถึงรีบกลับนัก (คิดถึงหนูยุยล่ะสิ=.,=) 

 

ที่ทำงานของยุย มีลูกค้าบอกว่าบ่ายนี้จะมีฝนตก ถึงอากาศตอนนี้ดูเหมือนจะดีก็เถอะ .. ตามที่ลูกค้าคนนั้นพูด ฝนตกลงมาหนักมากแต่เธอคิดเพียงอยากจะกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อไปเจอชูว .. ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งฝ่าฝนกลับบ้าน แต่ก่อนที่เธอจะออกจากร้าน ลูกชายของร้านดอกไม้บอกว่าเขาจะขับรถไปส่งเธอที่บ้านให้เองแต่ยุยก็ปฏิเสธเขาไป .. เขาก็เลยถามว่ายุยรังเกียจเขารึเปล่า .. เธอเพียงรู้สึกเกรงใจที่ครอบครัวของเขาปฏิบัติกับเธอดีมาก ลูกชายร้านดอกไม้คนนั้นจึงสารภาพกับเธอว่าเขาชอบเธอตั้งแต่แรกแล้ว .. และพ่อแม่ของพวกเขาก็ชอบเธอเช่นกัน .. เขาบอกว่าเขามั่นใจว่าเขาจะทำให้เธอมีความสุข .. เขาก็ถามว่ายุยมีคนที่ชอบแล้วรึยัง .. 

 

ยุยตอบไปว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว .. ทันใดนั้นชูวก็โผล่มา ชูก็มาหาเธอเพราะเขาจำได้ว่าเธอไม่ได้พกร่มมาด้วยและยุยก็แนะนำให้ลูกร้านดอกไม้รู้จักว่า ชูวคือคนที่เธอชอบ .. ด้วยความหึงหวง (?) ชูวก็เลยจูบเธอต่อหน้าลูกชายร้านดอกไม้คนนั้น .. แถมยังกัดริมฝีปากของเธออีก .. ในระหว่างทางกลับบ้าน ชูวก็บอกยุยเรื่องเขาทำงานเล่นไวโอลินที่บ้านของขุนนางคนนั้น เขาคิดได้ว่าแทนที่เขาจะอยู่รอดไปวันๆเขาต้องหาอะไรสักอย่างทำเพื่อให้อยู่รอด .. อีกอย่างเขาเป็นคนที่พาเธอออกมากับเขา ดังนั้นเขาจะทำทุกอย่างให้เธอมีความสุข 
 

(คนที่พาเธอมาที่นี่คือฉัน ..)



( ฉันอยากทำให้เธอมีความสุข .. )

 

เขาบอกเธอว่าสิ่งเดียวที่เธอไม่สามารถทำได้ก็คือการที่ทิ้งเขาไป .. ถ้าไม่มีเธออยู่ข้างๆเขา เขาจะรู้สึกไม่ดี .. ยุยพูดว่าถึงแม้เธอจะเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา .. เธอก็รักชูวไม่แพ้ใคร .. เธอไม่อยากให้ชูวแบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียว .. เธอต้องการเป็นพลังให้กับเขาและเพื่ออย่างนั้นเธอจึงทำงานอย่างหนัก .. ชูวขอโทษที่เขาทำตัวกับเธอไม่ดีเมื่อกี้ และ จูบเธอด้วยความอ่อนโยน ถึงแม้ชูวจะเอาร่มมาด้วย ทั้งสองก็ยังเปียกอยู่ดี .. การเอาร่มออกมาด้วยมันน่ารำคาญสำหรับชูว .. แต่เขาก็ไม่อยากให้ยุยป่วย .. 
 

 

(ยุย : อ๊ะ .. จริงด้วย .. วันเกิดปีนี้ชูวอยากได้อะไรหรอ?)



(ชูว : ของที่อยากได้ .. นั่นสินะ ..)



(ชูว : ก็เธอยังไงล่ะ..)



(ชูว : สำหรับฉัน .. ขอแค่เธออยู่ข้างๆก็พอแล้ว ..)

ยุยถามเรื่องของขวัญวันเกิดที่เขาอยากได้ แต่ชูวกลับบอกว่า .. "สิ่งที่เขาอยากได้คือตัวเธอ .. ขอให้เธออยู่ข้างๆเขาก็พอแล้ว .. " 

 

- The End -

.. เอาไปลงที่อื่นก็เครดิตให้ด้วยนะ ..

 

# Credit [EG] : http://kajimayuta.tumblr.com/post/108948216157/more-blood-shuu-after-story

# Credit แปล [TH] : www.fb.com/dialoversth