[Yaoi] Prisoner: บ่วงพันธนาการ

...สายลมหนาวโบกโชยแผ่วเบาผ่านร่างเล็กที่ค่อยๆ ย่างฝีเท้าอย่างอ่อนแรง ประคองร่างหลบเร้นผ่านพุ่มไม้หนาและไม้ยืนต้นสูงใหญ่ด้วยหัวใจที่ปวดร้าว ดวงหน้าขาวซีดเซียวที่คล้ายจะเรืองแสงได้เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำระลอกใหม่ที่ไหลทับคราบน้ำตาที่แห้งสนิทไปแล้ว กลีบปากอิ่มเม้มจนบางเป็นเส้นตรง อาภรณ์ที่ห่อหุ้มเรือนกายส่องสว่างคราแสงจันทราส่องกระทบ

 

เสียงสะอื้นไห้คลอเคล้าไปกับเสียงกิ่งไม้ที่หักเป็นทาง ตามฝีเท้าเปลือยเปล่าที่ก้าวเดิน แม้เสื้อผ้าจะบางเบาสักเพียงใด แม้หิมะจะหนาสักเพียงไหน แต่ก็ไม่ทำให้เท้าเล็กๆ หยุดก้าวเดินได้สักวินาที โอกาสนี้เท่านั้นที่จะหลบหนีจากคนใจร้าย อีกเพียงไม่กี่เสี้ยวอึดใจอิสระที่เขาเฝ้ารอก็จะหวนคืนสู่ชีวิตของเขาอีกครั้ง แต่หากคงเป็นเพียงแค่ร่างกาย เพราะหัวใจมอบทุกอย่างทั้งความรัก ความเชื่อใจ และความภักดีให้กับเขาคนนั้นไปหมดสิ้นแล้ว

 

แสงวาบจากคบเพลิงที่ลุกโชติช่วงจากเบื้องหลังไกลลิบๆ เป็นสัญญาณให้เขารีบเร่งกวดฝีเท้าไปยังจุดหมายด้วยหัวใจที่กระตุกถี่ด้วยความตื่นกลัว หากโดนจับได้ ไม่เพียงแต่จะหมดหนทางหนีเท่านั้น ทั้งชีวิตที่ใฝ่ฝันว่าจะได้เป็นอิสระอาจจะต้องถูกจองจำจนถึงกาลวิญญาณดับสลาย 

 

ร่างเล็กซอยเท้าถี่ พร้อมเบี่ยงตัวหลบกิ่งไม้โดยไม่สนใจว่าความหนาวเหน็บจะกรีดฝ่าเท้าจนปวดระบมเพียงใด และเพียงไม่กี่อึดใจจุดหมายก็ปรากฏขึ้นในสายตา 

 

“นั่นๆ นั่นไง ไปทางนั้น” เสียงตะโกนจากกลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังดังเซ็งแซ่ใกล้เข้ามา...แต่คงไม่ทันแล้วกระมัง 

 

ใบหน้าที่ปราศจากรอยยิ้มมานานแสนนานคลี่กลีบปากแย้มบาง มือเรียวกำแน่น ก่อนจะหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับคนกลุ่มใหญ่ที่ค่อยๆ ชะลอฝีเท้าก้าวตามเข้ามา ดวงตาที่ไร้ประกายรอคอยเวลา เพียงเพื่อได้พบดวงหน้าและกล่าวอำลาแก่คนที่รักสุดหัวใจ…