ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เฮฮาประสาสามก๊ก

    ลำดับตอนที่ #26 : เทพแห่งสงครามจอมเนรคุณ!?(แถมเรื่องตันก๋งมาให้พิจารณา)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.35K
      10
      24 ม.ค. 55

    เทพแห่งสงครามจอมเนรคุณ!?(แถมเรื่องตันก๋งมาให้พิจารณา)
     

    เมื่อพูดถึงเทพแห่งสงครามทุกคนคงมีคนในดวงใจ เช่นกวนอูผู้ยอดเยี่ยม, จูล่งที่เทพขนาดไม่เคยบาดเจ็บจากการรบ ข่งเบ้ง-มหาเทพมังกรแห่งเสฉวน ซึ่งก็ไม่ผิด เพียงแต่เราต้องเอาอะไรที่เป็นสากลหน่อยนั่นคือนักรบผู้ได้รับการยกย่องเป็นนักรบเทพ จนมีคำกล่าวว่า "ยอดคนลิโป้ ยอดม้าเช็กเทา" ลิโป้เทพถึงขั้นที่ว่ากวนอูที่ถูกยกย่องว่าเก่งขนาดฆ่าหัวหยงโดยสุราไม่ทันเย็นยังต้องสู้กับลิโป้โดยใช้วิธีเสือหมู่(เป็นพวกพระเอกต้องเสือหมู่ครับ แต่ถ้าผู้ร้ายจะเรียกว่าหมาหมู่)แบบสามรุมหนึ่ง

    แม้จะไม่รู้วันเกิดที่แน่นอนแต่จากหลักฐานประวัติศาสตร์ลิโป้มีอายุรุ่นราวคราวอ้วนเสี้ยวแปลว่าเกิดราวปี 151-152 แก่กว่าโจโฉประมาณสามสี่ปี และแน่นอนว่าแก่กว่าเล่าปี่อย่างน้อยเก้าปี ทำให้ขำทุกครั้งที่นึกถึง "หงสาจอมราชันย์" เพราะโจโฉดูแก่กว่าลิโป้และอ้วนเสี้ยวอาจเพราะริ้วรอยรอบมุมปากที่คนวาดบรรจงแต่งแต้มให้ ลิโป้นั้นมีพื้นเพเป็นคนทางเหนือสันนิฐานว่าอาจเป็นเชื้อสายชงหนูเพราะชงหนูเชี่ยวชาญการรบบนหลังม้ามาก แต่ผมพร้อมจะเสนอความเห็นใหม่เพราะจากหน้าที่มองเห็นจากด้านข้างงามดั่งจันทร์เสี้ยว และร่างที่สูงใหญ่เหนือคนทั่วไป ตามประวัติศาสตร์ลิโป้เป็นพ่อรูปหล่อจริงๆ ครับ เค้ามีผิวขาวเนียนกว่าคนอื่น หน้าตาคมเข้ม คิ้วดกหนา ตาคมลึกเข้าไปในเบ้า รูปร่างสูงโดดเด่นและผมสีอ่อน จากลักษณะทั้งหมดลิโป้น่าจะมีเชื้อสายอารยัน  ลิโป้เป็นดอน ฮวนแห่งยุคสามก๊กพอๆ กับโจโฉและซุนเกี๋ยน  กล่าวได้ว่าผู้หญิงสมัยนั้นหากพูดถึงสุดหล่อแล้วไม่พูดถึงลิโป้, โจโฉ ซุนเกี๋ยนก็เหมือนยังไม่ได้คุยเรื่องผู้ชายเพราะทั้งสามคนนี้เกรียวกราวมากในหมู่สาวๆ และเป็นที่ถวิลหาของสาวใหญ่สาวน้อยรวมทั้งแม่ม่ายทั้งหลาย ขณะที่ จิวยี่, ซุนเซ็ก, จูล่ง, ม้าเฉียวนั้น ทั้งหลอกว้านจนและเฉินโซ่วบรรยายตรงกันว่าหล่อนักหนาแต่กลับแทบไม่อยู่ในหัวข้อสนทนาของสาวๆ เท่าที่ควร  แต่แหม... พูดเป็นหนุ่มรูปงามแล้วหลอกว้านจงไม่คิดจะติดอันดับให้กับ โจโฉ ซุนเกี๋ยน และ แฮหัวตุ้น แม้แต่น้อย โอเค... โจโฉเตี้ยเกินไป-ตัดออก แฮหัวตุ้น-ตาเดียว-ตัดออก แต่ซุนเกี๋ยนนี่ไม่น่าพลาดตำแหน่ง
     

    แม้เราไม่รู้ชีวิตช่วงแรกของลิโป้ แต่เรารู้ว่าเค้าถูกเตงหงวนเลี้ยงไว้เป็นองครักษ์ตั้งแต่อายุเพียงสิบสี่เพราะความหล่อเริด(ตกลงเตงหงวนนี่มันชอบตุ๋ยเด็กผู้ชายเหรอ?) ซึ่งหลอกว้านจงจัดแจงเขียนให้รับลิโป้เป็นลูกบุญธรรมเพื่อไม่ให้คนคิดอกุศล เมื่ออายุได้สิบเจ็ด-สิบแปด ลิโป้ก็เริ่มมีชื่อในหมู่สาวๆ เพราะความเป็นเสือผู้หญิงเท่านั้น จนวันที่ตั๋งโต๊ะได้เข้ายึดอำนาจและจัดการกับทุกคนที่ขัดขวางยกเว้นเตงหงวนเพราะลิโป้เทพ ตั๋งโต๊ะเกิดปิ๊งลิโป้เอามาเป็นลูกบุญธรรมของตนซะ ซึ่งลิโป้นั้นมีความคับแค้นใจกับเตงหงวนเป็นทุนเดิม เลยสังหารเตงหงวน ขณะเกิดเหตุอ้วนเสี้ยวได้ลี้ภัยทางการเมืองไปแล้วทิ้งโจโฉไว้ให้อยู่เป็นพยานการตกลงกันของพวกทรราชย์ ตั๋งโต๊ะรู้เกี่ยวกับผลงานปราบขบถผ้าเหลืองของโจโฉมาก่อนจึงให้มาเป็นกุนซือ ซึ่งสุมาฝางก็ให้โจโฉยอมก้มหัวให้ตั๋งโต๊ะเพื่อรักษาชีวิต ทำให้โจโฉและลิโป้ที่เดิมทีรู้จักกันแค่ผิวเผินมีโอกาสทำงานใกล้ชิดสนิทสนมกันอยู่หลายเดือน  แต่ลิโป้ก็คอยกดดันให้โจโฉแปรพักตรอยู่เสมอจนอีกขั้วอำนาจเริ่มไม่แน่ใจในตัวโจโฉ โจโฉจึงหนีไปเพราะขืนอยู่นานก็มีแต่จะตาย

    มีคนมากมายที่พยายามเหลือเกินที่จะทำให้เตียวเสี้ยนมีตัวตนจริงๆ ทั้งๆ ที่จากหลักฐานในประวัติศาสตร์เธอหามีตัวตนไม่แม้แต่ในเรื่องจอมราชันย์อหังการและหงสาจอมราชันย์ก็ไม่ยอมทิ้ง  ในเรื่องสี่ยอดหญิงงามในประวัติศาสตร์จีนยังได้กล่าวว่า "เตียวเสี้ยนนั้นยังไม่แน่ชัดว่ามีตัวตนจริงหรือไม่" แทนที่จะพูดตรงๆ ว่าไม่มีตัวตนและอ้างว่ามีบันทึกบางเล่มกล่าวชื่อเตียวเสี้ยน  ผมจึงต้องพูดตามตรงเช่นกันว่าประวัติศาสตร์กล่าวถึงชื่อเตียวเสี้ยนจริงครับ แต่เธอเป็นคนละคนกับเตียวเสี้ยนของหลอกว้านจงแน่นอน เพราะบันทึกประวัติศาสตร์ที่กล่าวถึงเตียวเสี้ยนนั้น กล่าวเมื่อตั๋งโต๊ะได้โจโฉเป็นกุนซือแล้ว และถามโจโฉถึงวิธีอันเหมาะสมที่จะควบคุมฮ่องเต้ โจโฉก็ได้ตอบว่า "ให้นำเตียวเสี้ยนมาถวาย แล้วฮ่องเต้ก็จะอยู่ในโอวาทของท่าน" ครับ ผู้หญิงที่โจโฉเรียกว่าเตียวเสี้ยนนั้นได้ถูกนำขึ้นถวายพระเจ้าเหี้ยนเต้และนางได้กลายเป็นฮองเฮา ฉะนั้นจึงไม่ใช่คนเดียวกันกับเตียวเสี้ยนของหลอกว้านจงแน่นอน

    ตั๋งโต๊ะนั้นเป็นคนซาดิสต์ ตั้งแต่ไล่ต้อนกองทัพพันธมิตรแตกพ่ายไปได้ก็เริ่มเหลิงอำนาจมากขึ้น บางทีก็ถึงขั้น(ไม่พูดมากดีกว่า เดี๋ยวจะติดเรท25+) เค้ามักระบายอารมณ์กับลิโป้เสมอซึ่งลิโป้จะเก็บความแค้นไว้ในใจ ยิ่งไปกว่านั้นตั๋งโต๊ะเคยข่มขืนภรรยาน้อยของลิโป้ด้วย กระนั้นลิโป้ก็ไม่เคยคิดร้ายกับตั๋งโต๊ะเพราะไม่ต้องการเป็นลูกอกตัญญู  แต่อองอุนกล่อมลิโป้ให้เข้าพวกกับตน โดยชี้ว่าตั๋งโต๊ะไม่ได้มีบุญคุณใดๆ กับลิโป้ ทำให้ลิโป้คล้อยตามและจัดการล้มโต๊ะรวมทั้งเก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด(มาถึงตรงนี้ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่าลิโป้ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร เพียงแต่หัวอ่อนเกินไปเท่านั้น) แต่อองอุนเองกลับเผด็จการเกินไป ผู้คนมากมายจึงเข้าร่วมกับลิฉุย-กุยกี ซึ่งพอเจ้าตัวแสบสองตัวนี้มาก็กลับสู่วงจรอุบาทว์เป็นการเมืองน้ำเน่าต่อไป  ส่วนลิโป้นั้นกระเซอะกระเซิงอยู่พักหนึ่งก็มีพานทองมารองรับ นั่นคือตันก๋งซึ่งตัวจริงในประวัติศาสตร์นั้นไม่ได้หนีจากโจโฉเพราะลิแปะเฉียอย่างในนิยาย ตันก๋งนั้นเป็นบัณฑิตที่มารับใช้โจโฉแต่แปรพักตรหลังโจโฉประหารเปียนเหยียงทั้งครอบครัวเพราะพูดลับหลังโจโฉพาดไปถึงเลนเต้(กลับไปอ่านสุมาเลี้ยงต้อยแล้วจะรู้ว่าพาดแบบไหน) ตันก๋งไม่รู้ว่าเนื้อความของคำพูดก็เข้าใจผิดว่าโจโฉไม่ยอมฟังคำติเตียน ตำแหน่งของตนไม่ปลอดภัยเพราะถ้าพูดผิดหูโจโฉคงเสียหัวแน่(สมัยนั้นไม่มีการให้สำภาษณ์ออกสื่อตันก๋งจึงไม่ทราบความจริง หรือทราบแต่เฉินโซ่วเขียนเข้าข้างตันก๋ง)

     
    ในช่วงแรกของการต่อสู้กับโจโฉ-คู่กิ๊กกันสมัยอยู่ใต้ร่มเงาของตั๋งโต๊ะ ลิโป้จะได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัดเพราะมีทหารที่ชำนาญมากกว่าและตอนนั้นลิโป้ได้ยอดฝีมือมาร่วมทัพมากมาย  หนึ่งในนั้นเป็นหนุ่มมาดเซอร์หัวใจเกินร้อยนามเตียวเลี้ยว และเตียวเลี้ยวผู้นี้ก็โอกาสถึงเนื้อถึงตัวโจโฉหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งปิดประตูตีแมวได้ ดีว่าแมวมีเก้าชีวิตจึงบีบไม่ตายซะที ต่อมาโจโฉเริ่มจับจุดอ่อนต่างๆ ของลิโป้และพลิกกลับมาชนะได้ ซ้ำยังชนะมาเรื่อยๆ  ลิโป้หนีไปเป็นพันธมิตรกับเล่าปี่แต่ก็งัดข้อกันเองจนกระทั่งเล่าปี่พ่ายแพ้ลิโป้ยับเยิน จนต้องไปเคาะประตูบ้านโจโฉ บรรดาที่ปรึกษาของโจโฉล้วนบอกว่าอย่ารับไว้เพราะเล่าปี่มีสิริมงคลประจำตัว แต่โจโฉก็รับเล่าปี่ไว้ในอุปการะพร้อมกับกวนอูและเตียวหุย ทีแรกลิโป้ก็ไม่ชอบใจแต่พ่อของตันเต๋งก็แนะให้ลิโป้เป็นมิตรกับโจโฉ ทำให้มีราชโองการแต่งตั้งให้ลิโป้เป็นแม่ทัพซ้าย โจโฉก็ส่งจดหมายมายินดีและสรรเสริญลิโป้  ลิโป้ปลื้มมากก็ส่งตันเต๋งไปขอบคุณโจโฉทันทีและขอตำแหน่งผู้ครองมณฑลชีจิ๋ว แต่อย่างไรก็ตามโจโฉปฏิเสธคำขอของลิโป้ แต่ตบรางวัลพ่อของตันเต๋งและขอฝากลิโป้ไว้ ลิโป้โกรธจนคว้าทวนขึ้นฟันโต๊ะแล้วว่า "พ่อของเจ้าชักชวนให้ข้าเป็นพันธมิตรกับโจโฉ ล้มเลิกการแต่งงานระหว่างลูกสาวข้ากับลูกชายอ้วนสุด เวลานี้ คำขอของข้าถูกปฏิเสธ แต่เจ้ากับพ่อของเจ้ากลับได้รับตำแหน่งสูงขึ้น นี่เจ้าทรยศข้าหรือไร" ตันเต๋งตอบว่า "โจโฉว่าท่านเหมือนดั่งอินทรีที่เมื่อหิวโหยก็สามารถใช้งานได้ แต่ถ้าเลี้ยงดูดีเกินไปก็จะบินหนี" ซึ่งลิโป้ก็ชื่อสนิท(นี่ก็บื้ออีกคน)
     
    ^ตกลงไอ้เลี้ยวนี่มันแอบสินะ

     
    นอกจากเตียวเลี้ยวแล้วลิโป้ยังมีโกซุ่นผู้คอยติดเบรกให้เสียเส้น  ลิโป้ชื่นชมความภักดีแต่ไม่เคยทำตามคำแนะนำ(เอ๊ะ ยังไง) แล้วลิโปก็หันไปกัดกับเฮียวฮอง ประวัติศาสตร์ตอนนี้มีเรื่องขำๆ ของอ้วนสุดด้วยครับ แกหลงใหลลาภยศจนตั้งตัวเป็นฮ่องเต้แล้วก็แดกจนประชาชนทนขูดรีดไม่ไหวอพยพไปหมด ในที่สุดประเทศที่ไร้ราษฎรก็ต้องพังพาบเป็นธรรมดา อ้วนสุดจึงต้องหนีจากเมืองไป โจโฉทนความทุเรศไม่ไหวก็นำทัพไปตามหาอ้วนสุดเพราะอากาศเริ่มหนาวกลัวจะไปตกตระกำลำบาก(สรุปคือไปไล่บี้นั่นแหละ เพราะใครจะโผล่มารับความหวังดีกันฟะกับสถานการณ์สงครามแบบนี้น่ะ) ด้านเอียวฮองที่ติดศึกก่ะลิโป้ก็ส่งสารลับให้เล่าปี่ส่งทัพมาช่วยโจมตีลิโป้ เล่าปี่ตกลงและเชิญเขาเข้าเมืองแล้วจับฆ่าทิ้ง(ใครว่าเล่าปี่มีเมตตาคิดใหม่ได้เลย)  ระหว่างลิโป้ตามล่าเอียวฮองอยู่นั้นเองก็เจอกับกับอ้วนสุดและน้ำหูน้ำตาน้ำมูก ลิโป้สังเวชก็เลยยอมช่วยอ้วนสุดให้พ้นมือโจโฉและส่งโกซุ่นและเตียวเลี้ยวไปโจมตีเล่าปี่ที่อยากสร้างความดีความชอบ โจโฉส่งแฮหัวตุ้นไปช่วยเล่าปี่ แต่แฮหัวตุ้นแพ้ครับท่าน ส่วนเล่าปี่ก็ทิ้งลูกทิ้งเมียหนีตามที่เรารู้กันดี  หลังจากนั้นไม่นานโจโฉก็พบกับเล่าปี่ที่ซมซานมาขอพึ่งบุญอีกครั้งและยอมให้เดินทัพไปด้วย ฝ่ายตันก๋งผู้ยุคนให้ต่อต้านโจโฉมากมายก็แนะนำลิโป้ว่าให้ "โจมตีพวกโจโฉทันทีขณะที่ทหารของพวกเค้าเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ทหารที่ยังสมบูรณ์ของท่านไม่มีทางพ่ายแพ้" ลิโป้ตัดสินใจรอให้ไพล่พลของโจโฉเคลื่อนเข้ามาอีกเพื่อจะโจมตีให้ถอยร่นไปที่แม่น้ำ ปรากฏว่าลิโป้ที่แข็งแกร่งนำทัพต่อสู้กับโจโฉที่ตัวกะเปี๊ยกหลายครั้งแต่ก็แพ้ย่อยยับจนไม่กล้ายกทัพมาสู้อีก!? เกิดอะไรขึ้นกับนักรบเทพ! ท่านแพ้แมวที่เคยไล่ต้อนบ่อยๆ ได้อย่างไร?

    ในประวัติศาสตร์กล่าวว่าโจโฉส่งจดหมายให้ลิโป้บรรยายสถานการณ์ให้เขาได้รู้ จนลิโป้กลัวมากและต้องการยอมแพ้ แต่ตันก๋งคัดค้านและยกเหตุผลต่างๆ แต่นางเมียตัวแสบกลับออกความเห็นว่า "ตันก๋งและโกซุ่นนั้นมีเรื่องไม่ลงรอยกัน ทันทีที่ท่านจากไปพวกเค้าต้องทะเลาะกันแน่ ถ้าเกิดเรื่องร้ายขึ้นท่านจะจัดการได้อย่างไร อีกอย่างโจโฉปฏิบัติต่อตันก๋งดีเหมือนลูกตัวเอง ตันก๋งยังกล้าหักหลังโจโฉ แล้วท่านเองปฏิบัติต่อตันก๋งไม่ดีเท่าโจโฉด้วยซ้ำ ท่านจะกล้าไว้ใจเค้าอีกเหรอ" ตอนนี้เฉินโซ่วเขียนเหมือนลิโป้โง่ที่เชื่อเมีย ทว่า มันเป็นเรื่องจริงที่ตันก๋งทิ้งโจโฉทั้งที่โจโฉก็รักตันก๋งราวกับคนในครอบครัว อ่านถึงตอนนี้ชักสงสัยแล้วว่าระหว่างลิโปกับตันก๋งใครกันแน่ที่เป็นจอมเนรคุณ? ลิโป้จึงล้มเลิกแผนดังกล่าวและตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากอ้วนสุดโดยลอบพาลูกสาวออกจากเมืองตอนกลางคืน แต่เจอกับทหารโจโฉซึ่งยิงธนูใส่จนต้องกลับเขาเมืองในที่สุด ขณะที่กำลังหมดหวังนั้นเองโจโฉที่เห็นผู้คนในเมืองอดอยากมากและทหารของตนก็อ่อนล้าก็นึกจะถอยทัพกลับแต่ซุนฮิวกับกุยแกค้านหัวชนฝาเพราะกำลังจะชนะแล้ว

    ทัพโจโฉจึงทดน้ำเข้าท่วมเมือง ตอนนี้เราจะเห็นตัวจริงของลิโป้ที่ถูกหาว่าเป็นจอมทรยศจากการใส่สีของหลอกว้านจง ลิโป้ตัวจริงในประวัติศาสตร์สั่งลูกน้องให้ตัดหัวเค้าส่งให้โจโฉ!? นี่่คือความเสียสละที่หลอกว้านจงละเลย ทำให้เรามองว่าลิโป้คนสารเลวอยู่หลายร้อยปี นี่รึคือความคิดของคนสารเลว!? และแน่นอนครับไม่มีใครกล้าทำร้ายลิโป้(ผิดกับนินาย) ลิโป้จึงลงไปยอมแพ้กับโจโฉด้วยตนเองและบอกโจโฉว่า "ข้าเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นอันตรายต่อนายท่าน เวลานี้ข้าได้มารับใช้ท่านขอท่านสั่งการให้ข้าควบคุมทหารม้าและท่านคุมพลทหาร การรวบรวมแผ่นดินก็ไม่ใช่เรื่องยาก" ท่ามกลางเสียงกร่นด่าของตันก๋ง โจโฉจึงสั่งให้คลายเชือกที่มัดลิโป้ แต่เล่าปี่ผู้แสนดีกลับบอกว่า "ท่านไม่ควรทำเช่นนั้น ท่านจำไม่ได้หรือว่าลิโป้ทำอย่างไรกับเต็งหงวนและตั๋งโต๊ะ" และโจโฉผู้มีกรรมท้วมท้นจนไม่อาจรวมแผ่นดินได้ในขณะยังมีชีวิตก็เห็นด้วยจึงให้ประหารลิโป้เสีย แต่บันทึกร่วมสมัยเล่าต่างกันนิดหน่อย โดยเล่าว่าลิโป้คุกเข่าขอร้องโจโฉจนโจโฉเกิดสงสารและให้ทหารแก้มัด แต่กวนอูได้เข้ามาขวางและเชิญโจโฉไปพบเล่าปี่ที่ศาลา และอีกสามชั่วโมงต่อมาเพชรฆาตก็ออกมาพิฆาตลิโป้ สรุปแล้วไม่ว่าจะนิยายหรือประวัติศาสตร์ของเฉินโซ่ว รวมทั้งบันทึกร่วมสมัย เนื่อหาก็ตรงกันว่าเล่าปี่ผู้ที่หลอกว้านจงเขียนว่าใจอ่อนขี้สงสารนี่เองได้กล่อมโจโฉผู้โหดเหี้ยมจนโจโฉยอมลบลิโป้จากบัญชีมนุษย์ได้สำเร็จ

    คนสารเลวอย่างโจโฉพูดกับตันก๋งว่า "ท่านอ้างเสมอว่าตัวท่านรอบรู้กว่าทุกคน เหตุใดจึงพบจุดจบเช่นนี้" ตังก๋งชี้ไปที่ลิโป้พูดว่า "เจ้าคนนี้ปฏิเสธคำแนะนำของข้า จึงพบจุดจบเช่นนี้" โจโฉได้ฟังก็ถอนใจแล้วว่า "แม่ท่านแก่แล้วนะ" ตันก๋งก็ย้อนว่า "เคยได้ยินว่าผู้ครองแผ่นดินที่กตัญญูต่อมารดา(โจโฉถูกคัดไปชิงทุนเพราะเป็นลูกกตัญญู) ย่อมไม่ทำร้ายมารดาผู้อื่น" โจโฉก็ถามต่อ "ไม่ห่วงลูกเมียเหรอ" ตันก๋งตอบว่า "ได้ยินอีกว่าผู้ครองแผ่นดินที่มีเมตตาย่อม ไม่สังหารทายาทของผู้อื่น ครอบครัวข้าจะเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับท่านไม่ใช่ข้า" คำตอบนี้บอกเราได้หลายแบบครับ คืออุดมการณ์ที่ไม่สนว่าครอบครัวจะเป็นอย่างไร หรือตันก๋งรู้ดีว่าโจโฉเป็นแบบไหนแต่หยิ่งเกินจะพูดกับโจโฉดีๆ ถ้าตันก๋งเป็นคนดีเหมือนในนิยายก็เป็นไปว่าแม้ไม่อาจจะยอมรับได้ว่าตนผิด แต่เค้าก็รักความถูกต้องเกินกว่าจะรับการอภัยจากคนที่ตนหักหลัง เมื่อโจโฉยืนกรานจะปล่อยเค้าก็เรียกร้องให้โจโฉฆ่า แม้ไม่ฆ่าก็จะฆ่าตัวตาย โจโฉถึงกับร้องไห้และบอกว่า "ข้าจนปัญญากับการกล่อมคนหัวดื้อเหลือเกิน" หลังจากนั้นโจโฉก็ดูแลครอบครัวตันก๋งอย่างดีมากกว่าที่เคยทำมา  มาถึงตรงนี้แล้วยังคิดว่าลิโป้ยังเป็นจอมเนรคุณอยู่มั้ย? แล้วตันก๋งล่ะ? รักความยุติธรรมหรืออยากเป็นใหญ่จึงหักหลังโจโฉกันแน่?
     

    ตอนหน้าเรามาคุยเรื่องคนปากเสียกัน และตอนถัดไปอีกเป็นเรื่องการตายของโจผีและความสัมพันธ์ของสุมาอี้กับตระกูลโจ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×