รักเราไม่ได้มีแค่สองเรา

ประเทศไทย
"แดดดี้ อลิซไปขึ้นเครื่องก่อนน่ะค่ะ" เด็กสาวคนนี้คือสาวน้อยผู้ใสซื่อ ชื่อ อลิซ แบล็กฮาว์ เธอ้ป็นเด็กสาววัย19ปี ที่กำลังจะไปเรียนต่อในประอังกฤษเธอมีใบหน้ารูปไข่ ดวงตาสีเทาอมเขียว จมูกโด่งรั้น ริมฝีบางสวย ผมยาวสลวยถึงเอว เธอเป็นสวยที่ไม่ใครสามารถเอาชนะเธอเลยก็ว่าได้
"แดดดี้ไม่อยากให้หนูไปเลย มามี้ด้วย งั้นดียวว่างๆแดดดี้ไปหาน่ะ" ผู้ชายคนนี้คือ เจมส์ แบล็กฮาว์ มีสักเป้นพ่อของอลิซ เจมส์เป็นหวงลูกสาวมากเพราะลูกสาวอยู่คนเดียวนอกนั้นเป็นลูกชาย3คนซึ่งอายุไรเรี่ยกันกับอลิซ
"ค่า งั้นหนูไปก่นน่ะค่ะแล้วเจอกันค่ะ" อลิซกล่าวลากับผู้เป้นพ่อและทุกคนที่มาด้วย ร่างสวยหมุนตัวเข้าไปในเกตเพื่อจะขึ้นเครื่อง
ที่นั่งของอลิซเป็นแบบเฟิร์ตคลาสอย่างที่เธอคิดเพราะพ่อของเธอคงไม่ปล่อยให้อลิซนั่งแบบธรรมดาแน่นอน อลิซกล่าวขอบคุณแอร์โฮสเตส แล้วเดินเข้าไปนั่งในที่ของตัวเอง อลิซหยิบไอโฟนของเธอมากดเสิร์ชหาคนที่มีชื่อว่า อเล็กซ์ มินตัน คนที่เธอต้องไปอยูด้วยที่ลอนดอน เมื่อเธอเห็นข้อมูลพร้อมรูปภาพของคนที่เธอค้นหาแล้ว ก็เขินกับตัวเองเพราะคนที่เธอเห็นในโทรศัพท์มีใบหน้าที่หล่อเลาเหมือนรูปปั้นแกะสลักของกรีก เมื่อพอใจแล้วเธอจึงเก็บโทรศัพท์แล้วหลับตาลงพรางนึกคิดว่าคนที่เธอจะไปอยู่ด้วยมีนิสัยอย่างไร แล้วเธอก็เผลอหลับไป จนถึงสนามบินของอังกฤษเมื่อเธอลงจากเครื่องเดินไปเอากระเป๋าเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินหาคนที่จะมารับเธอแต่ก็ไม่เห็นวี่แววเลยแม้แต่เงาก็ไม่เห็น จนเธออดน้อยใจไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่มีใครมารับเธอเลยสักคนเดียว เธอจึงตัดสินใจเดินไปที่แท็กซี่ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงเรียกเธอ
"เดียว เธอใช่อลิซ รึป่าว" เมื่อมีเสียกเรีกอลิซจึงหมุนกลับหาเสียงของคนที่เรียกเธอ เมื่อเธอเฆ้นคนที่เรียกก็ต้องชะงัก เพราะคนที่มารับเธอนั้นคือ อเล็กซ์ มินตันนั้นเอง
"เอ่อ ใช่ค่ะ คูณใช่พี่อเล็กซ์รึปล่าวค่ะ" เมื่ออเล็กซ์เห็นใบกน้าของคนที่เขาเดาว่าเป็นอลิซ ก็ต้องชะงักเช่นเดียวกัน ใบหน้าของเธอคงสยบเหล่าหนุ่มๆมานับร้อยแล้ว อเล็กซ์นึกคิดในใจ
"ใช่ ฉันเอง ต่อไปนี้เธอต้องมาอยู่กับฉันน่ะ บ้านฉันไม่มีกฏอะไรทั้งสิ้นแต่เธอต้องอย่าทำตัวเป็นปัญหาให้ฉันก็แลวกํน ไป ขึ้นรถ"
อเล็กซ์บอกกับฝ่ายตรงข้ามที่ยืนจ้องเขามานานแล้วตั้งแต่เขาทักเธอเขาแทบไม่เห็นเธอกระพิบตาเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็นึกขำในใจ
"เอ่อ.. ค่ะๆ รับทราบค่ะ"อลิซเอ่ยเมื่อสติของเธิกลับมาแล้ว ขณะที่ทั้งสองเดินไปถึงรถของอเล็กซ์ก็เห็นลังหนึ่งกล่องวางอยู่บนหลังคารถขอเล็กซ อเล็กซ์จึงเดินไปหยิบกล่อง แต่กลับรู้หนักๆจึงเปิดกล่องดูว่ามีอะไรข้างใน
"เฮ้ย!!!!" เสียงขงอลิซแล้วอเล็กซร้องพร้อมกันเพราะในกล่องมีเด็กอยู่ข้างในอายุราวๆ 5เดือน 
"พี่อเล็กซ์ทำไมเด็กคนนี้ถึงมาอยู๋บนหลังพี่ได้อ่ะ " อลิซเอ่ยถาม
"ฉันจะไปรู้หรอ ไปขึ้นรถเอาเด็กนี่ไปด้วยฉันจะไปสถานีตำรวจ" เมื่ออเล็กซ์พูดจบอลิซก็รีบทำตามคำสั่ง 

10 นาทีต่อมา
อลิซแทบหัวใจวายตายเพราะอเล็กซ์ขับเร็วมาก 
"เร็วเข้า รีบอุ้มเด็กลงมา" อเล็กซ์สั่งอลิส พร้อมกับเดินเข้าไปในสถานีตำรวจ อลิสรีบอุ้มเด็กลงมาแล้ววิ่งขึ้นไปบนสถานีตำรวจ แต่พอเข้าไปแล้วกลับเห็นอเล็กซ์กำลังทะเลาะกับตำรวจอยู่ 
"เอ่อ มีอะไรกันค่ะ " อลิซรีบเข้าไปห้าม
"คุณผู้หญิงครับ เรารับแจ้งความน่ะครับที่จะตมหาแม่ของเด็กคนนี้ แต่พวกคุณต้องเลี้ยงเขาไว้ก่อนน่ะครับจนกว่าจะตามหาแม่เขาเจอ แต่คุณผู้ชายไม่ยอมครับ" ตำรวจนายนึงเดินมาบอกกับอลิซ
"ใครมันจะไปเลี้ยงเด็กนี่กันล่ะ" อเล็กซ์เดินมาบอกกับอลิซ
"เอ่อ.. งั้นเอางี้มั้ยค่ะ เราเอาเด็กไปเลี้ยงจนกว่าจะเจอแม่เขา ง่ายจะตาย พี่ก็ต้องช่วยฉันเลี้ยงด้วยน่ะ" อลิซบอกกับอเล็กซ์ คำที่พูดออกมาจากปากของอลิซทำให้ตำรวจทั้งหมดโล่งใจแต่อเล็กซ์ตกใจจนอ้าปากค้าง 
"เธออยากเลี้ยงหรอฮะ!! ฉันไม่เลี้ยงหรอกน่ะ" อเล็กซ์บอกกับอลิซยื่นคำขาด 
"พี่ค่ะ ถ้าเราไม่เลี้งใครจะเลี้ยง น้องคนนี้จะอยู๋กับใครล่ะค่ะ ถ้าเกิดน้องเขาเป็นอะไรไปเราผิดน่ะค่ะ" อลิซกล่อมอเล็กซ์พูดง่ายๆก็ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดเลยก็ว่าได้ 
"เอิ่มมมม เอางั้นก็ได้เลี้ยงก็ได้ แต่ถ้าเจอแม่เด็กแล้วพวกแกต้องรีบบอกฉันเข้าใจั้ย!! " อเล็กซ์ใจอ่อนเพราะคำพูดของอลิซจนเขายังต้องตกใจกับตัวเองทำไมถึงตกลง



เรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามกันตอนหน้าน่ะค๊าาาาา  อ่านกันแล้วช่วยคอมเม้นบอกด้วยน่ะค่ะว่าเป็นยังไง พึ่งแต่งครั้งแรกอ่ะค่าาา