[EXO] ✚ :: THE LECHER0US :: ✚ [ KAI x D.O.]

ลำดับตอนที่ #8 : ✚ THE LECHEROUS :: VIII

Author :  Mr.$N0wman &  Faku Haku

Pairing : Kai x D.O.

Rate : NC - 17


 

The Lecherous*

‘8.00’
by : faku_haku

คนเราไ่ม่ว่าจะอย่างไรก็คงเปลี่ยนนิสัยของตัวเองง่ายๆ ไม่ได้ และโดคยองซูเองก็เหมือนกัน
ตั้งแต่ได้เริ่มเที่ยวเมื่อตอนที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ๆ เขาก็หลังรักชีวิตกลางคืนเสียเหลือเกิน
มันคงทนไม่ได้หากไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองได้เริงร่าสำราญไปกับแสงสีเสียงเหล่านั้น
และแม้อาทิตย์ก่อนจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่ไม่น่าจดจำมาก็ตาม
เขาก็ยังอยากที่จะออกมาเตร็ดเตร่แบบที่เขาเคยทำอยู่อย่างนั้น

หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เกือบจะเกิดขึ้นกับเขานั้นเองก็เป็นได้ที่ทำให้เขาออกมาเที่ยวในวันนี้

อยากจะสำราญไปกับราตรีและเสียงดนตรีกึกก้องเพื่อที่จะลบความทรงจำนั้นออกไป
ปล่อยให้ตัวเองได้ดื่มดำ่ชุ่มฉ่ำกับแสงสีเสียงเหล่านั้นให้เต็มที่
เหมือนให้หัวใจและร่างกายได้พิสูจน์ว่าพวกมันยังพร้อมที่จะกลับมาเริงร่าสดใสอีกครั้ง
เรื่องหนักๆ พวกนั้นก็ปล่อยมันไว้เป็นเพียงเบื้องหลัง

เพราะตรงหน้าของเขาคือฟลอร์เท่านั้น

อาจจะบอกว่าเป็นโชคดีที่วันนี้เป็นคืนวันศุกร์ก็คงได้อยู่
เพราะสุดสัปดาห์เขาก็ไม่ได้มีงานเหลือค้างอะไรมากนัก
ปล่อยให้ตัวเองได้ทำตามใจอยากสักคืนหนึ่งก็คงไม่เป็นไร

ขาเรียวพาเจ้าตัวเข้าไปในคลับหรู ดวงตากลมโตจ้องมองไปรอบๆ เมื่อเดินเข้าไปข้างใน
โคมไฟราคาแพงหลายโคมที่ห้อยลงมาจากเพดานนั้นทำให้เขารู้สึกว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่แตกต่าง
แม้จะได้วาดลวดลายบนฟลอร์เหมือนกันแต่ผู้คนที่แวะเวียนมาที่นี่ก็เป็นคนคนละระดับกับทุกที่ที่เขาเคยพบ
เครื่องแต่งกายมากชิ้นรวมทั้งเครื่องประดับราคาแพงพวกนั้นราวกับว่าจะตั้งใจประชันกันเต็มที่ก็ไม่ปาน

ร่างเล็กมองขึ้นไปยังชั้นสองที่แบ่งซอยออกเป็นห้องหับย่อยๆ มากมาย
บางห้องก็มีเจ้าของจับจองไปแล้ว แต่บางห้องก็ยังคงว่างเปล่ารอคนที่ต้องการพื้นที่ดื่มเป็นการส่วนตัวจ่ายเงินเข้าไป
ผนังบุกำมะหยี่สีแดงเลือดนกนั้นดูเข้ากันกับเครื่องใหม่ ขวดไวน์ขวดเหล้า และแก้วบรรจุเครื่องดื่มทรงสวยนั้นอย่างบอกไม่ถูก
คยองซูสูดลมหายใจเอากลิ่นที่คุ้นเคยเข้าไปจนเต็มปอด

ความเป็นตัวของตัวเองเริ่มกลับมาอีกครั้ง

เหลืออีกเพียงไม่กี่ก้าวเขาก็จะเข้าไปถึงที่ตรงกลางห้อง
เวทีกลมๆ ขนาดเล็กตั้งกระจายอยู่ตามที่ต่างๆ รอให้ใครก็ตามที่ใจถึงพอจะโชว์ลีลาการเต้นให้ขึ้นไปวาดลวดลายอยู่ข้างบน
เสียงดนตรีเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ในโสตประสาท
กล้ามเนื้อที่เคยเกร็งนั้นก็ผ่อนคลายลงยามจับจังหวะเสียงดนตรี
สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงขณะที่ก้าวเท้าเดินตรงเข้าไปหาเวทีกลมๆ ที่อยู่ใกล้ที่สุด
แสงไฟหลากสีสาดไปมาราวกับว่าจะช่วยขับอารมณ์ของผู้คนที่มาเต้นรำให้ดื่มดำ่ไปกับบรรยากาศมากขึ้น

เดินฝ่าฝูงคนเข้ามาเรื่อยๆ จนในที่สุดก็หยุดอยู่ที่ริมขอบเวที
บทเพลงเพลงใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น
คยองซูก้าวขึ้นไปบนเวที ก้มหน้าลงน้อยๆ และสองมือยังคงล้วงอยู่ในกระเป๋า ท่อนขากระตุกเป็นจังหวะเบาๆ เข้ากับเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม
หลายคนโห่ร้องเชียร์เขาเต็มที่
ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาจางๆ

คืนนี้เป็นคืนของเขา

.

.

.

.

.

“มึง...” เซฮุนพูดขึ้นเบาๆ "...ที่นี่แม่งเหล้าอร่อยว่ะ"

คนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย
ตอนนี้เขากับเพื่อนๆ กำลังนั่งอยู่ในห้องวีไอพีที่บุผนังด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดงเลือดนกที่เปิดไฟหรี่ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศกรึ่มๆ นั้น
ขวดเครื่องดื่มหลากหลายชนิดตั้งอยู่บนโต๊ะไม้ขัดเขา
นอกจากนั้นก็ยังมีจานกับแกล้มสองสามอย่าง ถังใส่น้ำแข็ง และก็มีแก้ววางอยู่สี่แก้ว

“กูบอกแล้ว...” จงแดยกยิ้มอย่างค่อนข้างพึงพอใจขณะที่ยกเครื่องดื่มรสแรงขึ้นมาจิบ
"...แพงสักนิด แต่กูว่าแม่งคุ้มเหอะ"

“เรื่องที่เที่ยวนี่ต้องยกให้มึงสินะ" เซฮุนพูดออกมาอีกครั้ง ใบหน้านั้นออกจะแดงน้อยๆ
"...ไปหาข้อมูลเรื่องพวกนี้มาจากไหนล่ะ ไอ้แด้"

“เออ เรื่องของกู"

“เอ้อพูดก็พูดเถอะนะ...” มินซอกแทรกขึ้นมาดื้อๆ
"...แล้วไหงวันนี้ลู่หานยอมปล่อยให้มึงมาเที่ยวได้วะ"

“แล้วทำไมเขาจะปล่อยกูมาไม่ได้ครับ...”
ดวงตาฉ่ำไปหมดแล้วด้วยความที่เมาได้พอสมควร

"...ถึงกูจะเที่ยวกูก็ไม่เคยทำตัวไม่ดีนะครับ...”
น่ากลัวว่าเหล้าในมือนั้นจะกระฉอกออกจากแก้วเสียเหลือเกิน
"...กูไม่ใช่ไอ้จักรพรรดินะครับจะได้พาใครต่อใครกลับบ้านทุกคืนน่ะ"

“อ้าวไอ้นี่เมาแล้ววอนปากแตกนะมึง"

จงอินพูดขึ้นมาเบาๆ แต่เขาก็ไม่ได้ถือสาอะไร ตรงกันข้ามกลับหัวเราะออกมาเล็กน้อยเสียด้วยซ้ำ
ยังไงเสียเพื่อนกลุ่มนี้ก็เป็นกลุ่มที่คบกับเขามานานมากที่สุด
ถึงจะด่ากันบ้าง ปากเสียใส่กันบ้าง แต่เวลามีปัญหาอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอด
ยังจำได้ว่าเซฮุนเคยไปขู่ไล่คนๆ หนึ่งที่ติดเขาแจหลังจากที่เขาพากลับบ้านได้จนสำเร็จด้วยซ้ำ

“กูพูดเรื่องจริงผิดตรงไหน...” ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว มินซอกทำท่าจะประคองด้วยกลัวมันล้ม
"...ไม่ต้องๆ กูยืนไหว กูยังม่ายมาวนะ..."

แล้วก็เดินตรงไปยังกระจกบานใหญ่ที่ปิดม่านเอาไว้
ระหว่างทางคว้าขวดไวน์ติดมือไปด้วย แล้วก็ยกขึ้นซดจากขวดตรงๆ
คนอื่นๆ ได้แต่ส่ายหน้าในความไม่เจียมลำคออ่อนๆ ของเซฮุนนั้น
ชายหนุ่มคว้ามือไปที่ม่านผืนใหญ่ก่อนจะกระชากเปิดออกเพื่อดูบรรยากาศของคลับข้างนอกบ้าง

“เหล้าที่นี่แม่งอร่อยว่ะ... คนที่มาที่นี่แม่งก็หน้าตาดีๆ กันหมดเลย...
เอาไว้มึงพากูมาที่นี่อีกนะจงแด”

แล้วเซฮุนก็ล้มลงไปนั่งตรงนั้น
มินซอกกับจงแดรีบตรงไปลากให้เพื่อนตัวดีกลับมานั่งที่โซฟาตัวใหญ่อย่างเดิม
ตบหน้าเซฮุนเบาๆ และมันก็ตอบสนองกลับมาก่อนจะผล็อยหลับลงไปใหม่

“ไอ้อ่อนเอ๊ย" มินซอกพูดออกมาเบาๆ
"...นิดเดียวแม่งก็เมาแล้ว"

“ชอบนักใช่ป่ะอุ้มไอ้เซฮุนมันน่ะ"
จงแดพูดขึ้นมาเรียบๆ มือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพลางเดินเข้าไปใกล้ๆ มินซอกกับเซฮุน
มินซอกเงยหน้าขึ้นช้าๆ

"ทำตัวแบบนี้คืนนี้ต้องถูกทำโทษรู้มั้ย"

ใบหน้าของคนตัวเล็กขึ้นสีเลือดแทบจะในทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบและอ้าปากขึ้นเหมือนต้องการจะพูดอะไรสักอย่าง
แต่ยังไม่ทันที่จะได้มีเสียงสักแอะออกมาจากเรียวปากนั้นก็ถูกมือแกร่งของจงแดปิดเสียก่อน

“ห้ามเถียงนะ...” ก้มตัวลงไปเล็กน้อยและกระซิบที่ข้างหู
"...ยังไงวันนี้นายก็ต้องถูกทำโทษ มินซอก"

แล้วก็กดปากของตัวเองลงไปที่ซอกคอขาวของคนตรงหน้า แล้วก็ขบกัดดูดดุนจงใจที่จะขับให้ขึ้นรอยสีกุหลาบ
มินซอกเบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจด้วยไม่คิดว่าจงแดจะกล้าทำกับเขาแบบนี้ต่อหน้าจงอิน
จงอินยกยิ้มจางๆ เมื่อเห็นภาพแบบนั้น
จนเมื่อจงแดถอนใบหน้าออกมาอีกครั้งนั้นที่ลำคอของมินซอกก็มีรอยสีชมพูปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจน

“ไปหาห้องอยู่ซะไปพวกมึงอ้ะ"

จงอินเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะเสมองออกไปนอกห้อง
จงแดตอบรับเบาๆ ในลำคอและก็ทำให้มินซอกหน้าแดงมากขึ้นไปอีก

“กูต้องพามึงกลับบ้านอีกแล้วสินะไอ้เพื่อนเวร...”
จงแดส่ายหน้าเมื่อเขาหันไปหาเซฮุน
"...เห้ย! ไอ้จักรพรรดิ เซฮุนมันไม่ไหวแล้วว่ะ มึงจะอยู่ต่ออีกหรือเปล่า"

แต่จงอินไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
จงแดหันไปหาแล้วก็พบว่าเพื่อนตัวดีอีกคนของเขาตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่ริมกระจกบานใหญ่นั้น
สายตามองออกไปข้างนอกเป็นประกายเหมือนกับถูกใจอะไรสักอย่างที่คลับข้างนอกนั้น
รูปปากหนากระหยิ่มยิ้มย่องก่อนที่จะเลียริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ด้วยความสงสัยจงแดจึงลุกขึ้นแล้วเดินตามไป

“ไง... มึงถูกใจใครอีกเหรอไงไอ้จักรพรรดิ ทำหน้าแบบนั้น"

แทนที่จะตอบ จงอินกลับชี้ไปที่กลางฟลอร์ของพื้นที่คลับชั้นล่าง
ตรงเวทีเล็กๆ เวทีหนึ่งที่กำลังมีผู้ชายร่างเล็กกำลังวาดลวดลายและคนหลายคนในบริเวณนั้นก็จ้องมองพร้อมกับส่งเสียงเชียร์

“เห้ย นั่นมัน...”

“ชู่ว์" แต่จงอินกลับบอกให้อีกฝ่ายเงียบเสียก่อน ก่อนที่เขาจะหันมาช้าๆ

"...มึงห้ามบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาดนะ...” พูดออกมาเบาๆ เพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน


"...แล้วกูฝากเอาเซฮุนมันกลับบ้านด้วย
ส่วนมึงกับมินซอกก็กลับๆ กันไปได้แล้ว เดี๋ยวกูโดนพวกลุงๆ ป้าๆ ว่าเอา ส่วนกูเดี๋ยวกลับเอง"

พูดเพียงเท่านั้นก็วางแก้วเครื่องดื่มของตัวเองลงก่อนจะเดินไปที่ประตู
กระชับเสื้อตัวนอกให้เข้าที่เข้าทางและเสยผมเล็กน้อยเพื่อให้เข้าทรงที่จัดมาในวันนี้
มือหนาวางลงไปบนลูกบิดประตู แต่ก่อนที่จะเดินออกไปก็หันมาหาเพื่อนของตัวเองอีกครั้ง

“ไม่ต้องคืนห้องนะ เดี๋ยวกูกลับขึ้นมา"

แล้วร่างสูงก็เดินออกจากห้องไปอีกครั้งเพื่อตรงไปหาครูสอนอังกฤษของเขา

คืนนี้เขาจะต้องได้ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นอีกครั้ง

The Lecherous*

So hot out of the box can we pick up the pace?

Turn it up heat it up I need to be entertained.

โดคยองซูกำลังปล่อยให้ตัวเองดื่มดำไปกับบทเพลงแห่งความเริงร่านั้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ก่อนหน้านี้ก็มีผู้ชายคนหรือสองคนเดินขึ้นเวทีมาเต้นคู่กับเขาแล้วแต่ไม่นานนักก็ต้องยอมแพ้และกลับลงไป
เสียงเชียร์ยังคงดังลั่นอยู่ในหูและนั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกสนุกสนานมากขึ้นไปอีก

Push the limit, are you with it? Baby, don't you be afraid.

I'mma hurt you real good baby.

เพลงนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นเพลงที่เขาไม่ได้ฟังมานาน แต่ความหมายมันก็ตรงตัวของมันอยู่
ใครจะว่าอย่างไรคยองซูก็ไม่สน
เขาออกมาเที่ยวก็เพียงเพราะต้องการความสุขสำราญจากคำ่คืนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศเมามันนี้เท่านั้น
และใครจะไปรู้ว่าภายใต้ใบหน้าอ่อนโยนและรูปร่างเล็กๆ ของเขานั้นจะสามารถสะกดสายตาคนอื่นๆ ได้มากถึงเพียงนี้

เสียงเชียร์ของคนอีกกลุ่มหนึ่งดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ ในคลับแห่งนี้
คยองซูยืดตัวขึ้นและมองไปยังที่มาของเสียงนั้น
ลมหายใจของเขาสะดุดเมื่อเห็นว่าคิมจงอินกำลังโชว์ลีลาของเขาอยู่ที่ตรงเวทีอีกฟากหนึ่ง
สายตาดุดันคมคายนั้นมองตรงมายังเขาอย่างชัดเจน
ดูก็รู้ว่าจงใจเชื้อเชิญให้เขาไปเต้นด้วยกัน

Let's go it's my show baby, do what I say.

Don't trip off the glitz that I'm gonna display.

แต่เหมือนว่าจงอินจะมีความอดทนที่จำกัดเพราะไม่นานหลังจากที่ร่างเล็กหันไปสบตาและไม่ตอบรับคำเชิญไปเต้นด้วยกันนั้น
ชายหนุ่มก็ผลุนผลันลงจากเวทีเล็กๆ แทบจะในทันทีก่อนจะเดินแหวกฝูงชนตรงมายังอีกฝั่งหนึ่งที่คยองซูยืนนิ่งอยู่
บรรดาผู้คนที่มาเที่ยวทางเปิดทางให้เขาเดินตรงมาได้โดยสะดวก ไม่นานนักจงอินก็ปีนขึ้นมายืนอยู่ข้างๆ กับคยองซูอีกครั้ง

“เราเจอกันในที่แบบนี้อีกแล้วนะ" เขายกยิ้มกริ่ม "...เต้นด้วยกันได้ป่ะ"

คนที่อยู่บนกลางฟลอร์นั้นส่งเสียงเชียร์ดังขึ้นไปอีกเมื่อมือหนาวางลงไปบนสะโพกเล็กและไม่นานนักร่างทั้งสองร่างก็เริ่มต้นขยับอีกครั้ง
คยองซูรู้ดีอยู่แก่ใจว่าจงอินก็เก่งกาจเรื่องการเต้นไม่แพ้เขา เผลอๆ อาจจะมากกว่าเขาด้วยซ้ำ
ร่างกายของเขาราวกับจะถูกมือแกร่งนั้นบังคับให้ขยับสอดประสานไปกับเสียงเพลงไปพร้อมกันง่ายๆ ก็ไม่ปาน

I told you, Imma hold you down until you're amazed.

Give it to ya til you're screaming my name.

“ฟังเพลงสิ...” คนตัวสูงลดใบหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูของคนตัวเล็ก
"...เราไม่ได้มีอะไรกันมาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ ฉันชักจะคิดถึงร่างกายของเหลือเกินซะด้วยสิ ...
นายจะว่ายังไงเหรอถ้าฉันจะทำให้นายสครีมชื่อของฉันอีกสักรอบคืนนี้"

คยองซูรู้สึกหัวใจเต้นเป็นจังหวะแปลกๆ อีกครั้งเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดออกมาแบบนั้น
พลางนึกไปถึงอะไรก็ตามที่คำพูดของจงอินจะหมายความถึง
ภาพร่างกายเปลือยเปล่าของจงอินฉายชัดขึ้นมาในความคิดและมันก็ราวกับจะแผดเผาเขาทั้งเป็นยังไงยังงั้น
มือหนาไล้สะโพกของชายหนุ่มไปเรื่อยๆ และคยองซูก็พบว่าเขารู้สึกดีกับสัมผัสนั้นเสียเหลือเกิน

จริงอย่างที่จงอินพูด เพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานับตั้งแต่งานเลี้ยงต้อนรับครูใหม่ที่เขาเกือบจะโดนคริสขืนใจไปนั้น เขาก็ไม่ได้มีเซ็กส์กับคิมจงอินอีกเลย
ด้วยว่าต้องทำรายงานส่งให้อาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเพื่อประกอบการขอจบการศึกษาจนไม่มีเวลาว่าง เลิกสอนก็ต้องรีบกลับห้อง
จนมาถึงวันนี้ที่ส่งรายงานไปแล้วนั่นแหละถึงจะได้มีเวลาว่างพอออกมาเที่ยว

และหนึ่งอาทิตย์นั้นก็นานมากพอที่โดคยองซูเองก็คิดถึงการได้มีสัมผัสแนบเนื้อกับคิมจงอินมากมายเหมือนกัน

“No escaping when I start. Once I'm in I own your heart...”
จงอินกระซิบเนื้อเพลงที่ข้างหูของคยองซูต่อไปเพื่อแสดงความชัดเจนว่าเขาต้องการอะไรในคืนนี้
"...There's no way to ring the alarm. So, hold on until it's over”

เขาหมายความอย่างที่เนื้อเพลงว่าเอาไว้ ว่าถ้าเขาคิดจะเริ่มเมื่อไรคนตรงหน้าก็เท่ากับว่าหมดทางที่จะหนีไปโดยปริยาย
ไม่ว่ามันจะเริ่มต้นได้อย่างไรในค่ำคืนนี้ก็ต้องจบลงด้วยร่างกายเปล่าเปลือยร่วมรักกันให้จงได้
เพราะเพียงแค่ได้เห็นใบหน้าของคยองซูมันก็ทำให้เขาแทบจะเป็นบ้าไปอยู่แล้ว

และคิมจงอินจะไม่หยุดการรบเร้านั้นจนกว่าจะได้ตามที่ตัวเองต้องการ

และเขาก็รู้ด้วยว่าอีกไม่นานคนตัวเล็กก็ต้องยอมสยบต่อเขาด้วยเช่นกัน

โดคยองซูกำลังจะคลั่งไปกับการลูบไล้สัมผัสของมือหนานั้น
อยากที่จะหักห้ามใจของตัวเองไว้ไม่ให้มันเตลิด แต่ก็พบว่าทำได้ยากยิ่งนัก
อาจจะเป็นเพราะว่าคิมจงอินร้อนแรงเกินกว่าที่เขาจะปฏิเสธ
หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขาได้เสพติดการมีเซ็กส์กับคนตัวสูงคนนี้ไปแล้วก็ได้
และเมื่อเสพติดแล้วและขาดหายไปถึงหนึ่งอาทิตย์ ก็คงจะไม่แปลกอะไรนักถ้าหากคยองซูจะลงแดง

ลงแดงมากขนาดอยากที่จะฉีกเสื้อผ้าของตัวเองและอีกคนออกเสียตรงนั้น

“มากับผมเถอะนะ ครู..."

“ไอ้เด็กบ้านี่...” คยองซูหันหลังกลับมาเผชิญหน้าพลางเบียดร่างกายตัวเองเข้าไปแนบชิดกับอีกฝ่าย
"...นายกำลังทำให้ฉันเสียคนนะ"

“มาพูดตอนนี้คงไม่ทันแล้วมั้ง...” จงอินยกยิ้มเจ้าเล่ห์
"...แต่อย่างครูนี่เขาไม่เรียกว่าเสียคนหรอกนะครับ...
แค่กับผมคนเดียวไม่ใช่เหรอที่ครูติดใจนะ"

โดคยองซูหน้าแดง

“ฟังเพลงสิ”

Oh! Do you know what you got into. Can you handle what I'm bout to do?

Cause it's about to get rough on you. I'm here for your entertainment!

“นายก็อยากเซ็กส์กับฉันเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ คิดถึงเพลงรักของฉันใช่มั้ยล่ะ โดคยองซู"

คนตัวเล็กนิ่งเงียบไปอีกครั้งและก็รู้ว่าเขาคงไม่มีทางเอาชนะความต้องการทั้งของคนตรงหน้าและของตัวเองได้โดยง่าย
เพียงแค่ดวงตาคมมองทะลุเข้ามาในตาของเขามันก็แทบจะทำเอาเข่าอ่อนและล้มทั้งยืนแล้วก็ไม่ปาน
อากาศทั้งหมดราวกับจะร้อนและหายใจลำบากขึ้น
เขายังไม่เคยบอกจงอินหรอกว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้มีอะไรกันนั้นมันคือการมีเซ็กส์ครั้งแรกของเขาด้วยเช่นกัน
จะเป็นไปได้หรือที่เพียงครั้งแรกครั้งเดียวก็ทำเอาเขาโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้

เร่าร้อน และ เสพย์ติด... อย่างนั้นสินะ

“เพลงนี้มันส่อนะ นายว่าไหม"

It's alright you'll be fine baby, I'm in control.

Take the pain and the pleasure, I'm the master of both.

Close your eyes, not your mind, let me into your soul

I'm gonna work it til you're totally blown.

“ผมจะทำให้ครูละลายตรงหน้าผมเลย"

พูดจบก็บดปากของตัวเองลงไปบนลำคอขาวโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะอยู่ท่ามกลางสายตาของคนนับสิบนับร้อยที่อยู่บนฟลอร์ข้างล่าง
มือหนาคว้าไปที่บั้นท้ายและบีบอย่างเน้นน้ำหนัก
คยองซูเกร็งตัวขึ้นมาเล็กน้อยโดยอัตโนมัติเมื่อถูกจูโจมไม่ทันตั้งตัวแบบนั้นและเหมือนจะแข็งขืน
แต่ก็เป็นจริงอย่างที่จงอินพูดเอาไว้เมื่อครู่นี้ว่าจะทำให้คยองซูละลายไปตรงหน้าของเขา
เพราะไม่นานนักการเกร็งนั้นก็เริ่มผ่อนลง

โดคยองซูกำลังจะหมดแรงต่อหน้าการกระทำนั้น

อาห์... มันรู้สึกดีชะมัดเลย

“เนื้อนายหอมจังเลยรู้ป่ะ...”


จงอินพูดเมื่อเขาถอนใบหน้าออกมาพลางเลียริมฝีปากเบาๆ
เขาได้ยินเสียงเชียร์ดังลั่นบอกให้บดจูบกลับลงไปซ้ำอีก และก็อยากทำเช่นนั้นใจจะขาด


"...หอมจนอดกัดไม่ได้เลยนะ"
พูดไปเหมือนร่ายมนตร์ให้คนตัวเล็กตกหลุมพรางของเขา
มือหนาช้อนปลายคางของคยองซูขึ้นมาเบาๆ
"...คืนนี้ฉันต้องการนาย ... มากับฉันเถอะนะ"

“นายมันเด็กนิสัยไม่ดีเลยคิมจงอิน" คยองซูว่าออกไปเบาๆ

“แต่นายก็ชอบรสชาติเด็กคนนี้ใช่ป่ะล่ะ"

คนตัวเล็กกัดริมฝีปาก ไม่รู้ว่าจะตอบกลับไปว่าอย่างไร
แต่ต่อให้ไม่มีคำพูด อาการแสดงของร่างกายของเขามันก็ชัดเจนมากอยู่แล้ว
จงอินจ้องตาคยองซูอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อมั่นใจแล้วว่าตัวเองได้รับชับชนะ
มือหนาก็คว้าข้อมือเรียวเอาไว้อย่างมั่นคงก่อนจะดึงเอาคยองซูลงไปจากเวที

“จะพาไปไหนน่ะ"

“อยากตื่นเต้นมั้ยล่ะ"

“ทำไม?”

“ถ้าอยากตื่นเต้น...” เขาก้มหน้าลงมากระซิบอีกรอบ
"...ฉันเปิดห้องส่วนตัวไว้ที่ชั้นสอง มันน่าจะสนุกดีนะนายว่างั้นมั้ย"

แล้วโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับหรือปฏิเสธก็เริ่มต้นดึงคนตัวเล็กให้เดินตามตัวเองไปอีกครั้งหนึ่ง
แต่เดินไปได้ไม่เท่าไรคยองซูก็ขืนตัวอีกครั้ง จงอินหันหลังกลับมามอง
แล้วก็เป็นคนตัวเล็กที่โผเข้าไปกดจูบรูปปากหนานั้นอย่างหนักหน่วง ไม่นานนักก็ถอนออกไป
จงอินเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“บอกว่าจะทำให้ฉันละลายตรงหน้านายใช่มั้ย...”
ไม่รู้อะไรดลใจให้คยองซูพูดออกไปแบบนั้น
"...ถ้าอย่างนั้นนายก็เตรียมตัวละลายตรงหน้าฉันเหมือนกันนั่นแหละ"

“มั่นใจจริงนะครู...” จงอินยิ้มกริ่ม ตั้งใจใช้สรรพนามว่าผมและแทนคนตรงหน้าว่าครู
"...ครูแน่ใจเหรอว่าจะทำอะไรผมได้น่ะ"

“เห็นว่าฉันตัวเล็กคงทำอะไรนายไม่ได้สินะ..." คนตัวเล็กหรี่ตา
"...แต่ที่นายเห็นมันก็แค่เปลือกนอกเท่านั้นแหละ
แล้วมาคอยดูกันว่าใครกันแน่ที่จะต้องเป็นฝ่ายสยบให้กัน..."
รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นการพูดยั่วแต่ก็ไม่คิดจะหักห้ามใจ


"...ฟังเพลงสิ"

Oh! I bet you thought I was soft and sweet.

You thought an angel swept you off your feet.

But I'm about to turn up the heat.

Baby, I'm here for your entertainment!!!

“I'm here for you entertainment...” คยองซูกระซิบเบาๆ
"...และนายจะลืมความสนุกของฉันไม่ลงหรอก ไอ้เด็กตัวแสบ"

“ครูต่างหากที่จะลืมผมไม่ลง...” อีกฝ่ายตอบกลับมา
"...ยังไงก็อย่าลืมสิ เพื่อนๆ เรียกผมว่า จักรพรรดิ นะครับครู"

The Lecherous*

Download for full NC

The Lecherous

สวัสดียามดึกนะครับทุกท่าน
ตอนนี้ไรตเตอร์ นมน ไปพักผ่อนอยู่ริมทะเล
ผมก็เลยรับหน้าที่มาอัพฟิคไปพลางๆ ก่อน

ขอบอกว่าการจัดหน้าให้ใกล้เคียงกับ นมน ทำยากมากเลย
แต่ก็หวังว่าที่ผมจัดมาให้จะไม่อ่านยากเกินไปนะฮะ

วันนี้แอบตกใจที่เรื่องนี้โดนแบน TTwTT
มีอะไรอยากให้แก้ตรงไหนก็บอกได้นะครับ
จะได้ช่วยๆ กันแก้ไขไปเนอะ

ไม่รุ้จะทอล์ตอะไรเพราะตอนนี้ยัง สตันท์ อยู่พอสมควร
ยังไงก็อย่าลืมชอบและรักเรื่องนี้กับมากๆ นะครับ

ปล. เที่ยวให้สนุกนะ นมน.

ปล.2 ขอบคุณคับ จาก อฮค และ นมน
@ice_haku, @sunnysnowman

B B