คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ♔- ( Prologo )
Time...ยามเย็นของความตื่นเต้น
[โซนนี้ ของฟรอสนะจ๊ะ X3]
ณ ห้อง 2-A
“ฟรอสน้อยที่รัก!!! >3<!” เสียงลั่นล้าของคุณเพื่อนสนิทของฉันดังขึ้นอย่างเครื่องวัดเดซิเบลยังพัง =___=;;
“มีอะไรเหรอเซย์ = =;; รู้ไหม แกเข้ามาทีห้องจะระเบิด =0=!!” ฉันพูดประชดเซย์ที่ลั่นล้าอยู่ที่โต๊ะฉัน
“อะไรอ่า >^< ลำเอียงนี่นา ขนาดรุ่นพี่ดีโน่มีแฟนคลับกรี๊ดเป็นขบวนแกไม่เห็นด่าเลย >3<**” เซย์พูดงอนๆ
“กะ....ก็นั่นมันเรื่องของเขานี่ -////- ฉันจะไปยุ่งก็สิทธิ์ส่วนบุคคลได้ยังไงล่า >[ ]<!!” ฉันพูดแอบโวยวาย
“ชิชะ! โป้งแล้ว =3=” เซย์พูดพร้อมยื่นนิ้วโป้งชูใส่หน้าฉัน ‘คิดรึว่าแกจะงอนฉันได้นาน =____=+’
“อ๋อ~ งั้นแกไม่เอาอัลบั้มใหม่ของ2PMแล้วใช่ป่ะ >.0” ฉันพูดพร้อมชูวีดีโอที่ฉันเพิ่งขู่จากพ่อมาให้เซย์ดู
“*0*~ ฟรอสน้อยน่ารักที่สุด >3< เราคืนดีกันเต๊อะ *[ ]*!!” เซย์รีบเปลี่ยนท่าทีแล้วฮุบVCDในมือฉันไปทันที
“=____=;; แกนี่มันหน้ามือเป็นหลังมือเลยนะยะ พอเรื่องเกาหลีเนี่ย = =;;” ฉันพูดตอนเซย์ทำหน้าเริงรื่นสุดๆ
“อย่างน้อยฉันไม่เอา Girl Generation แล้วกัน >*<” เซย์พูดพร้อมชู VCD ที่ฉันให้ไปมาอย่างดีใจ
“แกสนแค่ผู้ชายนี่ = = 2PM บ้างละ SJ บ้างละ แกเนี่ยน้า =*=” ฉันพูดพร้อมทำหน้าเอือมระอา
“ชิชะ! ใครจะเหมือนแก ชายตามองท่านม้าพยศอยู่คนเดียวละฮือ = =” เซย์พูดพร้อมทำท่าปากกล้าขาแข็ง
“=^=!! เอาละ โฮมรูมจะเริ่มแล้ว ไว้เจอกันตอนเที่ยงละกัน” ฉันพูดเลี่ยงพร้อมหันหน้าหนี ทำไมอ่ะเหรอ เพราะตอนนี้หน้าฉันแดงอย่างกับลูกมะเขือเทศน่ะสิ >//////< ยัยเซย์นะยัยเซย์ ทำให้ฉันคิดถึงคนๆนั้นอีกแล้ว!!
“ซึนเดเระอ่า >[ ]<! น่ารักน่าหยิกจริงๆฟรอสของฉัน *w*” เซย์พูดพร้อมเดินออกจากห้อง สงสัยตาดีเห็นอาจารย์ซินะ - -
ขณะฉันนั่งอ่านหนังสือเตรียมเรียนคาบต่อไป สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง ผมสีทองอร่ามที่ดูแล้วงามตา ผิวขาวเนียนดูแล้วน่าสัมผัส เหมือนได้รับการดูแลมาอย่างดี ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนที่ดูยับยู่ยี่จากการฉุดกระชากของเหล่า FC แต่ก็ทำให้เขาดูเท่ขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว.......อ่า.....นี่แหละ เจ้าชายในฝันของฉัน......ท่านดีโน่ คาบัคโลเน่.....
“ฟรอส.....ฟรอสเซีย.....ฟรอสเซีย ฮาโมนิค” เสียงแผ่วเบาของใครบางคนดังข้นขัดจินตนาการของฉันชั่วขณะ
“หา....หา! มีอะไรเหรอคะ?” ฉันพูดอย่างลนลาน พอมองคนตรงหน้าไม่ใช่ใคร รีบอร์นนั่นเอง =w=;;
“เป็นอะไรของเธอ = = เรียกตั้ง 12 รอบ(?)แล้วก็ยังไม่หันซะที เพ้ออะไรอยู่อีกละเนี่ย =*=” รีบอร์นพูดพร้อมเขกหัวฉันเบาๆ
“เอาน่า =3= เป็นเรื่องที่ยัยเซย์รู้คนเดียว นายไม่ต้องรู้หรอก ^+++^” ฉันพูดพร้อมยิ้มมีเลศนัย(?) จนรีบอร์นทำท่าจะหงุดหงิด
“เธอนี่มัน =*= น่าฆ่าซะจริงๆ” รีบอร์นพูดพร้อมเดินมาล็อคคอฉันจากด้านหลัง ซึ่งทำให้ฉันตกใจไม่น้อย
“ปล่อยนะ =_=’’ หายใจไม่ออกอ่า =[ ]=!!” ฉันพูดแกมโวยวายจนคนรอบข้างหันมาจ้องเป็นตาเดียว
“เอาให้ตายตรงนี้แหละ =*=” รีบอร์นพูดพร้อมคลายทอนแขนที่รัดคอฉันแต่หันมาหยิกแก้มฉันแรงๆแทน = =;;
“เจ็บนะ!! =^=!!” ฉันพูดพร่างทำหน้าเบ้ไม่พอใจสุดๆ
“=*= อย่ามาทำหน้าอย่างนั้นได้ไหมเนี่ย = =” รีบอร์นพูดเชิงปลอบใจในแบบของเขา(?)
“ชิชะ =3=” ฉันทำท่าหยิ่งยโส(?)เพราะอะไร เพราะแกล้งหมอนี่มันสนุกยังไงล่ะ :P
“โธ่เว้ย!” รีบอร์นสบถเบาๆ รู้ได้เลยว่าขนาดฉันแกล้งหมอนี่ยังจริงจัง =____= หลอกง่ายจริงๆ
“=3=” ฉันยังคงทำหน้าเบ้แล้วถอยหลังเดิน(?)ไปแต่!!! อยู่ดีๆของของใครบางคนโดนยื่นมา....ซึ่งฉันจะสะดุดแล้ว!! 0[ ]0!!
“ว๊าย!!” เธอผู้ทำวีรกรรมทำฉันหลังคว่ำ(?) โวยวายแต่ด้วยความว่าขาฉันสะดุดไปแล้วไปแล้วนี่ T[ ]T!!
*ต้องเข้าใจว่าการขัดขาสามารถสะดุดได้ง่าย โปรดใช้อารมณ์ร่วม(?)ในการอ่านนะคะ =w=b // ไรท์เตอร์*
“!!” รีบอร์นที่ยืนนิ่งอยู่เมื่อกี้กลับเป็นเข้ามาช่วยฉันแทนซึ่งตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดเขาซะงั้น 0 [ ] 0!!
“ฮิ้ว!!! ร้อนแรงจังน้าเธอสองคน” เสียงคุ้นหูของเซย์ดังขึ้น นี่ยัยนี่ยังไม่กลับห้องอีกเหรอ!!
“เซย์ เธอยังไม่กับห้องอีกเหรอ” รีบอร์นพูดด้วยเสียงเรียบตะโกนบอกเซย์ซึ่งทำให้เซย์อึ้งไปชั่วขณะ
“กะ ก็อาจารย์บอกให้ฉันมาวางของก็แค่นั้น.....ฮึก” เซย์พูดพร้อมกับกำลังอักอั้นอะไรบางอย่างไว้
“ยัยเซย์?” ฉันเรียกเซย์พร้อมทำหน้าสงสัยมากจนเกินบรรยาย(?)
“.................” เซย์กลับไม่พูดอะไรตอบกลับมาแต่เธอกลับรีบวิ่งกลับห้องของตัวเองไป
“นี่ จะค้างท่านี้กันอีกนานไหม?” เพื่อนร่วมห้องคนนึงพูดถาม
ซึ่งหน้ามองเงยหน้าขึ้นไป หน้าฉันกับรีบอร์นห่างกันไม่ถึง 3 ซม. แล้วเสียงโห่ร้องในห้องเริ่มดังขึ้น หน้าฉันขึ้นสีแดงผาก ไม่ใช่ว่าอยู่ใกล้รีบอร์นแต่ฉันอายเพราะโดนพวกนี้ล้อตะหาก!!! >///////<;; ซึ่งฉันสังเกตหน้ารีบอร์นแล้วหน้าของเขาก็ขึ้นสีแดงระเรือนิดหน่อย แต่ดุแล้ว.......น่ารักดีแฮะ!
[โซนนี้เซย์ขอ Talk นะจ๊ะ :) ]
ทำไมฉันรู้สึกเหมือนห่างเหินหมอนั่นขนาดนี้......ทำไมกันละ? ทำไมนายถึงมองฉันด้วยความเบื่อหน่าย ทำไมนายถึงมองฉันไม่เหมือนฟรอส ทำไมนาย....ทำไมนายต้องรักฟรอสด้วย!! ทำไม!! ทำไมกัน ทั้งๆทีฉันรักนายมากกว่าที่นายรักฟรอส นายไม่ตอบสนองความรู้สึกนี้บ้างเลยเหรอรีบอร์น!!
“ฮึก.....ทำไม!” ฉันสะอื้นพร้อมกับเผลอพูดคำที่ฉันคิดออกมาแต่ฉันกลับไม่ได้ดูทาง ฉันกลับไปเดินชนคนๆนึงซึ่ง!!!....
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า” เสียงนุ่มลึกฟังดูแล้วขี้เล่น ผมสีทองที่เป็นจุดเด่นเพราะเข้ากับความหล่อของเขา ‘ดีโน่ คาบัคโลเน่!! ’
“ระ รุ่นพี่ดีโน่!!” ฉันพูดโพร่งออกไปเมื่อเงยหน้ามองหน้าของเขา
“เอ๋?? ว่าแต่เธอเป็นอะไรรึเปล่า เซย์จัง?” เขาพูดกับฉันด้วยท่าทางสนิทสนมแต่....เขารู้ชื่อฉันได้ยังไง!!?
“เห? รุ่นพี่รู้จักฉันด้วยเหรอคะ?” ฉันพูดถามออกไปอย่างุนงง เพราะฉันกำลังคิดว่าฉันไม่ได้ดังอย่างฟรอสแต่มีคนรู้จักด้วย?
“ต้องรู้สิ.....เพราะเพื่อนๆในห้องฉันน่ะสนใจเธอมากเลยละนะ ^ ^” เขาพูดพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ฉันอย่างจริงใจ
‘ทำไมหมอนั่นไม่เป็นเหมือนรุ่นพี่กันนะ รอยยิ้มของนายมอบให้ฟรอสแค่คนเดียว ทำไมไม่ให้ฉันบ้างละ?....’
“เป็นอะไรรึเปล่า?” ขณะฉันกำลังคิดเล็กคิดน้อย เสียงของรุ่นพี่ดีโน่ก็ดังขึ้นถามฉันอย่างห่วงๆ
“ไม่เป็นอะไรหรอกคะ.....”ฉันพูดพร้อมยกมือจะปาดน้ำตาซึ่งรุ่นพี่ดีโน่กลับชิงเช็ดให้ก่อน! ฉันไม่คิดเลยว่ารุ่นพี่เขาจะรู้!?
“เธอไม่เห็นต้องโกหกฉันเลย.... “รุ่นพี่เขาพูดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ เท่าที่ฉันเคยได้ยินมาเขายังไม่เคยใส่ใจใครขนาดนี้!?
“ทำไมรุ่นพี่ดูเป็นห่วงฉันจังเลยละคะ?” ฉันพูดถามด้วยความอยากรู้ รุ่นพี่เขายิ้มบางให้ฉันตอบพร้อมกับพูดว่า
“เพราะไม่ใช่แค่เพื่อนฉันสนใจเธอ เพราะฉันเองก็สนใจเธอเหมือนกัน ^ ^” รุ่นพี่เขาพูดพร้อมมอบรอยยิ้มสดใสให้ฉัน
“........”ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังอึ้งมาก! เพราะรุ่นพี่ดีโน่......คนดังอย่างนั้นมาสนใจยัยเพ้อฝันอย่างฉันเนี่ยนะ!!!
“ฉัน....อาจจะชอบเธอแล้วก็ได้นะ เซย์จัง” รุ่นพี่พูดพร้อมทำหน้าจริงจังอย่างไม่น่าเชื่อ
ไม่จริง.....ถ้าอย่างนั้นก็เหมือนฉันทรยศฟรอสน่ะสิ........แต่ฟรอสก็มีรีบอร์นอยู่แล้ว......รีบอร์น......อย่างนั้นเหรอ......
งั้นก็เท่ากับเราแลกกันซินะ.......แต่ก็ไม่ใช่ว่ารุ่นพี่ดีโน่เป็นคนเลวร้ายอะไรนี่นา.......
“ฉันเอง........” ฉันพูดเว้นตอนซึ่งหน้าตาของรุ่นพี่ดีโน่ดูสงสัยมาก......
“หืม?” รุ่นพี่ทำเสียงเชิงสงสัยและอยากรู้ ถ้าอยากรู้ฉันจะตอบก็แล้วกัน......
“ฉันเองก็หลงรักรุ่นพี่มานานแล้วละคะ ^ ^” ฉันตอบพร้อมยิ้มสดใสไร้มลทินให้รุ่นพี่ซึ่งในใจฉันมัน....ไม่ใช่เลย?
เวลา 12.15 น. (เฮ้ย! จงใจใช่ไหมยัยไรท์!!//ฟรอส)
[โซนนี้ ของฟรอสนะจ๊ะ X3]
“เซย์!!!” ฉันรีบวิ่งแจ้นไปหาเซย์ที่ห้อง B เมื่อได้เวลา 12.15 (มันส่อมาก!!!)
“ฟรอส....” เซย์หันมาหาฉันพร้อมเรียกชื่อเบาๆ เหมือนยัยนี่เปลี่ยนไปแหะ?
“ไปกินข้าวกันเถอะ ^ ^” ฉันพูดชวน ซึ่งเซย์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าหนึ่งทีแล้วลุกขึ้นแต่....ไม่ลากฉันเหมือนทุกทีหรอ?
“เซย์ แกเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย เงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว?” ฉันพูดถามซึ่งตอนนี้มองหน้าเซย์แล้ว....สลดเว้ยเฮ้ย!! (ลอกโคล่อน!)
“ฟรอส....ถ้าสมมุตินะ สมมุติ AกับB เป็นเพื่อนสนิทกัน B แอบชอบ C ที่เป็นเพื่อสนิทชายของ A แต่ C ชอบ A แล้ว A ก็ชอบ D (ตรงง่า =w=) แต่ D กลับแอบชอบ B สมมุติแกเป็น B แกจะทำยังไงเหรอ?” เซย์เล่าเรื่องให้ฉันฟัง....ถ้าแค่สมมุติ....
“อืม....ในเมื่อคนที่เรารักไม่สนเรา เราก็ไปรักคนเขารักเราสิ ‘w’ น่าจะเป็นทางที่ไม่มีใครต้องเจ็บอ่าเนอะ =w=a” ฉันตอบ
“อืม....อย่างงั้นเหรอ!! นั่นสินะ ^ ^” เซย์พูดพร้อมยิ้มแย้มอย่างสดใสออกมาแต่ว่า หล่อนยิ้มอะไรยะ = =
“ยิ้มอะไรอ่า!!” ฉันถามอย่างเคืองเพราะยัยนี่ทำท่าเหมือนเป็นความลับ.....
“ไม่บอกหรอก ฟรอสน้อยที่รัก ^ ^+” เซย์พูดพร้อมหยิบขนมปังของฉันไปกิน
“เอาขนมปังฉันคืนมานะ!!!!” ฉันวิ่งไปพร้อมตะโกนบอกยัยนั่นแต่เซย์กลับแลบลิ้นปลิ้นตาไม่ยอมคือ
‘แต่......แกแน่ใจเหรอฟรอสว่าแกจะไม่เจ็บ........แกคงคิดไม่ถึงซินะว่า......แกจะมีตัวตนอยู่ในเหตุการณ์นั้น.....ถ้าแกรู้แกคงเจ็บน่าดู.....ถ้าเป็นอย่างนั้น แกจะ......แกจะ.....ยอมรับฉันเป็นเพื่อนอยู่ไหมนะ? ขอร้องเถอะ ขอให้รอยยิ้มของแกยังเป็นแบบนี้ ความสดใสยังคงอยู่กับแก.......ฉันขอโทษ ฉันเปลี่ยนชะตาที่ฉันทำไม่ได้อีกแล้ว ฉันขอโทษนะ ฟรอส.......’
Seiya Memori
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จะ จบแล้ว!!! โอ้ ลากเลือด! เนื่องด้วยต้องรีบๆอัพเพราะ!!! ไรท์ขี้เกียจดองเลี้ยว(แน่ใจ?)
และเนื่องจากหลายๆท่านจบกันไปแล้ว!!! ไรท์รอช้ามิได้!!!! รอตอนต่อไปได้เลยนะคะ!!!
a
ความคิดเห็น