[ficY KHR] all27 จูจุ๊บหัวใจยัยตัวร้ายให้อยู่หมัด!

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ไม่ได้เขียนมาตั้งนานเเฮะ(อันเก่าก็ยังไม่เเสดเลยอะT^T)
ยินดีต้อนรับเหล่าสาวก KHR'Y' เย้!!!-//แปะๆ ตบมือเองก็ได้   -3-
สวัสดีครับกระผมคือ 'kunnuvongo' ครับ(แต่ถึงจะเปลี่ยนนามปากกาก็เหอะ)
.
.
.
.
.
.
.
.
เอาละครั้งนี้เราจะมาดวลกัน
ศึกอันเร่าร้อนที่มีชื่อว่า

จูจุ๊บที่ตับไต เอ๊ย!! 'จูจุ๊บที่หัวใจยัยตัวร้ายให้อยู่หมัด'

ศึกตัดสิน หรือศึกชิงจูบนั้นเอง!

ใครกันจะได้จูบอันเร่าร้อนกับนาง(นาย)เอกของเรา!!

เอาละ ถึงเวลาแล้ว เรามาดูผู้เเข่งขันกันก่อนจะไปอ่านเนื้อเรื่องดีกว่านะครับ!

ผู้เข้าแข่งขันคนเเรก
ชายหนุ่มหน้ามนของเราที่เล่นเอาแม่ยกกรี๊ดสลบหลายคนแล้วววว~

ฮิบาริ เคียวยะ!!!!!!!

 
หล่อไม่คิดเลยนะครับเนี้ย-//แอบอิจฉาเล็กๆ

มาดูผู้เข้าเเข่งขันคนที่2กันครับ!
คุณปู่สุดหล่อที่หน้าดันเหมือนกับผู้เข้าเเข่งขันคนแรกเปี๊ยบ เรียกว่าฝาแฝดเลยก็ได้นะครับเนี้ย

อเลาดิ!!! (ชื่อถูกป่าวว่ะ?)

 

ถึงแม้จะข้ามรุ่นแต่อย่างไร ก็หล่อไม่เปลี่ยนเลยนะครับ-//แอบกรี๊ดในใจ

ผู้เข้าแข่งขันคนที่3
เรียกได้ว่าไม่แพ้แฝดสองคนแรกเเน่นอนครับ
เค้าคือชายนัยตาสองสี เพียงแค่เเว๊บเดียวที่จ้องตาก็สามารถหมัดใจเหล่าแม่ยกทันที!!

โรคุโด มุคุโร่!!!

 

หล่อไม่แพ้แฝดสองคนนั้นจริงๆนะครับเนี้ย

เอาละครับถึงผู้เข้าแข่งขันท่านสุดท้ายแล้วละครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
...แต่ว่า...
...........ท่านนี้...............
ผมอยากให้พวกท่านเสนอชื่อกันหน่อยครับ
ว่าใครกันที่จะได้จูบอันเร่าร้อนของเค้า
เจ้าตัวป่วนที่เล่นเอาใจของผู้เข้าแข่งขันละลายกันตั้งแต่เริ่ม!!

ซาวาดะ สึนะโยชิ!!ครับ


  

เอาละครับ!!
เราจะมาตัดสินกันว่าใครจะได้จูบของเมดสาวน้อยแสนน่ารักคนนี้ไป
หลังจากที่ได้ประกาศผลว่าใครจะเป็นผู้เข้าเเข่งขันคนสุดท้าย!

เราจะประกาศในวันที่ 4**ตุลานี้เปลี่ยนแล้วจ้า
เตรียมไว้รึยังครับ
ว่าใคร 'คือผู้แลกจูบกับเธอ'!!!
 
***การโหวตเพียงแต่เม้นชื่อที่ท่านต้องการให้เข้าแข่งขันเท่านั้น จะเอาเป็นเหตุการณ์เล็กๆน้อยๆด้วยก็ได้ครับ***

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อีกนิดนึง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รู้แล้วๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ประกาศผลอวอดดดดด เฮ๊ย!! ผิดงาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ถึงแร้วๆคร้าบบบ-//เกือบโดนตืบ
ผลโหวตผู้เข้าแข่งขันสุดท้าย
ได้แก่~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


ท่าน
.
.
.
.
ปู่สุดหล่อเองคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!

จีออตโต้!!!! พรีโมวองโกเล่!!!

 

แอบซะใจนิดๆครับ เพราะเป็นคนเสนอ-//เเอ๊บ รองเท้าจากเพื่อนร่วมห้อง(เรียน)
มาเข้าเนื้อเรื่องกันดีกว่าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ~~~~

เนื้อเรื่อง

เอาละครับ
ผู้เข้าเเข่งขันปริศนาก็ได้เผยตัวออกมาแล้ว
อะอะอะ!!
แต่เรื่องมันเพิ่งเริ่มเองนะค้าบ
ฟิคของkunnuไม่มีวันจบง่ายๆอย่างงี้หร๊อก
ถึงแม้จะมีผู้เข้าเเข่งขันปริศนาน่าเร้าใจ
แต่ก็ใช่ว่านางเอกเราจะยอมเสียเมื่อไร
ไปติดตามเรื่องกันดีกว่าคร้าบบบบบ~~
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

เมื่ออาทิตย์อัสดงมาเยือน ก็หมายถึงเสร็จภาระกิจประจำวันอันน่าเบื่อซะที ชีวิตที่อยู่แต่ในรั่วโรงเรียนชังน่าเบื่อเสียนี้กะไร
.
.
.
.
ร่างสูงโปรงที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าอาคารเรียน สายตาเรียวคมกวาดมองลงดูเหล่าฝูงลิงอ๊ะ!! ไม่ใช่ๆ เหล่านักเรียนที่เฮฮาปาตี้ ส่งเสียงจอแจแสดงความคิดเห็นต่อเพื่อนๆว่าจะไปไหนต่อกันดี
แต่เค้าไม่ใช่นักเรียนพวกนั้น...จะเรียกว่านักเรียนก็คงไม่ได้สิ
สายลมพัดเเรงจนเสื้อคลุมนักเรียนสีดำที่คลุมอยู่บนไหล่ปลิวสะบัดตาม ป้ายที่ติดอยู่บนเเขนเสื้อคลุมเขียนไว้อย่างชัดเจน

กรรมการนักเรียน!!! ฮิบาริ เคียวยะ

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.

.
.
.
.
.

.
.


เอาละ
พักศึกมานาน
มาต่อดีก่า ทุกคนคงเห็นว่าเนื้องเรื่องได้หายไปจากคราวที่แล้ว
ไม่ใช่อย่างใดครับ เพราะไรเตอร์จะจัดการลบความน่ารำคาญไป
เอาละ ไม่ต้องงงเอาเป็นว่าเตรียมพบกับความสนุกสุดหรรษาดีกว่าคร้าบบบบบบ^[+++]^หมั้นใจกว่าตอนกาข้อสอบมั่วอีกนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
..
.
.
.
..
.
.
.

.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ในฤดูที่ร้อนตับแทบแตก สายลมร้อนพัดผ่านจนผมฟูสีน้ำตาลอ่อนปลิวสะบัดตามไป สองขาเรียวบางก้าวไปข้างหนน้าไม่ร้อนรน ใบหน้าหวานประกอบกับดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้ากันได้อย่างดีเยี่ยม พร้อมกับรูปร่างบางราวกับสาวน้อยขายดอกไม้ก็ไม่ปราน แต่ถึงอย่างไรเค้าก็เป็นผู้ชายอยู่ดี แถมอากาศอย่างนี้ชุดนักเรียนก็เริ่มหลุดรุ้ยไปเรื่อยๆ ชายเสื้อที่เมื่อเช้ายังคงอยู่ในกางเกงในตอนนี้มันไม่อยากจะอยู่ที่เดิมแล้ว กระดุมที่ตอนเเรกติดอย่างเรียบร้อยตอนนี้ปลดจนเกือบเห็นหน้าอกขาวนวน(-.,-ปิดหน่อยก็ได้)

เค้าเดินต่อไปเรื่อยๆริมฝีปากเรียวบางได้รูปที่บ่นแล้วบ่นอีกเรื่องสภาพอากาศ
ก็ยังคงขยับต่อไปทั้งทีรู้ว่าไม่มีใครที่จะเเก้เหตุการณ์นี้ได้หรอก

"ทำไมถึงได้ร้อนอย่างนี้น้า~"เจ้าร่างบางที่ทนไม่ไหวกับสภาพอากาศแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ยิ่งก่อความงุดหงิดน่ารำคาญยิ่งนัก แถมยังรู้สึก...เหมือนกับโดนจ้องตลอดเวลาอีก มันยิ่งเพิ่มความงุดหงิดขึ้น เค้าหันไปมองข้างหลังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็เจอกับความว่างเปล่า อยากจะวิ่งอยู่หรอก แต่มันร้อนตับเเตกงี้ขอทีเหอะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เงาสีดำที่อยู่บนหลังคาสายตาที่คมกริบสองสีมองลงไปยังด้านล่าง คอยสังเกตร่างบางที่กำลังเดินไปบนถนนสายเล็กนี้ไปเรื่อยๆ

"วันนี้ผมจะต้องได้ร่างของคุณ"เสียงนุ่มแต่หนักเเน่นบงบอกว่าเค้าเป็นผู้ชายและมีเป้าหมายที่ร่างบาง!!

ไม่ไกลจากที่ซ้อนของชายผู้มีตาสองสีนักนัก ชายอีกสองคนที่มองเหตุการณ์นี้มาตั้งแต่ต้น ได้เริ่มทำการตกลงกันโดยที่สายตาคมกริบยังคงมองเหตุการณ์อยู่

"ชั้นว่านายควรจะปกป้องเค้านะ"ชายคนแรกที่มีสีผมสีบลอนสายตาคมกริบมองไปยังจุดเดียวกับชายคนที่สองที่ทั้งรูปร่างและหน้าตาเรียกได้ว่าเหมือนกันราวกับเเกะมีเพียงสีผมสีตาและส่วสูงเท่านั้นที่ไม่เหมือนกัน

"แล้วทำไมชั้นต้องทำตามที่นายบอกด้วย"ชายผู้ถูกเสนอให้ปกป้องร่างบางถามแต่ดูเหมือนจะไม่ต้องการคำตอบ แถมยังชักทอนฟาออกมาอีกต่างหากแต่มีหรือที่จะให้เริ่มคนเดียวชายผู้ครอบครองกุญเเจมือพร้อมรังสีอาฆาตรก็เริ่มที่จะเปิดฉากเช่นกัน

แต่แล้วพวกเค้าก็ถูกคัดขึ้นโดยชายปริศนาที่อยู่ๆก็โผล่ออกมาจากอากาศธาตุแล้วมากั้นตรงกลางพอดิบพอดี

"ถ้าพวกนายไม่ทำ งั้นช้านทามเอง~"ชายผู้มีใบหน้าเหมือนกับร่างบางที่เป็นเป้าหมายในครั้งนนี้แต่ด้วยสีผมสีทองและรอยยิ้มขี้เล่นนั้นดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่ผู้เป็นนายของมาเฟียทั่วแดนแม้แต่นิด

ชายผูมาใหม่ไม่รอช้ารีบก้าวไปหาร่างบางที่ไม่รู้สึกแม้แต่นิดว่ามีพวกเค้าทั้งหลายตามอยู่ แตยังไม่ทันได้ไปก็ถูกสองมือจับไว้ก่อน สองมือปริศนานั้นมิใช่ใครที่ไหนแต่เป็นของชายแฝดทั้งสองนั้นเอง

"สึนะเป็นของชั้น!"ชายทั้ง2พูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ก็ยังคงจับตัวผู้มาใหม่ไว้อย่างเหนียวเเน่น

"แสดงออกนอกหน้าว่าเป็นเจ้าของเองมันไม่ดีนะครับ เจ้าตัวยังไม่ไดยอมรับเลยคึหึหึหึ~"สายตาของทั้งหมดมองไปยังผู้รุกเข้ามาใหม่ พร้อมกับรังสีอาฆาตรอีรอบต้อนรับผู้มาใหม่

"มุคโร่?"ชายผู้มีสีตาและสีผมรัติกาลเอ่ยขึ้น

"อะๆ ถ้างั้นมเเข่งกันไหมละ ว่าใครจะได้'ซือจัง'ไปครอบครอง"จีออตโต้เสนอขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนมาพร้อมหน้ากันแล้ว

"คึหึหึหึ~ดีสิครับ ถ้าได้ทั้งร่างแล้วก็หัวใจด้วยก็ดีนะครับ"มุคุโร่ที่ยอมตกลงด้วยดี

"งั้นชั้นเอาด้วย ถ้าใครทำให้สึนะหน้าแดงหัวใจเต้นได้ถือว่าชนะ"อเลาดิเป็นผู้บอกกฏกติกา(รู้สึกคุ้นๆปะ? แต่ชังเถอะผมมันพวกจำยุได้3วิ)

"พวกนายเล่นอะไรกัน ชั้นไม่อยากซุมหัวกับใคร แต่ชั้นไม้เจ้าสัตว์กินพืชของชั้นแน่"พูดไม่ทันขาดคำฮิบาริก็พุ่งสู่เป้าหมายทันที
.
.
.
.
.
.
.
พอแหละ ตัดมันดื่อๆงี้แหละครับ
ทรมานคนอ่านเล่น-//หลบกระสุนเหล่าreader
เด๋วมาต่อคร้าบ ขอนอนพักหน่อยเจ็บแผลT^T
ต่อไปเราจะมาดูมุกรุ่นพี่กันว่าผู้ใดจะทำให้หัวใจดวงน้อยๆของซือจังเต้นจนหน้าแดง555

เอาละ หลังจากดองมากว่ากี่เดือนนะ(โดนตบ)
ชังมันเถอะครับ
ต่อดีกว่า
.
.
.
.
และเมื่อคุณท่านผู้ไม่ได้เอ่ยปากตกลงในการเเข่งขันแต่กลับลงแข่งอย่างกะทันหัน แต่มีหรือจะมัดใจเจ้าร่างบางผู้นี้ได้
"สึนะ ไปกับชั้น"เมื่อก้าวเเรกถึงเป้าหมายข้างหน้า ประโยคที่ขัดหูก็ออกมาจากปากคุณท่านทันที

"อะไรอีกละครับ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย"หน้าของร่างบางที่อารมณ์ขึ้นอยู่แล้วเริ่มหนักกว่าเก่า

"ไปกับชั้น"ฮิบาริย้ำอีกครั้ง
"ไม่"
"ไปเดียวนี้"
"ก็บอกว่าไม่ไงเล่า"ความหงุดหงิดจากก่อนเริ่มทวีคูณจนเจ้าตัวเผลอเสียงดัง
"ไป-กับ-ชั้น"ฮิบาริย้ำอีกครั้งและเริ่มฉุดข้อมืออันบอบบางไปข้างหน้า
"นี้จะบ้ารึไง อะไรของคุณเนี้ย!!"สึนะที่ฟิวขาดอยู่แล้วก็ยิ่งโหมกระหนำไฟขึ้นอีก เค้าสะบัดมือออกแต่ก็ยังไม่วายสะดุดก้อนหินแห่งชะตากรรม(?)จนล้มก้นจ้ำเบ้า แต่...

"ระวังหน่อยสิครับ ผมไม่อยากให้ร่างกายอันเป็นที่รัก(?)ของผมแปดเปื้อนหรอกนะครับ ยิ่งคนสำคัญแบบคุณแล้ว..."และผู้ที่นำก้อนหินชะตากรรมก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมุคุโร่ผู้เข้าแข่งขันคนที่สองของเรา

"มุคุโร่?"ร่างบางที่อยู่ในออมกอดเห็นตาสองสีก็นึกได้ทันที แต่...มาทั้งสองคนเเสดงว่าเรื่องซวยเกิดขึ้นชัวร์!!

"อะ แน่นอนครับ ผมมารับคุณกลับฐานที่รักของเราไงครับ"
"ห๊า อะไรของนายเนี้ย พวกนายเป็นบ้าอะไรกันเนี้ย"
"ถ้าผมบ้า ผมคงบ้ารักคนอย่างคุณแหละครับ"มุคุโร่ยังคงส่งคำหวานชวนเลียนและรอยยิ้มพิมใจไม่เลิก

"เงียบปากซะ เจ้าหัวสับปะรดเน่า สึนะไปกับชั้น"ฮิบาริเอ่ยขัดขึ้น ที่เล่นเอาทั้งคุณสัปป้าจุกรับประทานเลยทีเดียว

"พวกนายเเหละเงียบ ทำบ้าอะไรกันเนี้ย อย่าบอกนะว่ามาหลีชั้น แต่ชั้นว่าคงไม่ได้มาคนเดียวใช่ไหม?"เมื่อเจ้าร่างบางเริ่มที่จะฉลาดอ่านเกมออก ทุกคนที่ตั้งเกมนี้ก็โผล่พวดขึ้นมาแบบกะทันหัน
"ชั้นว่าแล้วเชียว พวกหายนะ"สึนะที่บ่นกดเสียงลงต่ำจนคนข้างๆแทบไม่ได้ยิน

"ว้าว หลานของชั้นเก่งที่สู๊ดเลย"คุณปู่ผู้มีดวงหน้าหล่อเหล่าพลางกระโดดกอดและเคลียแก้มนุ่มของร่างบาง แต่โดดตันทางไว้ซะก่อน

"จะทำอะไรไม่ทราบ ไอ้คุณจีชอบแอ๊บเมะ"ปากเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาขั่วหัวใจเอ่ยลั่นคำก่นแสบที่เล่นเอาท่านปู่จุกอีกคน

"อะไรกันนะ อลาดี้จาง~"(ไม่ได้เขียนผิดนะ จะทำให้มันดูโนเนะ) คุณปูพูดพลางทำปากจู่

"นี้พวกคุณว่าแผนอะไรกันเนี้ยห๊า!!"ความอดทนก็มีขีดจำ และมันก็เริ่มแตกแล้วละ ร่างบางตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด

"ก็พวกเราจะเป็นเจ้าชาย ให้เธอเลือกว่าใครคู่ควรกับเจ้าหญิงอย่างเธอไงละ"

ตัดมันแร้ว นี้มัน4ทุ่มแล้วนะ เสียเวลานอนหมด
แต่ก็รู้สึผ่อนคลายจัง
ก็มันเครียดไรเตอร์เลยลงกะตัวละครซะเลย
เป็นไงละ~/เผ่นละ
ปล.ถ้ารีดเดอร์ไม่ว่าไรเตอร์ขอเวลาจักนิดนะครับTT^TT
 

 

ปลล.เป็นการขอโทดแล้วกันนะครับ^^''
ปลลล.ฝากโพลอีกนิด

เตรียมสตาร์จเครื่องลุย เห็นฉากจบแล้วหึหึหึ~



ขอขอบคุณทุกคอมเม้นและผลโพลแค่นี้ก็เป็นที่น่าภูมิใจของไรเตอร์แล้วละ
ไรเตอร์จะสัญญาว่าต่อไปจะไม่ดองไว้อีกแล้ว
เอาละ บทสรุปแล้วละครับ


และเมื่อประกาศศักดินา(?)ของตนเองจบ ท่านๆทั้งหมดก็เริ่มล้อมร่างบางและกระชับวงจบแทบจะเบียดกันตายทันที

"พวกนายเล่นบ้าอะไรชั้นไม่รู้ แต่กรุณาช่วยถ่อยไปได้ไหม ชั้นจะกลับบ้านมีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้"รางบางเอ่ยอย่างหมดความอดทน

"ไม่ได้"ฮิบาริขัด

"นั้นสิ เธอต้องเลือกก่อนจะให้ใคร...."พรีโม

"ว่าใครจะได้จูบและความรักจากเธอ"อลาวเด้

"..."เงียบสนิท ถ้าหากแถวนั้นมานกเกาะสายไฟคงจะเป็นเสียงที่ดังสนั้นสำหรับพวกเค้าแน่นอน ก็ใครจะคิดว่าจะพูดออกมาตรงๆกันเล่า!!

" นะ นาย พูดว่าอะไรนะ"สึนะที่เหมือนรู้ความซวยตัวเองอยากฟังคำจากปากของพวกท่านอีกครั้ง

"จูบของเธอต้องเป็นของชั้น!"ทั้งหมดพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายแต่อย่างไร(ไรเตอร์ไม่รู้ไม่เห็นนะครับ)
แต่น่าเสียดายที่ยังไม่ทันได้ต่อ ร่างอันบอบบางก็หายไปซะแล้ว!

"อะ สึนะคุงจะไปไหนละ"พรีโมเอ่ยพลางวิ่งตามไปพร้อมกับพวกท่านๆทั้งหลาย

"อยู่ก็บ้าแล้ว ใครจะรอให้คนอื่นมาขโมยจูบกันเล่า"สึนะบ่นกับตัวเองก่อนเเผ่นหลังของเค้าจะหายเค้าไปในมุมตึกมุมหนึ่ง

"อะ หายไปไหนแล้วละ"พอมาถึงมุมตึกร่างบางก็ได้หายไปแล้ว ซึ้งเป็นไปไม่ได้เพราะทางข้างหน้าเป็นทางโล่งๆมองเห็นได้ง่าย

"ชั้นว่ามีคนเล่นตุกติก"อลาวเด้เอ่ยขิ้นเมื่อมาถึงจุดเดียวกัน และทั้งสองก็มองไปยังขณะผู้เเข่งขันของตนเอง 1 2 3 .... หายไป1คน

...เจ้ามุคุโร่...(กระป๋อง5555)

อีกด้าน

"อื้อๆๆๆ อื้ออออออ~"ร่างอันบอบบางพยามดิ้นให้หลุดจากผันธนาการจากอ้อกอดของคนข้างหลังให้ถึงที่สุด และยังมือใหญ่ๆที่ปิดปากอยู่อีก

นัยตาสีน้ำตาลกวาดมองสถานที่แม้จะค้นแต่ก็นึกไม่ออก
มือใหญ่ค่อยๆปล่อยออกจากปากอันนุ่มและพันธนาการออก ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดไม่รู้ว่าจะถูกปล่อยจึงล้มลงไปกับพื้นทันที

"โอย!!"

"โอ๊ะ ขอโทษครับ ผมนึกว่าคุณจะ..."มุคุโร่เอ่ยไม่จบก็ต้องเจอกับบทลงโทษทันทีเมื่อมองร่างบาง

"คนบ้า"สึนะพูดขึ้นเมื่อลุกขึ้นมานั่งกับพื้นพร้อมกับปัดฝุ่นที่ข้อศอกที่เกิดเเผลถลอก น้ำตาเม็ดโตคลออยู่ในนัยตากลมโตสีน้ำตาลสุกใส ใบหน้าหวานเริ่มอยากจะร้อง ดูๆแล้ว มันเป็นบทลงโทษที่...ทรมาณหัวใจเหลือคณา!!

"ผะ ผมขอโทษครับ" มุคุโร่เมื่อตื่นจากภวังค์ก็รีบเข้าไปดูบาดแผลทันที

"ไม่ต้อง!!"สึนะตวาดขึ้น ทำเอาคนที่จะช่วยชะงัก

"หึหึหึ~ ผมก็ว่างั้นเเหละครับ เรามาทำธุระของเราให้เสร็จๆไปก่อนดีกว่านะครับ"มุคุโร่ไม่สนใจสัญญาณเตือนอันตรายจากร่างบางและยังเข้าใกล้ร่างบางที่อยู่กับพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ

หน้าอันหล่อเหลาละลายใจสาวๆโน้มเข้ามาใกล้ร่างบางเรื่อยๆ โดยไม่รู้เลยว่าร่างบางได้ทำการป้องกันไว้เรียบร้อยแล้ว

ทรายในมือเล็กของร่างบางปลิ้วเข้าตาของคนตรงหน้าทันที ทำให้ร่างตรงหน้าชะงังและก้าวถอยหลังไปทันที เมื่อเข้าแผนร่างบางก็วิ่งออกจากที่เเห่งนี้ทันที

"อะ สึนะคุง"มุคุโร่ที่นั่งคุกเข่าเรียกแต่เสียงเรียกเขาก็หายไป

"หึ จะไปไหนละครับ"
"อะ! มุคุโร่" มุคุโร่หายตัวมาดักที่หน้าร่างบางทันที รอยยิ้มชัวร้ายปรากฎขึ้น
ร่างบางวิ่งกลับหลังอีกครั้งแต่ก็ถูกดักไว้ทุกทาง จนแผ่นหลังบางๆจนกับผนัง

"ทีนี้ก็หมดทางแล้วละครับ ยอมเป็นของผมซะก็จบแล้วนี้น่า~"มุคุโร่ใช้เเขนอันเเข็งแกร่งข้างนึงกันร่างบางไม่ให้หนีไปไหน และเบียดตัวเข้าใกล้ร่างบางจนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆของทั้งสองฝ่าย มือหนาจับใบหน้าหวานที่แดงจัดอย่างเบาๆและก้มลง...

คลื่นนนนนน!!!

ผนังข้างๆที่ทั้งสองอยู่ห่างเพียงไม่กี่ฟุตถล่มลงมาอย่างน่ากลัว ควันฝุ่นมากมายบดบังจนไม่เห็นฝีมือของคนทำ แต่ซักพักสายล่มร้อนก็พัดเอาฝุ่นควันมากมายออกไปเหลือเพียงผู้กระทำเท่านั้น

...ฮิบาริ...

ไม่รอช้าทั้งสองพุ่งเข้าหากันและเริ่มเปิดฉากการต่อสู้อย่างดุเดือด(นึกถึงตอนในเรื่องรีบอร์นที่โกคุโยออกเลย เพียงแค่ไม่มีซากุระ)

"นายมันขี้โกง"ฮิบาริเอ่ยขึ้น

"คุณก็เหมือนกันแหละครับ"

"งั้นชั้นไปละนะ"เสียงที่ไม่ได้รับเชิญจากท่านผู้ใดเอ่ยขึ้น แต่ทั้งสองไม่ได้แม้แต่น้อย จนกระทั้งซักพักสิ่งปกติก็เกิดขึ้น

คลืนนนนนนน!!!คราวนี้อาคารพังลงมาเกือบทั้งหลัง

ทั้งสองมองไปยังจุดของร่างบางแต่ปราศจากเงาแม้เพียงนิด มีเพียงกระดาษโน้ตเเผ่นเล็กปลิ้วเข้ามาทางพวกเค้าอย่างน่าอัศจรรศย์

ชั้นไม่อยากกวนพวกนายชั้นขอสึนะคุงไปก่อนนะ
พรีโม่ ผู้ชนะในเกมนี้

...เจ้าพรีโม่...

อีกด้าน

"สึนะคุง เรามาหาอะไรหนุกๆทำกันดีกว่า"พรีโม่ที่ขโมย(?)ร่างบางมาได้ก็เริ่มทำภารกิจของตนเองทันที

"จะ จะทำอะไรครับ"สึนะที่กองอยู่ที่เตียงเอ่ยปากอย่างหวาดกลัว

"ก็ทำอะไร ที่คนรักกันเค้าทำกันไงละ"พรีโม่พูดพร้อมทำท่าจะขึ้นคร่อมร่างบาง

"ยะ อย่านะ"เมื่อเห็นการกระทำของพรีโม่สึนะจึงดิ้นรนอีกครั้งเพื่อให้พ้อเงื้มมือปีศาจ

พุ่บ!!
อะไรบางอย่างหล่นบนตัวร่างบาง มันคือชุด

"อะ อะไรหรอครับ"สึนะทำหน้างงก่อนหยิบชุดนั้นขึ้นมาดู มันคือชุดเมดสีขาวดำ(ดังรูป)ที่ดูแล้วแสนจะเข้ากับร่างบางได้เป็นอย่างดี และคนใส่มันก็เหมาะกับท่านชายที่เหมือนเจ้าชายอย่างพรีโม่

"เดทไง ไปเดทกันเถอะสึนะคุง"พรีเอ่ยปากบอกพลางยื้นมือไปข้างหน้าร่างบางเพื่อให้จับช่วยลุกขึ้นจากเตียง

"เดทหรอ?"ใบหน้างุนงงของสึนะทำเอาใจของเค้าละลายไปหลายรอบแล้ว

"อืม ถ้าเธอไม่ไปตอนนี้ชั้นอาจอดใจไม่ไหวจูบเธอมันตรงนี้เพราะความน่ารักของเธอแน่" คำพูดของโฮตร้านใหนไม่ทราบหลุดจากปากของพรีโม่แต่ก็ทำให้คนตรงหน้ายิ้มได้(โอ้ชายในฝัน~แอ๊บเมะ+ดิบเถื่อนนิด+หล่อขั้นปรมาจารย์เทพแห่งความหล่อ-//ไรเตอร์ลอยเกือบถึงฟ้าแล้ว)

"อะ อืม"สึนะรีบเข้าห้องน้ำทันที ที่ๆพรีโม่พามาเป็นโรงแรมหรูห้องน้ำของที่นี้กว้างเกือบจะเท่าห้องรับเเขกของบ้านสึนะเลยก็ว่าได้ แต่ว่าทำไมต้องเป็นชุดเมด

ผ่านไปเพียงไม่กี่อึดใจสึนะก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมด้วยชุดเมดน่ารักและใบหน้าแดงราวลูกตำลึงที่ก้มจนเกือบจะจูบกับพื้น

สายตาของพรีโม่ไม่อาจละจากร่างบางได้ ชุดที่เค้าเลือกนั้นไม่ได้มาจากที่แห่งใดแต่เป็นที่โรงแรมแห่งนี้เอง เค้าไม่ได้ตั้งใจจะเลือกใดๆแต่กลับทำให้ร่างบางดูเป็นสาวน้อยน่ารักน่ากอด(อยากตัดอ.อ่างออกT^T)ขึ้นมาทันที ใบหน้าที่หวานปนสีเรื่อแดง ปากนิดสีกลีบกุหลาบ จมูกเข้ารูป องค์ประกอบบนใบหน้าถือได้ว่าถ้าแมวมองคนไหนเจอก็ต้องจองตัวทันที รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นรับชุดอย่างดีผิวขาวราวเจ้าหญิงหิมะ...อดใจไม่ไหวแล้ว

"จะ จีคุง"สึนะเรียกเมื่อเห็นเจ้าตัวเมอมองเค้าจนแถบจะล้มลง

"อะ ว้าวน่ารักมากเลยละ นี้สิเดทครั้งแรก"พรีโม่เอ่ยขึ้น

"เอ๋? เดทครั้งแรกหรอ?"สึนะทำหน้างุนงงอีกครั้ง

"อะ อืม"พรีโม่เอ่ยก่อนเข้าใกล้ร่างทันทีจนร่างบางไม่ทันได้เตรียมตัว แขนใหญ่และเเข็งแกร่งโอบกอดร่างบางอย่างถนุถนอม

"จี จีคุง"ใบหน้าแดงเรื่อขึ้นเมื่อรู้ว่าถูกกอด
 
"ซิบคุณมันหลุดลงนะ ผมรูดให้แล้วละ"

"ขอบคุณ"

"งั้นไปกันเถอะ"ร่างบางตามหลังคนตรงหน้าลงไปทันที

ภายนอกของโรงแรมร้อนระอุ ต่างจากข้างในลิบลับที่เปิดเเอร์เย็นช่ำแต่ถ้าหากอยู่ในนั้นต่อคนอื่นๆก็จะต้องตามาอย่างแน่นอน

"จะไปไหนหรอ?"สึนะเอ่ยถามท่ามกลายความร้อนและสายตาของคนรอบข้างที่มองด้วยความชื่นชม

"อืม อยากไปไหนละครับ"พรีโม่ย้อนตอบเป็นคำถาม และเค้าก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว

"กลับบ้านครับ"สึนะตอบ พลางมองปฏิกริยาโต้ตอบของพรีโม่

"งั้นก็ไปกันเถอะครับ ผมจะส่งคุณถึงบ้านเอง"พรีโม่ยิ้มก่อนจับมือเล็กของร่างบางและเดินไปข้างท่ามกลางผู้คนและอากาศอันอบอ่าว

"พรีโม่"เสียงจากด้านหลังเรียกชื่อของเจ้าตัวจนหยุดชะงักมอง

"อ้าว พวกคุณเองหรอ "พรีโม่ยิ้มให้ก่อนจะจับมือของสึนะเเน่นขึ้นอีกนิด

"นายขี้โกงนี้"อลาวดิและผู้แข่งขันอีก2คนเอ่ยเห็นพ้องกัน

"ใครบอกละครับ พวกคุณต่างหากที่ไม่รู้กติกาพวกคุณบอกว่าจะ'คุ้มครองสึนะ'แต่กลับเป็นศึกชิงจูบไป มันก็ผิดเหมือนกันนะครับ"

"ถ้างั้นนายจะเอาไง"ฮิบาริผู้อยู่หลังขบวนถาม

"ก็ทำตามกติกาเดิมไงครับ ส่งสึนะคุงกลับบ้าน"เมื่อองค์ประชุมครบ ความสงบสุขเริ่มเกิด ทุกคนต่างเห็นพ้องและพาสึนะกลับบ้านอย่างปลอดภัย

"ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่มาส่ง งั้นก็กลับบ้านดีๆนะครับ"สึนะที่ยืนอยู่นอกบ้านเอ่ยลา

"อืม วันนี้สนุกมาเลยละ ไว้วันหลังเจอกันนะ"พรีโม่เอ่ย และทุกคนก็เริ่มหันหลังแยกย้ายไปคนละทางแต่ก็เหมือนมีกริ่งระฆังแห่งความโชคดีดังอยู่ในหัวอดีตผู้เเข่งขันทุกคนและนั้นก็เป็นจริง

"อ้าว จะกลับกันหรอจ๊ะ"เสียงใสของนานะ แม่ของสึนะเอ่ยขึ้นทำเอาทุกคนหยุดชะงักหันไปมองและนั้น

"รุ่นที่10ครับกลับมาแล้วหรอครับ"โกคุเดระ

"อ้าวสึนะกลับมาแล้วหรอ"ยามาโมโตะ

"โอ้ ซาวาดะ"คุณพี่เรียวเฮ

กลุ่มที่ล่ำลาเมือ่กี้มองกลุ่มผู้มาใหม่อย่างมึนงง

"ยังไงก็เข้ามาร่วมวงด้วยกันสิจ๊ะ"นานะชวนกลุ่มเหล่านั้นซึ้งได้ผล ตาของอดีตผู้เข้าเเข่งขันว้าวขึ้นทันที

"มะ แม่ฮะนี้มันอะไรกันนะครับ"สึนะถามอย่างงุนงง เพราะบัดนนี้บ้านของเค้าเต็มไปด้วยกลุ่มคนที่ไม่รู้ว่ามาได้อย่างไร+กับกลุ่มผู้ล่ำลาเมื่อกี้ที่ทำท่าจะเข้ามาให้ได้

"ไงสึนะ เรากำลังตั้งเกมขึ้นมาเลยชวนพวกนี้มาด้วยนะ"รีบอร์นเอ่นขึ้นเเทรก

"เกม เกมอะไร?"ใบหน้าของสึนะงุนงงแต่ก็ทำให้คนทั้งบ้านที่มองอยู่ดูเอ็นดูเจ้าตัวขึ้นมาอยากจะกอดเเน่นๆซักรอบ

"เกมหาลูกเขยให้คุณแม่ไงจ๊ะ"นานะเป็นคนตอบ และคำตอบนั้นก็ดึงความสนใจจากคนในบ้านและกลุ่มคนเมื่อกี้ได้ชนิดที่ถ้าเป็นปลาคงแย่งกันติดเบ็ดนี้และได้รวยแน่นอน

"ห๊า!!"สึนะที่อยู่ในชุดเมดแทบจะล้มทั้งยืนทันที

"ผู้ที่จะเล่นเกมนี้มีข้าวเลี้ยงฟรีบ้านนี้ด้วยนะจ๊ะ"

"ขอสมัครด้วยคร้าบบบบบ"ผู้ติดเบ็ดและจะต้องเอาเหยื่อที่ติดกับเบ็ดนี้กลับบ้านให้ได้เอ่ยขึ้นอย่างคึกคัก

"ม่ายยยย"สึนะตะโกนก่อนวิ่งเข้าบ้านไป
และคืนนั้นเกมที่คุณแม่คิดขึ้นก็เล่นเอาร่างเหนื่อย(?)ทั้งคืน(O.,O)เพราะต้องวิ่งเพื่อไม่ให้โดนจับได้ บ้านทั้งบ้านสนุกสนาน

ตี3.45
"อ้า กว่าจะหลับกันจนหมด ดื่มกันไม่หยั่งจริงๆเหะพวกนี้"ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อออกมาจากตู้เสื้อผ้าได้สักที แต่พอก้าวเท้าออกมา ก็เกิดพลาดล้มลงไป โชคดีที่มีแผ่นอกใหญ่รองรับไว้แต่ไม่รู้ว่าของใคร เพราะนานะได้ปิดไฟไปแล้ว

"อื้อ~"เสียงเจ้าของแผ่นอกเอ่ยขึ้นเล่นเอาร่างบางชะงักหยุดก่อน เสียงนั้นเงียบไปซักพัก ร่างบางจึงลุกจากแผ่นอกนั้น แต่ก็ยังติดไปไม่ได้อยู่ดี

"สึนะ"เสียงของเเผ่นอกใหญ่เอ่ยอีกครั้งแถมยังละเมอชื่อของเค้าด้วย ด้วยความสงสัยร่างบางจึงขยับใบหน้าของตัวเองเข้าใกล้ใบหน้าของเจ้าของแผ่นอกเพื่อให้รู้ว่าเป็นใคร ลมหายใจร้อนกระทบกับริมฝีปากของสึนะเล่นเอาเจ้าสะดุ้งแต่ยังตั้งตัวใว้ แต่เข้าใกล้ขนาดนี้ก็ยังมองไม่เห็นอะไรอยู่ดี

"สึนะจัง เธอต้องเป็นของชั้นคนเดียว"เจ้าของร่างหนาเอ่ยขึ้นอย่างกระทันหันจนเจ้าสะดุ้งสุดตัว แต่มันยังไม่หมด มือใหญ่ทาบที่เอวบางของสึนะก่อนอีกมือยกขึ้นมาจับใบหน้าของเค้าไว้พอดี ในความมืดทำไมถึงได้ทำได้นะ

      ไม่ทันที่ร่างบางจะพละออก ริมฝีปากของคนปริศนาตรงหน้าก็ประกบเข้ามาพอดิบพอดี ริมฝีปากร้อนระอุและกลิ่นเเอลล์กอฮอร์ประดังเข้ามาพร้อมรสขมจากปากฝ่ายตรงข้าม สึนะพยายามถอดริมฝีปากออกแต่สู้เเรงของคนตรงหน้าไม่ไหว และคนตรงหน้าก็เริ่มเล่นลวดลายแล้ว

       ริมฝีปากของคนตรงข้ามดูรับของหวานจากปากของร่างบางอย่างโหยหา ลิ้นสากพลอดเข้าไปในปากของร่างบางอย่างชำนิชำนาญ กวาดทุกสิ่งทุกอย่างในโพล่งปากและเเลกเปลี่ยนความขมของรสเบียร์จากปากของตน มือของเค้าใช่ว่าจะอยู่สุข ชุดเมดที่ใส่ก็ใช่ว่าจะมิดชิด มือใหญ่จากคนตรงหน้าเริ่มลูบไล้เอวบางๆและร่องซิบจนเจอกับหัวซิปและรูดลงอย่างเบาจนเจ้าตัวแทบไม่รู้สึกเพราะมีจูบอันดูดดืมเย้ายวนใจอยู่ ซิปที่ถูกรูดลงมาจนสุดเกือบถึงบันท้ายเผยให้เห็นแผ่นหลังบางเนียนเรียบลื้น มือใหญ่เริ่มการสำรวจแต่ก็ไม่ละทิ้งหน้าที่สำคัญของการเเลกเปลี่ยนรสแห่งความรักอันดูดดื่มอยู่

     สึนะที่ทิ้งจูบอันสำคัญให้คนปริศนาตรงหน้าไป จนเคลิ้มไปกับความขมปร๊าบของคนตรงหน้ามือบางประคองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่ารู้หน้าที่ แต่แล้วสัมผัสที่แผ่นหลังก็เริ่มทำให้ตื่นจากจูบอัดดูดดื่ม

    "อื้อ"สึนะสะบัดตัวเองและมือที่เกาะกุมอยู่ที่แผ่นหลังเรียบเนียนของตัวเองออก และลุกขึ้น ทิ้งให้คนที่กระทำกับตนเองนอนแผ่หลาเช่นเดิมเหมือนจูบที่ให้มาเมื่อกี้เป็นความฝันเท่านั้น 
   
        ร่างบางวิ่งออกมาจากห้องรับเเขก พร้อมใบหน้าร้อนผ่าวที่ไม่อาจห้ามได้ ขอบตาร้อนผ่าว น้ำตาที่คลอในนัยตาเริ่มใหลลงสองแก้มนวลอย่างห้ามไม่อยู่ แผ่นหลังที่เปลื่อยเปล่าสัมผัสกับผนังห้องของตนเอง ร่างกายที่อ่อนล้าล้มลงกับพื้นพร้อมกับสะอื้นไห้

"สึนะ"ร่างบางโดนเรียกสะดุ้งอีกครั้งเงยหน้าขึ้น โดยลืมเช็ดน้ำตาที่เลอะข้างเเก้มเสียสนิท
    ร่างใหญ่ของใครบางคนก้มลงมาหาสึนะ ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ ถึงแม้จะใกล้แค่นี้แต่น้ำตาก็ยังบดบังผู้ที่อยู่ข้างหน้าเค้าตรงนี้อยู่ดี ร่างบางโผล่กอดคนตรงหน้าทันทีและร้องไห้โฮ
    เวลาผ่านไปซักพัก สึนะที่อยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนก็หลับปุ๋ยคาไหล่ของผู้มาใหม่ ใบหน้ายามหลับของร่างบางช่างเหมือนกับเจ้าหญิงในเทพนิยายก็ไม่ปาน ดูหลงใหลมีเสน่ห์ และไม่มีอะไรที่ทำให้เธอเป็นทุกข์ได้อีก ถึงแม้จะมีคราบน้ำตาเปราะแก้มอยู่ก็ตาม
 
"เจ้าสัตว์กินพืช นายนี้มันห่วยจริงๆ ปล่อยให้คนอื่นขโมยจูบอันเเสนสำคัญไปได้"นัยตาสีดำเข้มมองใบหน้าหวานสักพัก

"งั้นชั้นจะล้างรอยจูบนี้เองก็แล้วกัน" ริมฝีปากหนาเข้ารูปประทับลงอย่างแผ่วเบาลงบ่นริมฝีปากบางกลีบกุหลาบ และถอดออกก่อนยกร่างบางไปวางบนเตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกันคลุ้มผ้าให้

"ต่อไปนี้ นายก็เป็นของชั้นแล้วนะ สึนะ"ผู้ครอบครองในตาสีรัตติกาลเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะออกจากห้องไป
.
.
.
.
E.a.d

ถึงแม้ว่าเราจะเจออุปสรรค์ใดๆขวางกั้น ชั้นจะทำลายมันและจะอยู่เคียงข้างเธอ