คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 23
Chapter 23
เมื่อดีโน่ แซนซัส ลุซซูเรีย มุคุโร่และสึนะโยชิ รู้เรื่องที่ว่าฮิบาริถูกใครบางคนจับตัวไป เขาก็รีบบึ่งมาที่โรงพยาบาลทันที โดยที่ดีโน่ดูท่าจะใจร้อนกว่าใครเค้าเพื่อน
“ผมเป็นญาติของคนไข้ที่ชื่อฮิบาริ เคียวยะครับ” เมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง339 แล้ว เขารีบยิงคำถาม(ด้วยภาษากลาง)ใส่บุรุษพยาบาลที่ยืนอยู่ข้างหน้าทันที พร้อมกับตำรวจที่ยืนอยู่แถวนั้นด้วย ในขณะที่แซนซัสกับลุซซูเรียรีบเดินเข้าไปในห้องเพื่อไปดูว่าสคอลโล่เป็นอะไรบ้างรึเปล่า
“ครับ ผมเป็นคนเห็นเหตุการณ์ครับ” บุรุษพยาบาลพูดกับดีโน่ด้วยภาษากลางเช่นกัน
“คุณรู้อะไรบ้างครับ!?” ดีโน่ถามอย่างใจร้อน
“ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดพยาบาลกำลังนำตัวคนไข้ใส่เข้าไปในรถน่ะครับ แต่ผมไม่ได้ตามไป เพราะเธอมีปืนน่ะครับ” เขาบอก
“ผู้หญิง!?” มุคุโร่เริ่มรู้สึกตงิดใจอย่างเห็นได้ชัด เขาทำท่าเหมือนจะนึกอะไรออก
“ครับ ผู้หญิงครับ น่าจะเป็นลูกครึ่งซะด้วย สวยทีเดียวล่ะ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ ตัวเล็กๆ หน้าตาสะสวย...”
“เอาแต่เนื้อ ไม่เอาน้ำ แล้วนายพอจะจำเลขทะเบียนได้มั๊ยล่ะ!?” ดีโน่เร่ง
“ผมจำได้ครับ เป็นรถเก๋งยี่ห้อโตโยต้า แอลติส หมายเลขทะเบียน กด1218 ครับ ตอนนี้ทางตำรวจก็กำลังตามหาอยู่ด้วย” เขาพูด
“เดี๋ยวฉันไปช่วยตามหาด้วยดีกว่า” เขาพุดพลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาโรมาริโอ้
“ผมนึกออกแล้วครับ!! ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นล่ามที่เคยอยู่กับพวกคุณแน่เลย เพราะแท้จริงแล้วเธอคือสปายของทรีเซียโน่ และเมื่อเห็นว่าบอสของตัวเองตาย เธอก็เลยกลับมาเพื่อแก้แค้นยังไงล่ะครับ” มุคุโร่พุด
“อืม อาจจะเป็นไปได้” ดีโน่ทำท่าทางนึก ก่อนที่จะเอารูปถ่ายของล่ามสาวคนนนั้นที่ถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อไร่ไม่รู้เพื่อให้บุรุษพยาบาลผู้เห็นเหตุการณ์ดู
“ผู้หญิงที่นายเห็นใช่คนเดียวกันกับคนคนนี้รึเปล่า!?” เขาถามพลางยื่นภาพนั้นให้บุรุษพยาบาลดู ซึ่งเขาก็พยักหน้าเป็นเชิงใช่
“ไม่ผิดแน่ ผู้หญิงคนนี้ต้องจับตัวเคียวยะไปเพื่อทำอะไรสักอย่างแน่นอน” ดีโน่พูดพลางทำหน้าเคียดแค้นสุดๆ
“หรือว่า...เขาจะลักไปฆ่ากันครับ” สึนะโยชิที่เงียบอยุ่หน้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
“แต่ผมว่าคงไม่ได้ฆ่าหรอกครับ เพราะว่าถ้าเธาจะฆ่า เธอคงฆ่าตั้งแต่อยู่ในโรงพยาบาลแล้วล่ะครับ แล้วก็น่าจะฆ่าทั้งสองคนที่อยู่ในห้องแล้วด้วย” มุคุโร่อธิบาย
“แล้วเธอจะลักพาตัวคุณฮิบาริไปทำอะไรเหรอครับ!?” ร่างเล็กยังคงสงสัยไม่หยุด
“เรื่องนี้ผมไม่รู้ แต่คิดว่ามันต้องยิ่งกว่าฆ่าอีกครับ” มุคุโร่พูดหวั่นๆ
“แต่ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะลักพาตัวเคียวยะไปทำอะไร...ฉันก็จะต้องช่วยเคียวยะไว้ให้ได้” พูดจบดีโน่ ก็เดินออกไปทันที
“ท่าทางคุณดีโน่น่าจะรู้ใจตัวเองแล้วนะครับ” นภาร่างเล็กเอ่ย
“ภาวนาให้เป็นเช่นที่คุณคิดล่ะกันนะครับ วองโกเล่” มุคุโร่พูดพลางมองไปยังดีโน่ที่กำลังโทรสั่งงานโรมาริโอ้ด้วยท่าทางจริงจังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
.
.
.
.
ทางด้านแซนซัสที่เข้าไปดูสคอลโล่ที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่ในห้องพัก
“ดีจังเลยนะ ไอ้ฉลามสวะ ที่แกไม่เป็นอะไร” บอสแห่งวาเรียพูดพลางลูบเส้นผมสีเงินของสคอลโล่อย่างอ่อนโยน ในขณะที่ลุซซูเรียยืนดูอยู่ห่างๆ
“ถ้าแกเป็นอะไรไป ฉันต้องคลั่งแน่ๆ” พูดจบเขาก็จุมพิตที่หน้าผากมนของสคอลโล่ไปทีนึง
“ฉันน่ะ...ไม่ได้โง่เหมือนไอ้ม้าสวะแล้วนะ แล้วก็ไม่ได้ซึนแล้วด้วย...ฉะนั้น แกต้องรีบตื่นมานะ ตื่นมาฟังคำสารภาพของฉัน ตื่นมาฟัง...คำว่า ’รัก’…จากปากของฉัน” บอสแห่งวาเรียพูดเสียงเบาราวกับกระซิบ ส่วนลุซซูเรียที่เห็นท่าว่าจะไปได้สวยก็กำลังจะหมุนกายกลับออกจากห้องไป เพื่อปล่อยให้สองคนนี้ได้อยู่ได้กันก่อน เมื่อทำธุระเสร็จแล้วจะมาเรียกกลับ แต่ทว่า...
“ไอ้กระเทยสวะ!! แกไปบอกไอ้พวกนั้นด้วย ว่าฉันจะนอนที่นี่ ให้พวกมันกลับไปก่อนได้เลย” บอสแห่งวาเรียเอ่ย
“เอ่อ...บอสเพิ่งนอนหลับได้ไม่กี่ชั่วโมงเองนะคะ เจ๊ว่าบอสไปพักผ่อนที่โรงแรมเถอะค่ะ” กระเทยท้วง
“ไม่เป็นไร ฉันจะนอนเฝ้าไอ้ฉลามสวะที่นี่แหละ อย่างน้อยก็ได้นอนน่า”
“แต่บอสค่ะ...”
“ไม่ต้องพูดแล้ว นี่เป็นคำสั่ง!! ฉันจะนอนที่นี่ แกกลับไปได้แล้ว ฉันจะพักผ่อน” พูดจบบอสแห่งวาเรียก็ก้มหน้าฟุบไปกับมือสคอลโล่ที่อยู่บนเตียงคนป่วย ทำให้ลุซซูเรียได้แต่มองแบบยิ้มๆ
‘แหม กว่าจะรักกันได้ เจ๊เชียร์แทบตายเลยนะคะ แต่ไหงบอสกลับรู้ใจตัวเองได้ง่ายขนาดนี้เนี่ย ฮาฮ่าฮ่า สงสัยคงเป็นอย่างที่บอสบอกล่ะมั้งค่ะ ว่าตอนนี้บอสหยุดโง่แล้ว แต่ยังไง สมหวังไปแล้วคู่นึง จะเหลือก็แต่คู่ดีโน่กับฮิบาริสินะคะ แต่ก็คิดว่าคู่นี้ก็คงใกล้จบแล้วเหมือนกัน ภาวนาให้ดีโน่รู้ใจตัวเองให้เร็วๆด้วยเถอะ!!’ ลุซซูเรียคิดในใจ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
.
.
.
.
ยามเช้าที่สดใสสำหรับใครบางคนได้มาเยือนแล้ว
“ฮ้าว!!” สคอลโล่ที่เพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมาอ้าปากหาวพลางยกมือขยี้ตา แต่เขากลับรู้สึกได้ว่าเขามีมือเพียงข้างเดียวเท่านั้นที่เขาสามารถนำมาขยี้ตาได้ แล้วมืออีกข้างล่ะ!?
“เฮ้ยบอส!! ทำไมแกมานอนอยู่ตรงนี้ได้ว่ะ ตื่นสิ ตื่นๆๆ” สคอลโล่พูดพลางนำมืออีกข้างที่เหลือเขย่าตัวร่างสูงที่เอาหัวมานอนทับมือของเขาอยู่
“หืม!? ไอ้สวะ แกตื่นแล้วเหรอ!?” บอสแห่งวาเรียเอ่ยถามบ้าง
“เออสิว่ะ ว่าแต่...ทำไมแกถึงมานอนเฝ้าฉันได้ล่ะ คนที่แกควรจะเฝ้าคือฮิบาริไม่ใช่เรอะ” ประโยคหลังสคอลโล่เริ่มพูดเสียงอ่อนลง
“ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องไปนั่งเฝ้ามันซักหน่อย” แซนซัสตอบ พลางยันตัวลุกขึ้นและโยกคอไปมาเพื่อผ่อนคลาย
“ก็แกเป็นแฟนมันไม่ใช่เหรอ...เอ๋!?” เมื่อสคอลโล่หันหน้าไปทางฮิบาริ เขาก็ต้องตกใจที่ไม่เห็นฮิบารินอนอยู่ที่ตรงนั้นแล้ว
“ฮิบาริย้ายไปแล้วเหรอ!?” สคอลโล่ถามร่างสูงที่กำลังเดินไปเข้าห้องน้ำ
“ฉันยังไม่บอกจนกว่าแกจะกินข้าว” ร่างสูงตอบในขณะที่อยู่ห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
“ชิส์!!” สคอลโล่พูดพลางเสหน้าไปทางอื่น
“อ่ะนี่!!” บอสแห่งวาเรียเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับแปรงสีฟันที่มียาสีฟันอยู่แล้ว และขันน้ำที่มีน้ำอีกขัน และไม่มีน้ำอีกขัน
“อะ...อะไรน่ะ” วรุณสีเงินถามอย่างงงๆ
“ก็จะให้แกแปรงฟันไง ถ้าแกไม่แปรงแล้วจะกินอาหารได้เรอะ!!” เขาพูดพลางยื่นแปรงสีฟันให้สคอลโล่ที่ทำหน้ายังงงอยู่
“อะ...อืม” ซึ่งสคอลโล่ก็รับมาอย่างงงๆ และแปลกใจที่ทำไมวันนี้ร่างสูงถึงดีกับเขาเป็นพิเศษ
หลังจากที่เขาแปรงฟันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลากินอาหาร ซึ่งเป็นเวลาพอดีเลยกับที่แม่บ้านยกถาดอาหารเข้ามา
“อี๋!! จืดอ่ะ” สคอลโล่พูดเหยๆหลังจากที่กินข้าวได้เพียง 2-3 คำ
“ก็แกป่วยนี่ อาหารแบบนี้น่ะเหมาะสมที่สุดแล้ว” บอสแห่งวาเรียเอ่ย
“ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่กินแล้ว” สคอลโล่พูดพลางดันอาหารออกไป ทำให้บอสแห่งวาเรียต้องลุกขึ้นมาสั่งเอง
“แกต้องกิน!! นี่เป็นคำสั่ง”
“ฉันไม่กิน!! นี่เป็นคำตอบ” วรุณร่างบางเถียง เล่นเอาแซนซัสอึ้งทีเดียว
“แต่ฉันไม่ต้องการคำตอบ ฉันต้องการให้แกกิน!!” บอสแห่งวาเรียเอ่ยเสียงดัง
“แต่ฉันไม่...”
“ถ้าแกไม่กิน ฉันจะป้อนแกเอง...ด้วยปากฉันนี่แหละ” บอสแห่งวาเรียพุดพลางกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้สคอลโล่หน้าแดงทันที ก่อนที่จะเริ่มลงมือกินอาหารอย่างไม่อิดออด
“ให้มันได้อย่างนี้สิ!!” บอสแห่งวาเรียเอ่ยอย่างพึงพอใจที่เขาบังคับร่างเล็กให้ทำตามคำสั่งของเขาได้
.
.
.
.
TBC.
เห็นเครียดๆกัน มันไม่ดีต่อสุขภาพนะค่ะ
ก็เลยให้อ่านคู่XSหวานๆบ้าง จะได้ผ่อนคลายๆ //เหมือนเป็นสัญญาณร้าย 555+
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ และขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจเลยค่ะ
แพรวอ่านทุกเม้นเลยนะคะ ขอบคุณจริงๆคะ^^
ความคิดเห็น