[TEMPG.] Sweets

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

จานหลักพี่ไม่ชอบ ขอข้ามไปของหวานเลยได้ป่ะ - พี่ท็อปไม่ได้กล่าวจานหลักพี่ไม่ชอบ ขอข้ามไปของหวานเลยได้ป่ะ - พี่ท็อปไม่ได้กล่าว

เนื้อเรื่อง

23.45 หอพักบิ๊กแบง

แกรก....ชเวซึงฮยอนไขประตูหอพักก่อนจะค่อยๆเปิดเข้ามาอย่างเงียบๆ เค้าเพิ่งกลับมาจากการถ่ายละคร กว่าจะได้มาก็ดึกแล้วเลยไม่อยากรบกวนคนอื่น

"กลับมาแล้วเหรอ"
"กลับมาแล้ว หายไปไหนกันหมด"  คนที่เพิ่งเข้ามาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าที่โซฟามีจียงนั่งอยู่คนเดียว

"ยองเบเพิ่งไปญี่ปุ่นเมื่อเช้า แดซองไปวันก่อน บอกไว้แล้วนี่"
"อา..ชั้นจำไม่ได้ แล้วนายกินอะไรรึยัง" ซึงฮยอนถามก่อนจะเดินไปค้นอะไรในตู้เย็น
"หือ ผมกินมาจากข้างนอกแล้วละ ฮยองยังไม่ได้กินเหรอ" จียงเดินเข้ามาในครัวก่อนแล้วยืนกอดอกมองอีกคนที่กำลังหาของกิน

"ป่าวกินมาแล้ว แต่ยังไม่อิ่ม....นายทำข้าวผัดกิมจิให้พี่หน่อยสิ นะๆ" ซึงฮยอนหันมายื่นกิมจิให้ก่อนจะยิ้มหวาน

"นี่มันจะเที่ยงคืนอยู่แล้วนะ"
"ก็พี่อยากกินนี่นา"
"เห้อ ก็ได้ แต่ซาบูนิมรู้ผมไม่เกี่ยวนะ" คนตัวเล็กถอนหายใจเบาๆก่อนจะนึกถึงหน้าเทรนเนอร์สุดโหดถึงจะไม่ได้ดุว่าก็จริง แต่เวลาจัดตารางเทรนทีคนเห็นอาจทรุดได้.
จียงเริ่มหยิบวัตถุดิบต่างๆออกมาจากตู้เย็น เพราะเป็นเมนูง่ายๆจึงมีแค่ไม่กี่อย่างก่อนจะลงมือทำโดยมีอีกคนนั่งมองอยู่ไม่ห่าง

"ฮยองไปดูทีวีรอสิ เดี๋ยวผมยกไปให้"
"นายน่าดูกว่านี่นา.." พูดพลางยิ้มกว้าทั้งๆที่รู้ว่าจะโดนฝ่ามือจากคนตัวเล็ก

"นี่น่ะ ไม่ต้องมาพูดแบบนั้นเลย"
"ทำเร็วสิ จะไหม้แล้ว"
"ก็อย่าชวนคุยสิ!". หลังกลับมาตั้งใจทำอีกครั้ง ไม่นานข้าวผัดกิมจิร้อนๆก็ถูกเสริฟทั้งกะทะอยู่กลางโต๊ะ

"โหทำเยอะขนาดนี่ จะมั้ยหมดเนี่ย"
"บอกให้ทำแล้ว ต้องกินให้หมดสิ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ระดับบิงกูท็อปแล้ว มีเหรอแค่นี้จะไม่หมด

"เฮือก อิ่ม"
"ก็สมควรอยู่หรอก เยอะขนาดนี้" จียงพูดพลางมองกะทะที่เหลือแต่ความว่างเปล่า
"ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ"
"แน่นอนสิ ฝีมือผมไม่ตกหรอก รีบไปอาบน้ำแล้วนอนเถอะดึกแล้ว" จียงยิ้มรับคำชมก่อนจะเอากะทะไปวางในซิงค์

"หืม ยังไม่ได้กินของหวานเลย จะนอนได้ยังไง"
"อะไร ไหนว่าอิ่มแล้ว กินขนมไม่ได้แล้ว...."ยังไม่ทันจะขาดคำริมฝีปากของเค้าก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของอีกคน
สัมผัสที่อ่อนหวานค่อยๆรุกล้ำก่อนจะเริ่มเปลี่ยนจังหวะจนร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
"หึหึ ใครว่าขนมละ ก็ของหวานของพี่น่ะอยู่นี่ไง" ซึงฮยอนถอนริมฝีปากออกมา
ก่อนจะมองอีกคนที่หน้าแดงก่ำจนต้องก้มหน้าหนี
"อย่าทำแบบนี้สิ ผมตกใจ"

"งั้นเอาใหม่ คราวนี้ให้นายตั้งตัวก่อน" คนตัวสูงหยุดรอจนเห็นอีกคนไม่ได้ว่าอะไรจึงเริ่มต้นจูบอีกครั้ง
ริมฝีปากบางค่อยๆประทับลงไปบนริมฝีปากเล็กก่อนจะกดย้ำน้ำหนักจากจังหวะเบาๆ
ค่อยหนักขึ้นพร้อมๆกับอารมณ์ของคนทั้งสอง

"ฮือออ" จียงครางออกมาเมื่ออีกคนสอดลิ้นอุ่นๆเข้ามา
จนทำให้เค้าถึงกับเข่าอ่อนและคงลงไปกองกับพื้นแล้วถ้าอีกคนไม่รับไว้
ซึงฮยอนยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะก้มหน้าลงไปกระซิบเบาๆ

"ไปต่อกันในห้องนะ" ไม่รอคำตอบร่างของจียงก็ถูกอุ้มขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ท็อปรีบเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของเค้าก่อนจะวางจียงลงอย่างเบามือ
เค้าจูบที่ริมฝีปากอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาที่คอ มือก็พลางลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของคนตัวเล็ก
ก่อนจะปลดกระดุมออกก่อนและค่อยๆจัดการของหวานตรงหน้า

-เช้าอีกวัน-

"ตายแล้ว นายไปทำอะไรมาน่ะทำไมมีแต่รอยแดง" สไตล์ลิสประจำวงดังขึ้นมาระหว่างที่แต่งตัวให้จียง

"อุ๊บ" ท็อปพยายามกลั้นหัวเราะอย่างหนักเมื่อเห็นสีหน้าของคนถูกถามที่ตอนนี้แดงไม่แพ้ลูกมะเขือเทศ

"อ๋อ โดนแมลงกัดฮะ แมลงตัวใหญ่เลย"

"งั้นเอาซิลเลอร์แตะๆแล้วกัน" จียงเดินไปนั่งให้ฝ่ายเมคอัพจัดการปกปิดรอยแดงก่อนจะมองหน้าตัวต้นเหตุ
ที่ตอนนี่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างเอาเรื่อง