เงาใจในเพลิงพรหม

 

                “อย่าค่ะ” ณชญาดาร้องค้านเสียงแผ่วเบาเมื่อมีโอกาส

          แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดการกระทำของตนเอง ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่วิ่งพล่านอยู่ในสายเลือด ประกอบกับสันดานดิบของผู้ชาย ผลักดันให้ธนวรรธน์เลือกที่จะทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เขาระดมจูบเธอไม่ยั้ง ปลายลิ้นของเขาลุกล้ำเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มด้วยความชำนาญ เพื่อสัมผัสความหวานจากริมฝีปากของเธอ และเพื่อหลอกล่อให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่เขาจงใจมอบให้ ริมฝีปากร้อนรุ่มและปลายจมูกโด่งของเขา สัมผัสไปทั่วใบหน้างามของเธออย่างย่ามใจ ก่อนจะละเรื่อยมาจนถึงใบหู ธนวรรธน์ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นของณชญาดาอีกครั้ง ปลายจมูกของเขาฝังอยู่กับเนื้อนุ่ม พลางใช้ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ

          จากสัมผัสแปลกใหม่ที่ได้รับทำให้ณชญาดารู้สึกราวกับว่า ร่างกายของตนเองถูกแผดเผา และกำลังจะระเบิดเป็นจุณในอีกไม่ช้า

          “ธนวรรธน์คะ” เธอเผลอร้องเรียกชื่อเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว

          ณชญาดาตอบสนองสัมผัสของธนวรรธน์แบบกล้าๆ กลัวๆ อย่างคนไร้ประสบการณ์

          ธนวรรธน์ยอมรับว่าความอ่อนใส ไร้เดียงสาของณชญาดาทำให้เขาหวั่นไหวได้ไม่น้อย เธอทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนหน้าผาสูงชัน เมื่อต้องเลือกระหว่างคุณธรรมและตัณหาราคะในจิตใจ ก่อนหน้านั้นเขาเคยมั่นใจว่าสามารถควบคุมจิตใจของตนเองได้ แต่พอสบตาดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ความสุขุมเยือกเย็นในการบังคับจิตใจตัวเองก็อันตรธานหายไปจนหมดสิ้น

          สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้กับความปรารถนาอันร้อนแรง ที่คุกรุ่นอยู่ภายในกายเขา และปล่อยให้มันเป็นไปในทิศทางที่ควรจะเป็น

          “ผมต้องการคุณ...ให้ผมรักคุณนะญาดา”

   

 

  

P์N