D.Gray-Man fiction จอมโจรจอมใจ

ลำดับตอนที่ #1 : 1 จอมโจรกระต่ายส้ม

ร่างบางในเงามืด ขยับตัวอย่างๆรวดเร็วและแผ่วเบา ก่อนที่จะกระโดดขึ้นบนต้นไม้
เงาของพุ่มไม้ ช่วยบดบังร่างบางได้เป็นอย่างดี
"มาช้านะ จอมโจรกระต่ายส้ม"ร่างโปร่งเอ่ยทัก ผมสีดำรัตติกาลที่รวบไว้ปลิวไป
ตามลม ดวงเนตรสีดำหรี่ลงเล็กน้อย ก่อนที่จะกำชับดาบที่เอวแน่น ซึ่งไม่เหมาะ
กับดวงหน้าหวานสวยเอาซะเลย
"โทษที จอมโจรวิรุฬดำ"มือเสยผมสีแดงขึ้น ก่อนที่จะจับผ้าปิดตาให้ดีขึ้น
"แล้ว จอมโจรลมหิมะล่ะ มายัง ยู"
"เดี๋ยวคงจะมา แล้วฉันบอกไปกี่ครั้งแล้วว่า อย่าเรียกฉันแบบนั้น ราวี่" พูดจบ
ดาบเรียวก็ถูกชักออกมาจากฝัก ร่างบางถอยร่นไปก่อนที่จะกล่าวขอโทษ
"ทะ โทษจ้า"
"ขอโทษทีครับ มาช้าไปหน่อย"
"อา อเลน มาซะที"ราวี่เอ่ยทักร่างบางที่มาถึง
"รอนานไหมครับ ยู"
"มะ ไม่หรอก"พูดไปดวงหน้าสวยก็แดงไป
อา อิจฉาคนมีคู่เหมือนกันแฮะ ราวี่คิดในใจ

"งานนี้ ฉันขอไปก่อนนะ"ราวี่เอ่ย ก่อนที่จะดีดตัวเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่
"เจ้าหมอนั่น เข้าไปเลยเหรอ"คันดะกล่าว"ให้ตายสิ"
"เย็นไว้สิครับ ยู เราเองก็เข้าไปกันเอะครับ"เอ่ยปรามร่างโปร่งที่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ
"หึ"

ราวี่ย่องเบาเข้าไปในคฤหาสน์หลังงามก่อนที่จะถอนหายใจเมื่อเข้ามาถึงห้องหลักที่มีตู้เซฟอยู่
ไปได้สวย ไม่มียามซักคน แต่อาจจะมีกับดักก็ได้ คิดในใจก่อนที่จะจับผ้าโพกหัวที่ปิดตาขึ้น

ตื๊ดๆๆ มีเสียงดังมาจากกระเป๋ากางเกงของราวี่ จนราวี่สะดุ้งโหยง 
ตกใจหมด โธ๋เอ๋ย ที่แท้ก็โกเลมนี่เอง
"มีไร"
"ราวี่ มีคนกำลังไปที่หน้าห้องของคุณครับ ระวังตัวด้วย ยูกำลังจะจัดการให้ครับ"
"เข้าใจแล้ว ฉันจะรีบลงมือเดี๋ยวนี้แหละ"
"ครับ"
ปี๊ปๆๆ

"เอาล่ะ ลงมือล่ะนะ"

หน้าห้องก่อนที่จะถึง หองใหญ่
"อะไรนะ มีคนบุกเข้ามางั้นเหรอ พวกยามมัวทำอะไรกันอยู่"ร่างสูงกล่าวอย่างหัวเสีย
"ดูเหมือนจะโดนอัดนะ"ร่างเล็กตอบกลับ
"ให้ตาย"สบถออกมา ก่อนที่จะเสยผมหยักศกขึ้น ชายหนุ่มผิวสีแทน ในชุดสูทเรียบง่าย 
เดินจ้ำอ้าวๆเข้ามาที่ห้องโถงลับ กับเด็กสาวที่ดูเหมือนเด็กผู้ชาย ถ้าไม่สังเกตุว่าเธอใส่กระโปรง
สีขาวตัวยาว และหมวกใส่นอน พร้อมหมอนใบเล็กหนึ่งไบในอ้อมกอด
"ว่าแต่ว่า โร้ด เธอไม่ต้องตามฉันมาก็ได้นะ ถ้าง่วง ไปนอนดีกว่าน่า"
"แค่นี้เอง สบายมากน่า ทีกี้ ยังไม่ตีหนึ่งเลย"
"แม่คุณ เป็นเด็กเป็นเล็ก นั่งอ่านฟิควายซะดึกทุกวันเลยนะ"
"ช่างฉันเถอะน่า" 

พึ่บ ร่างโปร่งประกฏกายขึ้นเบื้องหน้าทั้งสอง
"จากตรงนี้ไป ห้ามผ่านแล้ว ท่านขุนนาง"ดวงตาสีดำหนี่ลง ก่อนที่จะตั้งท่าพร้อม
"เอ อย่างนี้ก็สวยซิ"ทีกี้ ทำท่าจะเงื้อมือเข้าอัดร่างโปร่งเบื้องหน้า แต่ถูกร่างเล็กห้ามไว้ก่อน
"ทีกี้ เจ้าหมอนี่ไม่ต้องถึงมือนายหรอก แค่ฉันก็พอแล้วล่ะ"

ทางด้านราวี่
ตื๊ดๆๆ
"เรียบร้อยหรือยังครับ ราวี่"
"อื้อ เหลือแค่ ขนออกไป เตรียมหนีให้ดีล่ะ"
"ครับ ผมจะไปบอกยู"
"อื้อ"

คันดะชักดาบเรียวออกมา แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากตุ้มหู
"ว่ามา"คันดะกรอกเสียงลงไปในสาย
"มิชชั่น เคลียร์แล้วครับ ยู"ปลายสายตอบกลับเสียงนุ่ม
"รับทราบ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ เจ้าถั่วงอก"รับคำก่อนที่จะ เก็บดาบ และตัดสายไปเสียดื้อๆ
"จะหนีเหรอ" โร้ด รีบวิ่งไปจับร่างสูงไว้ แต่ว่า ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อร่างสูงกระโดดไปที่ขอบหน้าต่างก่อนที่จะกระโดดหนี
หายไปในป่าใกล้คฤหาสน์ และไม่เหลือร่องรอยอะไรเอาไว้เลย

ห้องใต้กิน จอมอนิเตอร์ขนาดยักษ์กำลังฉายภาพ ที่พึ่งผ่านมาไม่นาน
เด็กหนุ่มผมยาวดวงหน้าหวาน และเย็นชาที่เขาเจอบนทางเดิน
เด็กชายผมสีขาวหน้าตาคมคาย ที่มีมือประหลาดๆ ที่พังประตูคฤหาสน์ได้
และ คนที่เขาสนใจมากที่สุด เมื่อจับตาดูในกล้องวงจรปิด
เด็กหนุ่มผมแดงเซอร์ แต่ดวงหน้าติดหวาน ที่เหมือนกับกระต่ายตัวน้อย
"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว ทีกี้ ของโดนขโมยยังจะ"โร้ดบ่นอุบอิบ ก่อนที่จะเบ้ปาก แล้วเดินกลับห้องไป
"หือ จะไปไหนะนะโร้ด"
"ไปอ่านฟิควายใหเรโระฟัง"
"หา ไปอ่านให้เจ้าร่มนั่นฟังเหรอ"
โร้ดไม่ตอบแต่กลับโบกมือบายๆเขา ก่อนที่จะขึ้นบันไดที่ปูพรมสีแดงไป


ทีกี้แย้มยิ้ม ก่อนที่จะหยุดภาพ อยู่ที่ภาพของกระต่ายตัวน้อยๆของเขา กำลังเลียปากอย่างใช้ความคิด
"จอมโจรกระต่ายส้มที่พวกหมู่เศรษฐี เลื่องลือกันว่าหน้ากลัว  หึ ที่ไหนได้ น่ารักกว่าที่คิดไว้เยอะ"
ร่างสูงก็ดึงถูงมือสีขาว ก่อนที่จะมองไปยังพระจันทร์ขาวนวลที่ส่องสว่างไปทั่วมณฑล
"ฉันมีลางสังหรณ์ว่า เราคงจะได้เจอกันอีกอย่างแน่นอน กระต่ายน้อย"

อา และแล้วก็จบตอนที่หนึ่ง โอย ยากลำบาก
เหมือนกันแฮะ อา ขอตัวไปนอนดีกว่า รู้สึกว่า โร้ดจะชอบอ่านฟิควายเหมอืนคนแต่งไปแล้วแฮะ
คิดได้ไง อ่านฟิควายจนดึก อานะ เด็กดีไม่ควรทำเลยนะนี่
อาเม็นต์ให้หน่อยนะ ใครจะเป็นเม็นต์แรกกันนี่
ไปล่ะค่ะ บัยบาย
อาหารญี่ปุ่น
PS.ทำไมพี่ๆชอบเรียกเราว่าหน้องปุ่นหรือ หนูปุ่นกันนะ