พี่หมอ มศว เล่าเรื่อง (Ultimate Version)

ลำดับตอนที่ #60 : ผมคือนักรบ "ไ ร้ ด า บ" .....(ขวัญอ่อนอย่าดูคนเดียวตอนกลางคืน)

 

ผมคือนักรบไร้ดาบ

 

เปรียบแล้วชีวิตของผมนั้นเหมือนสงครามที่ไม่มีวันสิ้นสุด

 

ผมเป็นนักรบที่ฝ่าฟันสมรภูมิอันโหดร้าย....

 

สิ่งที่อยู่คู่นักรบ ก็คืออาวุธประจำกาย

 

หากเป็นซามูไร อาวุธของเขาคือดาบซามูไรอันคบกริบ

 

 พร้อมที่จะฟาดฟันอริและศัตรูที่ขวางหน้า

 

แต่อาวุธของผมนั้นไม่ใช่ดาบหรือปืน...

 

และศัตรูของผมก็ไม่ใช่สงครามและความขัดแย้ง

 

ศัตรูของผมคือสิ่งที่มนุษย์ทุกคนไม่อาจหลีกหนีได้

 

“โรคาภาธ และความตาย”

 

Pic from OMD-EM5

Art Filter mode : Darmatic tone

 

 

ผมเห็นร่างหนึ่งร่าง...ทอดกายอยู่ตรงหน้า

 

 

 

ร่างนั้นดูนิ่ง...ไม่ไหวติง

 

 

 

เข้ามาดูใกล้ๆเหมือนไร้ชีวิต...

 

 

 

จริงๆแล้วเขาต้องการความช่วยเหลือ

 

 

 

สิ่งนี้คืออาวุธของผม... ไม่ใช่ดาบหรือปืน

 

 

ใช้มันเพื่อช่วย...ยื้อชีวิต

 

มิใช่ใช้เพื่อ...ฟาดฟัน

 

 

 

เขาหายใจไม่ได้...ผมจึง...ใส่ท่อลงไป...

 

 

 

กระปุกน้ำเกลือไหลสู่ร่าง...เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิต และสายโลหิต

 

 

 

อุปกรณ์นี้ใช้ดูเส้นชีวิต...

 

 

 

เส้นชีวิตของเขา...ขยับอย่างไร้ทิศทาง

 

 

 

เส้นชีวิตนั้นมีหลายรูปแบบ

 

 

 

สุดท้ายก็ราบเรียบ...ไม่ไหวติง

 

 

 

ผมพยายามช่วยเขาเต็มที่...กดหน้าอกทันที...

 

 

(ขอบคุณนายแบบจำเป็นครับ)

 

ผมพยายามอย่างสุดความสามารถ...แต่ร่างนั้นยังคง...นิ่ง

 

 

 

ช่วยคนเดียว อาจไม่เพียงพอ

 

 

 

สุดท้ายร่างนั้นยังคงนิ่ง...ไร้ชีวิต

 

 

สุดท้ายไม่มีใครหนีจากความตายพ้น

 

หมั่นทำบุญ...สร้างกุศลให้มากครับ

 

ชีวิตนี้คุณพ่อคุณแม่ท่านให้เรามา...

 

...เราเคยตอบแทนพระคุณท่านหรือยัง

 

อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไป...จนสายไป...แล้วมาพูดทีหลังว่า

 

 

“ฉันน่าจะทำตั้งนานแล้ว...”

 

 

 

                                                                 เรื่องโดย ~หมูสนาม~

 

คำเตือน

บทความนี้ได้จดทะเบียนลิขสิทธิ์แล้วหากผู้ใดคัดลอกโดยไม่อ้างอิงที่มา จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายพระราชบัญญัติลิขสิทธ์ทางปัญญา