เจ้าหญิงก้อนหินเจ้าชายน้ำหยด

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เจ้าหญิงก้อนหินกับเจ้าชายน้ำหยด
"หลังจากผิดผวังในความรัก เจ้าหญิงก็นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหว จนร่างกายค่อยๆ กลายเป็นหิน หากชายใด สามารถทนกอดก้อนหินได้ ด้วยความรักจริงจากใจ ก้อนหินก็จะกลับกลายมาเป็นเจ้าหญิงงดงามดั่งเดิม"

เจ้าชายน้ำหยดอ่านแผ่นป้ายหน้าก้อนหินรูปทรงประหลาดอย่างสนใจ

"ต้องกอดนานเท่าไร" เจ้าชายถามคนเฝ้าก้อนหิน

"ไม่รู้...... เพราะว่ายังไม่มีใครทนกอดได้สำเร็จสักคน" คนเฝ้าก้อนหินตอบ

"เราจะกอดเจ้าหญิงเอง" แล้วเจ้าชายก็ค่อยๆ นั่งลงบรรจงกอดก้อนหินอย่างทะนุถนอม

หนึ่งปีผ่านไป เจ้าชายน้ำหยดยังคงกอดก้อนหินอยู่

"นี่ท่านยังกอดก้อนหินอยู่อีกหรือ" คนเฝ้าก้อนหินรู้สึกทึ่งกับความอดทนของเจ้าชาย

"ท่านทำได้อย่างไร" คนเฝ้าก้อนหินถามต่อ

"เพราะข้าอยู่กับปัจจุบัน"เจ้าชายตอบ

แต่คนเฝ้าก้อนหินยังงง เจ้าชายจึงพูดต่อว่า"ถ้าท่านกอดก้อนหิน หนึ่งวันท่านทำได้หรือไม่"

"สบายมาก"คนเฝ้าก้อนหินตอบโดยไม่ต้องคิด

"แล้วถ้ากอดสองวันล่ะ"

"อาจจะเริ่มเบื่อนิดๆ"

"แล้วถ้าสามวัน สี่วัน หรือสิบวันล่ะ" เจ้าชายถามต่อ
"ไม่เอา ข้าไม่มีความอดทนนานขนาดนั้นหรอก" คนเฝ้าก้อนหินตอบ
"นั่นเพราะว่าท่านไม่อยู่กับปัจจุบัน ....ท่านคิดไปก่อนล่วงหน้าว่าไม่ไหว"
"ไม่เข้าใจ" คนเฝ้าก้อนหินพูด
"ในเมื่อท่านกอดก้อนหินหนึ่งวันได้สบายมาก พรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไป มันจะต่างกันตรงไหน มันก็คงเป็นแค่ หนึ่งวันที่ผ่านไปเช่นเดียวกัน" เจ้าชายตอบ และลูบก้อนหินราวกับมันมีชีวิต
"ในสายตาท่าน อาจจะเห็นว่าข้ากอดก้อนหินนี้มานานเป็นเวลาหนึ่งปี แต่ในความรู้สึกของข้า ข้าเพิ่งกอด เจ้าหญิง ผ่าน"หนึ่งวัน"มาแค่ 365 ครั้งเท่านั้น"
"ข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ช่างมันเถอะ ข้าต้องการรู้แค่ว่าที่ท่านกอดก้อนหิน เพราะว่าท่านรักเจ้าหญิงจริงๆ หรือ เพราะว่าต้องการเอาชนะ" คนเฝ้าก้อนหินถาม

"ข้ารักจริง" ปากเจ้าชายตอบโดยมือยังไม่คลายกอดจากก้อนหิน
"งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกันท่าน...... ข้าว่าท่านมากอดข้าดีกว่า

เพราะว่านั่นมันแค่"ก้อนหิน" ส่วนข้าสิคือ"เจ้าหญิง"ตัวจริง" ว่าแล้ว คนเฝ้าก้อนหินก็ถอดชุดมอมแมม ออกเผยสิริโฉมงดงาม ที่ซ่อนไว้
ที่จริงแล้วก้อนหิน ไม่ใช่เจ้าหญิง แต่เป็นเพียง ก้อนหินเท่านั้น
สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นไป...
แล้วทำไมคุณถึงปักใจ เชื่อว่ามันคือความรัก ...สำหรับคนที่ยังเข้าใจผิด ระหว่าง การเอาชนะ กับความรักที่แท้ จริงโปรดจงรีบแยกแยะให้ออก

เพราะถ้าคุณยังรอต่อไป...คุณอาจเหมือนหยดน้ำที่เฝ้ากอดก้อนหิน เพียงเพราะ....เพราะอ่ะไรผมรู้แล้ว แล้วคุณละรู้รึยัง?