ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แต่งเรื่องจากภาพ(นามธรรม)

    ลำดับตอนที่ #12 : เรื่องเล่าของท้องทะเล โดย Yumiio

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 443
      0
      19 ม.ค. 50

                    คืนนี้เดือนมืด...

                    นัยน์ตาสีนิลแวววาวด้วยแสงดาวบนฟ้า...เรือยังโคลงไปเคลงมา...

                    ร่างบางผุดลุกขึ้นยืน หูยังแว่วยินเสียงคลื่นซัดโถม...รุนแรง แต่เสียงในห้วงคำนึงดังเสียยิ่งกว่า... คำพูดของผู้ที่อ้างตนว่ามาจากมิติที่สาม...

                    อีกเจ็ดราตรี...โลกของข้าจะหวนคืน

                    การพยายามพิสูจน์ความคิดของคนบ้าเป็นความคิดที่บ้าบิ่นยิ่งกว่า...

                    ...แต่เธอก็อยู่ที่นี่...เพื่อพิสูจน์ความคิดของคนบ้าๆบวมๆคนหนึ่ง พิสูจน์ว่าความคิดของเขาเป็นจริง...

                    เพราะอะไรน่ะหรือ?

              เพราะเขาคือพ่อของเธอ....

                    นัยน์ตาสีนิลวาวแววกว่าเก่า เส้นผมสีดำมืดมิดสะบัดไหว... ลมแรงเหลือเกิน...

                    ราวห้าทุ่มกว่า...ใกล้เที่ยงคืนเต็มที... ราตรีที่เจ็ดกำลังจะสิ้นสุดลงตรงนี้... ความคิดเพ้อฝันของคนบ้ากำลังจะดับลง... เพราะมันไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่ตั้งแต่แรกเริ่มเดินทาง...

                    อีฟ... เสียงทักจากด้านหลังดังขึ้น นัยน์ตาสีนิลสวยหลุบลงอย่างสิ้นหวัง

                    แสงสีแดงแยงผ่านเปลือกตาให้รู้สึกประหลาด...

                    ไม่! นี่ยังไม่เช้า...

                    นัยน์ตาสีนิลเปิดลืมขึ้น... ดวงดาวหายไปแล้ว สีแดงอมม่วงทึมๆกำลังคืบคลานไปทั่วท้องฟ้าสีดำ... พลัน!เรือก็สั่นโคลงเคลงพร้อมกับควันสีดำพวยพุ่งอัดทะลุเข้าที่กลางลำเรือ นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้าง เมื่อนึกถึงชีวิตลูกเรือที่นอนสบายอยู่ในห้องใต้ท้องเรือนั่น... เสียงโซ่ดังเคร้งๆ แทรกเสียงคลื่นปั่นป่วน แต่หูของเธอกลับอึงไปด้วยเสียงกรีดร้อง เสียงร้องไห้...แล้วทุกสรรพสิ่งก็เงียบสงัด...

                    ราวมือสีดำที่พุ่งทะลุเรือเมื่อครู่กรีดผ่าท้องฟ้าให้แหวกออกจนมองเห็น สถานที่กว้างใหญ่ไพศาล หากแต่ว่างเปล่า...

                    ที่อยู่ของดวงจันทร์และดวงดาว... อวกาศที่พ่อเคยบอกไว้...

                    อีกสิ่งที่อยู่ตรงกลาง...นั่นคือสิ่งที่พ่อค้นหา...แน่นอน พ่อเคยหยิบกระดาษเก่าคร่ำครึที่เขาเรียกว่า แผนที่โลก ออกมาให้ดูทุกวัน... โลกที่อุดมไปด้วยสีเขียวของต้นไม้และสีฟ้าของน้ำปกคลุมด้วยหมอกไอ ควันสีขาวที่เรียกว่าเมฆ...

                    มือสีดำยังขยับไหวให้โซ่สีทองที่ดูผ่องขึ้นมาก เมื่อทาบลงบนผิวสีดำบนมือสั่นกราวๆแต่เมื่อมือเล็กของเจ้าของร่างขาวผ่องสัมผัสลงบนท่อนแขนสีดำสนิท มือนั้นก็หยุดทันที

                    มนุษย์... ข้าไม่ได้เห็นมนุษย์ในดาวนี้มานานแล้ว... ถ้าไม่นับคนจากโลกนั่น

                    เสียงครางงึมงำต่ำๆดังมาจากบางสิ่งที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเรียกให้ชายหนุ่มเหลือบมอง

                    ...ดูเผินๆเหมือนเด็กทารกที่ถูกหุ้มด้วยเมือกลื่นๆ แต่ดูใหญ่และน่ากลัวเกินกว่าจะเป็นเด็กทารกได้...

                    นัยน์ตาสีทองสว่างดุจแสงอาทิตย์หรี่ลงเล็กน้อยเมื่อคิดถึงข้อนี้ ก่อนหันกลับไปมองร่างบางที่เริ่มปีนป่ายไปบนมือนั้นอย่างไม่เกรงกลัว จนในที่สุดเธอก็ขึ้นไปยืนบนมือนั้นอย่างปลอดภัย..

                    ไลท์! เจ้าก็ขึ้นมาด้วยสิ!!” เจ้าของร่างบางตะโกนสุดเสียง เหงื่อเม็ดใสไหลลงมารวมที่ปลายคาง หัวใจเต้นระรัวราวตีกลอง แข่งกับเสียงหอบถี่ๆอย่างเหนื่อยอ่อน

                    แต่เมื่อมือใหญ่ทาบลงบนผิวสีดำ มันก็สะบัดเร่าๆราวกับถูกของมีคมบาด

                    เจ้าไม่ใช่มนุษย์!” เสียงทุ้มห้าวกังลั่นราวโกรธเคือง เมือกหุ้มทารกส่ายไหวไปมา น้ำทะเลกระเพื่อมซัดเรือสำเภาลำใหญ่ ราวจะทำให้ขาดกลาง...

                    ได้โปรด...เขาเป็นเพื่อนข้า นัยน์ตาสีนิลโชนแสงกล้า เส้นผมสีดำยาวสะบัดไหวตามแรงลม

                    แต่ข้าไม่อาจ...

              ถ้าเขาไม่ได้ไป ข้าก็จะไม่ไปเช่นกัน!” น้ำเสียงช่างเด็ดเดี่ยวหากแต่น้ำตาที่เอ่อท่วมทำให้รู้สึกว่าเธอไม่ใช่คนกล้าหาญเลยแม้แต่น้อย

                    ก็ได้...แต่มิติแห่งนี้จะไม่ถูกเปิดอีก... ข้ามีหน้าที่เพียงส่งเจ้ากลับเท่านั้น...

                    เรื่องราวหลังจากนั้นไม่มีใครทราบว่าเป็นอย่างไรต่อ เพราะลูกเรือที่รอดชีวิตเล่าไว้เพียงเท่านี้ ...แต่หลังจากนั้น ทุกคืนเดือนมืดราตรีที่เจ็ดนับตั้งแต่วันที่เรือสำเภาลำนั้นออกทะเลไป น้ำทะเลจะเป็นสีแดงข้นราวเลือด สร้างความตื่นกลัวให้ชาวบ้านผู้พบเห็น ต่างเค้นเอาคำตอบจากลูกเรือผู้นั้น แต่ทุกครั้งกลับได้รับเพียงรอยยิ้ม และหากสังเกตดีๆ น้ำใสเม็ดเล็กๆจะเอ่อขึ้นที่หางตา พร้อมเสียงตอบแหบแห้งว่า แล้วในที่สุดพวกเขาก็ค้นพบโลกที่สวยงาม...

     

    Yumiio 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×