The Last Tears (conan x haibara)
เจ็บปวดเหลือเกิน...คนทรยศอย่างเธอจะสมหวังได้บ้างหรือไม่?? คงไม่มีที่ยืนจริงๆสินะ
ผู้เข้าชมรวม
4,127
ผู้เข้าชมเดือนนี้
31
ผู้เข้าชมรวม
4.12K
อัปเดตล่าสุด : 31 พ.ค. 59 / 18:42 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
_Fic Conan_The last tears
one-shot
(Conan x Ai)
สวัสดีค่ะ อ่านทุกท่านนี่คือนิยายเรื่องที่สองของเราเอง...
ที่จริงเราไม่ได้มีความคิดที่จะแต่งฟิคนี้ขึ้นมาเลย แต่เรื่องมีอยู่ว่า
พอเรากลับมาดูโคนันอีกรอบเรารู้สึกสงสารไอจังมากๆ และแล้วเราก็ทนไม่ไหวจัดทำฟิคนี้ขึ้นด้วยความกระทันหันอย่างมาก รู้สึกเศร้าจากก้นบึ้งของหัวใจ เลยขอให้ไอจังได้จบกะโคนันบ้าง แค่ในฟิคก็ยังดีอะ
ฟิครันเยอะล่ะ5555
ผิดพลาดประการใดเม้นบอกได้นะคะ
ปล.ถ้าคนต้องการเยอะเราอาจจะเปลี่ยนจาก
0ne-shotเป็นเรื่องยาวก็เป็นได้
ด้วยรักจากเราเอง
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลารารีอันเียบสั หมู่าราพล่าพลายามว่าืนไหนๆ ส่อสว่าประันับันทราราวับรับรู้และปลอบประโลมบาสิ่ แ่มันลับไม่ไ้่วยบรรเทาวามปวร้าวในิใ ที่โนทำร้าย้ำแล้ว้ำเล่า....
เหมือนับทลโทษสำหรับนทรยศ
นั่นสินะ...ไม่เป็นไร ันเยสูเสียมันไปแล้ว
สิ่ที่เหลือเพียหนึ่เียว...เมื่อเยเสียมันไปแล้วะมีรั้ที่สอไม่ไ้เียวหรือ?
วาู่สวยมอภาพ้าหน้า้วยน้ำาเิ่นอที่อย่วยบบัวามเ็บปวภายใน ใรันนะเยบอว่าน้ำาือวามอ่อนแอที่ไม่อยาให้ใรไ้เห็น...แ่ในบันี้วามอ่อนแอนั่นลับ่วยเธอ ่วยไม่ให้ใรมอลึไปยัวามรู้สึริๆ หาแ่วามเ็บปวที่ไ้รับไม่ไ้อันรธานหายไป้วย...
เ็หนุ่มที่เยมีรอยยิ้มยามที่สามารถแ้ปมที่พันันอย่ายุ่เหยิ ไม่ว่าะมาหรือน้อย เา็สามารถแ้ไ้แ่ยามเป็นปมเืออน ปมที่ถูผูับสิ่ที่เรียว่าวามรั วามรู้สึ และวามผูพัน เานนี้ลับไม่สามารถแม้แ่ะลายเือที่ำลัะลไปยัหุบเหวอันแสนหนาวเหน็บและมืมิ สิ่ที่รออยู่และเวลาที่เหลือเป็นผลให้รอยยิ้มที่เยมีแปลเปลี่ยนเป็นรอยน้ำาแห่วามะนึหา
“รัน...รันเลิรออยแล้ว”ร่ารหน้าสั่นเทิ้มอย่าไม่เยเป็นมา่อน เา้มหน้าลหมายบบัสีหน้าที่ไม่อยาให้อีฝ่ายเห็นแ่นั่น็ทำให้ไม่ไ้รับรู้ถึวามปวร้าวอู่หูเ่นัน
“ันทำถูแล้วใ่ไหม?”น้ำเสียที่สั่นเรือสร้าบาแผลมามายให้ลับนทรยศอย่าเธอ
น้ำเสียที่ทำลายหัวใอเธออย่า้าๆ
แ่ลับเ็บปวทรมารราวับเอามีเล่มมมารี....
“ันวระมีวามสุและร่วมยินีั้นเหรอ?”
นรหน้ายัมีอิทธิพล่อัวเธอ
เธอไม่สามารถปิเสธมันไ้แม้แ่น้อย...เธอแ่หลอัวเอมัน็เท่านั้น
วามรู้สึที่ถูปิผลึนอันแสนยาวนาน
“นี่...ันวระทำยัไ ันไม่อยาเห็นน้ำาอเธอนนั้น แม้ว่ามันะหมายถึวใอเธอที่ไม่มีันอยู่ในนั้น แ่พอมันเป็นวามริ...ันลับไม่สามารถหยุน้ำาเอาไว้ไ้”ร่าเล็่อยๆเยหน้าึ้นมาท่ามลาวามมื
นัสืบแห่ะวันออไม่อาปิเสธไ้ว่าภาพรหน้า่าามหาใเปรียบ
ยามแสันทราสาส่อมายัอีฝ่าย สิ่นั้นับให้ผิวพรรที่ามอยู่แล้วเ่นึ้นไปอี เรือนผมสีน้ำาลทรายแอันเป็นเอลัษ์พลิ้วไสวามแรอสายลมอ่อนๆ ไพลินพิสุทธิ์ู่สวยเ็มไป้วยน้ำาแห่วามเศร้าโศหาแ่ประับ้วยรอยยิ้มเบาบา
เบาบาล้ายแ้วที่ใล้ปริแ
เพียสัมผัสเียวอาแร้าว
วามรู้สึิำนึส่ผ่านเพียแ่รอยยิ้มเียว
เพียรอยยิ้มเียวที่ไ้เปิเผยวามรู้สึ
เพียรอยยิ้มเียว...ที่ส่ผ่านไปถึนที่เธอรัและห่วใย
เพียรอยยิ้มเียวที่อยเยียวยาบาแผลให้นรหน้า...
“ไฮบาระ...”เ็หนุ่มลำพึออมา
ทันใวามรู้สึผิมหัน์็ถาถมเ้าใส่ิใ ยามเมื่อรู้ว่านไ้ทำร้ายนรหน้าไปมาเพียใ
“ันอโทษ...ะ ัน..”มือเรียวบาแะริมฝีปาอเ็หนุ่มเบาๆ เหลือเพียสัมผัสอุ่นๆที่ยัอยู่
“หยุเถอะนะ ันอร้อ อย่าเอ่ยำอโทษเพื่อนอย่าันเลย”ร่าบาหันหลัลับไปราวลับไม่เหลือเยื่อใย แ่็ไม่พ้นสายาออีฝ่าย
เ็บวามเ็บปวไว้เพียนเียวอีแล้วั้นสินะ...ไฮบาระ
แนแร่โอบอนรหน้าไว้ราวับลัวว่าเ็สาวะอันรธานหายไปอีรั้
“ไม่้อห่วหรอนะ ุโุ้...ันะไม่หนีมันอีแล้วล่ะ”
เ็หนุ่มหมุนัวออีฝ่าย้าๆหมายะมอไพลินู่สวยอีัรั้
ระยะห่าอทั้สอเริ่มลลทั้วามรู้สึและร่าาย
ระทั่ริมฝีปาไ้รูปสัมผัสับริมฝีปาบาอย่าแผ่วเบาหาแ่เนิ่นนาน....บันี้วามร้อนระอุและสิ่ที่ไม่ไ้ล่าวไ้ส่ผ่านทาูบพิอันแสนอ่อนโยนนี้แล้ว
“ันรันายนะ”
“อืม...ัน็เหมือนัน”
บาทีถ้าุลอมอไปยัสิ่รอบัวให้มาึ้น ุ็ะพบว่าโลใบนี้นั้นยัามเสมอ...
FIN
ผลงานอื่นๆ ของ Reincarnation05 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Reincarnation05
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น