รับวิจารณ์นิยาย ฉบับเพียงพอ

ลำดับตอนที่ #114 : [send]Love O’colck ขยับเวลาหารักป่วนๆ ของยัยตัวแสบ

เรื่อง : Love O’colck ขยับเวลาหารักป่วนๆ ของยัยตัวแสบ
 

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ชื่อเรื่องนิยายแปลกพอควรเนอะ(ฮา) แล้วชื่อบทแต่ละบทถือว่าตั้งดีแล้ว สื่อได้ชัดเจนว่าจุดเด่นของบทนั้นคืออะไร ชื่อนางเอกก็น่ารักดีค้าบ

การใช้ภาษา :: การบรรยายดูรวบรัด กระชับเกินไป อย่างตอนที่ยุยเล่าว่ารู้จักกับยูได้ยังไง น่าจะเล่าให้ถึงความเป็นมาของเรื่องยาวๆ เลย แบบนางเอกย้อนวันวานให้ฟัง เพราะมันจะได้อารมณ์มากกว่าที่กระชับสั้นๆ แล้วจบ ความรู้สึกเศร้าของยูเลยดูส่งไม่ถึงเท่าไหร่นัก (อันนี้ในความเห็นส่วนตัวนะครับผม ><) เรื่องคำพูดถือว่าโอเคเลย แต่ในส่วนการบรรยายอะไรให้กระจ่ายยิ่งขึ้นคือยังขาดไปเยอะพอสมควร มันเลยทำให้เนื้อเรื่องบางช่วงจะงงและสับสนมาก ซึ่งเราได้เขียนให้ในแต่ละบทแล้ว

การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก

            ตอนที่1 ท่อนแรกของเนื้อเรื่องเลยที่ว่า “ที่รักจ๋า…” มาอีกแล้ว ไอ้ตัวแสบมันหาเรื่องให้ฉันอีกแล้ว! ช่วงประโยคตรงนี้บอกตามตรงว่าต้องอ่านสองรอบถึงจะเข้าใจ ว่าเพื่อนนางเอกเดินตรงมาหาพร้อมนำความซวยมาให้ด้วย ขอเสนอในฐานะนักวิจารณ์นะฮับว่าลองเกริ่นเนื้อเรื่องเพิ่มขึ้นไปดีรึเปล่า เช่น นางเอกเดินอยู่ แล้วก็บรรยายว่ามีผู้ชายลักษณะหน้าตาแบบนี้วิ่งตรงมา แล้วค่อยต่อด้วยประโยคเดิม เป็นต้นครับผม >< คำผิดที่พบ เพียงแต่เกยของ เป็น  เพียงแต่เก็บของ แล้วก็ ล้างหลังโรงเรียน เป็น ด้านหลังโรงเรียน ฉากที่ไปสวนสาธารณะ จริงๆ แล้วเราสามารถที่จะเพิ่มบรรยายในส่วนของความคิดนางเอกเข้าไปได้นะ เช่น ให้นางเอกมองแล้วย้อนถึงวันวานสองยุยกับยู แล้วลองเพิ่มสีหน้าท่าทางของยูเวลาพูดเข้าไป จะทำให้เนื้อเรื่องอินขึ้นน้า ยิ่งสามมารถสื่อความเศร้าของตัวละครออกมาจากการบรรยายได้มากเท่าไหร่ จะยิ่งทำให้คนอ่านซึ้งไปกับเรื่องได้มากเท่านั้น

            ตอนที่2  เวลาจบคำพูดส่วนใหญ่จะเห็นเป็นคำคิดของนางเอกแทบทุกบรรทัดเลย ลองเอาคำคิดนั้นตัดออกไปให้เหลือนิดหน่อย แล้วเอาไปเปลี่ยนเป็นการบรรยายสายตาที่นางเอกมองคนตรงหน้าก็โอน้า แถมตอนที่บรรยายเรื่องทางกลับบ้าน อ่านแล้วงงๆ นิดหน่อย (ท่าทางเราจะงงคนเดียว55) ในความเห็นนะ ให้ตัดเขียนง่ายๆไปเลยว่า นางเอกสับสนว่าจะเอายังไงต่อไปดี มองตามแผ่นหลังของยูที่ห่างไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกใจโหวงๆ พอลับสายตาก็เดินตามไป อ่อ แล้วตรงที่ยูจะโดนรถชน จู่ๆ ตัดมาแค่ว่านางเอกควบคุมตัวไม่ได้แล้วผลักร่างของยูออกไป เอาจริงๆ นะ งง!? แล้วคือตัดจบบทนั้นไปฉากอื่นแทน มันทำให้ดูค้างคามากๆ เราสามารถเพิ่มไปได้ว่า นางเอกเห็นยูยืนอยู่กลางถนนหรืออะไรก็ได้ แล้วหันไปอีกทีแสงสว่างของรถเก๋งหรือรถบรรทุกก็สาดเข้าตา วินาทีนั้นร่างนางเอกก็ลอยละลิ่ว แค่ประมาณนี้ก็สามารถทำให้การบรรยายเพิ่มขึ้นได้แล้วครับผม อย่าโกรธกันน้า มันเป็นแค่ความคิดที่อยากเสนอเฉยๆ คำผิดที่พบ หน้าผ้าของเขา เป็น หน้าผากของเขา มีอีกคือ ฉันเดินตามทางที่มันเดินที่เลี้ยงนำออกไปสู้ถนน เอิ่มม อ่านกี่รอบๆ ก็ไม่เข้าใจ จะเขียนว่า ฉันเดินตามทางที่มันเดินเลี้ยวไปสู่ถนนใหญ่ ประมาณนี้ป่าว ส่วนตรงที่เขียนว่า พร้อมกับแรงที่กระทบ ตอนรถชนส่วนใหญ่เค้าใช้ กระแทก มากกว่าน้า ^^ คำผิดอีก ที่เปร่งออกมา เป็น ที่เปล่งออกมา ตอนจบของเรื่องดูเป้นปริศนามากๆ เยี่ยมากเลย^^

            ตอนที่3 ที่ใช้คำว่า ฉันพยายามเบ่งตา อ่านะ คือ เบ่ง เหมือนจะ เบ่งอึ เลยล่ะ ลองเปลี่ยนมาใช้คำว่า ฉันพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้ง เป็นต้น คำผิดที่พบนะ ไมค์โครโฟน เป็น ไมโครโฟน มีจุดที่น่าจับผิดนะคือตอนที่นางเอกฟื้นขึ้นมา ถ้านางเอกความจำเสื่อม แล้วนางเอกจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองอายุ 17 แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านตัวเอง คนจำอะไรไม่ได้เลยเค้าจะไม่มีแม้แต่ความทรงจำเรื่องบ้านเลยน้า อาจจะเปลี่ยนจากงงว่านี่ไม่ใช่บ้านตัวเองเป็น งงว่าที่นี่ที่ไหนก็พอ ส่วนการบรรยายก็อย่างที่เกริ่นๆ ในตอนแรกๆ ไปแล้วเนอะว่าลองเพิ่มเกี่ยวกับหน้าตาตัวละครตอนตื่นมาด้วยก็ได้ แล้วก็ตอนตื่นมาก็น่าจะให้นางเอกเจ็บปวดอะไรมากกว่านี้ด้วยก็ดีนะคร้าบผม ^^ส่วนตอนที่บอกว่าผัดกระเผาออกมาจากเครื่องยนต์อะไรซักอย่าง ลองเพิ่มไปด้วยก็โอนะว่า เครื่องยนต์ ที่ว่าหน้าตาเป็นยังไง ^^

            ตอนที่4 คำผิด ฉันเห็นลีฟต์แล้ว เป็น ฉันเห็นลิฟต์แล้ว บทนี้ดูเริ่มมีเรื่องเกิดขึ้นเยอะเลยเนอะ(ฮา) เอาเป็นว่าอ่านไปก็งงไปพร้อมกับนางเอก โลกมันเกิดอะไรขึ้นหนอ แล้วโทรศัพท์ตอนนั้นเป็นยังไง ลิฟต์ก็แปลกๆ ไปอีก ชวนให้ลุ้นมากๆ ว่าจะเจอประเทศไทยในอีกห้าปีแบบไหน ขอแจ้งอีกรอบเนอะเรื่องอายุของทั้งสอง นางเอกความจำเสื่อมอยู่น้า จำอายุตัวเองได้ไง ><

            ตอนที่5 เสียง ตึ่ง นี่คือเสียงท้องร้องจริงๆ รึ อันนี้ขอถามเพราะความไม่รู้จริงนะ ปกติเค้าร้อง โครก กันมากกว่าเน้อ คำผิดนะ ไร้มนทิร เป็น ไร้มลทิน แล้วก็ โสดประสามหู เป็น โสตประสาทหู นางเอกตื่นขึ้นมาจากฤทธิ์ยาสลบ สมควรที่จะมีอาการมึนหลังจากฟืนนะค้าบ ส่วนตอนที่นางเอกจะโดนฉุด เอาอารมณ์ให้มันรุนแรงกว่านี้ รับรองได้ใจเล้ย ตอนจะสลบถ้าเอาซึ้งนิดๆ ก็ให้นางเอกเห็นดวงตาที่คุ้นเคยมองมาก็ได้เนอะ แล้วก็รู้สึกดีใจที่เป็นเค้า อะไรแบบนี้เป็นต้นคร้าบ

เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: เพิ่มบรรยายกับอารมณ์ตัวละคร สีหน้า หน้าตา สถานที่ ฉาก เข้าไปเยอะๆ เลย ช่วยให้เนื้อเรื่องเข่มข้นขึ้นได้มากเลยนะ แต่อ่านไปมันทำให้ลุ้นจริงๆ นะนิยายเรื่องนี้ อยากรุ้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนางเอกต่อไป ^^

ความสมจริง :: ยังค่อนข้างขาดอยู่น้า อย่างเช่นตอนที่นางเอกเดินออกมาจากคอนโด เราเพิ่มบรรยายกรุงเทพสมัยใหม่ได้นะ ถือเป็นการปูทางเรื่องได้ด้วยว่ารถไฟฟ้ากลายเป็นแบบชินคันเซ็น ถังขยะดูดขยะที่ตกอยู่บนพื้นโดยอัตโนมัติจึงทำให้พื้นถนนสะอาด อะไรเช่นนี้น้า รีดเดอร์จะได้ไม่งงนะว่าสภาพมันเป็นยังไง

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์พอใช้ฮะ

ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอก เค้าแต่งได้ย่ำแย่มาก แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตัวก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตัวไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ

ปล2.ว่างๆ ก็เข้าไปอ่าน Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ ได้นะ บ้านหลังนี้ต้อนรับเสมอ55

อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะ

อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกคร้าบ^^

แบนเนอร์นิยายเรื่องนี้





ชื่อคนรับ : พอ
จากเรื่อง : Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ
มีอะไรจะบอกนักวิจารณ์ป่าว : แนะนำมาได้เลย
ข้อเสนอแนะที่อยากให้ปรับปรุง : ผลงานต่อไปที่ท่านมาฝากจะได้ทำให้ดีกว่านี้^^
พอใจกับคำวิจารณ์ไหม : พอหรือเปล่าบอกเหตุผลด้วย
เอาแบนเนอร์ไปแปะให้ยัง : ถ้าไม่แปะขอให้ไม่มีคนเข้าไปอ่านนิยาย!! แฟนคลับหดหายเลย-^-
ถ้าผลงานได้ตีพิมพ์ก็อย่าลืมมาบอกน้า^^ : จะได้ทำการปักหมุดผลงานตีพิมพ์ให้ค้าบ

© Tenpoints!