สาว(เหลือ)น้อยร้อยชั่ง

สาว(เหลือ)น้อยร้อยชั่ง
โดย
แย้มยิ้ม

 

"เจ๊...ขบวนสุดท้ายแล้วนะ  เลิกวางท่าเหอะ  ความสาว ความสวยมันไม่ถาวรนะเจ้  นับวันยิ่งน้อยลงๆ  จากสาวเหลือน้อยมันจะไม่เหลือนะเจ๊"

สาวเหลือน้อยที่ถูกว่ากรอกตาอย่างอ่อนใจ  พร้อมกับรุนหลังแม่แก้มซาลาเปาตาเม็ดก๋วยจี้ที่พยายามเบิกตาจ้องหล่อนดุๆ ออกจากห้องอย่างระอากึ่งเอ็นดูในความพยายามที่จะเชียร์พี่ชาย

"จะมากจะน้อยมันก็เรื่องของพี่  ไม่เกี่ยวกับอาหมวยแก่แดดอย่างหนูหรอก  กลับบ้านได้แล้วไป๊"

"ใช่ไม่เกี่ยวกับอาหมวย"

เสียงห้าวทุ้มนุ่มแทรกเข้ามา  พาให้สองสาวต่างวัยที่ทุ่มเถียงกันอยู่หันไปทางต้นเสียงขวับ  แล้วออกอาการเหวอเมื่อเห็นใครคนหนึ่งเกาะขอบหน้าต่างอยู่และปีนเข้ามายืนใน ห้องนอนส่วนตัวจนได้!

"แต่เกี่ยวกับเฮียโดยตรง  ดังนั้นอาหมวยออกไป  เฮียจะเคลียร์เอง!"

นัยน์ตากลม กับนัยน์ตาเล็กเรียวเบิกกว้าง  อ้าปากค้าง  ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกดันออกจากห้องไปแบบงงๆ  และร่างสูงใหญ่มายืนเผชิญหน้ากับคนที่ยังอึ้งไม่หาย  จับไหล่เล็กไว้มั่น  สบตาอย่างเด็ดเดี่ยวมั่นคง  อย่างที่นาวาไม่เคยเห็น  พร้อมกับเสียงประกาศก้องราวตั้งคำสัตย์กับตัวเอง

"วันนี้ถ้าเฮียไม่ได้เมียชื่อวา  อย่ามาเรียกเฮีย!"