(เส้นทางสู่การเป็น)คนสวนพระราชวัง

ในโลกที่คนไร้เวทไม่มีความสามารถทำอะไรได้เลยสักอย่าง

…

'สิ่งใดไม่กล้าเอื้อนเอ่ย’

'สิ่งใดไม่กล้ากระทำ'

'สิ่งใดหนักหนาเกินกว่าจะมีกำลัง'

...

"นูเอล! นี่เจ้าเอาถังของข้าไปทำกระถางต้นไม้อีกแล้วใช่มั้ย!!"

'นี่เจ้าเอาถังของข้าไปทำ...?'

"...ฮะ!?"

หมดกัน กลอนโฆษณาร้าน...

#

นี่คือเรื่องราว/ตำนานการยับยั้งหายนะของคนไร้เวทที่มีสกิล

ขู่ไว้ก่อนค่ะ เรื่องนี้อินดี้...

ไม่ใช่ สายปลูกผัก สร้างเมือง ทำอาหาร ค้าขาย 

ไม่ใช่ สายตีมอน ต่อสู้ สงคราม แก้แค้น 

แต่เป็นแนว ชีวิต ในโลกแฟนตาซี 

มีปริศนา มีความสัมพันธ์ มีความหมาย และความจริงที่แอบซ่อน

บรรยากาศค่อนไปทางยุโรปยุคกลาง

แรก ๆ พระเอกจะเด๋อตามประสาคนไม่รู้จักต่างโลก

ตัวละครไม่ค่อยกลมเท่าไรนะอยากเขียนโลกสวย

ปัญหาชีวิตเป็นแนวแฟนตาซีพันธะเวทมนตร์

เรื่องนี้ไม่ใช่มหากาพย์ รวบรัด มีตอนจบแน่นอน

#ตั้งแต่ตอน 8 เนื้อหาจะยาวขึ้นเป็น10,000อักษร#

หวังว่านักอ่านจะได้พบกับ

ความไม่กาว ไม่ดาร์ก ไม่ดราม่า ไม่เบียว ไม่ไร้สาระ

แล้วก็ความอบอุ่นกับการใช้ชีวิตที่มีแต่ปัญหา(?) 

มั้งนะ 5555

*ไม่เหมาะสำหรับผู้แสวงหาความสะใจในการอ่าน*

*เหมาะสำหรับผู้แสวงหาธรรมชาติ และกลิ่นอายเก่า ๆ (?)*

Published 8 ก.พ.64

-----------------

ปัจฉิมลิขิต

ยอมรับว่ามีพล็อตโฮลนะคะ 555

คนเขียนตั้งใจเขียนตอนสั้น 

เพราะงั้นไม่ลงลึกด้านอารมณ์นะ

มันจะมีเหตุการณ์ ๆ เยอะหน่อย

แต่ไม่ใช่เดินเรื่องเร็วเกินแน่นอน

#ไรต์ไม่มีสแปร์ เขียนวันต่อวันหรือสองวัน อาจมีช่วงที่หายไปบ้างนะ