ความยุติธรรมของเวรกรรม

เนื้อเรื่อง

เมื่อคราวที่เราต้องผจญกับสิ่งที่เรียกว่าเลวร้ายในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นโรคภัย การเจ็บป่วย อุบัติเหตุครั้งใหญ่ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเราได้ หรือแม้แต่การทำร้ายจากคนที่เรารักมากที่สุด แม้แต่บางคนที่ต้องเจอกับสิ่งที่เรียกว่าความพิการมาตั้งแต่เริ่มต้นของการมีชีวิต หรือแม้แต่สิ่งที่เรียกว่าความจน ความยากลำบาก การไม่มีหนทางเลือก หรือแม้แต่การเกิดมาในครอบครัวที่แตกแยกไร้ความอบอุ่น

เคยนึกมั้ยว่า ทำไมเราไม่มี ไม่เป็น ไม่เจอ ไม่โชคดีอย่างใครอื่นเค้า เคยคิดมั้ยว่าทั้งหมดนั่นเป็นคราซวย เป็นเวรกรรมของเรา เคยนึกมั้ยความความผิดพลาดเหล่านั้นที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเรานี่มันเกิดมาจากความผิดของอะไร

แล้วเคยได้ยินมั้ยที่เค้าชอบพูดกันว่าการเกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยากลำบากมาก มนุษย์เกิดมาพร้อมกับโอกาสที่จะมาสร้างบุญบารมีให้กับตัวเอง เพื่อไปอยู่บนสวรรค์ เพื่อไปเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น เพื่อเข้าสู่การดับอย่างนิรันดร์ แล้วเคยคิดไหมว่าทำไมพระเจ้าถึงให้โอกาสในการทำแบบนั้นกับมนุษย์ทุกคนไม่เท่ากัน

ถามใคร ใครก็ตอบว่าเพราะมนุษย์มีกรรมเป็นของตน พระเจ้า!!! กรรมคำเดียวมันตอบคำอธิบายได้ครอบจักรวาลสุดๆ เราเกิดมาในบ้านที่ยากจน เพราะชาติที่แล้วเราไม่ได้ทำทาน กลายเป็นเด็กกำพร้าเพราะเราไม่ดูแลพ่อแม่ในชาติก่อน โดนดูถูกเหยียดหยามเพราะชาติที่แล้วเรากล่าวหาว่าร้ายคนอื่น ใครมาทำร้ายเราก็ชาติที่แล้วเราทำเค้าก่อน โดนรถชนเพราะเจ้ากรรมนายเวรทวงคืน ชาติที่แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เค้าเชื่อกันนักหนาว่าเวรกรรมมีจริง และยุติธรรมสำหรับทุกคนเสมอ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ถูกเสี่ยมสอนกันมาตั้งแต่เด็ก คำอธิบายสำหรับสิ่งเลวร้ายทั้งมวลเกิดมาจากชาตืที่แล้ว มนุษย์หน้าโง่ตาดำๆ เลยเกิดมาเพื่อรับกรรมจากชาติที่แล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของตนก็จะอธิบายสิ่งเหล่านั้นว่ามาจากเวรรกรรมชาติที่แล้ว และชาตินี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำบุญกันใหญ่เพื่อนหวังว่าชาติหน้า จะได้เป็นคนที่โชคดีมีบุญอย่างคนอื่นบ้าง

ทำไมคนชั่วบางคนยังเสวยสุขอยู่อย่างสบาย บางคนทำดีแทบตายแต่ก็ยังเจอเรื่องร้ายในชีวิตอย่างไม่จบสิ้น เกิดมายังไม่ทันได้เริ่มสร้างบุญบารมีอะไรไว้ก็หยิบยื่นความพิการให้ บางคนก็เจอโรคร้ายที่ต้องทรมานไปจนขาดใจตาย หรืออยู่ๆก็มีอุบัติเหตุเปลี่ยนชีวิตคนคนนึงไปทั้งชีวิต เวรกรรมๆๆๆๆๆ  เพราะเหตุใดเวรกรรมผู้ยุติธรรมที่สุด จึงได้พิพากษาและลงโทษ มนุษย์ตาดำๆ ได้อย่างเจ็บแสบทรมาน โดยไม่ได้บอกกล่าวเลยซักคำว่าชาติที่แล้วเค้าเหล่านั้นทำอะไรเลวร้ายไว้นักหนา

เราฆ่าคนตาย ตำรวจสืบคดี ยื่นฟ้องศาล อ่านคำพิพากษาชีแจ้งความผิดแล้วลงโทษ เราก็จะได้รับฟังคำผิดบาปที่เราก่อขึ้นและก้มหน้าก้มตาชดใช้กรรมด้วยความสำนึก หึหึ ท่านเวรกรรม เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย  เราไปทำอะไรท่านไว้ทั้งแต่ภพแต่ชาติไหนกัน ถึงได้มาเอาคืนกันอย่างโหดร้ายเจ็บแสบ โดยไม่บอกกล่าวซักคำว่าเราไปทำอะไรไว้ มันยุติธรรรมจริงๆหรือ

ไหนบอกกันว่าคนที่อยู่กับอดีตจะไม่มีวันเดินไปข้างหน้าได้ แล้วนี่มันอดีตแต่ชาติปางไหน ที่เจอเรื่องร้ายทีไรก็อ้างกันไปไม่รู้จบ

เขียนมาทั้งหมดนี่กิ่งต้องการบอกอะไร หึหึ กิ่งแค่ต้องการจะถามว่าทำไมเราต้องอะบายปรากฏการณ์เลวร้ายทั้งหมดในชีวิต ด้วยเวรกรรมด้วย ทำไมเราไม่พยายามหาว่าสิ่งเหล่านั้นมันเกิดมาจากเหตุของกระบวนการใด ความผิดพลาดของสิ่งใด และพยายามแก้ในสิ่งนั่นมากกว่าการปล่อยผ่านและยกใส่เวรกรรมนั่น

และกิ่งก็อยากจะบอกอีกว่า การพยายามหาคำตอยเหล่านั้น ทำให้ใจเรายิ่งทุรนทุราย และซ้ำเติมความเจ็บปวดเหล่านั้นที่ในความเป็นจริงแล้วมันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว ให้มันวนเวียนเกิดขึ้นซ้ำๆมาทำร้ายเราได้ทุกวัน หึหึ การคิดซักว่าเป็นเวรกรรม เราไม่ได้เป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่เรารับกรรม แกอะไรไม่ได้ นอกจากเจ๊ากันไปมันกลับทำให้จิตใจเราสงบขึ้น

สรุปคือ เวรกรรมมีจริงไหม หรือแค่เป็นอุบายทางศาสนาที่ทำให้ใจของ,นุษย์อญุ่อย่างสงบสุขมากขึ้นเท่านั้น