ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนว่าอยากเขียนมานานแล้วแต่ไม่ได้เขียนสักที :)
ฟิคเรื่องนี้บอกเลยว่าเป็นฟิคที่ดีเรื่องหนึ่ง ไรท์สื่อมันออกมาได้ดีมากกกกก
ไม่ว่าจะอารมณ์ของตัวละครหรืออะไรก็ตามสื่อออกมาจนทำให้อิรีดคนนี้อินจนเป็นบ้าเป็นหลังไม่ว่าจะเศร้าเสียใจ ผิดหวัง สมหวัง รวมถึงด่าทอตัวละคนมันก็ทำไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ เรื่องนี้เป็นแนวที่เราชอบมากนะคะอิแนวแอบรักเพื่อนสนิทนี่ส่วนหนึ่งมันอาจจะเข้ากับชีวิตตัวเองด้วย ฮ่าๆๆ มันเป็นฟิคที่ทำให้เราอ่านมากกว่าหนึ่งรอบต่อแชป อ่านไปน้ำตาไหลไปด้วยความอินประดุจตัวเองเป็นตัวละครในนั้น ด่าชานยอลอย่างเมามันในอารมณ์เพราะความอินเกินไป และเม้นแต่ละเม้นที่ออกมาจากใจ ส่วนเวลาเขินนี่แทบจะระเบิดตัวเองตายยยอยากจะออกไปหน้าบ้านและกรี๊ดดังๆมาก
มานั่งคิดดูว่าเด็กสมัยนี้แต่งฟิคได้ดีขนาดนี้เหรอ ตอนแรกที่กดเข้ามาอ่านคือเพราะมันเป็นชานแบคแล้วเราก็อ่านๆไป โดยที่ยังไม่เม้นพออ่านไปๆเรื่อยๆ เห้ยไรท์แต่งดีนะเราก็เลยกลับมาอ่านใหม่อีกรอบพร้อมเม้น ที่ชอบเพราะไรท์แต่งบรรยายซะเห็นภาพรวมถึงความน่ารักของไรท์ด้วยเพราะไปทวงเมื่อไหร่ก็ไม่เคยว่าเพราะรีดคนนี้มันติดฟิคเรื่องนี้จนลงแดง ฮ่าๆๆๆ
ภาษาที่ไรท์ใช้มันสวยงามมากในความรู้สึกเรา ไม่ว่าจะเป็นประโยคไหนก็ตามที่บางครั้งมันจี๊ดโดนใจมากกกกก ประโยคแค่ไม่กี่บรรทัดกับคำพูดไม่กี่คำยังทำให้เราร้องไห้มาแล้ว อารมณ์แอบรักนี่มันอัดอั้นนะคะน้อยคนที่จะระเบิดออกมาแต่ตัวละครเรื่องนี้ทำให้เราทึ่งคือพล็อตเรื่องไรท์ดีมาก เราด่าชานยอลจนไปแล่บสงสารแบคจนอยากให้หนีออกไปไกลๆจากชานยอล ยิ่งเราอ่านหน้าบทความ(ก่อนที่จะถูกแบน)ไรท์บอกว่า \"ความรักก็มีทั้งสมหวังและไม่สมหวังนั่นแหล่ะ\" ตอนนั้นคิดว่าเอาวะไหนๆก็อ่านเรื่องนี้แล้วจะจบแบบไหนก็ต้องยอมรับ ฮ่าๆๆๆ แต่ไรท์ก็ทำให้เราดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง ฮ่าๆๆ
เอาล่ะค่ะ เพ้อเจ้อมาพอสมควร(มั้ง) เหมือนจะบอกความในใจมากกว่านะฮ่าๆๆๆ
สุดท้ายก็ขอให้ไรท์แต่งฟิคดีแบบนี้มาเซ่นรีดเดอร์อีกนะคะเชื่อว่ามีหลายคนที่ชชอบฝีมือการแต่งของไรท์ และไรท์ก็ทำมันออกมาได้ดี สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ :)