คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โลกมายากับนาวาแห่งชีวิต โดย วิหกนิรนาม
ที่นี่คือที่ไหน? โลกที่เต็มไปด้วยสีสันมายาแพรวพราวราวกับจะเย้ยยัน
จากที่เคยลุ่มหลง เริงระบำไปในสีสันแห่ง เปลวเพลิง แต่บัดนี้ภายในมันถูกแผดเผาจนเหลือแต่เถ้าถ่าน
บุคคลบาปหนาเอ๋ย เจ้าจะอ้อนวอนไปก็ไร้ค่า... เพราะเจ้านั้นแหลกสลายเหมือนดั่งขี้เถ้าไร้ค่าเสียแล้ว...
ในตอนนั้น นาฬิกาทรายของฉันได้หยุดเดินในที่สุด...
It's just a beginning…
เศษเสี้ยวของความทรงจำล่องลอยไปไกลแสนไกล กระจัดกระจายไปทั่วทั้งดินแดนแห่งเนรเทศ
ที่เวิ้งว่างกว้างใหญ่ และไร้กาลสิ้นสุด...
ฉันรู้สึกหนาวเหน็บและเปล่าเปลี่ยว อ่อนแอเหมือนดั่งต้นกล้าที่กำลังจะเฉาตายเพราะลมหนาว
สิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่ในโลกนี้ คือทะเลแห่งบาปที่เอ่อล้น
บาปผิดที่ติดตัวฉันมาเอ่อล้นจนแทบจะมิดขอบฟ้า และลึกเกินกว่าจะคาดคะเนได้
ชีวิตของฉันในตอนนี้ก็เปรียบเหมือนเรือผุๆที่รอดมาจากการทำลายล้างของสงคราม... แล่นไปอย่างช้าๆและทรุดโทรม และไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็มีแต่เศษซากของความตายที่รายล้อม
น้ำในทะเลมีสีเข้มเหมือนน้ำมันดิบ หนาแน่นดังก้องทึบ บางทีก็ได้ยินเสียงสะท้อนอันชวนสยองจากเบื้องล่างราวกับคนกำลังกรีดร้อง เสียงเหล่านั้นกระซิบกระซาบด่าทอฉัน
ทะเลแห่งบาปนั้นสับสน วกวน ผืนน้ำบ้างสงบนิ่งราวกระจก บ้างพิโรธดั่งมหาวายุ
แต่ทุกๆครั้งคลื่นน้อยใหญ่ต้องซัดกระเซ็นเกยท้องเรือ พัดพาให้ตัวฉันออกเดินทางไปอย่างไร้จุดหมายอยู่ร่ำไป...
การเดินทางที่ไร้ความทรงจำ...ไร้ทางออก...ในดินแดนร้างผู้คนที่ไม่รู้จัก ฉันหลงทางอยู่ที่นั้นวันแล้ววันเล่า
นาฬิกาทรายของฉันนั้นยังคงหยุดเดิน...
นาวาอันแสนเศร้ากำลังร่ำไห้...เสียง โซ่ที่พันธนาการมันเอาไว้ดังกรุ๊งกริ๊งจนชาชิน... ไขว่คว้าหาอดีตที่อยู่แสนไกล ไขว่คว้าหาเด็กน้อยผู้เคยบริสุทธิ์ดุจดั่งแสงแดดสีทอง น้ำตารินไหลอย่างมิอาจรั้งไว้ได้ เสียงคร่ำครวญดังก้องกังวาน ไปทั่วทั้งโลกแห่งมายา
นานมาแล้วเธออาจไม่เคยรู้ตัว ความหวังนั้นก่อตัวขึ้นอยู่เสมอ ในยามที่เธอเฝ้าแต่มองไปข้างหน้าไกลแสนไกลจุดหมายกลับอยู่ภายในตัวเธอเสมอมา จนกระทั่งเธอค้นพบมัน นาฬิกาทรายทองจึงจะกลับมาเดินอีกครั้ง
ติ๊กต่อก...ติ๊กต่อก
มนต์วิเศษแห่งเวลานั้นช่างมหัศจรรย์ เวลานั้นทำงานอย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบแบบแผน...ละอองเวทมนตร์โปรยปรายไปทั่วทั้งโลกมายาที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงขึ้นทีละน้อย
บุปผาเหี่ยวแห้งที่ซ้อนตัวจักเบ่งบานออก ความหวังจักถูกปลดปล่อย โลกใหม่จักถือกำเนิด จากแสงสว่างเล็กๆนั้นเปล่งรัศมีสีทองแผ่กระจายออกไป แล่นตรงเข้าสู่นาฬิกาทราย...
ฉันผ่านห้วงมิติเวลา ฉันรับรู้ได้ถึงกลิ่นของต้นหญ้าและแสงแดดอันอ่อนโยนอีกครั้ง
การเดินทางตามหาตัวตน ได้สิ้นสุดลง ลาก่อนโลกมายา ห้องเล็กๆในจิตใจที่เคยกักขังฉันเอาไว้
ลาก่อนความฝันอันหลอกลวง... นาวาพุ่งตัวเข้าสู่แสงสว่างอันเจิดจ้า...
ฉันพร้อมแล้วที่จะเผชิญกับความจริงอีกครั้งหนึ่ง
ความคิดเห็น