เกล็ดความรู้...เรื่องใกล้ตัว

ลำดับตอนที่ #11 : กำเนิด “ไม้ขีดไฟ”

ไม้ขีดไฟประเภทที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันนั้น พัฒนามาจากไม้ขีดไฟที่ผลิตโดยเภสัชกรชาวอังกฤษ ชื่อจอห์น วอลเคอร์ เมื่อปีค.ศ.1827 แต่ตอนนั้นเป็นไม้ขีดไฟที่ขีดกับอะไรก็ได้ จึงไม่มีความแน่นอนว่าจะติดไฟหรือไม่


ต่อมาอีก 3 ปี ชาร์ลส์ ซุริอา ชาวฝรั่งเศส ใช้ฟอสฟอรัสขาวผสมในหัวไม้ขีดไฟ เพื่อเป็นตัวช่วยให้ติดไฟง่าย ผู้คนจึงเรียกไม้ขีดชนิดนี้ว่า “ลูซิเฟอร์”


ไม้ขีดไฟลูซิเฟอร์ใช้งานได้ดีมาก แต่ก็มีข้อเสียเรื่องฟอสฟอรัสขาว ซึ่งเมื่อติดไฟแล้วจะปล่อยควันพิษออกมา ส่งผลให้ผู้ที่สูดเข้าไปมีอาการกระดูกขากรรไกรกร่อนและอาจถึงขั้นพิการได้


ดังนั้นจึงมีผู้พยายามคิดค้นไม้ขีดไฟที่ไม่เป็นอันตราย และผู้ทำสำเร็จคือนายจอห์น ลันสตรอม ชาวสวีดิช ในช่วงกลางศตวรรษ 1850 เขาเปลี่ยนการใส่ฟอสฟอรัสขาวเป็นฟอสฟอรัสแดง ซึ่งไม่มีพิษลงไปแทน รวมทั้งใส่ส่วนผสมอื่นๆไว้ที่หัวไม้ขีดเพื่อช่วยในการติดไฟ


ปัจจุบันไม้ขีดไฟนั้น ที่หัวไม้ขีดจะผสมสารกำมะถันเพื่อให้เกิดเปลวไฟ ขณะที่สารโพแทสเซียมคลอเรต และสารแอนตี้โมนีซัลไฟด์ จะเป็นตัวที่ให้ออกซิเจนแก่เปลวไฟ ไฟที่ติดจะได้ไม่ดับวูบในเวลาอันรวดเร็ว


ส่วนสีแดงๆที่เคลืออยู่ที่หัวไม้ขีดนั้นเป็นฟอสฟอรัสแดงซึ่งจะช่วยป้องกันการขูดขีด


ที่ไม้ขีดไฟติดไฟได้นั้น เพราะที่ข้างกลักไม้ขีดมีฟอสฟอรัสแดง การขีดก็คือการทำให้ฟอสฟอรัสแดงระเหิดออกมารวมกับออกซิเจนที่เกิดจากหัวไม้ขีด ทำให้หัวไม้ขีดติดไฟและลุกไกม้ก้านไม้อย่างที่เราใช้กันนั่นเอง



ขอขอบคุณข้อมูลดีๆ จาก รู้ไปโม้ด โดยน้าชาติประชาชื่น