Top Secret P.2 :: ลับๆล่อๆ❤

            หลายวันแล้วที่ผมต้องทำตัวเหมือนพวกลูกหนี้หนีนักเลงที่ตามทวง จะอะไรเสียละครับ ก็เพราะไอ้เด็กเผือกนั่นคนเดียวเลยที่ทำให้ผมต้องทำตัวแบบนี้ รู้สึกระแวงทุกครั้งที่เข้า-ออกคอนโด ผลพวงมาจากไอ้จูบจาบจ้วงทะลวงลิ้นนั่นแหล่ะ ทำเอาผมสยองนอนไม่ค่อยหลับมาห้าหกวันแล้ว แค่มองเห็นตัวเองในกระจกหรือเผลอคิดถึงรอยสัมผัสมันก็จะตามหลอกหลอนผมขึ้นมาทันที จะว่าหลอนขึ้นสมองเลยก็ว่าได้ อ่อ..อีกอย่างคือลิฟต์ ตอนนี้ผมเกลียดลิฟต์เป็นที่สุด ถ้าผมไม่บังเอิญพักชั้นสิบแปดและทำงานชั้นสามสิบสองผมไม่ขึ้นลิฟต์หรอก ขึ้นทีไรสยองทุกที

            อย่างวันนี้ผมตื่นแต่เช้าตรู่ด้วยขอบตาดำคล้ำชาติที่แล้วคงไม่แคล้วเป็นญาติพี่น้องกับแพนกวิน เอ๊ยยย...แพนด้า ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเพราะถ้าผมไปสายผมอาจเจอคนที่ไม่อยากเจอ

            อ๊ากกกก ไม่นะ สวรรค์ต้องไม่กลั่นแกล้งคนหล่อเทพๆแบบอค แทคยอน

            ลิฟต์ค่อยๆเปิดออกพร้อมกับหัวใจผมที่เหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก ขอเหอะอย่าลงโทษในความหล่อเหลือร้ายของผมด้วยวิธีนี้ T^T

            แล้วสิ่งที่ผมเห็นจากหางตาก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับน้องหมาน่ารักอีกหนึ่งตัว ผมยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้เธอไป เธอยิ้มหน้าแดงระเรื่อให้กับยิ้มหล่อกระชากใจของผม คุณเห็นกันไหม เห็นกันรึเปล่าว่าผมนั้นเสน่ห์แรงแค่ไหน

            นี่ขนาดยังไม่ได้ปล่อยฟีโรโมนนะผู้หญิงก็แทบจะมุดหายด้วยความเขินอายกันเลยทีเดียว ผมนี่แน่นอนจริงๆฮ่าๆ น่าภูมิใจเป็นที่สุด

            ก่อนที่ลิฟต์จะปิดลงผมก็แอบหันซ้ายหันขวาเพื่อเช็คความปลอดภัย วันนี้ช่างเป็นโชคดีของผมจริงๆได้บริหารความหล่อแล้วยังรอดพ้นไอ้เด็กผี(เผือกนั่นอีกด้วย

            ผมถอนหายใจโล่งอกแล้วหันมายิ้มบางๆให้เธอพร้อมกับกดปิดประตูลิฟต์ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมีร่างของใครบางคนเดินเข้ามาในลิฟต์ก่อนที่ประตูจะปิดเพียงเสี้ยววินาที คนที่ทำให้ผมต้องอึ้งและตาค้าง O[]O

            แม้สวรรค์จะปราณีผมมากเท่าไร แต่นรกกลับไม่เห็นใจผมเลย

            ทำไมต้องส่งไอ้เด็กเปรตนี่มาด้วย

            คนหล่ออยากลาตาย Y^Y

            จะว่าไปไอ้เด็กเผือกมันก็ดูดีเหมือนกันนะ ใบหน้าที่จัดว่าหล่อกระชากใจและหวานหยดในคราวเดียวกัน บวกกับรูปร่างที่ดูดีความสูงคงสักร้อยแปดสิบตรงตามมาตรฐาน การแต่งตัวของมันก็ดูเซอร์ๆแบบมีสไตว์ เสื้อยืดสีขาวเล่นลายตัวอักษรนิดหน่อยและแจ็คเก็ททับอีกตัว กางเกงยีนส์ซีดๆที่หัวไหล่ก็สะพายกกล่องกีต้าร์และพรอบชิ้นสุดท้ายที่ทำให้มันดูเด่นยิ่งขึ้นก็คือแว่นตาที่เสียบไว้กับคอเสื้อยืด

            นี่มันจะหล่อลากและดูดีไปไหนว่ะ

            อ้าวยัยนี่ มองมันทำไม เดี๋ยวพ่อตบอัดลิฟต์เลยนี่

            อ๊ากก ไม่ใช่ครับ ที่จริงผมจะบอกว่าเธอควรสนใจผมสิ ผมหล่อและมีเสน่ห์กว่ามันนะ หันมาสนใจผมสิ แล้วไอ้เด็กนั่นทำอะไร ส่งยิ้มให้นังชรานีคนนี้ทำไม

            หงุดหงิด หงุดหงิด และหงุดหงิด

            ยัยนั่นให้ความสนใจเด็กเผือกมากกว่าผม ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองด้อยๆยังไงก็ไม่รู้ โว้ยย..อยากฆ่าคน

            แล้วไอ้เด็กนั่นทำอะไร ส่งยิ้มให้ชรานีอีกแหน่ะ ทีฉันจำไม่ได้ ทีนังชรานีนี่กลับยิ้มให้ หงุดหงิดครับ หงุดหงิดมากๆ เมื่อไรจะถึงนะเจ้าลิฟต์เวรนี่ก็ช้าจริงๆ เดี๋ยวพ่อขายคอนโดหนีไปอยู่ที่อื่นสะเลย

            ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวลงมาจนถึงชั้นหนึ่ง ยัยชรานีเดินจูงน้องหมาออกไปก่อน เพราะไอ้เด็กเผือกข้างๆแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการผายมือให้ทางเธอ เมื่อเธอเดินออกไปเรียบร้อยตอนนี้ก็เป็นผมแล้วที่ต้องออกไปบ้าง

ไม่อยากอยู่ตรงนี้นานครับ หมั่นไส้

แต่เมื่อผมกำลังจะก้าวออกไปจากลิฟต์ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาดึงรั้งที่เอวของผมให้กลับเข้าไปในตัวลิฟต์ตามเดิม ผมกำลังจะร้องโวยวายสักหน่อยแต่มันก็ไม่ได้มีเสียงอะไรออกมาเลยสักนิดเพราะอะไรน่ะเหรอครับ

ก็ไอ้เด็กเผือกมันปิดปากผมด้วยปากมันน่ะสิ

ม่ายยยย...ผมเสียจูบอีกแล้ว

และแล้วประตูลิฟต์ก็ถูกปิดลงด้วยฝีมือมัน ตัวลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นข้างบนสงสัยมีคนกดเรียก แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ ที่ผมเป็นตอนนี้คือ

ตะลึง

อึ้ง

และช็อค

มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันเอาลิ้นมาเกี่ยวกะลิ้นผมนี่แหล่ะ ซ้ำร้ายยังสงมือเข้ามาในสูทของผมแล้วลูบไล้แผ่นหลัง แม้จะมีเสื้อเชิตเนื้อดีกางกั้นอยู่แต่ผมก็รู้สึกร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก

นานเท่าไรก็ไม่รู้กว่าที่มันจะละริมฝีปากออกจากปากผม มันจ้องดวงตาปรือๆของผมที่เผลอเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของมัน ยิ้มกวนส่งให้ผมพร้อมกับคำว่า

“มอร์นิงคิส .......หวานจัง”

เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูยังกึกก้องในโสตประสาทแม้มันจะละใบหน้าออกห่างและกับไปยืนประจำที่แล้วก็ตาม หลังจากที่ได้สติผมกำลังจะโวยมันแต่ประตูลิฟต์ก็เปิดออกพร้อมกับหญิงวัยทำงานและเด็กหญิงตัวน้อยสองคน นี่ใช่ไหมที่ทำให้มันถอนจูบผม

เด็กเผือกส่งยิ้มหวานพร้อมกับเอ่ยทักทายเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสอง และนั่นทำให้ผมรู้ว่ามันเป็นใคร

“พี่คุ๊นนนนนนนนน อันยองตอนเช้าๆค่ะ”

“อันยองคะน้องนานึล น้องฮานึล”

ผมไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไรกัน เพราะตอนนี้ผมรู้สึกร้อนๆกับสายตาที่มันแอบส่งให้ผม อยากจะหนีหายออกไปจากลิฟต์เหลือเกิน เมื่อไรจะถึงเนี่ย

เมื่อมาถึงชั้นล่างและประตูเปิดออกผมจึงรีบเดินออกไปด้วยใบหน้าร้อนๆทันที ถึงใครจะว่าผมไม่มีมารยาทให้ผู้หญิงกับเด็กออกก่อนผมก็ยอม ก็จะให้ผมอยู่ต่อได้ไงเผื่อคราวนี้มันบ้าจี้ไม่ทำแค่จูบแต่จับผมปล้ำจะทำไง

อ๊ากกกก ใครก็ได้ช่วยผมด้วย ไอ้เด็กเผือกมันเล่นผมแล้ว แง้  TT^TT

เม้าท์มอยด์

ว่าจะลงตั้งแต่เมื่อคืนแต่เผือหลับ และวันนี้ก็ติดธุระทั้งวัน ขอโทษน๊าที่ลงช้า

หวังว่าจะสนุกกันน๊า(เค้าเขียนฮาๆไม่เก่ง ทนอ่านหน่อยน๊า)