คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12
Chapter 12
“แกเองก็โสโครกพอกันนั่นแหละ!!” แซนซัสว่าพลางผลักสคอลโล่ลงไปที่เตียง
“โอ๊ย!”
---------------------------------------ตัดค่ะ โทษทีนะคะ--------------------------------------------------------
‘นี่เขาทำร้ายร่างเล็กมากมายขนาดนี้เชียวเหรอ!? ใจจริงแล้ว เขาก็ไม่ได้อยากจะทำอย่างนี้หรอกนะ แต่ว่าเมื่อเข้าได้ยินชื่อของผู้ชายคนอื่นหลุดออกมาจากปากของไอ้ฉลามสวะนั่น เขาเองก็ทนแทบไม่ไหว นี่เขาเป็นอะไรไปนะ!?’
.
.
.
.
หลังจากที่ร่างสูงอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินลงมายังห้องโถงเพื่อมาพบกับคนที่เขานัดไว้ แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อนักฆ่าแห่งวาเรียทั้งสามคนอันได้แก่ ลุซซูเรีย เบลเฟกอลและมาม่อนก็อยู่ในที่นั้นด้วย
“พวกแกมาเสนอหน้าอะไรที่นี่!?” บอสแห่งวาเรียเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“เรา...จะมาร่วมแผนนี้ด้วยไงคะ” ลุซซูเรียตอบด้วยสีหน้าอึดอัดเล็กน้อย คล้ายๆว่าต้องการพูดอะไรซักอย่างแต่พูดไม่ออก
“ลุซซูเรีย เจ้าชายทนไม่ไหวแล้วนะ เจ้าชายจะพูด!!” เบลว่าพลางลุกขึ้น
“แกต้องการจะพูดอะไร!?” แซนซัสเอ่ยถาม
“เมื่อกี้พวกเราไปที่ห้องของสคอลโล่มา บอสคงรู้นะว่าพวกเจ้าชายรู้อะไร ทำไมล่ะ!! ทำไมบอสถึงต้องทำร้ายสคอลโล่ถึงขนาดนั้นด้วย!!” เบลเฟกอลพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“เดี๋ยวนี้แกกล้าขึ้นเสียงกับฉันเรอะ ไอ้เจ้าชายสวะ!! แล้วอีกอย่าง ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน!!” แซนซัสพูดเสียงกร้าว
“เบล นั่งลงก่อนเถอะ” ลุซซูเรียว่าพลางดึงเบลให้นั่งลงที่เดิม “บอสก็เชิญนั่งเถอะค่ะ”
“ฮึ!!” ร่างสูงแค่นเสียงขึ้นเล็กน้อย
“มันเป็นความจริงเหรอครับ!? คุณแซนซัส แล้วคุณทำอย่างนี้ทำไมล่ะครับ!!” นภาร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงโกรธนิดๆ
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะทำอะไรมันเป็นเรื่องของฉัน!!!” ร่างสูงพูดอีกรอบด้วยน้ำเสียงที่ดังมากกว่าเดิม
“ใจเย็นๆก่อนนะครับ คุณแซนซัส ที่พวกเขาถาม ก็เพราะว่าเป็นห่วงคุณกับสคอลโล่นะครับ” มุคุโร่พูดบ้าง
“ฉันไม่ต้องการให้สวะอย่างพวกแกมาเป็นห่วง!” บอสแห่งวาเรียเริ่มคลายอารมณ์โกรธลงได้บ้างแล้ว
“ผมรู้นะครับ แซนซัส ว่าคุณเองก็ไม่ได้อยากทำร้ายคุณสคอลโล่นักหรอก” คำพูดนี้ทำให้แซนซัสถึงกับเงียบไป
“คุณทำลงไปก็เพราะความโกรธใช่มั๊ยล่ะครับ!?” มุคุโร่ยังคงถามต่อ
“...” แซนซัสยังคงนิ่งเงียบ แต่นั่นก็หมายความว่าเขายอมรับแล้วนี่นา
“คึหึหึ ใจจริงคุณเองก็รักสคอลโล่นี่นา” มุคุโร่พูด(เหมือนจะ)หยอกล้อ
“แกจะบ้าเรอะ!! ฉันเนี่ยนะ รักไอ้ฉลามสวะนั่น ไม่มีทาง!!!” แซนซัสปฏิเสธเป็นพัลวัน
“เฮอะ!! พูดไปเถอะแก พอถึงเวลาที่เจ้านั่นหนีไปซบอกชายอื่นแล้วแกจะเจ็บใจ!!” โกคุเทระเอ่ยปากพูดบ้าง
“มันไม่มีวันนั้น!!!” แซนซัสพูดเสียงกร้าว
“ฮะฮาฮ่า นี่นายรู้มั๊ยเนี่ย แซนซัส นายกำลังยอมรับทางอ้อมนา ว่านายรักสคอลโล่น่ะ” เจ้าทึ่มเบสบอลพูดออกมาอย่างไม่รู้เวล่ำเวลา
“ใครใช้ให้แกหัวเราะฉัน!!” แซนซัสพูดพลางปล่อยออโรร่าสีดำทะมึน
“อ๊ะ โทษที” ยามาโมโตะพูดยิ้มๆ
“แล้วนี่พวกแกยุ่งกับเรื่องของฉันมากพอรึยัง!!” แซนซัสพูดเสียงเหี้ยม
“ยัง…” เมฆาร่างเล็กแห่งวองโกเล่ที่ดูเหมือนเกือบจะถูกลืมเอ่ยขึ้น
“...” ทำเอาทุกคนหันมามองผู้พูดเป็นตาเดียว
“แกน่ะ...ซึนไปก็ไม่มีใครว่าหรอกแกนะ แต่หัดรู้ใจตัวเองบ้างสิ ไม่งั้น...แกก็จะต้องเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน” เมฆาพูดอย่างสบายๆ ไม่ได้มีน้ำเสียงเยียดหยามแต่อย่างใด
“เฮอะ!! แกน่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ!!” แซนซัสตอกกลับ แต่ไม่มีอารมณ์โมโหแต่อย่างใด “แต่เอาเถอะ ฉันจะเก็บไปคิดล่ะกัน”
.
.
.
TBC.
ป.ล. ส่งเมล์มาขอเองจะดีมากค่ะ ที่เมล์ praw1046[@]gmail.com
ขอบคุณมากนะค่ะ
ป.ล.2 สุดท้ายก็ใจอ่อนส่งเมล์ไปให้คนอ่านอีกจนได้แฮะเรา =_=:;
ป.ล.3 ตอนนี้แพรวกำลังเร่งปั่นต้นฉบับด้วยค่ะ คาดว่าน่าจะออกมาเป็นเล่มนะ(ถ้าแพรวขยันพอ) ใครสามารถวาดรูปปกหรือภาพประกอบได้บ้างค่ะ จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ สำหรับคนที่วาดภาพประกอบหรือปกให้ แพรว(คง)จะลด5-10เปอร์เซ็นต์ให้ล่ะค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับความงามของภาพด้วยนา
รวมทั้งความไม่อู้ของแพรวที่พยายามจะปั่นฟิคด้วย งานนี้เหนื่อยจริงๆ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่ยังติดตามฟิคเรื่องนี้อยู่นะคะ^^
ความคิดเห็น