ในเมื่อผีมีจริง2 - ในเมื่อผีมีจริง2 นิยาย ในเมื่อผีมีจริง2 : Dek-D.com - Writer

    ในเมื่อผีมีจริง2

    ประสบการณ์แปลกๆ สำหรับช่วงชีวิตในวัยเด็กที่พบเจอที่บ้าน ต่อมาก็เป็นตอนอยู่หอตอนเรียนมัธยม อันนี้ก็นานมากแล้วเหมือนกัน และไม่แน่ใจว่าอะไรๆที่ได้พบเจอนั่นมันอธิบายได้รึป่าว ว่าในเมื่อผีมีจริงแล้ว สิ่งเหล่านั่นก็คือร่องรอยของความเป็นผีเหมือนกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    167

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    8

    ผู้เข้าชมรวม


    167

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  4 พ.ค. 54 / 13:14 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ประสบการณ์แปลกๆ สำหรับช่วงชีวิตในวัยเด็กที่พบเจอที่บ้าน ต่อมาก็เป็นตอนอยู่หอตอนเรียนมัธยม อันนี้ก็นานมากแล้วเหมือนกัน และไม่แน่ใจว่าอะไรๆที่ได้พบเจอนั่นมันอธิบายได้รึป่าว ว่าในเมื่อผีมีจริงแล้ว สิ่งเหล่านั่นก็คือร่องรอยของความเป็นผีเหมือนกัน

       

      เริ่มจากความเป้นเด็กคึกคะนอง และลึกๆแล้วไม่เชื่อว่าผีมีจริง แต่ก็อยากจะพิสูจน์เหลือเกิน อยากรู้ว่าผีมีจริงป่าว บวกกับความท้าทายเล็กๆ เพราะไม่คิดว่าจะมี เลยเล่นผีเหรียญกันกับเพื่อนๆ บ่อยมาก ทั้งที่หอ ที่โรงเรียน ที่โรงเรียนไปเล่นกันบนหอพักกันเลยทีเดียว ก็ได้ความว่าเป็นผีผู้ชายแก่อยู่ที่นี่เป็นร้อยกว่าปีแล้ว ประมาณนั้น แต่ก็นะ ก็สนุกและความน่าจะเป็น อาจมีใครซักคนลาก หรือการที่เรามุ่งเป้าไปที่จุดใดจุดหนึ่งมากๆตัวเราเองอาจส่งแรงไปที่เหรียญนั่นโดยไม่รู้ตัวก็ได้

       

      และจนในที่สุด ก็มีครั้งหนึ่งที่เล่นที่หอ ที่เชิญกี่ครั้งกี่ครั้งก็เป็นผีผู้ชายคนนึงเข้าตลอด จนเริ่มแปลกใจว่าทำไม เค้าบอกว่าเค้าอยู่ในห้องที่เราเล่น ก็เลยนึกสนุกถามว่าถ้าอยู่ที่จริงแล้วเล่นกับเรายังไง ก็ได้ความว่า เค้าก็เอานิ้วมาจิ้มเหมือนเรานี่แหละ วันนั้นเลยถามว่าแล้วเค้าอยู่ตรงไหน เหรียญก็ชี้ไปที่โต๊ะด้านหนึ่ง ซึ่งเป็นโต๊ะยาว ฝั่งนั้นไม่มีคนนั่ง เค้าบอกว่าเค้านั่งอยู่ และก็ต้องขนลุกเกลียวเมื่อกมลมไปดู ข้างใต้โต๊ะมีเก้าอีอยู่จริงๆ หึหึ นึกภาพ เค้านั่งอยู่ที่เก้าอี้ ทะลุโต๊ะขึ้นมา ยื่นมามาเล่นผีเหรียญกับเราด้วย

       

      อื้ม เล่นทุกทีก็เป็นคนนี้ ทั้งๆที่เปลี่ยนคนเล่นชุดใหม่(เผื่อมีใครเลื่อน) จนมีเพื่อนบอกว่าถ้าไม่อยากให้เค้าอยู่ในห้องให้เขียนชื่อเค้าใส่กระขาวเอาไปทิ้งที่อื่น อื้ม แต่เราก็ไม่ได้ทำ เพราะลึกๆเราก็ยังไม่ค่อยเชื่อ และอีกอย่างถ้าเค้ามีจริง ก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่เล่น ไม่เชิญอะไรแบบนี้อีกเลย และก็ไม่ชอบการไปรบกวนเค้าด้วย (เหมือนที่รายการคนอวดผีมันเล่นช่วงลองของอ่ะ เราแอนตี้มาก เราไม่ดูเลย เพราะรู้สึกว่าเป้นการไปรบกวนเค้า)

       

      ส่วนเรื่องผีอื่นนึกไม่ออกจำไม่ได้แล้วว่าเคยมีปะสบการณ์อะไรอีกบ้างในช่วงชีวิตนั้น  แต่ก็มีเซนต์มีลางแปลกๆที่พอนึกออกอยู่สองครั้ง คือ

       

      ตอนมอต้นที่มีเหตุกาณ์ 911 อื้ม ก่อนจะเกิดขึ้นซักสองอาทิตย์ได้มั้ง เราฝันว่าเห็นเรื่องบิน บินมาชนตึกอึ่งค่ายท่าย ซึ่งเป็นตึกหลัก ตึกแรก ตึกที่มีความสำคัญ เป็นหัวใจของโรงเรียน เราอยู่อีกฝั่ง แล้วเห็นเครื่องบินพุ่งมาชนจากอีกฝั่ง สองลำตามกันมาด้วย ได้ฟิวคนที่ติดอยู่ในตึกเวิลเทรดจริงๆมาก ว่ารู้สึกยังไงตอนเห็นเครื่องบินบินมาหาตัวเองในตึกต่อหน้าต่อตานี่ แล้วก็เห็นความอลม่าน โกลาหล ไหไหม้ กู้ภัย  มีคนตายเป็นพันๆนอนเรียงอยู่ที่สนามบาสหน้าตึกนั่นเอง พอเห็นเหตุการณจริง ความรู้สึกเหมือนในฝันเด๊ะเลย อื้ม แต่ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าตึกเวิลเทรดคืออะไร แต่มันคงมีความสำคัญพอๆกับตึกอึ้งค่ายท่ายในโรงเรียนเราในโลกของเรามั้ง

       

      อื้ม แล้วก็มีเหตุการณ์เล็กๆน้อยๆ ที่เรารู้สึกว่าเป็นความอัศจรรย์ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เรานับถือส่วนบุคคล อีกหลายๆครั้งที่ทำให้ผ่านเหตุการณ์ช่วงวิกฤตมาได้ อื้ม ที่เราจะพูดถึงบ่อยๆคือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลางปู่แหวน หลวงปู่ทวด พระแก้วมรกต พระสยามเทวาธิราช และเสด็จพ่อร.๕ อื้ม แล้วก็มีเรื่องแปลกเกี่ยวกับพระแก้วมรกตด้วย คือเป็นพระองค์เดียวที่เราห้อยคอได้ และเหมือนจะเป็นพระที่มาเพื่อนที่จะอยู่กับเรา (เด่วจะมีภาคต่อด้วย)

       

      ของเล่าความเป็นมาของพระแก้วมรกตองค์นี้หน่อย ไม่แน่ใจว่าเป็นของพ่อหรือของปู่แต่มีมานานมากแล้ว อยู่ในกรอบพลาสติกสีส้ม ที่ขนาดอายุมาก และด้านหน้าพลาสติกแตกนิดนึงแต่ทนทานมาก เป็นพระองค์ที่พี่ชายกะพี่สาวเราแย่งกันเมื่อตอนเด็กๆจะเอามาใส่ แย่งกันแบบหวงมาก ถือเป็นสมบัติส่วนตัวสมัยเด็กๆ และอยู่ดีๆเราก็อยากห้อยพระขึ้นมา และใส่องค์ไหนไม่ได้เพราะใส่แล้วผื่นจะขึ้น เป็นรูปพระที่ห้อยเลย แล้วอยู่ๆเราก็ได้ห้อยพระองค์นี้ จำไม่ได้ว่าได้มาได้ยังไง แต่รู้ว่าพระหายไปจากพี่เราสองคนที่แย่งกันนานมาก แล้วอยู่ดีๆเราก็ได้ใส่ แล้วมาอยู่ที่เราเองเราก็ใส่ตลอดไม่เคยถอดเลย แต่ก็มีหลุดหายบ้าง สร้อยขาดบ้าง แล้วไปขาดที่ไกลๆ ขาดที่อื่น แต่ก็ได้คืนอย่างเหลือเชื่อทุกครั้ง ได้คืนแบบไม่ต้องพยายามหาด้วย มีครั้งหนึ่งจำได้ว่าเข้าค่ายลูกเสือ เราเป็นหัวหน้าหมู่ ออกเดินป่า สร้อยหลุด กลับมาถึงถึงรู้ คือถ้าไม่มีคนเจอ หรือคนอื่นเจอคงหายไปตามไม่เจอ แต่นี่รองหัวหน้าหมู่เราเจอ หัวหน้าหมู่อยู่หน้าสุด รองอยู่หลังสุด ทันทีที่เราบอกพระหาย มันก็เอาให้บอกว่ามันเจอตอนเดิน ถือว่าเป็นพระประจำตัว เป้นองค์เดียวที่มี มีไรก็จะนึกถึงพระแก้วมรกตองค์นี้ตลอด

       

      และก็ใส่จนอยู่มหาลัย จนรู้ว่าเพื่อนคนหนึ่งป่วย ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะช่วยยังไง เลยได้ให้พระองค์นี้กับเพื่อนคนนั้นไป (โดยที่ไม่รู้ว่าเค้าจะบูชา ละเลย หรือทิ้งไปหรือป่าว) ... เด่วมีภาคต่อจากพระองค์นี้ด้วย

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×