ภาคต่อรักลับๆของเราสองวง Love Secret [ YURI ] SNSD and WG

ลำดับตอนที่ #1 : Sweet start..........Seohyun and Sohee

หลังจากที่เราทั้งสองวงได้ไปดินเนอร์ร่วมกันในวันนั้นจนตอนนี้พวก5 สาวมหัศจรรย์ ก็มีซิงเกิ้ลใหม่แล้ว  ในขณะที่พวกเราก็กำลังทำอัลบั้มกันอยู่เช่นกัน แต่ดูเหมือนความสนิทสนมหลังจากวันนั้นระหว่างพวกเรานั้นแน่นกระชับขึ้นมากเลยแหละ โดยเฉพาะคู่มักเน่ของฉันกับน้องเปาน้อยและคู่พี่ยูริกับพี่ยูบินที่ดูจะคืบหน้าไปเยอะเลย บางครั้งก็หวานกันจนฉันเลี่ยนเลยแหละ ส่วนคู่พี่รั่วอะเหรอฟอร์มจัดนักหล่ะแกล้งทำเป็นไม่สนโลกแต่ลับหลังนะแทบจะกรี๊ดออกมาเลยแหละก็น้องรั่วนะสิรุกเอารุกเอา จนพี่รั่วของพวกเรายางแตกเลยทีเดียว ว่าแล้วก็เสียงโทรศัพท์ดังซะงั้น

~~~~ I'm so hot นัน นอมู เยปอโย ~~~~  หน้าจอขึ้นว่า [เปาน้อยของเค้า]  ตอนนี้ฉันกำลังใช้ริงโทนซิงเกิ้ลใหม่ของเปาน้อยแหล่ะ และฉันก็ตั้งเพลงนี้สำหรับเธอคนเดียวเท่านั้นเลยนะ

"ว่าไงจ๊ะเปาน้อย คิดถึงเค้าเหรอ"  เสียงหวานๆเอ่ยเข้าไปปลายสาย

"ทำอะไรอยู่คะ"

"ทำอะไรอยู่น้า.....อ๋อ กำลังคิดถึงเปาเปาอยู่ไง"

" แหวะ "  

"แหวะอะไรอ่า ก็คิดถึงจริงๆนิ" ซอฮยอนเอ่ยน้ำเสียงน้อยใจนิดๆ

"ก็มันเลี่ยนนิ ฉันไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนน้ำเน่าขนาดนี้เลยนะเนี้ย เห็นเรียบร้อยๆนี้สร้างภาพใช่มั้ยเนี้ย"

"ป่าว น้า เค้าก็เลี่ยนกับเปาน้อยคนเดียวเท่านั้นแหละ"

"ไม่ไหวแล้ว แค่นี้ก่อนนะ"  โซฮีรีบเอ่ยตัดบทอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวซิเป็นไรอะจะรีบไปไหน เพิ่งคุยกันแปปเดียวเอง ยังไม่หายคิดถึงเลย"

"จะไปอ้วก คุยกับพี่มากอาหารที่กินไปเมื่อกี้ตีขึ้นมาหมดแล้วเนี้ย"

"โห้ยเว่อร์ไปล่ะ เชอะ...ไม่พูดแล้วก็ได้"

"อ้าววว อะไรงอนเหรอ ล้อเล่นน้าๆๆ"
____________________________เงียบ____________________________

"นี้อย่างเงียบซิคะ เค้าล้อเล่นน้า"
___________________________เงียบอีก___________________________

"โอเค ไม่คุยก็ไม่คุยงั้นแค่นี้นะคะ"

"โห้ย ๆๆ เดี๊ยวซิ คุยกันก่อนซิ "  เสียงกระเง้ากระงอดดังขึ้นทันที

"ก็แค่เนี้ย ทำเป็นเล่นตัวไปได้"  โซฮีพูดกรอกสายพลางอมยิ้มไปด้วยกับอาการคนขี้งอน

"โห้ย ก็อยากให้ง้อนาน ๆ อะ ง้อนานกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้"   ซอฮยอนเอ่ยเสียงอ่อยแต่แฝงไปด้วยลูกอ้อนๆนิด

"ฮ่า ๆๆ พี่นี้ตลกจังเลยนะคะ ขี้งอนซะมัด ก็ฉันง้อแล้วแต่พี่ไม่หายนิคะ" ว่าแล้วมักเน่แก้มกลมก็อดขำกับอาการเด็กๆของมักเน่รุ่นพี่ไม่ได้

"ก็ไม่ได้งอนอะไรหรอก แต่แค่อยากให้เปาๆง้อเค้าหน่อยเอง"

"แล้วเราเป็นอะไรกันทำไมฉันต้องง้อพี่นานด้วยหล่ะ"  โซฮีแกล้งพูดออกไปทั้งๆที่เธอเองก็รู้สึกกับปลายสายไม่น้อย

"ก็เป็นแฟนกันไง"  ไม่น่าเชื่อว่าซอฮยอนคนนี้ที่ดูภายนอกแสนจะเรียบร้อยน่ารักแต่จริงๆเธอช่างกแบบนี้

"ขี้ตู่ เราเป็นแฟนกันตอนไหน"

"ตอนไหนไม่รู้ รู้อีกทีเปาน้อยก็เป็นแฟนกบไปแล้ว"

"ฉันเป็นแฟนพี่แต่พี่ยังไม่ได้เป็นแฟนฉันเลยนะคะ"

"ก็แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้เป็นแฟนเปาเปาซะทีหล่ะ"

"ไม่รู้ซิ ขอดูพฤติกรรมก่อน"

"ง่า ดูนานจังเค้าจีบตัวเองมาสี่เดือนกว่าแล้วน้า"  ซอฮยอนพูดพลางเสียงอ้อน นิสัยแบบนี้ติดมาจากใครเนี้ย มักเน่ที่แสนสงบเสงี่ยมหายไปไหน

"รอหน่อยไม่ได้หรือไงล่ะ ฉันยังไม่มั่นใจเลย"

"ไม่มั่นใจอะไรอ่า มั่นใจได้แล้ว เค้าเป็นคนดีนะ น่ารักอีกต่างหาก ร้องเพลงก็เพราะ หน้าตาก็ดี และที่สำคัญรักเดียวใจเดียวด้วยน้า"  ซอฮยอนไม่รอช้าที่จะพูดอวดตัวเองอย่างมั่นใจ

"แหวะ พี่นี้หลงตัวเองซะมัดเลยนะ  ที่ฉันไม่มั่นใจน่ะ ไม่ใช่พี่หรอกนะ แต่....."

"แต่อะไร"

"แต่เรื่องงานของพวกเรานะซิ ช่วงนี้พี่เองก็งานเยอะฉันเองก็เพิ่งจะเริ่มโปรโมท So hot เวลาเจอกันแทบจะไม่มีเลยนะ ฉันกลัว กลัวว่างานจะทำให้เราสองคนห่างเหินกันจนไม่มีเวลาให้กัน ถ้าเราคบกันฉันกลัวเรื่องนั้นจริงๆนะ"

"ไม่เห็นต้องกลัวเลย ถึงเราจะไม่มีเวลาเจอกันแต่เราก็โทรคุยกันได้นิเหมือนตอนนี้ไง ส่งแมสเสจหากันก็ได้นิ พี่ไม่ได้ต้องการเวลามากมากมายขนาดนั้นสำหรับเราสองคนหรอกนะ พี่รู้ว่าสถานะของพวกเราคืออะไรเรื่องที่โซฮีกังวลอยู่พี่ก็เคยคิดเรื่องนั้นอยู่เหมือนกัน แต่พี่มาคิดดูอีกทีเพราะไม่มีเวลาให้กันมากไง พี่ถึงอยากคบกับเธอเพราะอย่างน้อยพี่ก็จะได้รู้ว่าเวลาพี่เหนื่อยพี่ก็มีเธอค่อยเป็นกำลังใจให้ หรือเธอเหนื่อยล้าเมื่อไหร่เธอก็จะมีพี่ค่อยเป็นกำลังใจให้เธออยู่ข้างเธอ และที่สำคัญพี่กลัวใครจะมาแย่งเธอไป เข้าใจมั้ยคะเปาน้อยของเค้า"   

คำพูดจากหัวใจอันแสนจะยาวเหยียดถูกส่งไปยังปลายสาย  แต่สิ่งที่ได้กลับมานั้นคือ

______________________________เงียบ________________________________

"โซฮี" เสียงเอ่ยเรียกด้วยความเป็นห่วง 

______________________________เงียบ________________________________

"โซฮี เธอเป็นอะไรรึป่าว" เสียงเอ่ยเรียกอีกครั้งครั้งน้ำเสียงที่เอ่ยออกมาด้วยความร้อนรน

"อะ ปะ ป่าววว คะ"  โซฮีเอ่ยขึ้นหลังจากเรียกสติตัวเองกลับมากอีกครั้ง

"เงียบไปเลยพี่ก็นึกว่าเธอจนฟังคำพูดเลี่ยนๆของพี่ไม่ได้จนหลับไปแล้วซะอีก"   คำพูดแซวกวนๆเอ่ยไปที่ปลายสาย

"บ้า เหรอคะ ฉันฟังพี่อยู่ตลอดนั้นแหละ"

"จริงเหรอ ดีใจจัง แล้วเธอคิดว่ายังไงหล่ะ"

"พี่คิดอย่างงั้นจริงๆเหรอคะ"

"จริงซิ พี่ชอบเธอจริง ๆ นะ แล้วพี่ก็อยากจะคบกับเธอจริงๆพี่อยากอยู่ข้างๆเธอเวลาเธอเหนื่อย อยากให้กำลังใจเธอเวลาเธอท้อ อยากเป็นเพื่อนคุยให้เธอเวลาเธออ้างว้าง ได้มั้ย"

"พี่คะ...คะ คือ ฉัน"

"พี่ไม่บังคับเธอหรอกนะ พี่แล้วแต่เธอ ถ้าเธอไม่ได้คิดเหมือนพี่ก็ไม่เป็นไร ที่พี่พูดพี่แค่อยากให้เธอรู้ความรู้สึกของพี่แค่นั้นเอง"

"พี่คะ หยุดพูดได้แล้ว" 

"เธอรำคาญไม่อยากจะฟังแล้วใช่มั้ย"  ซอฮยอนเอ่ยเสียงอ่อยด้วยอารมน้อยใจ

"ใช่.....ฉันไม่อยากฟังแล้ว"  โซฮีตอบเสียงฟังชัดเล่นเอาปลายสายที่คุยด้วยจุกอกไปเลย

"งั้นพี่ขอโทษนะ งั้นต่อไปพี่จะไม่เซ้าซี้เธออีก ขอโทษที่ทำให้เธอรำคาญนะ" 

"บ้า พี่นี้บ้าจริงๆ เลย พี่มาพูดให้ฉันรู้สึกดีแล้วพี่จะจากฉันไปอย่างงั้นเหรอ ไอพี่กบบ้า"  โซฮีพูดระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างหัวเสีย

"โซฮี"  ซอฮยอนที่ได้ยินคำพูดและน้ำเสียงแบบนั้นก็ทำเอาใจเสียไปเหมือนกัน

"ที่ฉันบอกให้พี่หยุดพูดเพราะว่าฉันจะร้องไห้อยู่แล้ว รู้บ้างมั้ยแล้วที่ฉันเงียบหน่ะเพราะฉันกำลังอึ่งอยู่ไง ไอพี่บ้า"

"โซฮี นี้เธอ" 

อึก อึก ๆๆๆๆ  เสียงสะอื้นๆค่อยดังลอดผ่านไปยังปลายสาย

"ไอพี่กบบ้า พี่ทำให้ฉันร้องไห้แล้วนะ"

"ซะ..โซฮี พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะ อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ไม่ชอบเลยที่เธอร้องไห้แบบนี้"  ซอฮยอนรีบเอ่ยอย่างร้อนรนทันที่ได้ยินเสียงสะอื้นจากคนที่รัก

"อึก ๆๆๆฮืออ"

"ก็พี่ไม่รู้นิ พี่เห็นเธอเงียบไปพี่ก็เลยนึกว่าเธอ....."

"เงียบไปเลย" โซฮีเอ่ยเสียงดุ

"ขอโทษ"

"ตอนนี้เธออยู่ไหน"

"อยู่ห้องซ้อม"

"แล้ววันเธอจะซ้อมเสร็จกี่โมงแล้วมีงานที่ไหนต่อรึป่าว"

"ไม่มีแล้ว วันนี้ฉันไม่มีงาน"

"งั้นเย็นนี้ออกมาเจอกันได้มั้ย"

"ที่ไหนคะ"

"ที่...................................................." 

"โอเคคะ แล้วเจอกันนะคะ"
หลังจากว่าสายซอฮยอนก็รีบเดินไปหาตัวช่วยที่กำลังนั่งพิงไหล่แฟนสุดที่รักของเธออย่างสบายอารมอยู่ที่มุมห้องซ้อม

"พี่สิก้าคะ"

"ว่าไงจ๊ะ"

"คือฉันมีเรื่องจะรบกวนพี่หน่อยนะคะ พี่ว่างรึป่าว"

"ตอนไหน"

"ตอนนี้เลย"

"เอาซิ เดี๋ยวมานะคะฟานี่"  เจสสิก้าเอ่ยกับสุดที่รักของเธอก่อนที่จะลุกเดินตามมักเน่ไปนอกห้องซ้อม

"มีอะไรฮะเรา"

"คือพี่ช่วยฉันเลือกของไปให้โซฮีหน่อยได้มั้ย"

"เนื่องในโอกาสอะไรหล่ะ"

"คะ คือ ฉันจะขอโซฮีคบนะคะ"

"อะไรนี้พวกเธอยังไม่ได้คบกันเป็นแฟนอีกเหรอ"  เจสสิก้าเอ่ยถามอย่างตกใจก็เธอนึกว่ายัยกบนี้รุกฆาตยัยซาลาเปานั้นไปเรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำ  ใครจะไปไวไฟเหมือนเธอหล่ะจะรุกซะเคะอย่างทิฟฟานี่กลายเป็นเมะไปเลย

"ยังเลยคะ"  มักเน่ตอบเสียงอ่อย

"เฮ้อ พวกเธอนี้น้า" เจสสิก้าพูดพลางสายหน้าน้อยๆ

"โอเค งั้นหลังจากซ้อมเสร็จแล้วค่อยไปล่ะกัน"

"ไม่ได้คะพี่ ต้องไปตอนนี้เลย ไปเถอะคะ"  ซอฮยอนพูดดักทันทีก่อนจะจับมือเจสสิก้าลากไปที่ลิฟท์ทันที่

"โอ้ย จะรีบอะไรนักหนาเนี้ย ยัยกบ ไปเอาของก่อนเซ่"  เจสสิก้าร้องอย่างขัดใจจะรีบอะไรนักหนาซอฮยอนที่เพิ่งนึกได้ก็รีบลากเจสสิก้ากลับเข้าไปในห้องซ้อมพร้อมเดินไปหยิบของของตัวเองทันที่ก่อนจะหันมาเอ่ยกันเจ้าของคนที่เธอจะลากไปด้วย

"พี่ฟานี่คะยืมตัวพี่สิก้าแปปนะคะ"  แล้วก็เดินออกไปโดยที่ไม่รอคำตอบของเจ้าของเค้าก่อนเลย

ติ๊ง เสียงลิฟท์ดังขึ้นพร้อมกับเปิดกว้างพร้อมกับใครอีกคนที่เดินสวนออกมา

"จะไปไหนกันเหรอ"  ยุนอาเอ่ยถามน้องสาวคนสนิทกับพี่สาวคนสนิทดูท่าทางรีบร้อน

"ไปทำธุระนิดหน่อย พี่ยุนบอกพี่ให้ด้วยนะว่าวันนี้ฉันไม่กลับมาซ้อมแล้ว เจอกันที่หอเลย"

"จะรีบไปไหนของเค้านะ" ยุนอาได้แต่มองตามไปอย่างงงๆ




ที่ห้างสรรพสินค้า

"พี่สิก้า พี่ว่าซื้ออะไรให้ดี แหวนกับสร้อย" สองสาวที่พลางตัวอย่างดีกำลังเลือกดูเครื่องประดับในร้านจิวรี่อย่างตั้งอกตั้งใจ

"แล้วเธอชอบอันไหนมากว่ากันหล่ะ"  เจสสิก้าเอ่ยตอบอย่างไม่สนใจเพราะตอนนี้เธอกำลังสนใจเครื่องประดับมากมายในตู้ข้างหน้านี้ ราวกับเด็กสาวที่ได้เจอบาร์บี้คอลเลคชั่นใหม่ที่ถูกใจ
 
"ฉันชอบแหวนมากกว่า"

"งั้นก็ซื้อแหวนซิ"

"แต่ฉันไม่รู้ไซส์นิ้วของเปาน้อยนะซิ"  ซอฮยอนตอบเสีงอ่อย จะซื้อให้ก็กลัวไม่พอดีนิ้ว ก็ไม่รู้ไซส์นิ

"อ้าว งั้นก็ไม่ยากก็เอาสร้อยไปล่ะกัน" 

"ไม่ยากจริงๆด้วยพี่เนี้ย ฉันอุตส่าให้มาช่วยเลือกพี่อะ"  ซอฮยอนเอ่ยเอือมๆกับคำตอบที่ได้รับจากพี่สาวสุดที่รัก อุตส่าให้มาช่วยเลือก

"อะไรล่ะ ก็ช่วยอยู่นี้ไง ก็ไม่รู้ไซส์แหวนก็ซื้อสร้อย ไม่ช่วยยังไง"  เจสสิก้าหันกลับมองซอฮยอนที่ทำหน้าเซ็งๆใส่เธอ

"เฮ้อ" ซอฮยอนถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ

"นี้เส้นนี้ไง สร้อยคู่รักด้วย น่ารักดี อันนึงเป็นกุญแจ อีกอันเป็นแม่กุญแจ พี่ว่ามันมีความหมายดีนะ"  เจสสิก้าพูดพลางชี้ไปยังสร้อยคู่นึงที่อยู่ในตู้

"ฉันก็มองอยู่ เหมือนกัน"

"มองอยู่ทำไมหล่ะ ก็ซื้อซิ พี่คะเอาสร้อยคู่รักชุดนี้หนึ่งชุดคะ ขอกล่องใส่สวยๆด้วยนะคะ"    ว่าแล้วเจสสิก้าก็จัดการสั่งกับพนักงานขายของร้านเสร็จสรรพ

"พี่สิก้า"  ซอฮยอนเอ่ยเรียกชื่ออย่างตกใจ  ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลยนะ

"อะไรหล่ะ นี้ฉันช่วยเธอสุดๆแล้วนะเนี้ย หิวแล้วด้วยรีบจ่ายเงินแล้วก็พาฉันไปเลี้ยงข้าวด้วย"   เจสสิก้าหันมาพูดใส่อีกคนหน้าระรื่น




สถานที่นัดหมาย

"อยู่ไหนน้า แล้วทำไมต้องนัดมาที่นี้ดึกแล้วด้วยเนี้ยเงียบซะมัดเลย"  โซฮีเอ่ยขึ้นทันทีที่มาถึงสวนสาธารณะที่นัดหมาย

"จ๊ะเอ๋ เปาน้อย" ว้ายยยยยยยยย  ซอฮยอนที่โพล่มาจากข้างหลังพร้อมเอามือปิดตาสาวแก้มกลม

"พี่ซอ เล่นอะไรเนี้ยตกใจหมดเลย"  โซฮีแหวใส่อีกคนอย่างตกใจแต่ก็แอบยิ้มน้อยที่ได้เห็นหน้าใครอีกคนที่เธอไม่เจอนานแล้วตั้ง อาทิตย์นึงแล้วนะ

"โอ๋ ขอโทษที่ทำให้ตกใจขวัญเอ่ยขวัญมา"  ซอฮยอนพูดปลอบขวัญพลางเดินเข้าไปกอดและลูบหัวโซฮี นิสัยแบบนี้ได้มาใครเนี้ย

"ไม่ต้องมาเนียนเลย นัดมามีอะไรเนี้ย"  โซฮีผลักตัวออกจากอ้อมกอดอีกคนอย่างเขินๆ

"ก็ ไม่มีอะไรก็แค่อยากเจอเธอเฉยๆ"

"แล้วทำไมต้องนัดมาที่นี้ด้วยหล่ะ เงียบจะตาย"

"เงียบซิดี พี่อยากใช้เวลาอยู่กับเธอเงียบๆสองคนบ้าง นี้พี่มีอะไรจะให้ดูด้วย"  คำพูดหวานซึ้งเล่นเอาสาวแก้มป่องหน้าเปลี่ยนสีด้วยความเขิน

"อะไรคะ"

"ก่อนอื่นเธอต้องโดนปิดตาก่อน"  ว่าแล้วซอฮยอนก็จัดการเอามาปิดตาเธอไว้หลวม ๆ
"ทำไมต้องปิดหล่ะ"

"เถอะหน้า พี่ไม่เอาเธอไปขายหรอก"   ซอฮยอนพูดพร้อมเดินจูงมือโซฮีให้เดินตามเธอไปโดยไม่รู้เลยว่าอีกคนที่โดนเธอสัมผัสแก้มแดงเป็นมะเขือเทศไปแล้ว

"ถึงยังเนี้ยฉันเมื่อยแล้วนะ"

"ถึงแล้ว อะนั่งตรงนี้ก่อน อย่างเพิ่งเอาผ้าออกนะ"   เมื่อถึงที่หมายแล้วซอฮยอนพาโซฮีมานั่งที่ม้านั้งตัวยาวก่อนจะปล่อยมือแล้วเดินออกไป

"พี่ทำอะไรของพี่หน่ะ"  โซฮีเอ่ยเสียงหวาดๆๆนิด พี่กบนี้จะเล่นอะไรเนี้ยที่นี้มันน่ากลัวนะ

"เอานะ"

.............................5


.........................4


....................3


................2


......
...
..
.

"เปิดตาได้"

พลุสีสวยจำนวนมากถูกจุดขึ้นไปท่อแสงสวยงามอยู่บนฟ้าสร้างความประทับให้กับโซฮีอย่างมากสวยจริงมันสวยมาก ๆ เลย นอกจากพลุที่สวยงามเหล่านั้นจะสร้างความประทับใจให้กับเธอที่มองอยู่จนยิ้มไม่หุบและ ยิ่งตกตะลึงเข้าไปใหญ่เมื่อพลุลูกนึงที่ถูกส่งขึ้นไปบนฟ้า แตกเป็นอักษร

..........................โซฮี


ลูกที่สองถูกส่งออกไป

......................................................ฉันรักเธอนะ


ลูกที่สาม

..............................................................................คบกับฉันนะ

โซฮีมองด้วยแววตาที่มีความสุขเสียเหลือ จนลืมใครอีกคนนึงไปสนิท


"โซฮี คบ กับ พี่ นะ"   เสียงเอ่ยดังขึ้นจากด้านหลังของคนที่กำลังมองพลุ

"พี่คะ"  โซฮีหันกลับมองหน้าอีกคนด้วยแววตาซาบซึ้ง

"พี่รักเธอจริงๆนะ"  ซอฮยอนพูดพลางกุมมือน้อยๆของโซฮีไว้แนบ อก

"คะ ฉันจะคบกับพี่"   คราวนี้เธอตอบโดยที่ไม่ลังเลอะไรอีกแล้วตอนนี้เธอรู้แค่ว่าเธอรักคนตรงหน้าของเธอเหลือเกิน

"จริง ๆ นะ เธอพูดจริงๆ นะ"  ซอฮยอนเมื่อได้ยินคำตอบที่ทำให้หัวใจน้อยพองโตก็จ้องหน้าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตายิบยับราวกับเด็กสอบได้ที่1 ของชั้น
 
"อืม"  โซฮีเอ่ยเขินๆ

"เย้ ๆๆๆๆๆ"  ซอฮยอนเมื่อชัดเจนในคำตอบแล้วก็อดกระโดดโลดเต้นเป็นลิงเป็นข้าง โอ้...นิสัยแบบนี้ได้มาจากใครวะเนี้ย

"ขอบคุณนะที่ให้โอกาสพี่ขอบคุณนะ" 

"ฉันก็ต้องขอบคุณพี่นะที่พี่รักฉัน จริงๆฉันก็รู้สึกดีกับพี่มาตั้งนานแล้วเหมือนกันนะ แต่เพราะเรื่องที่ฉันบอกพี่ไปนั้นแหละ ฉันเลยไม่มั่นใจ"

"แล้วตอนนี้เธอก็มั่นใจได้เลยนะว่าพี่จะไม่ทำให้เธอลำบากใจและจะไม่ทำให้เธอเสียใจด้วยพี่สัญญา" ซอฮยอนพูดพลางมองหน้าโซฮีด้วยแววตามุ่งมั่นและอ่อนโยน

"จริง ๆ นะคะ พี่จะไม่ทำให้ฉันเสียใจจริงๆนะ" 
คำพูดที่แสนหวานพร้อมกับใบหน้าที่ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ใบหน้ากลมๆของเธอจนริมฝีปากทั้งคู่แตะกันกลายเป็นจูบแสนอ่อนหวานและอบอุ่นอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก

"ฮิ ฮิ้วววววววววววววววว"  เสียงแซวดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเธอพอหันไปก็พบกับ บรรดาคณะตลกคาเฟ่ทั้งหลายๆอยู่กันครับเชียวนะ เอ๊ะ พี่ซอนเย พี่ยูบิน พี่เยอึน ยัยติ๋มก็มากับเค้าด้วยเหรอเนี้ย

"เฮ้ยมาได้ไงเนี้ย" ซอฮยอนเอ่ยร้องอยากตกใจที่หันกลับมาเห็นพวกพี่ๆของเธอ ก็หลังจากแยกกับพี่เจสไปแล้วเธอก็รีบมาที่นี้ทัน โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครแอบตามเธอมาด้วย

"อ้าววว มักเน่ของเราจะมีแฟนทั้งที ไม่คิดจะให้พี่ๆมารับรู้ด้วยเลยหรือไง"  ยูริพูดเอ่ยแซวกวนๆ

"ใช่ ยัยเปาเธอไม่คิดจะบอกพวกเราเลยเหรอฮะ"  ซอนมีเอ่ยแขวะเพื่อนสนิทบ้าง

"ฉันก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกันหยะ"  โซฮีพูดพลางก้มหน้าด้วยความเขินอาย

"เอาเถอะ ไหนๆมักเน่ของพวกก็คบกันแล้วเนอะ"  ยุนอาที่ยืนยิ้มอยู่นานก็เอ่ยขึ้นพร้อมมองซอฮยอนและโซฮีอย่างเจ้าเล่ห์

"อะไรของพี่"  ซอฮยอนพูดหวาดหลังจากเห็นสายตาของพี่ ๆ ที่ส่งมาให้เธอทั้งสอง

"จูบกันอีกทีให้พวกพี่ดูหน่อยซิ" ซอนเยพูดพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ด้วยเหมือนกัน

"จะบ้าเหรอ/จะบ้าเหรอ"  มักเน่ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจ

"เมื่อกี้พวกพี่เห็นไม่ชัดอะ"  ยูบินพูดพลางยิ้มให้น้องทั้งสอง

"แต่ฉันเห็นชัดนะ"  แทยอนเอ่ยขึ้น ก็จะเห็นไม่ชัดได้ไงหล่ะก็เล่นมุดตัวมาอยู่ข้างหน้าตอนไหนไม่รู้ ก็เตี้ยอะมองไม่ชัด 

"ฉันก็เห็นชัดเหมือนกันนะคะ"   ซอนมีเอ่ยเสริมบ้าง ก็เธอเห็นแทยอนมุดมาอยู่ข้างหน้าก็เลยมุดตามมานะซิ เลยเห็นชัดแบบเต็มตาเลยหล่ะ

"ยัยรั่ว"   เสียงเอ่ยเรียกดังขึ้นพร้อมกันจากบรรดาคณะตลกทั้งหลายเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจ แกสองคนจะขัดทำไมเนี้ย ทำให้สองรั่วผู้ยิ่งใหญ่ต้องสงบปากสงบคำโดยอัตโนมัติ

"นี้ แล้วให้ไปรึยัง"  เจสสิก้าเอ่ยถามถึงของที่ได้ไปซื้อด้วยกันมา

"ก็กะว่าจะให้พวกพี่ก็ไปซะทีซิคะ"  ซอฮยอนเอ่ยปากไล่พวกพี่ของเธอทางอ้อม ......อ้อมแล้วเหรอเนี้ย

"โห้ย ก็ให้พวกพี่อยู่เป็นสักขีพยานให้ไง"  ซันนี่เอ่ยค้าน เพราะฉันก็อยากเห็นฉากสวีทมั้งนิ

"ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะ ไปเถอะเปาน้อย"  ว่าแล้วซอฮยอนก็จูงมือโซฮีเดินหนีไปทันที

"พี่ซอคะ พี่จะพาฉันไปไหนเนี้ย แล้วเมื่อกี้พวกพี่พูดเรื่องอะไรกัน"  ถึงกระนั้นซอฮยอนก็ยังไม่หยุดเดินโซฮีทำได้แค่เดินตามไปเท่านั้น

"ว้าย หยุดทำไมเนี้ย"  ซอฮยอนที่เดินนำมา อยู่ อยู่ก็หยุดเดินซะงั้น ทำให้คนที่เดินตามหลังเธอเดินชนเธอเค้าอย่างจัง

ซอฮยอนหันกลับมามองหน้าโซฮี พร้อมกับตบมือ แล้วอยู่ก็ไฟสีสวยที่ถูกติดไว้กับพุ่มไม้ที่ถูกตัดแต่งเป็นอย่างดีก็ถูกเปิดขึ้นพร้อม ๆ กันเป็นรูปหัวใจและตัวอักษร ซอฮยอนโซฮี  โซฮีที่ตอนแรกก็นึกแปลกใจแต่ตอนนี้สีหน้าของเธอถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มจนตาปิด เธอไม่คิดว่าจะมีใครทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้

"พี่นี้เซอรไพร์เยอะจังนะคะ วันนี้พี่ทำฉันตกใจหลายรอบแล้วนะ"

"เธอชอบใช่มั้ยละ"

ทันใดนั้นโซฮีเลือกที่จะกดริมฝีปากอวบอิ่มของเธอประกบเข้ากับริมฝีปากเล็ก ๆ ของอีกคน มือน้อยที่จับมือกันอยู่ก็เปลี่ยนมาค้องอยู่บนคอของร่างสูง แทนคำตอบทั้งหมดที่เธอจะตอบซอฮยอน

"ขอบคุณนะคะ" เสียงพูดอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่กำลังทาบบดขยี้กันอยู่

หลังจากทั้งสองจูบกันอย่างเนื่อนนานกะผลักออกจากกัน ซอฮยอนได้หยิบของที่ได้เลือกไว้เป็นของขวัญให้กับคนรักของในวันแรกที่คบกันออกมาพร้อม ยื่นให้เธอหนึ่งกล่อง

"ใส่ให้พี่หน่อยซิ" โซฮีรับมันมาพร้อมกับเปิดดูก็พบว่ามันเป็นสร้อยที่มีจี้แม่กุญแจน่ารักๆ อยู่ เธอถือมันพร้อมเดินอ้อมไปข้างหลังซอฮยอนและ ค่อยพาดมันลงไปที่คอยาวสวยของร่างสูงและจัดการติดตะขอเรียบร้อย ก่อนจะกอดรัดร่างสูงไว้แน่น
หร้อมใบหน้ากลมๆของเธอที่นาบไปบนหลังของร่างสูง 

"ตอนนั้นฉันก็แค่คิดว่าฉันรู้สึกดีๆกับพี่เฉยๆ  แต่ตอนนี้ฉันพูดได้เต็มปากแล้วนะคะว่า ฉันรักพี่ รักพี่มากๆเลยหล่ะ" โซฮีพูดเสียงสั่น ก็มันซึ้งนิ

"เปาน้อยของพี่"  ซอฮยอนหันหน้ากลับมาพร้อมกับสวมกอดซอฮยอน กอดจะคล้องสร้อยอีกเส้นที่เป็นลูกกุญแจไปที่คอโซฮีอย่างอ่อนโยน

"ทีนี้พี่ก็เป็นของเธอคนเดียวแล้วนะ เธอคนเดียวที่จะไขหัวใจของพี่ได้ ฝากหัวใจพี่ด้วยนะ ส่วนหัวใจของเธอพี่จะดูแลเป็นอย่างดีเลย สัญญา " ซอฮยอนพูดพลางเคลื่อนริมฝีปากไปยังหน้าผากมนๆของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน  ภาพของเด็กสาวไอดอลสองคนยืนกอดกัน ด้วยความรักที่ทั้งคู่มีต่อกัน ทำให้คนที่แอบมองอยู่ไกล้ อายม้วนหน้าแดงไปเลยแหละ

"ยัยกบนี้ไปฝึกความแมนมาจากไหนเนี้ย"  ฮโยฮยอนเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่ามักเน่ที่เวลาอยู่ต่อหน้ากล้องนั้นแสนจะเรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ อยู่ในหอก็อย่างกับแม่ เจ้าระเบียบชะมัดแล้วทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เวลาอยู่กับเด็กหน้ากลม เพื่อนที่แอบดูอยู่ด้วยกันพลางพยักหน้าเห็นด้วย

"นั้นซิ โรแมนติกสุดยอดเลยซอจูของพี่"  เจสสิก้าที่ยืนกุมมือตัวเองยิ้มอย่าเพ้อฝัน

"โอ้ย ฟานี่เจ็บนะ" ทิฟฟานี่ที่แอบดูอยู่ด้วยก็อดเขินหน้าแดงไม่ได้เลยเผลอไปหยิกแขนยูริเต็มแรงเลย เขินอย่างงี้มันอาการของเคะไม่ใช่เหรอฟานี่ ตอนนี้เธอป็นเมะไปแล้วนะฟานี่ นี้..ฉันก็เคยเป็นเคะมาก่อนนะยะ เป็นเมะก็แค่รุกอย่างเดียวไม่ใช้เหรอไม่เห็นต้องทำตัวแมนเลยเขินเป็นเหมือนกันนะ
ในขณะเดียวกันยูริที่โดนทำร้ายร่างกายก็รีบหันไปอ้อนอีกคนที่ยืนขำอยู่ข้าง ๆ 

"พี่บินนี่ ฟานี่ทำร้ายร่างกายเค้าอะ เจ็บจังเลย เป่าให้หน่อย"  คำพูดชวนอ้วกของลิงแสนซนทำเอาเพื่อนๆทำหน้าเหย่เกด้วยความหมั่นไส้กันยกใหญ่

"ไหน ๆ ตรงไหน"  ยูบินก็รีบไปสรวจร่างกายของคนขี้อ้อนทันที

"ตรงนี้"  ยูริชี้ไปแขนที่โดนหยิกมาเมื่อกี้

"เหรอ น่าสงสารจัง ฟานี่วันหลังขอแรงก็นี้นะ"  ยูบินมองตามรอยที่เจ้าตัวชี้ให้ดูก่อนจะกดนิ้วซ้ำลงไปที่รอยช้ำนั้นแล้วหันไปเอ่ยกับทิฟฟานี่ด้วยรอยยิ้มสดใสทำให้ร่างสูง ร้องออก

"โอ้ย พี่บินนี่อะ"  หลังจากโดนแกล้งร่างสูงก็งอนตุบป่องเดินหนีออกไปจาก วงทันที ทำให้สาวผิงเข้มที่ต้องวิ่งตามไปง้ออย่างช่วยไม่ได้ โดยมีสายตาเพื่อนๆมองตามไปด้วยความหมั่นไส้ในความสำออยของยูริ นึกว่างอนแบบนี้แล้วหน้ารักหรือไงยะ

"อุ้ย.... ตกใจหมด"  แทยอนที่กำลังมองดูคู่รักมักเน่อยู่ไม่ว่างตาโดยไม่รู้เลยว่าคนข้างๆเธอก็ยืนจ้องเธอด้วยแววตาหวานหยด หันกลับมาอีกทีก็เจอหน้าของอีกคนในระยะประชิดจนจะหายใจทางรู้จมูกเดียวกันอยู่แล้ว

"ขวัญอ่อนจังนะคะ" ซอนมีถามตาแป๋วด้วยไร้ซึ่งความเขินอาย แถมยังถือวิสาสะไปหยิกแก้มเค้าอีกต่าง ที่ฉันจำได้คือตอนที่เจอกันตอนนั้นยัยนี้ยืนบิดเหมือนผ้าที่อยู่ในเครื่องซักผ้ากำลังปั่นแห้งอยู่เลย แต่ตอนนี้ยัยนี้เปลี่ยนไปแล้วเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ  ฉันชักจะกลัวเธอแล้วนะยัยติ๋ม ยัยเด็กบ้า รุกเอา รุกเอาเขินนะ

พี่รั่วน่ารักน้องรั่วเลยอดใจไม่ไหวแล้วนะ อยากจะกด เอ้ย..กอดให้รู้แล้วรู้รอดไปซะ พี่รั่วเสร็จหนูซะเถอะ เป็นของหนูแล้วหนูจะดูแลพี่อย่างดีเลยนะ ซอนมีมองหน้าลีดเดอร์จอมรั่วแววตาหวานซึ้งขนาดมดเดินผ่านมายังต้องหลบน้ำตาลก้อนใหญ่ที่เปื้อนอยู่บนใบหน้าของน้องติ๋มพลางคิดอะไรเพ้อเจ้อไปเรื่อยเปื่อย เฮ้อ.....
 
ไรเตอร์หนักใจกับเด็กคนนี้








อันนี้ก็เป็นพาร์ทของคู่มักเน่นะจ๊ะ
เดี๋ยวคู่อื่นจะตามมาที่หลัง
เม้นเยอะ ๆ นะ จะได้มาต่อคู่อื่นไวๆๆ อ่านอย่างเดียวแต่ไม่เม้นใครจะไปมีกำลังใจเขียนต่อหล่ะจิงมั้ย