รักนี้ได้แค่เพื่อนสนิท
อิอิ...เรื่องที่ 3 ของเราน้า ช่วยกันเม้นท์เยอะๆล่ะ เราจาขอบคุงมากเลย..อิอิ
ผู้เข้าชมรวม
638
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“รักนี้ได้แค่เพื่อนสนิท”
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนพิเศษวันแรกซึ่งเป็นวันเสาร์ เรียนตั้งแต่ 9.00 12.00 น.ที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก “แพท นภัสสร จิรพรนภา” เด็กสาวผู้น่ารักซึ่งตอนนี้อยู่ในชุดสีชมพูทั้งชุดเสื้อแขนตุ๊กตา กระโปรงยาวคลุมเข่าเล็กน้อย เช้าวันนี้เป็นวันที่แพทตื่นเต้นมากกินข้าวไม่ลง ตื่นมาตั้งแต่ตีห้ารีบอาบน้ำแต่งตัว แม่จึงถามว่า “จะรีบแต่งตัวไปแต่เช้าเลยรึไง ยังไม่มีใครไปเรียนเร็วขนาดนั้นหรอก” เธอตอบว่า “ก็จะได้ไปเรียนก่อนใคร ๆ ไงคะแม่แล้วอีกอย่างครูจะได้ไม่ว่าไงว่าวันแรกมาเรียนก็มาสายซะแล้ว ๆ วันอื่นคงจะมากสัก 10.00 น.แน่เลย”
เวลา 8.15 น. แม่ของเธอจึงไปส่งเธอที่โรงเรียนกวดวิชา โดยแม่ของเธอขับรถเบนซ์ไปส่งเธอ เมื่อถึงโรงเรียนกวดวิชาเธอก็เดินลงจากรถแล้วไปรายงานตัวกับครูที่สอนเธอชื่อ “ครูยุทธ” ครูบอกว่าเธอได้เลขที่ 151 ได้เรียนห้อง 2 พอเธอรายงานตัวเสร็จแล้วเธอก็เดินเข้าห้อง 2 พอเธอเริ่มเรียนวิชาแรกเธอก็ลืมของไว้ในรถเบนซ์ของแม่เธอจึงไปขอยืมคนอื่น เธอไปขอยืมเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อายุเท่ากับเธอที่อยู่ห้อง 3 แต่วันนี้นักเรียนมาเรียนน้อยทำให้ต้องเรียนอยู่ห้องเรียนเดียวกันคือห้อง 2 เธอไม่รู้จะไปยืมใครเลยตัดสินใจยืมคนที่ใกล้ตัวเธอที่สุดนั่นก็คือ “เคน อัครวุฒิ เอี่ยมสำอางค์” เธอขอยืมเขาแล้วก็บอกว่าจะคืนให้ตอนเลิกเรียนเสร็จ เมื่อเรียนชั่วโมงแรกจบแล้วก็ได้เวลาพักเธอจึงจะไปซื้อขนมแต่เธอลืมไปว่าทุกอย่างที่เธอเตรียมไว้อยู่ในรถเบนซ์ของแม่เธอเอง เธอจึงไปขอยืมเคนอีกรอบหนึ่งแล้วเธอก็บอกว่าพรุ่งนี้เธอจะเอาเงินมาคืนให้ ในขณะที่พักเธอได้เดินไปซื้อขนมโดยใช้เงินที่เคนให้เธอยืมมา พอเธอซื้อเสร็จเธอก็ไปกินขนมด้านหลังโรงเรียนกวดวิชาแล้วเคนและเพื่อนของเขาก็เดินตามเธอไปแล้วก็คุยกับเธอทำให้เธอรู้อะไรเกี่ยวกับเคนและเคนก็รู้อะไรที่เกี่ยวกับเธอมากขึ้น เขาทั้งสองคนเลยเริ่มสนิทกันเพราะในตอนแรกที่ทั้งสองคนเพิ่งคุยกันครั้งแรกทั้งสองคนก็เกร็งมากเพราะกลัวว่าจะพูดอะไรผิดไป วันที่ไปเรียนวันที่ 2 นักเรียนก็พอ ๆ กับเมื่อวานเลยเรียนห้องเดียวกันเหมือนเดิม แพทคืนเงินให้เคนมากกว่าที่เคนให้ยืมเป็นสองเท่าเคนจึงรู้สึกว่าไม่พอใจที่ได้เงินคืนเป็นสองเท่า เคนคิดว่าแพทเหยียดหยามเงินที่เคนให้ยืมไม่เห็นน้ำใจที่เคนให้ยืมเงิน เขาจึงโกรธเธอมากไม่คุยกับเธอ 2 อาทิตย์ในขณะที่เขาไม่คุยกับเธอ เธอก็เฝ้าตามขอโทษเขาทุกวันที่เจอ เจอตอนเช้าก่อนเรียนก็ขอโทษ เจอตอนพักระหว่างชั่วโมงเรียนก็ขอโทษ แม้วันไหนที่ไม่ได้เห็นหน้าเคนเธอก็ฝากเพื่อนของเคนไปขอโทษเขาด้วย จนวันนี้แพทเครียดมากที่เคนไม่ยกโทษให้เธอจึงคิดหาว่าจะทำยังไงให้เคนหายโกรธเธอ เธอคิดแล้วคิดอีกจนเวลานี้ 02.00 น.เธอก็ยังไม่ได้นอน ตอนเช้าวันที่เธอต้องไปเรียนพิเศษแต่เธอปวดหัวมากจนต้องนอนพักเพราะตื่นไม่ไหวทำให้เธอไปเรียนพิเศษไม่ได้เธอจึงขอยืมโทรศัพท์แม่เธอโทรหาเพื่อนที่ไปเรียนพิเศษว่า
“ฝากขอโทษเคนด้วยเพราะว่าเราปวดหัวไปเรียนพิเศษไม่ได้เรามัวแต่คิดหาวิธีขอโทษเคนให้หายโกรธเราเร็ว ๆ”
วันนี้เคนมาเรียนแต่แพทไม่มาเรียน เคนจึงถามเพื่อนของแพทว่า ทำไมแพทไม่มาเรียน เพื่อนของแพทจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เคนฟัง เคนรู้สึกผิดมากจึงอยากจะขอโทษแพท เช้าวันอาทิตย์ เมื่อแพทมาถึงโรงเรียนกวดวิชาก็เจอเคนนั่งอยู่และพูดว่า
“แพทผมขอโทษที่ทำให้คุณป่วยและเรียนไม่ทันเพราะผม ผมขอโทษจริง ๆ” เมื่อเคนพูดจบแพทก็พูดต่อว่า
“เคนเราก็ต้องขอโทษเคนเหมือนกันที่เราทำอย่างนั้นลงไป”
“ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ได้โกรธอะไรเธอแล้วนี่”
“จริงหรอ ขอบคุณมากนะที่ไม่โกรธเรา” เมื่อทั้งสองคนพูดจบสถานการณ์ในตอนนั้นเงียบสนิท ทั้งสองคนอยู่ในอาการที่แบบว่าหน้าแดง เขินกันทั้งคู่เลย เคนจึงพูดขึ้นว่า
“เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า เราเป็นห่วงเธอมากนะ”
“เราไม่เป็นอะไรมากหรอก เราแค่ปวดหัวนิดหน่อยเอง”
“แล้วเมื่อวานเรียนไปถึงไหนแล้วล่ะ พอดีว่าเราไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่”
“รอเดี๋ยวนะเดี๋ยวผมจะมาสอนให้รออยู่ตรงนี้นะ” หลังจากนั้นเคนก็มาสอนแพทในเรื่องที่เรียนเมื่อวานนี้ ทำให้ทั้งสองคนดูสนิทกันเข้าไปอีก เพื่อน ๆ ของทั้งเคนและแพทพูดว่า
“รู้สึกว่าสองคนนี้จะสนิทกันมากไปแล้ว หรือว่าจะเป็นแฟนกันแน่เลย” แล้วก็ทำให้ทั้งสองคนตกเป็นข่าวฮือฮากันมากในหมู่นักเรียน จนนานวันเข้าเขาก็ได้เป็นเพื่อนสนิทกันจนตอนนี้อาจจะเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทด้วยซ้ำไป เขาทั้งสองคนโทรคุยกันตอนกลางคืนทุกคืนแม้ว่าจะไม่ใช่วันมาเรียนพิเศษก็ตาม บางครั้งแพทก็เป็นคนโทรแต่บางครั้งเคนก็โทรมาหาแพทแล้วแต่โอกาสและสถานการณ์ทั้งสองคนมีเรื่องที่จะต้องคุยกันทุกวันเพราะทั้งสองคนก็อยู่ต่างโรงเรียนกันด้วย จนมาถึงวันนี้วันที่ต้องไปเรียนพิเศษแพทก็ตัดสินใจถามหลังจากที่คิดว่าเคนจะโกรธรึเปล่าถ้าถามเรื่องนี้ แพทถามว่า
“เคนมี... แฟนรึยัง” แล้วเคนก็อึ้งไปกับคำถามนี้เพราะยังไม่เคยมีใครถามคำถามนี้กับเคนเลย เคนเงียบไปสักพักแล้วตอบว่า
“ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ แล้วคุณล่ะมีแฟนรึยัง”
“ยังไม่มีแฟนเลย” แพทตอบทันที
“แล้วเคนเคยเจอคนที่ถูกใจรึยังล่ะ”
“เจอแล้วก็...ก็...เธอไง” แล้วแพทก็อึ้งไปพักหนึ่งจึงพูดว่า
“ฉันเนี่ยนะ แล้วทำไมนายถึงคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็เธอไม่เคยเหมือนเด็กผู้หญิงคนไหนที่ฉันเคยเจอมาก่อน เธอเป็นคนที่เรียบร้อยมาก แต่งตัวน่ารัก นิสัยดี เวลาที่ผมอยู่ใกล้ ๆ หรือเวลาที่พูดคุยผมรู้สึกดีและมีความสุขมาก” เคนตอบ
แล้วทั้งสองคนก็ลองตกลงเป็นแฟนกัน ทำให้ทั้งสองคนดูสนิทกันมากกว่าเดิม สนิทมาก สนิทมากและมาก ๆ ๆ ๆ จนวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะต้องมาเรียนพิเศษทำให้ทั้งแพทและเคนเศร้ามากแต่ทั้งสองคนก็ยังคุยกันและยิ้มให้กันเหมือนเช่นเคย พอเลิกเรียนพิเศษแล้วทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องที่จะคบกันเป็นเพื่อนสนิทแทนเพราะยังไงก็ได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ไม่ได้เจอหน้ากันอยู่แล้วหรือไม่ก็ไม่ได้คุยกันเลยก็ได้เพราะต่างคนก็ต่างไม่ค่อยมีเวลากันอยู่แล้ว อ๋อเบอร์โทรศัพท์เคนเบอร์...01-5322328 แล้วก็ต้องแยกโรงเรียนกันอยู่ด้วย แพทอยู่โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรี ส่วนเคนอยู่โรงเรียนชาย ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนยังเหมือนเดิม...แล้วอีกอย่างในภายภาคหน้าเคนอาจจะเจอคนที่ดีกว่าแพทก็ได้ ดังนั้นแล้วถ้าใครคนใดคนหนึ่งเจอคนที่ดีกว่าก็อาจจะทำให้อีกฝ่ายเสียใจอีกก็ได้ เราจึงอยากให้ความรักที่เรามีต่อกันเป็นความรักระหว่างเพื่อนก็พอ...
ลาก่อนเคน ลาก่อนแพท
GOOD BYE
ความรักไม่จำเป็นต้องสมหวังเสมอไป
ความรักไม่จำเป็นต้องเป็นความรักระหว่างแฟนเสมอไปแต่เป็นความรักระหว่างเพื่อนกันก็ได้
ผลงานอื่นๆ ของ รักเทอเสมอแม้เทอจะรักใคร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รักเทอเสมอแม้เทอจะรักใคร
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น