ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Bleach]_All Ichigo Fc.

    ลำดับตอนที่ #34 : [Fic]หิมะสีเลือด, อุลXอิจิXกริม /4/

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.79K
      25
      24 มิ.ย. 52

    มาต่อแบบสั้นๆ ร้อนจังเลยอ่ะ คิดไรไม่ออก

    123456783.gif

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++

    สีดำที่มืดมิด
    สีนั้นทำให้ใจข้าหวาดหวั่น
    แต่ข้าอยากย้อมสีดำนั้น
    ให้กลับกลายเป็นสีขาว
    เหมือนหิมะที่ตกลงมายังตอนนี้
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    “ฉันมองเห็นนายตั้งแต่แรกแล้ว ตั้งแต่ตอนเด็กๆเลยหละมั้ง”

    เสียงทุ้มกล่าว มือแกร่งได้ขยับเข้ามา

    “เห็นแต่คงแตะตัวข้าไม่ได้หรอกนะ”

    อิจิโกะยังคงพูดแบบอึ้งๆ

    “งั้นหรือ...”

    หมับ!!!

    “!?”

    นี้คืออะไรกัน ทำไมมนุษย์ธรรมดาถึงจับสัมผัสยมทูตได้
    ไม่ซิ จะว่าธรรมดาก็คงไม่เชิงหรอก คนคนนี้เขามีพลังวิญญาณสูงมาตั้งแต่แรกแล้ว

    “ว่าไง เห็นไหมหละ ฉันนี้ดูถ้าจะมีสัมผัสพิเศษนะ”

    ชายหนุ่มพูด มือแกร่งที่ร้อนนั้น จับไหล่บางแล้วเริ่มทำการบีบ

    “อึ๊!!!”

    อิจิโกะอุทานออกมาเล็กน้อย เพราะความเจ็บ แต่เขากลับไม่ยอมต่อต้านขัดขืน
    เพราะอะไร
    เพราะว่าเขายังคงติดนิสัยที่ไม่อาจต้านทานอุลคิโอร่าได้ แม้ว่าตอนนี้คนที่ชื่ออุลคิโอร่าจะกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วก็ตามที เขาเรียกว่าความจงรักภักดีหรือเปล่า

    “หือ...นี้นายแปลกคนจริงๆเลยนะ”

    อุลยังคงกล่าวเล่นๆ เขาละมือออกมา

    “เอาหละ ตอบมาซิว่านายเป็นใครกัน ทำไมถึงชอบมามองดูฉันตลอดเวลา”

    ร่างสูงโปร่งกล่าวเหมือนบังคับให้ตอบออกมา
    แต่แล้วร่างบางที่อยู่ข้างหน้ากลับส่ายหน้า

    “ข้า....ข้าบอกท่านไม่ได้....”

    อิจิโกะพูดน้ำเสียงสั่นๆ

    ///ถ้าข้าบอกท่านไป ความทรงจำของท่านอาจจะเริ่มทำร้ายตัวท่านเอง///

    “เห....ไม่บอกงั้นหรือ”

    “!?”

    จู่ๆก็ถูกจับลากไปอย่างรุนแรง ร่างที่สูงกว่าได้ผลักร่างเล็กล้มไปยังหลังพุ่มไม้
    หลังบางๆนั้นได้กระแทกที่พื้นอย่างจัง

    “โอ๊ย!!!”

    อิจิโกะถึงกลับทำอะไรไม่ถูก เขาพยายามลุกขึ้นมาแต่กลับโดนคร่อมซะจนลุกหนีไม่ได้

    “ทะ...ท่านอุลคิ....ท่านอุล”

    “อุลคิ....อะไร นายเรียกชื่อของฉันงั้นหรือ”

    ดวงตาสีเขียวนั้นจับจ้อง ทุกโครงหน้าของอิจิโกะ มือหนาจับลูบสัมผัสเบาๆ

    ///อา....คิดถึง ทำไมถึงคิดถึงขนาดนี้ การที่โดนท่านสัมผัสเช่นนี้ เหมือนฝันเลย///

    อิจิโกะหลับตาพริ้ม น้ำใสๆไหลเอ่อจากขอบตาที่ปิดอยู่

    “เอ๋...นาย ร้องไห้ทำไมกันหละ คราวนี้”

    อุลพูดพร้อมกับเอามือที่เหลือเช็ดน้ำตานั้น

    “นายนี้มันขี้แงจริงนะ”

    พูดแล้วก้มลง ริมฝีปากอุ่นๆนั้นได้แตะริมฝีปากของคนที่นอนอยู่
    ช้าๆ นานๆ เหมือนกลับว่ากำลังพยายามทำให้เคลิ้ม

    “เอาหละ...นายคืออะไร”

    เพราะโดนทำให้เพลินไป พอถามก็จะตอบทันทีโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

    “ข้าคือ....ยมทูต”

    “!?”

    ++++++++++++++++++++++++

    950499541.gif 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×