[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #40 : [Fic]หิมะสีเลือด, อุลXอิจิXกริม /9/

ฟังเพลง ไมเคิลไป พิมพ์ไป มีความสุขมากเลย แต่จะดีมากถ้าไม่ได้ยืนพิมพ์


++++++++++++++++++++++


“โว้ย!!!”

นับวัน เสียงโวยดังลั่นของกริมจอว์จะดังมากขึ้นและโวยวายทุกนาที
เป็นเพราะความเครียดที่เขาไม่ได้พบไม่ได้เจอไม่ได้แตะไม่ได้คุยกับคนที่เขารัก

“เลิกโวยวายซักทีได้ไหมเนี่ย!!!”

เร็นจิเองก็เครียดเหมือนกัน แต่ว่าเขาสามารถไปเยี่ยม อิจิโกะได้ แต่สำหรับกริมจอว์ที่เป็นอารันคาร์นั้นกลับไม่ได้

“.........”

ร่างสูงผมฟ้าเริ่มทำตัวแย่กว่าเดิมแต่ท้ายยังไงก็ต้องอยู่ในกฎของหน่วยที่มีเบียคุยะเป็นหัวหน้า

“วันนี้เวรของฉันที่ต้องไปเฝ้าที่โลกมนุษย์ซินะ”

เสียงทุ้มกล่าว เขาได้เขียนข้อความลงในสมุดที่พักทุกครั้ง เห็นว่าเป็นที่ระบายอารมณ์ได้พอดู เวลาที่อิจิโกะกลับมา เขาจะยื่นสมุดนี้ให้อิจิโกะอ่านทันที

.
.
.
.
.
ขอโทษนะ ที่ข้าช่วยอะไรเจ้าไม่ได้เลยซักอย่าง
แต่ข้าอยากบอกให้เจ้ารู้ไว้ว่า
ข้ารักเจ้ามาก
.
.
.
.
.
และมากจนไม่อยากมอบเจ้าให้ใคร
ไม่เว้นแม้แต่
มนุษย์ผู้นั้น
มนุษย์ที่เดิมก่อน คือเจ้านายของเจ้า
.
.
.
.
.
.
.
.
หมู่เมฆาเคลื่อนตัวไปตามแรงลมที่พัดโชย
ในหอสำนึกผิดนั้นสูงจนคนที่อยู่ข้างในรับรู้ได้
ตรงหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดแง้ม ให้แสงส่อง
นกตัวเล็กได้บินเข้ามาหาอย่างไม่ยากเย็น
มันได้เดินเข้ามา จนถึงฝ่ามือของเด็กหนุ่มที่นั่งมองดู

“เจ้าไม่กลัวข้าหรือ....”

พูดไปแบบนั้นแต่ อิจิโกะก็ไม่ได้คิดทำร้ายอยู่แล้ว
สัตว์ต่างๆรับรู้ได้
เจ้านกน้อยได้กระโดดเกาะมือ ปากแหลมได้จิกที่นิ้วเบาๆไม่ได้ทำให้เจ็บซักนิด

“เจ้านี้แปลกจังเลยนะ”

ริมฝีปากยิ้มกว้าง อยู่แบบนี้ไปตลอดมันก็แย่จริงๆ แต่ถ้ามีเพื่อนตัวน้อยแค่นี้ เขาก็สุขใจหน่อยๆแล้วหละ

“ตอนนี้ท่านกริมจอว์จะเป็นยังไงบ้าง”

พูดเสร็จก็ก้มหน้า หยาดน้ำตาใสเริ่มไหลรินอีกครั้ง ใช่ว่าจะไม่ทุกข์
ร่างบางนั้นคิดถึงทุกอย่าง คิดถึงการกอด การพูดคุย การสัมผัสของผู้ชายร่างกายกำยำคนนั้นมาก
ถึงปากจะพูดไม่ดี แต่การกระทำของเขานั้นอ่อนโยน

“เจ้าก็เหมือนข้า เจ้านกน้อย”

เหมือนตรงที่ไม่กลัว
เหมือนตรงที่รู้ว่า คนข้างหน้านั้นมีนิสัยยังไง
ถึงได้ไม่กลัวแต่อยากอยู่ใกล้ๆ
.
.
.
.
.
และเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนจะครบกำหนดปล่อยตัว
และในโลกมนุษย์นั้นเอง

///หงุดหงิดไม่หายซักที ทำไมเดี๋ยวนี้เจ้าบ้านั้นไม่โผล่หน้ามาแล้วนะ///

เด็กหนุ่มเดินคิดในใจ ในห้างหรูแห่งหนึ่ง

“อ๊ะ ว่าไงจ๊ะอุล ปล่อยให้ฉันรอซะนานเลยนะ”

เสียงหวานเอ่ยทัก หญิงสาวในชุดไฮโซได้เดินมาหา หน้าตาสวย คมได้รูป ผมยาวนุ่มหุ่นเซ็กซี่
ใครที่ได้เห็นคงแอบอิจฉาไม่น้อยสำหรับผู้ชาย แต่ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงต้องแอบอิจฉาที่หญิงสาวคนนี้ได้มีแฟนหล่อ

“โทษที แล้วจะไปไหนดีหละครับ”

อุลกล่าว มือ2 ข้างได้ล้วงเข้ามาในกระเป๋ากางเกงของตน ยังคงติดนิสัยเดิมๆตั้งแต่ตอนเป็นอารันคาร์

“แหม ก็พาไปกินข้าวซิ จากนั้นก็เดินซื้อของ เสร็จแล้วก็ไปที่ที่เราต้องอยู่กัน 2 คนไงหละจ๊ะ”

หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ายวน ชายหนุ่มแอบยิ้มที่มุมปาก

///สุดท้ายก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพวกผู้หญิงทั่วไปซินะ///

.
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนนี้ปลื้มมากที่ได้ภาพ อุล + อิจิแล้ว

ฟิตเต็มที่ครับ

แล้วเจอกันนะ