[BAP] Kiss me if you dare - ZELO x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

.
.
.
.
“จูบพี่สิ ถ้านายกล้า”

Kiss me if you dare

ZELO x DAEHYUN

เชื่อว่า 90% ของคนที่อ่านฟิคนี้จบ...

#อยากโดนหมากัด

สวัสดี ^^

 

「※ แม่แมวแดฮยอน ※」
.
.
.
.
.

เนื้อเรื่อง

Title: Kiss me if you dare

Couple: Choi Junhong x Jung Daehyun

            วันนี้เป็นวันที่พวกเรา B.A.P จะต้องมาถ่ายแบบให้นิตยสารฉบับหนึ่ง การถ่ายทำทุกอย่างก็ดูจะดำเนินไปได้ด้วยดี แต่พอมาถึงเซ็ตที่พวกเราทั้ง 6 ต้องยืนเรียงแถวหน้ากระดาน อันเรียวลำดับตามนี้ คือ พี่ยองแจ พี่จงออบ พี่ยงกุก พี่ฮิมชาน พี่แดฮยอน และตัวผมเอง การถ่ายทำดำเนินไปเรื่อยๆ แต่อยู่ดีๆ ลูกแมวน้อยข้างกายผมก็หันมาพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนผมแอบตกใจ แต่ก็ยังไม่ตกใจเท่าเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ผมได้ยินเต็มสองรูหูนั่นหรอก

            "จูบพี่สิ ถ้านายกล้า"

            ใจอยากปิดปากอิ่มนั่นตั้งแต่อีกคนพูดจบประโยคแล้ว แต่เมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองยังอยู่หน้ากล้อง ผมเลยทำได้เพียงมองพี่เขากลับ พร้อมกับปากบางที่เบะออกราวกับหมั่นไส้คนตัวเล็กที่ทำหน้าท้าทายผมอยู่ 

            อย่า.... อย่าให้เราอยู่กันตามลำพังนะครับ อย่า....

            และเมื่อการถ่ายทำทุกอย่างเสร็จสิ้น พวกเราทั้ง 6 ก็พากันย้ายตัวมาอยู่ในห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวกลับหอ แต่ก็มีลูกแมวตัวหนึ่งที่ขอแยกไปเข้าห้องน้ำเพราะอัดอั้นมาตั้งแต่เริ่มถ่ายทำ

            "ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ"

            มักเน่เอ่ยขึ้นหลังจากกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องพักที่แต่ละคนเอาแต่หมกหมุ่นกับไอพอดและไอแพด 

            "เออ ไปตามแดฮยอนด้วย"

            เมื่อได้รับคำอนุญาตจากบังยงกุก มักเน่ก็รีบออกจากห้องพักไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่อีกคนจะออกมาเสียก่อน

            แดฮยอนที่เพิ่งเสร็จธุระก็เดินมาล้างมือ สะบัดน้ำเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวออกจากอ่างล้างมือเพื่อเดินกลับห้อง แต่ก็ต้องชะงักเพราะมีคนตัวโตมายืนซ้อนหลังเขาอยู่

            "อ๊ะ! ตกใจหมดเลย มาตั้งแต่มะ..."

            ยังไม่ทันพูดจบประโยค ปากบางก็รีบพุ่งมาฉกฉวยความหวานจากปากอิ่มแบบที่ไม่ให้เจ้าของได้ตั้งตัวทัน เรียวแขนเล็กโอบรอบลำคอหนาของคนเป็นน้องก่อนจะรั้งให้อีกคนเข้ามาใกล้กว่านี้ทันทีที่ตั้งสติได้ ฝ่ามือหนาที่บีบเค้นอยู่ตรงสะโพกเล็กก่อนจะออกแรงยกเล็กน้อยให้คนเป็นพี่ขึ้นไปนั่งบนเคาท์เตอร์ เมื่อขึ้นไปนั่งได้ปุ๊บเรียวขาก็ตวัดรัดรอบเอวอีกคนอย่างรู้งานทันที

            "อื้อ~"

            ริมฝีปากที่ยังคงบดเบียดกันอยู่ไม่เลิกรา เรียวลิ้นที่ส่งเข้าไปหาความหวานกำลังหยอกล้อกับลิ้นเล็กของอีกคนที่ตอบสนองเป็นอย่างดี ก่อนจะค่อยๆ ผละออกมาอย่างเชื่องช้าแต่ก็ยังคลอเคลียกับปากอิ่มไม่ห่าง

            "นึกบ้าอะไรของนายเนี่ย"

            นิ้วเรียวไล้ตั้งแต่ใบหูขาวมาตามสันกรามก่อนหยุดลงที่ปากบางสีแดงสดตัดกับผิวขาวซีดของเด็กตัวโต

            "ก็พี่บอกให้ผมจูบ... ถ้าผมกล้า"

            มักเน่เอ่ยตอบเสียงแหบพร่า ก่อนจะตวัดเอานิ้วเรียวนั่นเข้าไปในโพรงปากของตัวเอง ทั้งดูดดุนและไล้เลียจนนิ้วเรียวเปียกชุ่มไปหมด

            "พี่หมายถึงตอนอยู่หน้ากล้องต่างหาก"

            แดฮยอนดึงนิ้วของตัวเองออกมาก่อนจะส่งเข้าปากตัวเองอย่างอ้อยอิ่ง ให้อีกคนได้มองตามตาละห้อย แล้วแกล้งดูดนิ้วแรงๆ ให้มีเสียงดัง 'จุ๊บ' ออกมา

 
            "พี่แดฮยอน"

            จุนฮงเอ่ยเรียกเสียงแหบพร่าอีกครา ปากอิ่มฉีกระบายยิ้มบาง ก่อนจะโน้มใบหน้าของอีกคนมาใกล้ๆ ลิ้นเล็กแลบออกไปเลียติ่งหูอีกคนอย่างจงใจแกล้ง

            "จูบพี่ต่อหน้าเมมเบอร์ทุกคน... ถ้านายกล้า"

            เสียงกระซิบแผ่วเบาดังก้องอยู่ในหู ก่อนที่แดฮยอนจะผลักคนเป็นน้องออกเบาๆ แล้วโดดลงจากเคาท์เตอร์เพื่อกลับไปยังห้องพักที่มีเมมเบอร์รออยู่ ทิ้งให้มักเน่ยืนยิ้มกับตัวเองหน้ากระจกก่อนจะเดินตามออกไป

            "เข้าห้องน้ำนานนะมึงเนี่ย"

            ยองแจละสายตาจากไอแพดขึ้นมา ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ

            "แดฮยอนมึงไปทำเชี่ยไรกับปากมึง!!?"

            แดฮยอนเลิกคิ้วก่อนจะหันไปมองกระจกแล้วก็ต้องยกยิ้มเบาๆ เพราะปากอิ่มที่บวมแดงประเภทที่ดูก็รู้ว่าไปทำอะไรมา

 
            "หมากัดปากกูมั้ง"

            คนตัวเล็กหันไปมองมักเน่ที่เพิ่งเปิดประตูแล้วก็ยิ้มอีกครั้ง

            "ถามมักเน่ดูสิ"

            ทุกสายตาหันมามองมักเน่กันเป็นตาเดียว คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ถึงกับงงเป็นหมาตาแตก

            "พวกพี่... จะถามอะไรผม?"

            จุนฮงชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างมึนงงพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ อย่างที่เจ้าตัวชอบทำ

            กูเผลอทำอะไรผิดวะ?

            "หมาที่ไหนกัดปากแดฮยอน?"

            ยองแจเป็นคนยิงคำถามใส่ มักเน่หันไปมองที่ปากของอีกคนก็ระบายยิ้มออกมา

            "หมาแถวนี้มั้งครับ"

            ถ้าเป็นการ์ตูน ใบหน้าของทุกคนคงจะเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม 

            หมากัดปาก? หมาแถวนี้? กูไม่เข้าใจพวกมึงสองตัวเว้ยยยยยยยยยย

            "แล้วมันกัดได้ไง?"

            เป็นลีดเดอร์ที่เอ่ยถามต่อ ไม่ได้เสือก แค่อยากรู้ว่าพวกมันสองตัวเล่นอะไรกัน ก็เท่านั้นเอง

            "ก็แบบนี้ไง"

            แล้วจุนฮงก็เดินไปดึงมือแดฮยอนที่นั่งอยู่บนโซฟาให้ยืนขึ้นก่อนจะประกบจูบลงไปตามคำท้าทายของอีกคนที่ท้าเขาไว้ตอนอยู่ในห้องน้ำ

            "อะ... ไอ้จุนฮง...!!!!!"

            ทุกคนต่างตกอยู่ในอาการช็อคค้าง มองภาพพี่สามกับมักเน่ที่กำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม ไม่สนใจสายตาเมมเบอร์ที่มองกันตาไม่กระพริบ

            "กู... เข้าใจแล้วว่าหมามันกัดยังไง"

            บังยงกุกถึงกับนิ่งค้างเหมือนโดนสต๊าฟไว้ ปากก็พึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว เมมเบอร์ทั้ง 4 ยืนมองอยู่แบบนั้น จนกระทั่งทั้งสองค่อยๆ ผละออกจากกันนั่นแหละ

            "รอบนี้ผมชนะพี่นะครับ"

            จุนฮงกระซิบแผ่วเบาที่ใบหูของอีกคน ก่อนจะขบงับติ่งหูเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว

            "แล้วก็..."

            "พวกพี่คงเข้าใจแล้วนะครับว่าหมามันกัดยังไง แต่ถ้ายังไม่เข้าใจ..."

            "หมาตัวนี้จะกัดให้ดูอีกรอบก็ได้นะครับ"

            "ไม่ต้องแล้วเว้ย!!!!!!!!!!!"

-THE END-

#อยากโดนหมากัด