ทางช้างเผือก

ลำดับตอนที่ #25 : บทที่1แล้ววันที่เราเจอกันอีกครั้งก็มาถึง

แล้ววันที่เราเจอกันอีกครั้งก็มาถึง



ตอนนี้ก็7:00แล้ว



ไกพงศ์กำลังเดินอยู่บริเวณร้านขายหนังสือที่ข้างถนนเลือกดูหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยาอยู่แถวนั้น และเมื่อเลือกได้แล้วก็เดินไปจ่ายเงินข้างหน้า



เมื่อเดินออกมาไกพงศ์ก็ได้เจอฝนกำลังเดินกับฟ้าเพื่อนสนิท พวกเธอเดินมาและเจอไกพงศ์ ไม่มีใครทักไกพงศ์ก่อนเพียงแต่มองเฉยๆ



ไกพงศ์เองก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับฝนเพราะเรื่องที่ทำไว้ไกพงศ์จึงเดินหนีและผ่านฝนไป และเมื่อเดินไปสักพัก ก็มีกลุ่มผู้ชาย



มาคุยกับไกพงศ์หันไปดูเห็นท่าไม่ดี ไกพงศ์ที่เดินไปไกลหลายเมตรเดินกลับมา มีผู้ชายกำลังพยายามดึงแขนฝนขึ้นรถ



ไกพงศ์เห็นแบบนั้นก็เลยวิ่งเข้าไปและดึงแขนฝนจากผู้ชายคนนั้นออกมา ชายร่างสูงผอมต่อยหน้าไกพงศ์ทันที ไกพงศ์เอาหมัดรับไว้



และสวนกลับด้วยหมัดขวา ชายพวกนั้นมี5คนรวมถึงชายผอมสูงรุมทำร้ายไกพงศ์สองคนเข้าไปอยู่ข้างหลังไกพงศ์แล้วจับไกพงศ์เอาไว้



ไกพงศ์รู้ตัวจึงกระโดดหมุนตัวพร้อมกับบิดแขนจนหลุดออกมาและต่อยหน้าชายอ้วนเตี้ยจนล้มลงไป ไกพงศ์หันไปข้างหลังแล้วซัดหน้าคนที่พยายามจับ



ผัว!



เขาปากแตก ไกพงศ์วิ่งไปข้างหลังชายคนที่เค้าต่อย พวกห้าคนนั้นเข้ามาทำร้ายไกพงศ์ อย่างไม่ยั้ง ไกพงศ์โดนต่อยล้มลงไปแล้วโดนกระทืบ



ซ้ำไม่หยุด



"เราโดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว เราทำผิดต่อฝน" ไกพงศ์จำความผิดที่ตัวเองทำไว้และยอมโดนกระทืบพร้อมกับหลับตาลง



ฝนที่เห็นไกพงศ์หลับตาก็เข้ามาห้ามพวกเค้า



"พอได้แล้ว อย่าทำเค้าเลย" ฝนพูด



ไม่ทันไรไกพงศ์ก็คิดขึ้นมาได้ว่าต้องช่วยฝนก่อนเรื่องอื่นค่อยคิด จึงเข้าไปต่อยปาก ชายผอมสูง



ฝนเห็นไกพงศ์ลุกขึ้นมาแล้วไม่เห็นบาดแผลก็รู้สึกแปลกใจ



ไกพงศ์ค่อยๆไล่ต่อยทีล่ะคน ไกพงศ์เองก็โดนต่อยอย่างไม่ยั้งจากรอบทิศ แต่ไม่ทำให้ไกพงศ์เสียขวัญเลย ไกพงศ์เอามือสองมือจิกไปที่หน้าชายผอมสูงแล้วเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา และผลักออกไป ไกพงศ์หันไปต่อยชายผิวดำล้มลงไปด้วยความที่โดนคางชายคนนั้นจึงสลบไป



คนอื่นๆเข้ามาต่อยไกพงศ์ไกพงศ์พยายามป้องกันไว้และสับหูของ ชายเตี้ยอ้วน ต่อยหมัดซ้าย ตบบ้องหู และคนอื่นๆก็โดนไกพงศ์ต่อยจนล่าถอยไป



ในไม่ช้าตำรวจเห็นก็วิ่งมา พวกนั้นหนีขึ้นรถและขับหนีไป



สุดท้ายฝนก็แจ้งความไว้ ว่ามีคนจะมาฉุดขึ้นรถและมีไกพงศ์มาช่วยไว้



"เจ็บไหม" ฝนถาม



ไกพงศ์หลับตาแล้วส่ายหน้า



ไม่ได้เจอกัน1ปีฝนสวยขึ้นนะ ไกพงศ์พูด



เหรอ ฝนยิ้มนิดหน่อย



เราไปก่อนนะ ไกพงศ์พูดและเดินออกจากโรงพัก



ไกพงศ์ ฝนเรียก



ขอบใจมากนะ



ไกพงศ์ยิ้มเล็กน้อยและเดินไปอย่างไม่พูดอะไร



ไกพงศ์ไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อยที่เจอฝน ไกพงศ์เองพยายามลืมฝนแต่เมื่อมาเจอฝนอีก เสียงเรียกร้องจากกส่วนลึกของหัวใจก็อยากจะเข้าไป

กอดฝน  

อยากคุยกับฝน และอยากอยู่ใกล้ๆเธอ แต่ทว่าตัวไกพงศ์ในตอนนี้ได้มอบวิณญาณให้กับการต่อสู้



เพราะว่าเขาไม่สามารถสมหวังในความรักได้



จึงลี่ยนชีวิตตัวเองให้เข้าสู่เส้นทางการต่อสู้กับความชั่วร้าย เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ จะตายแบบไหน แต่ว่าจะขอสู้ด้วยพลังที่ตัวเองมี



ไกพงศ์ไม่ได้กลัวความตายแม้แต่นิดเดียวเขากลับอยากจะตายด้วยซ้ำ เพราะตัวเขาในตอนนี้ได้เก็บความทุกข์เอาไว้



เก็บความผิดหวังจากความรักในอดีตเอาไว้ การหลอกลวง ของคนที่เขาเคยรักสุดหัวใจ ความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเป็นคนรักของฝนได้



และความเจ็บปวดที่ถูกบีทิ้งซึ่งเป็นคนที่ทำให้ไกพงศ์มีความหวังและเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ



ตอนนี้ไกพงศ์ที่เคยมีความฝันว่าจะมีคนรักและอยู่ด้วยกันตลอดไปได้ล่ะทิ้งความฝันนั้นและมีชีวิตต่อไปพร้อมกับความเศร้า.....