[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #8 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/5/

แอบมาย่อง แปะตอนกลางคืน ฮึๆๆ

ดีจัยกับแรงตอบรับ ถ้าสนุกก้อถือว่าดีแล้วครับ



เพราะคนแต่งยังแต่งแบบมั่วๆ 5555+

มีไรก็ต้องขออำภัย

++++++++++++++++++++++++++++++++++ ++

แสงสว่างของดวงดาราจากฟากฟ้าแห่งรัตติกาล
ส่งคำวิงวอนข้ามผ่านอายุกาลมา
ด้วยสีสันที่มิเคยเจือจาง
.
.
.
.
.
.
.
.
“อึก......อือ”

เสียงครางที่ฟังดูทรมานได้ผ่านออกมาจากกรงขัง
อสูรกายคนหนึ่งที่กำลังเปลี่ยนแปลงและพัฒนาไปเรื่อยๆ
แขนขาที่เคยเป็นดั่งปิศาจ ตอนนี้เริ่มหายไปและฟื้นฟูใหม่
กลายเป็นสีเนื้อสีผมสีส้มที่ยังคงเหมือนเดิมเฉกเช่นใบหน้าที่เหมือนในตอนที่เป็นมนุษย์
กว่าที่จะมาได้ขนาดนี้เล่นใช้เวลาไปหลายเดือน
ความจริงแล้วการพัฒนานี้ต้องกินเวลาเยอะเป็นปี
แต่เพราะมี อุลคิโอร่าที่คอยดูแล
จึงทำให้สิ่งที่เขาเลี้ยงกลายเป็นอารันคาร์อย่างรวดเร็ว

“ในที่สุดก็เป็นได้ซินะ”

เสียงทุ้มได้เอ่ยกล่าวทักที่นอกกรง

“ใคร?”

ประโยคแรกที่ถาม

“ข้าชื่อ อุลคิโอร่า เป็นคนที่ดูแลเจ้า”

นัยน์ตาสีน้ำตาลยังคงมองอย่างไม่กระพริบ

“ดูท่าจะต้องสอนอีกเยอะ คุโรซากิ อิจิโกะ”

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++

มือของเจ้าที่ข้าเคยจับนั้นเสาะหาบางสิ่งที่เป็นความอ่อนโยนธรรมดา
เจ้ายังจำได้หรือไม่ ?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮ่าๆๆๆ ว่าไงอิจิโกะ”

เสียงทักได้ดังมาจากข้างหลังของชายหนุ่มที่กำลังเดินไปยังสถานที่ตัวเองต้องไป
อิจิโกะได้หันมามอง

“อา...ท่านลูปีเองหรือครับ”

ชายหนุ่มได้ทักกลับอย่างสุภาพ เพราะได้รับการสั่งสอนมา
ว่าตัวเองอยู่อันดับต่ำๆควรต้องเคารพเชื่อฟังคนที่อันดับสูงกว่า

“ว่าไง....วันนี้จะลองไปเที่ยวโลกมนุษย์ไหม”

ลูปิได้เชิญชวนพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์

“เอ่อ....วันนี้ข้าต้องไปพบท่านไอเซ็นนะครับ”

อิจิโกะยังคงพูดตอบอย่างสุภาพ

“อืม น่าสียดายนะ เอาไว้คราวหน้าหละกัน”

อีกฝ่ายกล่าวก่อนจะหันหลังเดินจากไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มยืนมองตาม

///โลกมนุษย์งั้นหรือ....ทำไมพอได้ยินถึงรู้สึกเศร้าขนาดนี้นะ///

++++++++++++++++++++
โหยหา
คิดถึง
.
.
.
.
.
.
“ว่าไง อิจิโกะ วันนี้เป็นวันแรกนะที่เราได้พบกัน”

ชายผู้อยู่เหนือกว่าทุกสิ่งในที่นี้
ไอเซ็น นัยน์ตาของเขาได้จับจ้องร่างที่เล็กกว่าอย่างไม่ละสายตา

“ครับ ท่านไอเซ็น”

อิจิโกะพูดอย่างตื่นๆ เพราะว่าแค่เพียงเข้ามาแค่นี้ก็รับรู้ถึงแรงพลังที่มหาศาลกดดันเขาอยู่

“ไม่ต้องเครียดน่า ทำตัวตามสบายๆ วันนี้ข้ามีเรื่องที่จะพูดคุยกับเจ้าเล็กน้อย”

ไอเซ็นกล่าว
เขาได้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหาอิจิโกะ
มือแกร่งได้สัมผัสใบหน้าของร่างเล็กอย่างเบามือ

“อึ๊ก!!!”

ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย
แต่กระนั้นริมฝีปากของไอเซ็นกลับแสยะยิ้ม

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++