ค่าของเงิน

เนื้อเรื่อง

เงินๆๆๆ มีใครบ้างที่ไม่อยากได้เงิน  เงินเป็นนามธรรมที่มีอำนาจในการแปรเปลี่ยนไปเป็นอะไรก็ได้ในโลกนี้  อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค ที่อยู่ ของฟุ่มเฟือย อำนาจ บารมี แม้แต่จิตใจของคนก็ถูกเงินเปลี่ยนได้ แล้วแต่เจ้าของเงินจะนำไปแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งใด

เราไม่เคบเข้าใจเลยว่าความคิดของคนที่มีต่อเงินนั้นทำไมมันจึงแตกต่างกัน คนบางคนมีเงินสำหรับซื้อเสื้อผ้ามากมายใส่แล้วทิ้งๆ แต่กลับรู้สึกเสียดายเงินที่จะซื้ออาหารที่ดีๆสำหรับตัวเอง  คนบางคนก็บ้าโทรศัพท์ราคาแพง กระเป๋าแบรนด์เนม เครื่องประดับ เครื่องสำอางเหล่านั้น

เฮ้อ คนพวกนั้นคิดอะไรอยู่ เงินที่ทำงานหามาได้ด้วยความยากเย็นเหล่านั้น เอาไปเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่ทิ้งไปมากมาย เปลี่ยนเป็นกระเป๋า ที่ใสของได้ไม่ต่างจากใบละร้อยเลย ซื้อเทคโนโลยีที่ไม่เคยได้ใช้ ซื้ออะไรๆมากมายมาอวดคนอื่นว่า ฉันก็มีเหรอ หรือเป็นความสุขที่ได้มีในสิ่งที่ดีและวิเศษวิโสกว่าคนอื่น

กิ่ง !!! ทำไม่แกไม่เคยมีความคิดพวกนั้นอยู่ในหัวเลย ทำไมแกรู้สึกรังเกียจกับความฟุ่งเฟ้อเหล่านั้นขนาดนี้ แกใส่เสื้อราคาถูกที่ไม่รีดด้วยซ้ำ กางเกงยีนไม่กี่ตัวที่แกใส่วนไปวนมา  รองเท้าแตะคู่เดียวนั้นที่แกใส่มันจนเยิน และกระเป๋าราคาถูกที่แกถือ ไม่ได้เข้ากับชุดกับอะไรในตัวแกเลย ไม่มีเครื่องประดับอะไรในตัวแกเลยนอกจากนาฬิกาที่เป็นสีทองเหลืองกับโครเมียมที่ลอกๆนั้น แถมหน้าแกยังมันหัวกระเซิงๆอีก

แกแปลก แกแตกต่างจากพวกชั้นอ่ะ แล้วแกคิดอะไรของแกอยู่

(ยิ้มเยาะสำหรับคำถามโง่ๆ)

แกรู้ได้ยังไงว่าอะไรคือความเข้ากัน เสื้อผ้ามีไว้ปกคลุมร่างกาย เราใส่เสื้อผ้าทุกอย่างครบ และมิดชิดดี เสื้อผ้าราคาถูกหรือแพง มันก็ใส่ได้เหมือนกัน เงินที่เรามีค่ากว่าที่จะไปเสียให้กับค่านอยม แฟชั่น หรืออะไรบ้าๆบอๆที่พวกแกกำลังตามก้นฝรั่ง ญี่ปุ่นอะไรนั้น เสื้อผ้าราแพงและตามแฟชั่นเหล่านั้นที่พวกใส่มันปิดอะไรของพวกแกได้บ้าง ที่ต้องมานั่งดึง นั่งหนีบ กลัวหกกันอยู่นั้น เหอะๆๆ เราไม่เคยทำแบบนั้นอ่ะ

ร้องเท้าแตะของเราถึงเราจะมีใส่อยู่คู่เดียวนั้น แต่มันก็เป็นรองเท้าที่ดี รักษารูปเท้า ลดแรงกระแทก และทำความสะอาดได้ง่าย ทำไมเราต้องไปพยายามใส่ส้นสูงที่ยืนจนปวดน่อง กัดจนเท้าเป็นแผล เท้าด้านเหล่านั้น คนเราโง่หรือฉลาดกันแน่ที่พยามจะใส่มัน

ส่วนกระเป๋าเราก็มีไว้ใส่ของเท่านั้น เลือกที่ประโยชน์ใช้สอยและพกพาง่ายเป็นหลัก โทรศัพท์และนาฬิกาที่เรามีมันก็ยังใช้ได้ดีอยู่ เราไม่เห็นว่าเราจะลอยได้ถ้าเปลี่ยนมาใช้ยี่ห้อแพงๆ

เพราะเงินที่เรามีมีค่ามากนั้น

เงินสองพันสำหรับรองเท้า ซื้อรองเท้าให้เด็กที่ไม่มีจะใส่ได้ยี่สิบคู่

เงินสามพัน สำหรับเสื้อผ้า มันทำให้ครอบครัวหาเช้ากินค่ำมีกินไปได้ตลอดทั้งเดือน

เงินเจ็ดพันสำหรับกระเป๋า เป็นค่าเทอมให้เด็กอีกหลายคนเรียนมีโอกาศได้เรียน

เงินสามหมื่นสำหรับ iPhone เปลี่ยนชีวิตคนที่ขาดโอกาศซะคนหนึ่งให้ดีขึ้นได้

เงินของทุกคน เป็นล้านๆๆที่ส่งไปให้ฝรั่งนั้น เปลี่ยนแปลงชีวิตคนไทยประประเทศได้

สิ่งที่พวกแกใส่มาอวดกันทุกวันมันจึงเป็นสิ่งที่น่าขยะแขยงสำหรับเรา และแน่นอนว่าเราจะไม่ทำให้ตัวเองเป็นไปในสิ่งที่เราเกลียดนั้น คนแปลกๆอย่างเรานี่แหละ