หอคอยวรรณกรรมดาร์ค

ลำดับตอนที่ #39 : (กวีนิพนธ์) หลงเพียงมายา โดย กุหลาบน้ำเงิน

หลงเพียงมายา โดย กุหลาบน้ำเงิน
ขออุทิศแด่ อาณาจักรดาร์คแลนด์




กวีนิพนธ์
...๐ กุหลาบลืม รสรัก เคยเร่าร้อน
ใครเว้าวอน มิหวั่นใหว ไร้ปรารถนา
เคยเจ็บนัก จึงชักเห็น เป็นชินชา
ใจของข้า ขึงกำแพง ขึ้นกีดกัน

๐ ครั้นหมดเเรง ไร้หวัง รักพังสิ้น
จึงถวิล วาดภาพ อย่างพาฝัน
เป็นมายา ข้ากอดไว้ ใต้เงาจันทร์
สุริยัน เหยียบฟ้า จึงลืมตา

๐ มีเพียงเขา ห่มข้าไว้ ในภาพฝัน
ดวงตะวัน สิพรากไป ใจผวา
ไร้ตัวตน ตรมใจเพ้อ เพียงมายา
โอ้อกข้า ขมขื่น เเต่ชื่นใจ...


ผู้แต่ง