คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #103 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story ' ใช้เวลาด้วยกันตลอดไป ; Reiji ' [100%]

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story : Spending Life together
 

Sakamaki Reiji

เป็นเรื่องสั้นหลังจบ Vampire End ของภาค More blood ของรูท ซาคามากิ เรย์จิ

จาก MORE,BLOOD Stellaworth booklet

—ผมประหลาดใจที่ผมพบว่าตัวเองต้องได้รับการเยียวยาจากผู้หญิงคนหนึ่ง ...

 

“ให้ตายสิ เจ้าชูนั้น .. ”

 

ผมเปิดประตูทางเข้า

 

"เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอเรย์จิซัง?"

 

"ไม่มีอะไรมาก เขาแค่มาเปลี่ยนบัญชีรายชื่อของคนรับใช้ที่ผมอุสาห์สรุปมาอย่างดีแล้ว ตามใจชอบน่ะสิ"

 

ผมกำลังถอดเสื้อโค๊ดออกขณะพูด แต่เธอก็มาช่วยผม และนำมันไปแขวนไว้ 

 

"ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามคำแนะนำของฉันสินะ."

 

"อื้ม ฉันเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้วล่ะ !"

 

เธอบอกขณะที่เธอเริ่มทำอาหาร

 

มันหลายเดือนแล้วที่พวกเราย้ายมาที่แมนชั่นนี้ ผมกังวลนิดหน่อยเกี่ยวกับการเริ่มชีวิตใหม่ของเราทั้งสองคน .. 

 

อย่างที่ผมกลัวไว้ มันค่อนข้างมีปัญหานิดหน่อย .. อย่างเช่น เธอทำผิดพลาดหลายๆอย่างในบางครั้ง

 

เมื่อมันเกิดขึ้น ผมก็เตือนเธอ แล้วผมก็แสดงความโกรธออกไปด้วย ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ทำให้มันไปถึงจุดที่ทำให้เธอ

เจ็บปวดหรือทำลายความสัมพันธ์ของเรา

 

" ดีมาก ผมกำลังคิดว่าเธอคงถูกขัดขวางแล้วเธอก็คงยกเลิกทำแบบนี้ไป เมื่อเราอยู่ที่บ้านซาคามากิ "

 

ขณะที่ผมพึมพัม ย้อนอดีตอยู่นั้นเธอก็เอียงหัวของเธอไปด้านข้างเล็กน้อย

 

"มีอะไรงั้นหรอ?"

 

" ไม่มีอะไร ผมแค่พูดว่า ผมช่วยเธอจากความโง่ที่เป็นธรรมชาติของเธอนั้น "

 

ผมอธิบายด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้อย่างนั้นผมก็ชอบทุกอย่างในชีวิตประจำวันแบบนี้

 

เธออาจจะหัวไม่ดีและทำอะไรที่ผมไม่ชอบ อย่างไรก็ถามผมก็ต้องของคุณมันที่ทำให้ชีวิตของพวกเรามาในทางที่ถูก

 

ผมเชื่อว่ามันช่วยผมได้ทุกครั้งเมื่อผมเหนื่อยกับเจ้าชูบ้านั้น 

 

ผมจะไม่ยอมรับมันเด็ดขาดถึงแม้ปากของผมจะฉีกออกจากกันก็ตาม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ปรากฎว่าผมได้รับ

การรักษาจากเธอ .. ด้วยการมีเธออยู่ข้าง ๆ 

 

แต่ว่า .. แล้วเธอล่ะ ? คำถามนี้อยู่ในใจของผมมานานมาก ขณะที่ผมกำลังเดินไปรอที่โต๊ะอาหารนั้น อุปกรณ์ทุกอย่าง

ก็ถูกเตรียมไว้บนโต๊ะแล้ว

 

นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงรู้สึกดีขึ้นมา

 

ไม่นานนักเธอก็กลับมาพร้อมกับถาดที่เต็มไปด้วยอาหาร

 

ทุกอย่างได้จัดลงบนโต๊ะซึ่งเห็นได้ชัดว่าทำอาหารออกมาแต่ละจานนั้นประณีตและใช้เวลามากในการเตรียม

 

เธอต้องเตรียมพวกนี้เป็นชั่วโมง แล้วก็มารอผม .. 

 

"…เธอคิดยังไงกับการเป็นอยู่ตอนนี้บ้าง?"

 

"หืม?"

 

ที่ผมถามออกไปนั้นทำให้เธอสงสัย

 

"หมายถึงอะไรหรอเรย์จิซัง?"

 

" ผมกำลังถามว่า เธอน่ะใช้เวลาทำอาหารแบบนี้ ดังนั้นผมก็เลยสงสัยว่าคุณจะเบื่อรึเปล่ากับเวลาว่างที่มากเกินไป "

 

ตามที่ผมพูดออกไป เธอยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนและพูดว่า

 

"ฉันไม่ได้ทำพวกนี้เพราะฉันมีเวลาว่างหรอกนะ"

 

"…? แล้วทำไมถึง .. ?"

 

"ไม่สังเกตุเลยหรอคะ? เป็นเพราะฉันต้องการให้เรย์จิซังมีความสุขยังไงล่ะ " 

 

เธอนั่งลงบนเก้าอี้

 

"แล้วเธอเบื่อรึเปล่ากับการอยู่ที่นี้?" 

 

"แทนที่จะเบื่อ ฉันรู้สึกว่าฉันมีความสุขกับมันมากกว่า .. ฉันรู้สึกว่ามันรู้สึกดีที่ได้ทำสิ่งที่ทำให้คนที่รักผ่อนคลายได้

 

คำพูดของเธอทำให้ผมประหลาดใจ

 

ผมไม่อยากจะเชื่อว่าความคิดของเธอก็เหมือนกับผม

 

"แล้ว เราจะกินกันเลยดีไหม ? วันนี้ฉันทำเนื้อย่างด้วยล่ะ ฉันจะมีความสุขมากเลยถ้ามันถูกปากเรย์จิซัง"

 

"……"

 

ผมหยิบมีดและส้อมขึ้นมาก่อนจะหั่นเนื้อนั้น .. เธอกำลังมองผมกินอยู่ 

 

.. มันทำออกมาดีมาก อย่างไรก็ตามเธอก็ยังสู้เขาไม่ได้อยู่ดีล่ะนะ

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ผมเคี้ยวมัน ผมรู้สึกค่อยๆผ่อนคลาย

 

ผมสงสัยว่าทำไมผมถึงยิ้มออกมา ขณะที่ผมคิดนั้น ผมก็รู้สึกว่าเธอกำลังจ้องมองมาที่ผม

 

"…อืม .. เป็นยังไงบ้าง ?”

 

"โอ้, ผมดีใจมากเลยที่มันหารสชาติอร่อยได้น่ะนะ " [ปากกับใจไม่ตรงกันเลยนะยะ]

 

"…! เอาเถอะ, ผมคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ถึงแม้ทักษะการทำอาหารของคุณจะด้อยกว่าผมเยอะก็ตาม "

 

"ขอบคุณนะ เรย์จืซัง" 

 

ผมเกลียดคำพูดแบบนั้นจัง .. อย่างไรก็ตาม ผมเริ่มเชื่อในเรื่องแบบนี้แล้วล่ะ ... เชื่อว่านี้คือสิ่งที่เรียกว่า "ความสุข"

Credit เพจ : https://www.facebook.com/dialoversth