คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ก่อนโฮตารุจะเกิด 3 -male or female-
-ก่อนโฮตารุจะเกิด-
-male or female?-
คลินิกคุโรซากิ วันอังคาร เวลา 07.00 น. 7 ปีหลังจากศึกสุดท้ายสิ้นสุด
คุโรซากิ อิจิโกะ 25 ปี
คุโรซากิ (คุจิกิ) ลูเคีย 25 ปี (อายุที่เหลือฝากไว้ที่ธนาคาร 100+)
คุโรซากิ โฮตารุ อายุ(ครรภ์) 7 เดือน
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“นี่ อิจิโกะ”
ชายวัยกลางไว้ผมรองทรงสั้นสีดำเอ่ยเรียกลูกชายที่กำลังทานอาหารเช้าพร้อมกับสมาชิกในบ้านคุโรซากิอีก 3 คนที่เหลือ อันประกอบด้วย ยูซึ คาริน และลูเคียที่กำลังมีครรภ์แก่ใกล้คลอดเต็มที
“มีอะไรเหรอป๋า?”
“วันนี้แกต้องพาหนูลูเคียไปตรวจไม่ใช่เหรอ?”
อุ...
“ก...ก็ใช่” อิจิโกะอึ้งไปพักหนึ่ง “อิชิดะมันนัดตรวจเช้า เดี๋ยวว่าจะพาไปโรงพยาบาลด้วยกันเลย”
“แล้วก็...”
“?”
“อิชิดะคุงเค้าบอกป๋าว่าแกไม่เคยไปเป็นเพื่อนหนูลูเคียตอนตรวจอัลตร้าซาวด์เลย...”
“ใช่มั้ย หนูลูเคีย”
“เอ่อ...” หญิงสาวลังเลเล็กน้อยก่อนตอบ “ค่ะ...”
ที่จริงลูเคียก็นึกแปลกใจเหมือนกันที่อิจิโกะบางครั้งก็จะมาส่งเธอแค่ที่หน้าแผนกสูตินารีเวชแล้วก็ไปทำธุระต่อ เมื่อถึงเวลาก็จะมารับ หรือไม่ก็จะนั่งรออยู่ที่หน้าห้องจนกว่าเธอจะตรวจเสร็จ
แต่ไม่เคยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอตอนที่กำลังตรวจสักครั้ง…ซึ่งลูเคียก็เคยถามหลายรอบ แต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบ...
ถ้าจะมีเรื่องอะไรคาใจ...ก็คงมีแต่เรื่องนี้เรื่องเดียวกระมัง...
“เอ๋? ทำไมล่ะคะ พี่” ยูซึที่กำลังรับชามข้าวมาจากพี่ชายย่นคิ้ว “ให้พี่ลูเคียไปตรวจคนเดียวน่าสงสารออก”
“พี่มีเหตุผลของพี่น่า” อิจิโกะบ่นพึมพำพลางเอาข้าวสวยใส่ในถ้วยซุปเต้าเจี้ยวที่มีสาหร่ายวากาเมะและเต้าหู้ขาวรองก้นอยู่
“...ถือทิฐิไม่เข้าเรื่องน่า พี่อิจิ” คารินเอ่ยเรียบๆ พลางยกถ้วยซุปเต้าเจี้ยวขึ้นซด
“หมายความว่าไงน่ะ คารินจัง” ยูซึหันไปหาแฝดคนละฝาของตน
“ก็พี่อิจิน่ะ เค้าแค่...”
ครืด!!! กึง!!!
เสียงหมอหนุ่มลุกออกจากโต๊ะกินข้าวทันทีจนเก้าอี้แทบล้ม
“รีบไปเถอะ ลูเคีย”
อิจิโกะรอให้ลูเคียรวบตะเกียบและช้อนจนเรียบร้อย ก่อนจูงมือหญิงสาวให้เดินมากับเขาทันที ทิ้งให้ยูซึกับอิชชินทำหน้างงๆ ในขณะที่คารินลอบอมยิ้มเงียบๆ
“ตาซึนเดเระเอ๊ยย”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
“ช...ชั้นส่งแค่นี้ล่ะนะ ” อิจิโกะเอ่ยอ้อมแอ้ม หลังจากพาหญิงสาวมาจนถึงแผนกสูตินารีเวชเรียบร้อยแล้ว
“คราวนี้ก็จะไม่มาอีกรึไง?” ลูเคียหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
“ช...ชั้น...คือ...” ชายหนุ่มตะกุกตะกัก “ชั้น...ชั้นมีธุระน่ะ”
“ข้าไปถามพยาบาลแล้ว เขาบอกว่าเจ้ามีตรวจตอนบ่าย”
“อ๊ะ...” อิจิโกะถึงกับพูดไม่ออก จนลูเคียแอบถอนใจ...สามีของนางนี่โกหกไม่เก่งเอาเสียเลย
“มันจะอะไรกันนักกันหนา! มานี่เลย...” หญิงสาวผมดำเหนี่ยวแขนสามีก่อนออกแรงดึงให้ตามมาด้วยกัน
“อ...อะไร...ชั้นไม่ไปนะ” อิจิโกะแม้จะไม่อยากไป แต่ก็ไม่กล้าขืนตัวเอาไว้เพราะเกรงว่าลูเคียจะเสียหลักล้มลงจนเจ็บตัวทั้งแม่ทั้งลูก
“เจ้ามีเหตุผลอะไรที่ไม่อยากไปกับข้าด้วย เจ้าหน้าโง่!!”
“ชั้นบอกไม่ได้!!! แล้วอีกอย่าง...หน้าโง่ๆแบบนี้ก็พ่อของลูกในท้องเธอนะจะบอกให้!!!”
เสียงโต้เถียงของทั้งสองยิ่งดังขึ้น จนคนที่มารอตรวจเริ่มหันมามอง
“หนอย...” ลูเคียโกรธจนควันแทบออกหู โมโหสุดโมโหที่อิจิโกะตอบไม่เคลียร์ ก่อนตะโกนสุดเสียง
“เจ้าหน้าโง่งี่เง่า!!! อึ๊ก!”
ลมหายใจของหญิงสาวสะดุดเฮือก เมื่อรู้สึกเจ็บร้าวที่หน้าท้องอย่างรุนแรง
“ล...ลูเคีย เป็นอะไร!!!” อิจิโกะรีบประคองร่างเล็กที่ทรุดลงไปกับพื้นเอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด แต่มือเล็กที่เย็นและชื้นเหงื่อก็ปัดมือนั้นออกอย่างไร้เยื่อใย
“ไม่ต้อง...มายุ่ง...โอ๊ย!” ลูเคียเอ่ยเสียงลอดไรฟันอย่างสะกดกลั้นความเจ็บปวด ก่อนที่สติสัมปชัญญะจะดับวูบลง...
“ลูเคีย! ลูเคีย!!” หมอหนุ่มใจหายวาบเมื่อเห็นร่างเล็กหมดสติต่อหน้าต่อตาเขา อิจิโกะรีบอุ้มลูเคียเดินไปหาอิชิดะที่กำลังเตรียมตัวตรวจคนไข้ทันที
“อิชิดะ!! อิชิดะโว้ย!!! ออกมา!!!”
“มันอะไรกันน่ะ คุโรซากิ จู่ๆมาเอะอะโวยวายอะไร...” อิชิดะบ่นพลางเปิดประตูห้องตรวจ ก่อนจะหยุดพูดเมื่อเห็นร่างเล็กในอ้อมแขน “นี่คุณลูเคียเป็นอะไรไป?”
“จะยังไงก็ช่างเถอะน่า!! ดูอาการลูเคียให้หน่อย เร็วเข้า!!!”
“คุโรซากิ ใจเย็นหน่อย นายเป็นหมอนะ จะพูดจะจาอะไรก็นึกถึงสถานภาพตัวเองไว้บ้าง เอะอะมะเทิ่งเป็นไอ้บ้าแบบนั้นก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอก”
“...” อิจิโกะสะอึกไปกับคำพูดนั้น ใช่สิ ตอนนี้เขาควรจะใจเย็น และช่วยอิชิดะดูแลลูเคียให้มีอาการดีขึ้นต่างหาก
“เอ้า อุ้มคุณลูเคียเข้ามาในห้องตรวจเร็วเข้า เดี๋ยวชั้นจะตรวจดูให้ แต่ดูจากสภาพภายนอก น้ำยังไม่เดิน...ไม่มีตกเลือด...เธอยังไม่แท้งหรือคลอดก่อนกำหนดหรอก” อิชิดะขยับแว่น ก่อนลงมือวินิจฉัยจากสภาพภายนอกของลูเคียอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงหันหลังเดินนำหน้าอิจิโกะที่อุ้มลูเคียเดินตามเข้าไปติดๆ
.........................
ความคิดเห็น