คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“แบมแบมคะ”
“ครับแม่”
ในห้องนั่งเล่นของบ้านที่มีขนาดใหญ่อยู่พอสมควร มีต้นไม้รายล้อมอยู่ทั่วบ้าน ทำให้อากาศสดชื่น แบมแบม เด็กผู้ชายตัวน้อยในอายุสิบสองขวบ กำลังนั่งตักของคุณแม่และพูดคุยกับแม่ไปเรื่อย ส่วนน้องสาวตัวเล็กอีกคนก็กำลังเล่นตุ๊กตาอยู่อีกด้านหนึ่ง
“มีคนของค่ายเพลงที่เกาหลี มาบอกว่า อยากให้ลูกไปเป็นเด็กฝึกที่เกาหลี แบมแบม โอเคมั้ยลูก”
“ก็ดีนะครับแม่ แบมแบม อยากไป” คุณแม่พยักหน้าให้กลับลูกน้อยที่กำลังร่าเริงเมื่อได้ยินว่ามีคนมาขอตัวไปเป็นเด็กฝึก
หลังจากนั้นไม่นานแม่ของแบมแบม โทรศัพท์ไปหาตัวแทนค่ายที่สามารถสื่อสารเป็นภาษาไทยได้
“แบมแบมเขาตอบตกลงแล้วค่ะ แต่แม่อยากให้มีคนช่วยดูแลเขาหน่อย เพราะน้องยังเด็ก”
(ไม่มีปัญหาอยู่แล้วค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะจัดการให้ค่ะ)
ณ สนามบิน
“แบมแบม แม่อาจจะไม่ได้อยู่กับลูกที่เกาหลีนะคะ แต่แม่จะแวะมาหาบ่อยๆนะ” แม่ลูบหัวแบมแบมอย่างเอ็นดูและเป็นห่วง ว่าถ้าแบมแบมไปจะเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ดีกินดีหรือเปล่า อีกอย่างหนึ่งที่เธอเป็นห่วงคือความซนของแบมแบมเนี่ยสิ
“ครับแม่ ไม่ต้องห่วงผม ผมจะเชื่อฟังผู้ใหญ่ ไม่ได้ไม่ซนจริงๆน้า” แบมแบมที่ดูเหมือนจะรับรู้ได้ในสิ่งที่แม่กำลังคิด เขารู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน เขาพยายามที่จะปรับนิสัยแล้วน้า แล้วมันก็ได้ด้วย
ปรับได้เท่าขี้มด...
หลังจากที่ล่ำลากันเสร็จแล้ว ทางค่ายก็ส่งตัวแทนมาเพื่อรับแบมแบม และขึ้นเครื่อง ในตอนแรกที่ขึ้นมาแบมแบมก็อยากจะร้องไห้หนีลงกลับไปหาแม่ แต่ก็โดนพี่เขาโอ๋ไว้ทัน ก่อนที่ตัวเล็กจะลงไปหาแม่จริงๆ
ในเวลาเก้าโมงเช้า เวลาของเกาหลี เครื่องบินลงจอดอย่างสง่างามในสนามบินอินชอน แบมแบมที่หลับอยู่ในภวังค์ตลอดการเดินทางถูกปลุกขึ้นแม่ เธอพาแบมแบมขึ้นรถไปในที่แห่งหนึ่ง มันเป็นตึกใหญ่ที่เขียนชื่อค่ายเพลงเอาไว้ เธอจูงมึงพาแบมแบมเข้าไปในห้องของประธานค่าย
“สวัสดีครับ ในที่สุดเราก็ได้พบกันแล้วนะ” เขาไปในห้องก็พบกับผู้ชายอายุราวสี่สิบ กำลังนั่งจิบกาแฟ และเดินมาทางแบมแบม แบมแบมถอยออกห่างด้วยความกลัว
“สวัสดีครับ คุณลุง”
ปาร์ค จินยอง ยิ้มให้กับเด็กต่างชาติที่มาเยือนในห้องของเขา เขาบอกให้แบมแบมไปนั่งรอที่โซฟา ส่วนเขาจะคุยกับคนที่พาแบมแบมมา
“เด็กเธอพาแบมแบมไปที่ห้องพักของค่ายนะ แล้วพาไปแนะนำกับเด็กฝึกคนอื่นๆด้วย เอ้อ ฉันให้คนหาพี่ดูแลแบมแบมได้แล้ว เขาเป็นเด็กฝึกต่างชาติเหมือนกันน่าจะดูแลกันได้”
หญิงสาวพยักหน้าให้กับหัวหน้าของเธอ แล้วพาแบมแบมไปที่ห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ หลังจากที่เก็บของเข้าที่เรียบร้อย เธอก็พาเด็กตัวเล็กนี้ไปที่ห้องฝึก
“ขอโทษนะคะ พาเด็กมาส่งค่ะ”
“อ้าว มาแล้วเหรอคะ แหม น่ารักจังเลยนะเรา เอ้า! เด็กฝึกทุกคนหยุดซ้อมกันก่อน ฟังทางนี้” หญิงสาวอีกคนหนึ่ง เธอเป็นครูฝึกของค่ายอีกคนหนึ่ง หยิกแก้มแบมแบมเบาๆด้วยความน่ารักของเด็กน้อย เมื่อเด็กฝึกได้ยินก็มานั่งกันเป็นกระจุกอยู่กลางห้อง
“น้องชื่อแบมแบม จะมาเป็นเด็กฝึกของค่ายนี้ดูแลเขาให้ดีด้วยล่ะ เขาเป็นคนต่างชาติ ยังไม่รู้ภาษาเกาหลีสักเท่าไหร่ ทางที่ดีควรสอนภาษาให้น้องเขาด้วย โอเคแค่นี้ล่ะ เอ้อ! มาร์ค ออกมาหาครูหน่อยซิ”
หลังจากที่ฟังเสร็จเด็กฝึกก็กลับไปซ้อมกันตามเดิม อาจจะมีบางคนที่ยังซุบซิบเกี่ยวกับแบมแบมอยู่บ้าง แบมแบมยืนมองด้วยความกลัวเล็กน้อย เขามาอยู่ในที่ต่างแดน ที่ๆไม่ใช้ภาษาของเขา ภาษาแปลกๆที่ออกมาแต่เขาแทบไม่รู้เรื่อง ถึงแม้จะเรียนก่อนมาที่นี่บ้างก็ตาม แบมแบมจะมือผู้ที่พามาแน่น
ไม่นานก็มีเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่เดินออกมาหาครูฝึก เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลา แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น
“แบมแบมครับ นี่ พี่มาร์คนะ คนที่จะมาคอยดูแลเรา มาร์ค นี่แบมแบม ที่ครูบอกว่าจะให้มาดูแลยังไงล่ะ”
“ครับ” มาร์คพยักหน้าเป็นเชิงว่าเขารับรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว มาร์คย่อเข่าของตัวเองลงเพื่อให้หน้าของเขาและแบมแบม อยู่ในระดับเดียวกัน
“สวัสดีครับเด็กน้อย พี่ชื่อมาร์คนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“สวัสดีฮะ ผมชื่อ แบมแบม”
มาร์คยิ้มให้กับเด็กตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า ตั้งแต่ที่น้องเข้ามาในห้องนี้เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่แปลกประหลาด เขามองเด็กนี่ตั้งแต่เข้ามายันแนะนำตัวเสร็จ เขายอมรับเลยว่าไม่สามารถละสายตาไปที่อื่นได้
ก็เด็กมันน่ารักอย่างงี้จะให้ทำไงล่ะ!
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น