ร้าวใจในไฟหนาว

"คุณช่วยผู้หญิงคนหนึ่งจากความโหดร้ายของโชคชะตา คุณคือเจ้าชีวิตของฉัน"

น้ำเสียงหวานบอกอย่างภูมิใจทั้งน้ำตา ไม่เคยเสียใจที่ได้รักผู้ชายคนนี้

วาคาสะแกะมือน้อยออกแล้วหมุนกายมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว วาดวงแขนโอบกอดเธอเข้าหาอกกว้าง มายากอดเอวหนาไว้แน่นซบหน้าลงบนอกแกร่งที่แสนอบอุ่นอยู่เนิ่นนาน กว่าชายหนุ่มจะผละออกแล้วยิ้มให้เธอทั้งที่น้ำตาของเขายังหลั่งริน มายาใช้มือข้างหนึ่งเช็ดน้ำตาบนวงหน้าหล่อเหลา เธอจะเก็บสิ่งนี้เอาไว้ในใจให้ลึกที่สุดภาพหยาดน้ำตาของชายที่เธอรัก...

"คุณคือลมหายใจให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไป ฉันคงต้องอยู่อย่างทรมานถ้าขาดคุณ ขอแค่มีคุณอยู่บนโลกใบนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ตรงไหน ก็ทำให้ฉันยังอยากมีลมหายใจ อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าคุณยังมีชีวิตไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์...ฉันจะรักคุณชายจนกว่าความตายจะมาพรากลมหายใจของฉันไป"

เสียงหวานเจือมาด้วยความรวดร้าวลึกๆ ในอก น้ำตาของทั้งสองไหลลงมาพร้อมกัน ไม่มีใครเสียใจน้อยไปกว่ากันเลย

ชายหนุ่มซาบซึ้งในความรักที่เธอมอบให้ แต่ใจของเขาไม่อาจตอบรับความรู้สึกนี้ได้เลย วาคาสะรู้สึกละอายใจตัวเองอย่างที่สุดทั้งที่เมื่อก่อนเขาแค่สงสาร แต่ตอนนี้ความรู้สึกว่ามากกว่านั้น