ในเมื่อผีมีจริง1

เนื้อเรื่อง

ในเมื่อผีมีจริง1

อันนี้เป็นภาคต่อจากตอนที่แล้วที่เพิ่งฉลาดขึ้น ที่เพิ่งรู้ว่าผีมีจริง เป็นเหตุการณ์แปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง เท่าที่พอจะจำได้ เท่าที่พอจะรวบรวมได้ เท่าที่ไม่ไม่คำอธิบายใดในเม่อเชื่อว่า ผีมีจริง ก็น่าจะเป็นคำตอบของสิ่งเหล่านี้ด้วย เขียนๆไว้ กันลืม เพราะคงลืมไปเยอะแล้วเหมือนกัน

เริ่มจากไปเยี่ยมบ้านพี่เลี้ยงมา แล้วเค้าก็พูดให้ฟังว่าเมื่อตอนเด็กๆ เราให้หวยแม่น คือเมื่อก่อนจะมีลานกลางบ้านของบ้านสมัยโบราณ พอใกล้วันหวยออก เราก็จะไปเดินวนๆอยู่แถวๆเสากลางบ้านแล้วพูดตัวเลขสองสามตัวซ้ำๆ ทั้งแม่ ทั้งพี่เลี้ยงเคยถูกมาแล้วหลายงวดมาก อืม แปลกดีเหมือนกัน แต่เราจำอะไรเหล่านั้นไม่ได้เลย จำได้อยู่ครั้งนึงที่บอกเลขอะไรพ่อไปแล้วไม่รู้ พ่อถูกหวย แล้วพาไปร้านลุงที่ขายหวย ขายของชำด้วย แล้วลุกก็บอกว่าอยากได้ขนมอะไร อยากกินไรหยิบเอาเลยลุงให้ แต่งวดหน้าต้องบอกเลขลุงบ้าง เหอๆ ครั้งนั้นจำได้ และก็จำได้ว่าไม่เคยพูดเลขอะไรออกมาอีกเลย

ต่อมาเป็นตอนเด็กอายุไม่น่าจะเกิน 6 ขวบ สมัยอบู่ที่บ้านหลังเก่า ชอบได้ยินเสียงคนที่รู้จัก เช่น พ่อ แม่ ป้า เพื่อนข้างบ้าน มายืนเรียกอยู่ที่หน้าบ้าน บางทีก็เรียกครั้งเดียว บางที่ก็เรียกหลายครั้งเรียกอยู่นั่น

แต่ออกมาดูจะไม่มีใครเลยซักครั้ง เหอๆ ไอ่ที่ได้ยินนี่ ยังสงสัยจนมาถึงทุกวันนี่ว่าใครเรียกกรู เกิดอะไรขึ้นกับกรู และที่อะไรกว่านั้นคือ ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยว่าได้ยินเสียงคนเรียก (เด่วเค้าจะหาว่าบ้า) แต่ก็แปลก คือหลังจากย้ายบ้านมาอยู่บ้านหลังใหม่ เสียงเรียกแบบนั้นไม่เคยได้ยินอีกเลย จนถึงทุกวันนี้  ..... เมื่อก่อนตอนที่ไม่เชื่อว่าผีมีจริง ก็อธิบายตัวเองมาตลอดว่าในช่วงอายุขนาดนั้น สมองอาจอยู่ในช่วงกำลังพัฒนาในการกรารเรียนรู้และการจดจำ และคนโง่ๆอย่างเรา สมองอาจจัดการข้อมูลผิดพลาดไปบ้าง เลยได้ยินเสียงที่สมองจดจำและสร้างขึ้นเอง  คล้ายๆประมาณเครื่องรวน เหอๆ

เหตุกาณณ์นี้ยังเกิดสมัยอยู่ที่บ้านหลังเก่า แต่เป็นเหตุการณ์ร่วมกับน้องด้วย คือ ถนนหน้าบ้านสมัยก่อนไม่ค่อยมีรถวิ่ง แลเป็นถนนโรยหินสีดำ ตอนเย็นๆเรากับน้องก็จะออกมาเก็ดก้อนหินเล่น (เล่นหินเล่นทราย) อยู่หน้าบ้าน แล้วก็เห็นคนกลุ่มใหญ่สิบกว่าคนได้ กำลังเดินมา ตอนนั้นใกล้มือแล้ว ภาษาอังกิดเรียก twilight ภาษาบ้านเราเรียกหวันมุ้งมิ้ง เดินมาตามถนน มาทางที่เรานั่งเล่นกับน้องอยู่ คนเยอะขนาดนั้น เรากับน้องเห็น เลยวิ่งเข้าบ้าน (เล่นขวงถนนอยู่เด่วเค้าเหยียบเอา) และก็ยืนรออยู่หน้าบ้าน ดูว่าเค้าเดินไปไหนหัน (แถวนั้นไม่ค่อยมีบ้านคน) ยืนรออยู่นานมาก ก็ไม่มีใครผ่าน คนเป็นสิบ เดินมา แล้วหายไปเฉยเลย หายไปต่อหน้าต่อตา เหอๆ ใช่ผีป่าวนี่  .... แต่เหตุกาณ์นี้เล่าให้พ่อฟัง พ่อบอกสมัยก่อนแถวนี้มีบ้านคนอยู่เยอะ แต่มีโจรเยอะกว่า ปล้นฆ่าคนตายเป็นเบือ คนที่เหลือไม่ตายก็ย้ายบ้านหนีกันไปหมด อืม ให้มันได้ยังงี้ ไอ่โจรเลวเอ้ย ทำให้มีผีอยู่แถวบ้านกรูอีก

อืม แล้วก็เหตุการ์สุดท้ายที่แปลกๆ ก่อนที่จะย้ายบ้านใหม่ คือ ฝันซ้ำๆ อยู่เรื่องเดียวคือ เห้นคนนอนหันหัวไปทางทิสตะวันตก นอนเรียงรายกันเป็นสิบๆ อยู่หลังบ้านเราเอง ฝันว่ายืนมองอยู่ ฝันแบบนี้หลายครั้งมาก แต่พอย้ายบ้านก็ไม่ฝันอีกเลยเหมือนกัน ..... ตอนเด็กๆนี่สมองเรา error บ่อยเกิ๊น

หลังจากนี้เป็นช่วงหลังอายุ 7 ขวบไปแล้ว เป็นตอนที่ย้านมาอยู่บ้านหลังใหม่แล้วซึ่งเป็นช่วงเวาลที่ค่อนข้างนานมาก แต่ก็มีอะไรแปลกๆอยู่บ้างเหมือนกัน อาจเรียงลำดับหรือเวลาผิดและนึกออกไม่ได้ทุกเรื่อง เอาเท่ทึ่กออกล่ะกัน

มีเรื่องแปลกๆเกี่ยวกับเจ้าที่ที่บ้านอยู่สองสามเรื่องคือ

ตั้งแต่ย้ายบ้านๆมาใหม่ๆพ่อยังไม่ได้ตั้งศาลพระภูมิเจ้าที่ ตามความเชื่อเค้าบอกว่าถ้าเราสร้างบ้านแล้วไม่มีศาล บ้านของเราเองก็จะคือศาล เค้าก็จะอยู่ร่วมกับเรา (อันนี้ไม่รู้จริงรึป่าว) อันนี้เป็นเหตุการณ์ระหว่างสี่คนพี่น้อง คือ พี่ชายนั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง เราและพี่น้องที่เหลือขึ้นไปนอนอยู่ข้างบน แล้วก็ได้ยินเสียงคนเดินอยู่ข้างบ้าน แล้วก็มาหยุดที่โอ่งหน้าบ้าน ได้ยินเสียงตักน้ำเหมือนจะล้างเท้าก่อนเข้าบ้าน สี่คนได้ยินเหมือนกันและชะโงกหน้าผ่านหน้าต่างออกไปดูพร้อมๆกัน ว่าใครมาเดินและตักน้ำอยู่ สิ่งที่เห็นคือไม่มีใคร และไม่มีแม้แต่รอยพื้นที่เปียกน้ำ

.... อึ้ง งงๆเป็นไก้ตาแตกไปตามๆกัน บอกพ่อตอนเช้า พ่อบอกว่าอาจเป็นเจ้าที่ที่เค้าเดินดูความเรียบร้อยรอบๆบ้าน

เหตุการณ์ถัดมา คือ ลุงที่เค้าเอารถไถนามาจอดไว้หน้าบ้าน และลุงก็มานอนที่ระเบียงบ้านเพื่อเฝ้ารถ พอนอนอยู่ก็มีผู้ชายตัวดำร่างใหญ่ มานั่งทับที่อก และจ้องเขม็งมาที่หน้าลุง ทำเอาลุงกลัวจนไม่กล้านอนเลย ตอนเช้าก็มาบอกพ่อว่าเจ้าที่บ้านนี้แรงมาก มานอนดดยไม่ได้บอกคืนเดียวเจอเลย

และก็มีเหตุการณืที่โจรมางัดบ้าน แล้วก็ดีๆแม่ก็ลืมเอาปลาที่หมักเกลือไว้ไปตาก เลยต้องขับรถกลับบ้าน (ทั้งๆที่ปกติไม่เคยกลับ) เลยทำให้จับโจรได้ ของในบ้านก็ไม่มีไรหาย และหลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไรหายที่บ้านอีกเลย

และเหตุการณ์นี้เจอมากับตัวเองคือเมื่อก่อนจะมีทีวีสองเครื่อง อยู่ข้างบนเครื่องนึงข้างล่างเครื่องนึง เครื่องข้างล่างพ่อดูข่าวตอนเย็น แต่เราติดละครไซอิ้ว เลยขึ้นไปดูข้างบน เพราะขี้เกียจแย่งกะพ่อ ก็ขึ้นไปดูทุกวันตอนเย็น จนวันนึงได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา (ชั้นบนบ้านเป็นไม้ เวลาคนเดินจะได้ยินเสียง และคนพิการทางสายตาอย่างเรา หูจะดีมาก) เสียงเดินขึ้นมาแล้วก็มาหยุดหน้าห้องที่ดูทีวีอยู่ ตอนแรกก็นึกว่าพ่อขึ้นมาดูว่าทำอะไรอยู่ รออยู่ซักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปิดประดูออกไปดูก็ไม่มีอะไร เหอๆ หลังจากวันนั้นก็ไม่ขึ้นมาดูทีวีข้างบนตอนเย็นอีกเลย

และก็เป็นเรื่องแปลกอีกอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองและยังหาคำอธิบายไม่ได้ คือ หลังจากย้ายมาอยู่บ้านใหฒ่ก็จัดของ จองห้อง จองที่นอนกันในบรรดาพี่ๆน้องๆ และเราก็ได้ ที่นอนมา และหลังจากนั้น เราก็เจ็บป่วยออดๆแอดๆ ปวดหัว หมอวินิจฉัยไปต่างๆนาๆ ว่าเป้นไมเกรนบ้าง เกล็ดเลือดต่ำบ้าง เลือดน้อยบ้าง ความดันต่ำ ช่วงที่แย่ที่สุดถึงขนาดต้องนั่งรถมาหาหมอในเมืองทุกอาทิตย์ นอนโรงบาลเป็นว่าเล่น แล้วอยู่ดีๆ พ่อก็เห็นอะไรอย่างนึง คือพ่อเอารูปปั้น ร.๕ กับพระสยามเทวาธราชย์วางไว้บนหลังตู้โชว์ชั้นล่าง ซึ่งตู้โชว์วางตามยาวในแนวเดียวและตรงกับที่นอนเราข้างบนพอดี พ่อบอกว่าพอเห็นแล้วขนลุกเลย หลังจากนั้นพ่อก็ย้ายขึ้นมาไว้ข้างบน และไอ่โรคที่หมอมั่วทั้งหลายพยายามวินิจฉัย อัดยามากมายให้เรากิน ก็หายไปเลย ... อืม ไม่ร็ว่ามันเกี่ยว หรือไม่เกี่ยว หรืออะไร แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ