GOT7 :: never be M I N E *JackMark* JARK !

ลำดับตอนที่ #1 : Prologue

@SQWEEZ

*รีไรต์+แก้นิดหน่อยคะ เราพึ่งเห็นว่าเปิดในแอพแล้มันเป็นลิ้งค์ T^T






 

 

Prologue

สายฝนที่สาดเทลงมาจากท้องฟ้าทำให้บรรยากาศที่ดูเหงาๆในห้องชุดสุดหรูแห่งนี้ยิ่งดูเหงาลงไปอีก ร่างบอบบางที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาหนังสีดำได้แต่เหม่อมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่ ดวงตาคู่สวยจ้องมองหยดน้ำมากมายที่เกาะอยู่บนกระจกก่อนจะรวมกันเป็นสายน้ำเล็กๆแล้วไหลลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก






เวลาที่ผ่านพ้นไปเรื่อยๆจากเวลาสุดท้ายของวันเก่าหมุนเวียนเปลี่ยนเป็นเวลาเริ่มต้นของวันใหม่ เข็มยาวของนาฬิกาเรือนโตที่วนผ่านที่เดิมซ้ำๆทำให้เข็มสั้นเคลื่อนที่ไปข้างหน้าทุกชั่วโมง มาร์คก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

..ราวกับกำลังเฝ้ารอใครบางคน






“แกร๊ก...”






ประตูห้องสีน้ำตาลเข้มถูกเปิดออก ใบหน้าหวานสวยที่เคยมีสีหน้าโศกเศร้าแปรเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเสียงประตู รอยยิ้มแห่งความหวังปรากฎขึ้นจางๆแล้วยิ่งกว้างมากไปอีกเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนเดินเข้ามา มาร์ครีบลุกขึ้นไปหาคนที่ก้าวเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

ร่างสูงสมส่วนของผู้มาใหม่เดินเซเล็กน้อย กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆลอยปนมากับกลิ่นน้ำหอมผู้ชายยี่ห้อดังที่เจ้าตัวไปสั่งทำมาเป็นพิเศษด้วยเหตุผลที่ว่าอยากได้น้ำหอมที่กลิ่นไม่เหมือนใคร






“แจ๊คสันดื่มมาอีกแล้วหรอ ?”






เสียงหวานมีแววไม่พอใจนิดๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบคำถามที่มาร์คถามไป แจ๊คสันออกแรงดึงรั้งมาร์คเข้ามากอดก่อนจะทิ้งน้ำหนักลงไปจนอีกคนทรงตัวเกือบไม่อยู่ ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงไปกับซอกคอขาวของคนที่ตัวเล็กกว่า ริมฝีปากบางร้อนกดจูบลงไปบนไหล่ลาดเล็กทำให้มาร์คสะท้านไปทั้งตัว






“อื้อ…แจ๊คสัน..”






เสียงหวานที่ได้ยินยิ่งทำให้แจ๊คสันได้ใจ มือร้อนลูบไล้เอวบางภายใต้เสื้อยืดสีขาวสะอาด เรียวปากสีกุหลาบถูกทาบทับและจุมพิตอย่างเร่าร้อนจนมาร์คแทบจะยืนไม่ไหว ร่างโปร่งซุกกายเข้าหาอีกคนอย่างโหยหา บดเบียดร่างกายให้แนบชิดกันจนแม้แต่อากาศก็ยากที่จะลอดผ่าน






ปฏิกิริยาของมาร์คยิ่งทำให้แจ๊คสันรู้สึกสนุก และเริ่มหยอกล้อกับร่างกายของคนตรงหน้าหนักขึ้น ใบหน้าหวานๆที่ขึ้นสีแดงจางๆยิ่งทำให้เขารู้สึกต้องการ เสียงลมหายใจที่ติดขัด ท่าทางที่ดูยั่วยวนและเชิญชวนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ความสดใสและไร้เดียงสาเหมือนเด็กน้อย มันไม่ใช่การเสแสร้งแต่เป็นธรรมชาติของคนตรงหน้าที่ทำให้เขาไม่อาจเลิกฝันถึงรสสัมผัสของคนๆนี้






เสื้อผ้าแทบไม่เหลือติดกายคนทั้งสอง กางเกงขาสั้นตัวโปรดที่มาร์คใส่อยู่บ้านเป็นประจำถูกรูดรั้งลงไปกองอยู่ที่พื้น ความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่อาจลดอุณหภูมิของร่างกายที่เพิ่มสูงขึ้นได้ เนื้อกายที่เสียดสีกันยิ่งปลุกเร่าอารมณ์รักให้รุ่มร้อนจนเกินต้านทาน






ผิวขาวราวกับหิมะแรกมีร่องรอยของกลีบกุหลาบสีแดงเข้มแต้มอยู่ประปราย รอยรักที่แจ๊คสันบรรจงขบเม้มตีตราแสดงความเป็นเจ้าของลงไป เสียงหวานครางสะท้านทุกจังหวะการเข้าออก จังหวะที่หนักแน่นและมั่นคงราวกับจะตอกย้ำอยู่เสมอว่าเวลานี้ได้เป็นของกันและกันอีกครั้ง








รสรักที่แจ๊คสันมอบให้ค่อยๆลบเลือนเรื่องต่างๆในสมองไปจนหมดสิ้น ตอนนี้มีแจ๊คสันอยู่ตรงหน้าแล้ว มาร์คไม่อยากจะคิดอะไรทั้งนั้น อยากจะเก็บทุกรายละเอียดของรสสัมผัสที่โหยหาและช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันให้ได้มากที่สุด

















..ปล่อยให้ตัวเองได้รับความอบอุ่นที่หัวใจปราถนามานานแสนนาน











- NEVER BE MINE -






ห้องนอนโทนสีขาวว่างเปล่ามีเพียงร่างบอบบางที่เปลือยเปล่านั่งอยู่บนเตียงเท่านั้น โต๊ะข้างเตียงมีขวดน้ำทรงสวยกับแก้วเล็กที่มียาเม็ดแก้ปวดสีขาวซีดวางอยู่ ยาแก้ปวดกายที่ไม่เคยช่วยให้หายปวดใจ ร่องรอยสีกุหลาบบนกายกับความเจ็บปวดจางๆที่สะโพกเท่านั้นที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน






คิดเอาเองว่าการที่ยอมมอบร่างกายจะช่วยฉุดรั้งให้เขาอยู่กับตัวเองหลอกตัวเองทั้งนั้นว่าในความใคร่จะมีความรักหลบซ่อนอยู่บ้าง ปิดหูปิดตาไม่ยอมรับฟังความจริงใดๆ หรือแม้กระทั้งความจริงที่ว่าคำว่ารักที่เคยได้ยินมันก็เป็นแค่ความหลงใหลทางกายเท่านั้น






น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงหล่นลงไปบนผ้าปูเตียงสีเข้ม ความอบอุ่นที่โหยหาได้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แค่เพียงไออุ่นจอมปลอมที่ยิ่งทำให้หัวใจที่ปวดร้าวเหน็บหนาวมากไปกว่าเดิม






มันคงเป็นแค่ฝันล้มๆแล้งๆที่เคยคาดหวังเอาไว้ ว่าซักวันที่ลืมตาตื่นขึ้นมาจะไม่ต้องอยู่คนเดียวในห้องแห่งนี้ วาดฝันอันสวยงามว่าจะได้อยู่ด้วยกันกับใครคนนั้นตลอดไป เป็นคนสุดท้ายที่เห็นก่อนหลับไปและเป็นคนแรกที่เห็นตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมา แต่มันคงไม่มีวันเป็นจริง















เพราะ...เขาเป็นของคนอื่น




 

TBC.







แฮ๊ชแท๊ค #ficneverbe <3

talk -0-

ตั้งใจจะลงตั้งแต่ 5 ทุ่ม แต่กว่าจะใส่รูปหาธีมบทความก็ .. ตี2อะ T^T
จะเม้นหรือติดแท๊ค #ficNEVERBE ในทวิตเตอร์ก็ได้นะคะ

ขอบคุณค่า :')