คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #102 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Short Story : บิชท์จังของผม '

✲ﾟ [ Re-Translated ]  เรื่องสั้นของแถมภาค More blood จากร้าน Stella ของไลโตะจ้า (เนื้อหาต่อจากฉากจบภาค MB ในเกม) ของไลโตะค่อนข้างไม่เหมาะกับเด็กนิดหนึ่งนะจ้ะ ระวังกันหน่อย

 

✿ SPOILER ALERT !

- ใครเครดิตกันด้วยนะจ้ะ

- ผิดพลาดแจ้งได้งับ

_________________________________

 

** ปล. เรื่องราวเป็นเรื่องราวต่อจากที่ชูพายุยออกมาจากบ้านซาคามากิแล้ว

 

— การที่ผมยอมออกมาทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้ก็เป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นเธอละมั้ง 

 

พูดกันตามจริงแล้วการทำอะไรแบบนี้มันน่าเบื่อมาก ๆ 

 

ในวันนี้ผมยอมออกมาข้างนอกเพราะเธออยากจะออกมาซื้อของ แต่ที่จริงแล้วมันน่าเบื่อจริง ๆ ยังไงผมก็ไม่่ค่อยสนใจการแต่งตัวของสาว ๆ สักเท่าไหร่หรอก 

 

อ๊ะ ! แต่ถ้าเป็นตอนทำอย่างว่าก็ว่าไปอย่างหนึ่งน่ะนะ 

 

" นี่ ไลโตะคุง ชุดวันพีชชุดนี้เป็นยังไงบ้าง ? "

 

ดูจากท่าทางที่ยื่นชุดมาให้ผมดูแล้วเธอไม่น่าจะรู้ตัวว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ มันเป็นชุดที่ดูเรียบแต่ก็น่ารัก เหมาะกับคำว่าบิชท์จริง ๆ 

 

" แต่ว่าสีนี้มันดูไม่ค่อยเข้ากับเธอสักเท่าไหร่นะ ถ้าจะให้เลือกผมว่าชุดนี้น่าจะดีกว่า "

 

เขาหยิบเสื้อที่ดูเซ็กซี่เปิดหน้าอกเล็กน้อยขึ้นมาพร้อมกับโชว์ให้เธอดู พอเห็นสภาพของชุดเธอก็ทำท่าลำบากใจขึ้นมาทันที แต่แบบนั้นก็ทำให้ผมแอบขำออกมาเหมือนกัน

 

" มันเซ็กซี่เกินไปนะ .. "

" ไม่เห็นเซ็กซี่เลย สำหรับผมมันก็ไม่ได้เซ็กซี่อะไรขนาดนั้นนะ เด็กประถมบางคนยังใส่เลยมั้ง "

" เอ๋～!? "

 

ผมเดินไปข้างในร้านเพื่อจะเดินดูชุดอื่น 

 

" ผู้หญิงนี่เรื่องมากจริง ๆ นะ "

 

ผมคิดพลางเอาเสื้อที่่หยิบมาเมื่อครู่ไปคืน การที่แวมไพร์มาออกเดทอะไรเนี่ย มันฟังแล้วน่าขำนะ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไร้สาระ สิ่งที่ผมชอบทำก็มีแค่อย่างสองอย่างเท่านั้นแหละ 

 

ความจริงผมอยากจะผลักเธอลงเตียง ปลดเสื้อออก ฝังเขี้ยวลงไปบนผิวอันนุ่มนิ่มของเธอพร้อบกับใช้ลิ้นลิ้มรสรสชาติ เพราะงั้นการเดทอะไรเนี่ยสำหรับผมมันไม่ค่อยจะเป็นตัวเองสักเท่าไหร่ ขณะที่หัวเราะกับตัวเองด้วยความเวทนา ผมก็ยืนพิงที่เสาข้าง ๆ 

 

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมคงไม่มีวันออกมาทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด แต่ก็น่าแปลกหลังจากเหตุการณ์นั้น (เหตุการณ์ที่ไลโตะกระหายเลือดจนสุดท้ายนางเอกยอมดื่มยาฆ่าตัวตายให้ไลโตะหายทรมาน) ผมก็มีความคิดพวกนี้ขึ้นมาในหัว ราวกับถูกบางอย่างสิงอยู่ในร่างกาย 

 

ถึงขั้นคิดว่านิสัยดื้อรันหัวแข็งของผมก่อนหน้านี้มันเป็นพฤติกรรมของคนบ้าชัด ๆ แต่นั้นก็เป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นบิทช์จัง ใช่แล้ว .. ผมคิดว่ามันเป็นเพราะเธอ 

 

ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากรื้อฟื้นความทรงจำเก่า ๆ มาให้เสียอารมณ์หรอกนะ เพราะตั้งใจแล้วว่าจะมุ่งต่อไปข้างหน้า ถ้าไม่ได้เธอช่วยเอาไว้ผมอาจจะยังคงติดอยู่ในเขาวงกตเดิม ๆ อยู่ก็ได้ 

 

" ไลโตะคุง ขอโทษนะที่ให้รอ "

" หืม .. ถ้ารู้สึกผิดจริง ๆ คราวนี้เธอต้องทำตามใจผมบ้างแล้วล่ะ "

 

ผมหยิบถุงเสื้อผ้าที่เธอซื้อมาเมื่อครู่ไปถือเองและเอื้อมมือไปโอบเอวอันบอบบางของเธอ 

 

" หลังจากนี้ผมจะทำโทษเธอในฐานที่ทำให้ผมรอ .. งั้นเราจะทำโทษกันที่ไหนดีนะ ? "

" เอ๋ ? "

" อืม .. จะเป็นที่ไหนก็ได้มั้ง ? เอาสถานที่ที่เธอต้องการแล้วกัน หรือจะเป็นตรงนี้เลยก็ได้นะ ถ้าชอบแบบกลางแจ้งผมก็ไม่เกี่ยงนะ 

" ยะ .. อย่าแกล้งกันสิ "  

"เอาล่ะ จะไปที่ไหนที่ผมจะทำโทษเธอดีนะ ... ?"

"เอ๋?"

 

ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงเรื่อก็จริงแต่ก็ไม่ได้บอกปฏิเสธอย่างชัดเจนสินะ ผมหัวเราะออกมาพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เธอนี่ค่อนข้างอัจฉริยะในการยั่วผมโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวจริง ๆ ทั้งใบหน้า ท่าทางและทุกอย่างที่แสดงออกมา มันช่างน่ารัก .. 

 

ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลใด ๆ ไม่ต้องจำเป็นต้องคิดอะไร ก็เพราะคนที่สอนให้รู้เกี่ยวกับความรักที่ไม่ต้องมีเหตุผลบรรยายให้มากความ ก็คือเธอยังไงล่ะ 

 

" เอาล่ะ ! ถ้าไม่ตอบแบบนี้คืนนี้ก็ไปที่ปราสาทตอนกลางคืนก็แล้วกันเนอะ "

" ดะ .. เดี๋ยวสิ ไลโตะคุง ! "

 

ผมจูงมือของเธอที่กำลังประหม่าลนลานอยู่พร้อมกับเดินออกไปจากสถานที่ตรงนั้น ค่ำคืนอันหอมหวานและเร้าร้อนกำลังเรียกผมอยู่ มาอยู่ในอ้อมแขนผมสิ .. บิทช์จังที่รักของผมเพียงผู้เดียว

_________________________________

 

เอโร่ย .. เอโร่ยเกินไปแล้ววว ～ แปลไปก็รู้สึกเขินไป ฮ่า ๆ 

Credit : https://www.facebook.com/dialoversthai