ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF]my romantic friend JayChul(Jay&Cin)

    ลำดับตอนที่ #1 : [SF]cuz u r more than friend - End

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 482
      1
      2 เม.ย. 53


     

    ทำความเข้าใจนิ๊ดดดนึงนะจ๊ะ คือฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นในเอ็มโดยไรเตอร์2คน ซึ่งแต่ละย่อหน้าก็จะเป็นความรู้สึกของแต่ละคน ก็เลยอยากทำความเข้าใจก่อนว่า สีน้ำเงินคือ เจย์ ส่วนสีแดงคือ ฮีชอล นะจ่ะ ^ ^

    ..................................

    Chapter I : cuz u r morethan friend.


    ร่างที่คุดคู้ตัวอยู่บนเตียงนอน ค่อยๆลืมตาตื่นก่อนจะอ้าปากหาว ซักพักก็ยันตัวให้ลุกขึ้นจากที่นอนอ่า...ปวดหัวจัง  เมื่อคืนนี้เขาดื่มหนักไปหน่อยก็เลยตื่นสาย แต่ทำไงได้ คนสวยมักจะสวยเป็นธรรมดา (งงมั๊ยล่ะ คิคิ) คนตัวบางบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงนอน ทำให้อีกคนในห้องที่กำลังเก็บนู่นเก็บนี่หันมาเห็นพอดี

     

    "อ้าว ตื่นแล้วหรอฮีชอล"ร่างสูงรูมเมทของคนเพิ่งตื่นถามออกมาเบาๆ

     

    อือ นายอ่ะ ตื่นนานแล้วเรอะร่างบางพูดขึ้นพลางยกมือขยี้ตาไปด้วย

     

    อืม ก่อนนายนานเลยอ่ะ แล้วเป็นไงมั่ง  ปวดหัวมั๊ย พูดพลางมือหนาก็เอื้อมไปแตะหน้าผากอีกคนเบาๆ เพื่อวัดอุณหภูมิ ฮีชอลชะงักไปนิดแต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายแตะหลังมือลงบนหน้าผากโดยดี

     
    ก็นิดหน่อย แล้ววันนี้นายมีงานรึเปล่า  


    ไม่หรอก วันนี้ฉันว่างน่ะ  เออ ฉันฝากฮันกยองไปบอกพี่ทึกแล้วล่ะว่านายป่วย ..."
     


    " เฮ้ยยย!!!  นายบอกทึกกี้ไปงั้นหรอ นายนี่น๊า  ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ปวดหัวแค่นี้ไม่ตายง่ายๆหรอกน่า ฮีชอลโวยวายออกมาทันที  ก็วันนี้เขาไม่อยากขาดซ้อมนี่นา ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แต่เป็นเพราะเขาขาดซ้อมมาหลายครั้งแล้วก็เลยเกรงใจน้องๆเท่านั้นเอง


     
    ก็ตัวนายมันรุมๆนี่นาขืนลากสังขารไปซ้อมแล้วเกิดเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะว่ายังไง  คิ้วหนาเริ่มขมวดเข้าหากัน กลุ้มใจจริงๆกับความเอาแต่ใจของเจ้าเพื่อนคนสวย ทั้งๆที่รู้ว่าฮีชอลเป็นคนตั้งใจทำงานขนาดไหน แต่ถ้าถึงกับต้องหักโหมขนาดนั้น เขาก็คิดว่ามันคงจะมากไป


    ฮีชอลอึ้งไปทันที เจย์เองก็ดูเหมือนจะแปลกใจระคนสงสัยกับท่าทางนั้น แล้วข้อสงสัยก็มีอันสิ้นสุดเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้น



    นายสนใจด้วยหรอว่าฉันจะเป็นยังไง !!
    ในที่สุดฮีชอลก็ระเบิดอารมณ์ออกมา ทำไมต้องทำมาเป็นใส่ใจด้วย  ทั้งๆที่ความจริงแล้วนายก็ไม่ได้สนใจฉันซักเท่าไหร่ เขาสู้อุตส่าห์ไม่คิดอะไรแล้วนะ แต่ไอ้ท่าทางเป็นห่วงเป็นใยที่เขาดูแล้วก็รู้ว่าแกล้งทำนี่ เขารับไม่ได้จริงๆ



    ทำไมนายพูดแบบนี้ล่ะ ฉันเป็นห่วงนายจริงๆนะ..   เจย์ละล่ำละลักพูด รู้สึกตกใจที่จู่ๆอีกคนก็โมโหขึ้นมาแบบนี้  เขายอมรับว่าเมื่อก่อนเขาเคยละเลยฮีชอล ไม่ใส่ใจเท่าที่ควร แต่ ณ ตอนนี้ คนที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดก็คือคนที่นั่นหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้าเขานี่แหละ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่อาจรับรู้มันได้เลย

    playSound(); showPoll();

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×