หนึ่งนาง ณ กลางใจ
เมื่อกาลเวลานำพาเขาและหล่อนมาพบกัน
คนหนึ่งนั้นคือแม่ทัพผู้เกรียงไกรแห่งสัตตบุรี
อีกหนึ่งนั้นคือบรรณารักษ์สาวผู้สวมแว่นหนาเตอะ แต่งตัวเฉิ่มเชย และมักจะอยู่กับกองหนังสือมากกว่าหนุ่มๆ
เขาปรากฏกายหน้าบ้านหล่อนในสภาพ...เปลือยอก เลือดท่วมตัว และมือขวายังกำดาบที่ชุ่มโชกด้วยเลือดข้นคลั่กไว้มั่น!
ปโยราศิควรหยุด แต่เขาคล้ายห้ามตัวเองไม่ได้ ริมฝีปากอันร้อนผ่าว แตะตรงนั้นตรงนี้ แก้มซ้าย แก้มขวา ปลายจมูก ปลายคาง ก่อนจบลงที่กลีบปากอิ่มเต็ม
กลีบปากอันอ่อนหวาน งดงามราวกุหลาบแรกแย้ม มันสั่นระริกรอคอยการปลอบประโลมและปรนเปรอ
เขาละเลียดชิมอย่างเพลิดเพลิน ขบเม้ม ดูดดึง เคล้าคลอ บ้างผ่อน บ้างถอย บ้างรุกเร่งเร้า มอบความรู้สึกวาบหวามซาบซ่านและทรมานจนหล่อนหัวหมุน วิไลรัมภาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายกแขนโอบรอบคอเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไร มารู้สึกตัวก็ตอนเขาจับตัวหล่อนนอนลงบนโซฟาและกระซิบเสียงแหบพร่าทรมาน
‘ข้า...ปรารถนา...ตัวเจ้า’
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น