พร่างพรายในความเงียบงัน [สนพ.อรุณ]
ความทรงจำอาจเลือนหายไปตามเวลา แต่ความรักจะอยู่ในใจเสมอ
ผู้เข้าชมรวม
96,001
ผู้เข้าชมเดือนนี้
83
ผู้เข้าชมรวม
96K
อัปเดตล่าสุด : 22 ต.ค. 60 / 14:52 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พ ร่ า ง พ ร า ย ใ น ค ว า ม เ งี ย บ งั น
ฉันพบกับเขาในผับคืนหนึ่งที่ดีซี
ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเมฆฝนคนนี้ชื่อ โทเบียส
จากนั้นฉันก็ตามเขามาที่นี่
หมู่บ้านเงียบ ๆ กลางหุบเขาประเทศออสเตรีย
เราอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเล็กเหมือนเป็นคู่สามีภรรยา
โทเบียสใจดีมาก และเข้าอกเข้าใจเสมอ
ฉันมีความสุขในทุก ๆ วัน
แต่ความสุขนั้น คงไม่ชอบอยู่กับใครสักคนนาน
“นิทรา คุณว่าฤดูหนาวปีหน้า เราจะยังมีกันอย่างนี้ไหม”
“ไม่ว่าฤดูหนาวปีไหน เราจะยังมีกันอย่างนี้เสมอ”
และฉันหมายความอย่างนั้นจริง ๆ
รัก
ม า ภ า
เริ่มลง ๕ มีนาคม ๒๕๕๙
ผลงานอื่นๆ ของ มาภา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มาภา
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"เต็มไปด้วยความรู้สึก เป็นธรรมชาติ และเป็นอิสระ"
(แจ้งลบ)เป็นนักอ่านในเด็กดีมาหลายปี คอมเมนต์บ้าง กดโหวตบางที แต่ไม่เคยเขียนคำนิยมมาก่อนเลย นิยายเรื่องนี้ของ "มาภา" ทำให้เราลงทุนสมัครสมาชิกเด็กดี เพื่อที่จะบอกว่าเรารักนิยายเรื่องนี้มาก นิยายเรื่องนี้มีชีวิต และพลิ้วไหวไปตามความรู้สึกอันเปราะบางของตัวละคร "นิทรา" ขณะอ่าน เราไม่รู้สึกเลยว่ากำลังอ่านเรื่องแต่ง แต่กำลังอ่านเรื่องราวชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่ง ... อ่านเพิ่มเติม
เป็นนักอ่านในเด็กดีมาหลายปี คอมเมนต์บ้าง กดโหวตบางที แต่ไม่เคยเขียนคำนิยมมาก่อนเลย นิยายเรื่องนี้ของ "มาภา" ทำให้เราลงทุนสมัครสมาชิกเด็กดี เพื่อที่จะบอกว่าเรารักนิยายเรื่องนี้มาก นิยายเรื่องนี้มีชีวิต และพลิ้วไหวไปตามความรู้สึกอันเปราะบางของตัวละคร "นิทรา" ขณะอ่าน เราไม่รู้สึกเลยว่ากำลังอ่านเรื่องแต่ง แต่กำลังอ่านเรื่องราวชีวิตจริงของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทุกลมหายใจของเธอคือความอ้างว้าง ความโหยหา และการกักขังตัวเองกับพันธนาการบางอย่างที่นักเขียนยังไม่ยอมเฉลย เนื้อเรื่องรื่นหู กระเทือนจิตใจ และสะกิดความคิดหลายอย่าง แล้วเรายังรู้สึกอบอุ่นไปกับความสัมพันธ์ของพระนางผ่านบรรยากาศเรียบง่ายที่ทำให้ทึ่งกับการบรรยายของนักเขียน ที่สำคัญที่สุด เราชอบระยะห่างระหว่างคนอ่านกับตัวละครที่นักเขียนสร้างขึ้น มันกำลังดี ไม่ใกล้ชิดเกินไปจนอึดอัด หรือไม่ห่างเหินจนไร้ความผูกพัน นักเขียนไม่ทำให้เรารู้สึกเหมือนโดนกดดันให้ต้องรู้สึกตามตัวละคร ไม่ปั้นแต่งตัวอารมณ์เพื่อเร้าคนอ่านจนเกินธรรมชาติ เราไม่ได้ถูกบังคับให้เหงาเศร้าตามนิทรา แต่เรากลับรู้สึกเจ็บเมื่อนิทราร้องไห้ ยิ้มตามเมื่อนิทราหัวเราะ ไม่ได้อ่านนิยายรักที่ให้ความรู้สึก 'จริง' แบบนี้มาเป็นสิบปีแล้วค่ะ ขอบคุณจากใจที่ทำให้นิยายรักดีๆ ที่เป็นอาหารหล่อเลี้ยงใจกลับมาในตลาดนิยายบ้านเราอีกครั้ง เป็นกำลังใจให้นะคะ...กมลา อ่านน้อยลง
Kamala_heart | 22 เม.ย. 59
-
10
-
0
"นิยายขึ้นหิ้งอีกหนึ่งเรื่องของมาภา"
(แจ้งลบ)ไม่ว่ากรุงเทพจะร้อนระอุซักแค่ไหน แต่พอเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ หัวใจก็จะเย็นลงทุกครั้ง ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มักไม่ค่อยทนกับนิยายที่มีบทบรรยายยาวๆทำให้เนื้อเรื่องวนอยู่กับที่ หรือตัวละครพูดกันเยอะๆจนทำให้นิยายหนวกหู แล้วจะรู้สึกว่าโลกร้อนขึ้น แต่พอมาติดตามงานของมาภา ก็ตั้งแต่เรื่องแรกแสงรักที่ลงครั้งแรกโน่นแน่ะ รู้สึกว่าถึงมาภาจะบรรยายอีกซักห้าหน้าสิบหน ... อ่านเพิ่มเติม
ไม่ว่ากรุงเทพจะร้อนระอุซักแค่ไหน แต่พอเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ หัวใจก็จะเย็นลงทุกครั้ง ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มักไม่ค่อยทนกับนิยายที่มีบทบรรยายยาวๆทำให้เนื้อเรื่องวนอยู่กับที่ หรือตัวละครพูดกันเยอะๆจนทำให้นิยายหนวกหู แล้วจะรู้สึกว่าโลกร้อนขึ้น แต่พอมาติดตามงานของมาภา ก็ตั้งแต่เรื่องแรกแสงรักที่ลงครั้งแรกโน่นแน่ะ รู้สึกว่าถึงมาภาจะบรรยายอีกซักห้าหน้าสิบหน้าติดกันก็อ่านได้ เพราะภาษาและทัศนคติที่ให้กำลังใจ จริงใจ ตรงไปตรงมา ทำให้ติดตามมาเรื่อยๆแล้วก็เห็นพัฒนาการที่ดีมาตลอด เรื่องนี้ตอนแรกไม่คิดจะอ่านในเน็ต เพราะไม่อยากค้าง กะว่าออกเป็นเล่มแล้วจะอ่านทีเดียว แต่มาภานะมาภาชอบโพสต์นั่นนี่ในเพจยั่วให้อยากอ่าน เป็นยังไงเล่า โดนเลย //สำหรับเรื่องนี้มาภาพาเราไปเที่ยวถึงออสเตรีย เมืองในหุบเขาที่สุดแสนจะอันซีน แต่มาภาซะอย่าง เขียนได้เห็นภาพมากๆชนิดที่เหมือนเรากำลังเดินตามหนูนิทราไปทุกๆที่ที่เธอไป คำกระชับ เข้าใจง่าย อ่านแค่บทแรกก็โดนมาภาวางยาซะแล้ว นางเอกคนสี้ดูผิวเผินกะโหลกกะลาไม่มีอะไร แต่คนปกติที่ไหนจะมาลั้นลาได้ขนาดนี้ทั้งที่ไม่มีเรื่องให้น่าดีใจอะไรนักหนา ก็เลยเอะใจ เอ๊ะ เอ๊ะ เต็มไปหมด แล้วเท่าที่รู้จักมาภาจากงานเขียนมา พี่ไม่ไว้ใจ! เพราะมาภาจะซ่อนอะไรที่ลุ่มลึกกว่าตัวอักษรไว้เสมอ พออ่านไป อ่านไปเรื่อยๆชักเฮ้ย! จริงด้วย นางซ่อนความนัยเอาไว้เพียบ อ้อ! แล้วในภาษาเรียบรื่น ชวนผ่อนคลายของเรื่องนี้ นางซ่อนฉากร้อนฉ่าเอาไว้เพียบเลยนะ! นับว่านิทราร้อนแรงกว่าป้าชาร์มซะอีก แต่ก็เข้าใจได้นะ รอมาภาเฉลยปมของนิทราอยู่นะ ส่วนพระเอกหรือ พูดแล้วจะหาว่าอวย แค่โทเบียสหายใจ ดิฉันก็อินแล้วค่ะ! ไวๆเข้านะ วัยทองใจร้อน :) อ่านน้อยลง
weepy | 3 พ.ค. 59
-
10
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"เมื่อฉันหลงเข้ามาในวังวนเรื่องราวของนิทรากับโทเบียส"
(แจ้งลบ)ยอมรับเลยคะ ว่าไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้ มันเป็นความบังเอิญมากกก อ่านตอนแรก ก็นู้นละตอนที่ 49 ผลหลังจากการอ่านนั้นคือ ร้องไห้คะ ได้แต่ตั้งคำถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ ทำพระเอกถึงได้เป็นโรคนี้ แต่เราไม่กล้า ไม่กล้าเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 ก็คิดดูสิคะ ขนาดเราอ่านตอนท้าย ๆ แล้ว เรายังเศร้าเลย แล้วถ้าอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกละ ดิฉันไม่เป็นอันทำอะไรพ ... อ่านเพิ่มเติม
ยอมรับเลยคะ ว่าไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้ มันเป็นความบังเอิญมากกก อ่านตอนแรก ก็นู้นละตอนที่ 49 ผลหลังจากการอ่านนั้นคือ ร้องไห้คะ ได้แต่ตั้งคำถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ ทำพระเอกถึงได้เป็นโรคนี้ แต่เราไม่กล้า ไม่กล้าเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 ก็คิดดูสิคะ ขนาดเราอ่านตอนท้าย ๆ แล้ว เรายังเศร้าเลย แล้วถ้าอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกละ ดิฉันไม่เป็นอันทำอะไรพอดีคะ แล้วล่าสุดพึ่งมารู้ ว่าตัวละครนี้มีอยู่จริง เห้ออออ นี่มันนิยายชีวิตที่มีความรัก ความอบอุ่น ความห่วงใย ของคนจริง ๆ หรือนี่ แล้วพวกเค้าผ่านช่วงเวลานี้มาได้ยังไง นิทราตัวจริงเค้าจะเป็นยังไงในวันที่ไม่มีโทเบียสอยู่ เค้าจะเข้มแข็งขนาดไหน.....มันหน่วงมากคะพออ่านมา.......แต่อย่างนึงที่อยากขอบคุณไรต์ก็คือ ขอบคุณที่นำเรื่องราวนี้มาแบ่งปัน มาแชร์กันนะคะ ^^ อ่านน้อยลง
tumzy | 28 มิ.ย. 59
-
3
-
0
"นิยายขึ้นหิ้งอีกหนึ่งเรื่องของมาภา"
(แจ้งลบ)ไม่ว่ากรุงเทพจะร้อนระอุซักแค่ไหน แต่พอเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ หัวใจก็จะเย็นลงทุกครั้ง ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มักไม่ค่อยทนกับนิยายที่มีบทบรรยายยาวๆทำให้เนื้อเรื่องวนอยู่กับที่ หรือตัวละครพูดกันเยอะๆจนทำให้นิยายหนวกหู แล้วจะรู้สึกว่าโลกร้อนขึ้น แต่พอมาติดตามงานของมาภา ก็ตั้งแต่เรื่องแรกแสงรักที่ลงครั้งแรกโน่นแน่ะ รู้สึกว่าถึงมาภาจะบรรยายอีกซักห้าหน้าสิบหน ... อ่านเพิ่มเติม
ไม่ว่ากรุงเทพจะร้อนระอุซักแค่ไหน แต่พอเปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ หัวใจก็จะเย็นลงทุกครั้ง ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มักไม่ค่อยทนกับนิยายที่มีบทบรรยายยาวๆทำให้เนื้อเรื่องวนอยู่กับที่ หรือตัวละครพูดกันเยอะๆจนทำให้นิยายหนวกหู แล้วจะรู้สึกว่าโลกร้อนขึ้น แต่พอมาติดตามงานของมาภา ก็ตั้งแต่เรื่องแรกแสงรักที่ลงครั้งแรกโน่นแน่ะ รู้สึกว่าถึงมาภาจะบรรยายอีกซักห้าหน้าสิบหน้าติดกันก็อ่านได้ เพราะภาษาและทัศนคติที่ให้กำลังใจ จริงใจ ตรงไปตรงมา ทำให้ติดตามมาเรื่อยๆแล้วก็เห็นพัฒนาการที่ดีมาตลอด เรื่องนี้ตอนแรกไม่คิดจะอ่านในเน็ต เพราะไม่อยากค้าง กะว่าออกเป็นเล่มแล้วจะอ่านทีเดียว แต่มาภานะมาภาชอบโพสต์นั่นนี่ในเพจยั่วให้อยากอ่าน เป็นยังไงเล่า โดนเลย //สำหรับเรื่องนี้มาภาพาเราไปเที่ยวถึงออสเตรีย เมืองในหุบเขาที่สุดแสนจะอันซีน แต่มาภาซะอย่าง เขียนได้เห็นภาพมากๆชนิดที่เหมือนเรากำลังเดินตามหนูนิทราไปทุกๆที่ที่เธอไป คำกระชับ เข้าใจง่าย อ่านแค่บทแรกก็โดนมาภาวางยาซะแล้ว นางเอกคนสี้ดูผิวเผินกะโหลกกะลาไม่มีอะไร แต่คนปกติที่ไหนจะมาลั้นลาได้ขนาดนี้ทั้งที่ไม่มีเรื่องให้น่าดีใจอะไรนักหนา ก็เลยเอะใจ เอ๊ะ เอ๊ะ เต็มไปหมด แล้วเท่าที่รู้จักมาภาจากงานเขียนมา พี่ไม่ไว้ใจ! เพราะมาภาจะซ่อนอะไรที่ลุ่มลึกกว่าตัวอักษรไว้เสมอ พออ่านไป อ่านไปเรื่อยๆชักเฮ้ย! จริงด้วย นางซ่อนความนัยเอาไว้เพียบ อ้อ! แล้วในภาษาเรียบรื่น ชวนผ่อนคลายของเรื่องนี้ นางซ่อนฉากร้อนฉ่าเอาไว้เพียบเลยนะ! นับว่านิทราร้อนแรงกว่าป้าชาร์มซะอีก แต่ก็เข้าใจได้นะ รอมาภาเฉลยปมของนิทราอยู่นะ ส่วนพระเอกหรือ พูดแล้วจะหาว่าอวย แค่โทเบียสหายใจ ดิฉันก็อินแล้วค่ะ! ไวๆเข้านะ วัยทองใจร้อน :) อ่านน้อยลง
weepy | 3 พ.ค. 59
-
10
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น