『Whisper of LOVE • Short Fanfiction』

ลำดับตอนที่ #46 : ▼ [Wind breaker] Little bit higher (Suo x Sakura) - ONE SHORT

กดฟังเพลงเพื่ออรรถรสในการอ่านได้นะคะ :)

สุโอคิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นคนแปลก…
 
       แปลกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบหน้า ไม่ว่าจะลักษณะภายนอก ท่าทีระแวดระวังตัว คำพูดคำจาที่ดูหยาบกระด้าง แต่ก็พอมองออกได้ว่าทำไปเพื่อปกป้องความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น
 
แปลก… แต่ก็ชวนให้รู้สึกอยากเข้าหา
 
ใครก็มองว่าผมสองสีนั้นแปลกทั้งนั้น ที่แปลกยิ่งกว่าคงเป็นม่านตาทั้งสองข้างที่มีสีต่างกัน มันไม่ใช่สีที่ถูกแต่งเติมเพิ่ม สุโอชอบมองดวงตากลมโตที่สุกใสราวกับลูกแก้วนั้น แม้จะประหลาดแต่ก็สวยงามจนหยุดมองไม่ได้
 
ซากุระ ฮารุกะ… ชื่อนั้นน่ารักสมกับภาพลักษณ์เสียจริง
 
ถ้าไม่เห็นหน้ามาก่อนคงคิดว่าเป็นชื่อเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
 
สิ่งเดียวที่แล่นเข้ามาในความคิดมีเพียงความรู้สึกว่าอยากรู้จักเจ้าตัวให้มากกว่านี้…
 
“สีผมของเธอแปลกจังเลยนะ”
 
“หา… แล้วมันยังไงวะ”
 
“แต่ผมชอบนะ เพราะแปลกก็เลยชอบ”
 
ตอนนั้นคนตรงหน้าทำหน้าเหวอ ก่อนพวงแก้มจะเริ่มขึ้นสี
 
       มีหลายอย่างที่สุโอยังไม่เข้าใจ ซากุระมักจะทำท่ากระอักกระอ่วน ลำบากใจที่จะรับความขอบคุณจากคนอื่น มักจะใช้คำพูดและแสดงท่าทางเหมือนคนหงุดหงิด แต่สุดท้ายก็คว้านู่นคว้านี่เอาไปทำให้อยู่ตลอด
 
หันไปอีกทีก็เจอเจ้าตัวที่ใบหูกับพวงแก้มแดงแจ๋อีกแล้ว แม้ฝ่ายนั้นจะพยายามหันหน้าหนีก็ตามที
 
ตลกชะมัด… สงสัยว่าจะรับความปรารถนาดีจากคนอื่นไม่เป็น
 
ไม่รู้เลยว่าเคยเจออะไรมาบ้าง แต่มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไรนัก
 
อาจจะด้วยลักษณะภายนอกที่ผิดแผกไปจากคนปกติ แต่ใครกันนะเป็นคนนิยามความหมายของคำว่า ‘ปกติ’ ที่ว่า
 
       ซากุระเหมือนแมวทั้งบุคลิกภายนอกและนิสัยส่วนตัว วันแรกที่ได้เจอเจ้าตัวก็แสดงฝีมือการต่อสู้ที่น่าประทับใจ เพราะสรีระที่ค่อนข้างบอบบางและตัวเล็ก ทำให้ปราดเปียวและเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ตัวใหญ่กว่าได้อย่างง่ายดาย ร่างกายนั้นยืดหยุ่นได้มากจนน่าตกใจ 
 
       อาจเพราะนักเลงในสายตาคนทั่วไปไม่ใช่ภาพรวมที่ดีเท่าไรนัก เจ้าตัวคงอยากจะหาสถานที่ที่ต่อให้แปลกแยกเท่าไรก็ไม่มีใครสนใจ ไม่คิดว่าจะเลือกเดินเข้ามายังฟูรินด้วยตัวเอง สังคมของที่นี่ดีพอที่จะปลอบประโลมความแตกหักของเขาได้
 
สุโอหวังให้เป็นแบบนั้น…
 
“ทำไมเธอถึงหน้าแดงง่ายจังเลยนะ”
 
หยอกล้อนิดหน่อย แก้มกลมๆ ทั้งสองข้างก็ขึ้นสีระเรื่อง่ายเสียจริง เหมือนกำลังแกล้งแมวน้อยปากไม่ตรงกับใจไม่มีผิด
 
ยิ่งแกล้งบ่อยเท่าไรก็ยิ่งโวยวาย อดไม่ได้ที่จะหลุดขำเวลาเห็นใบหน้านิ่วคิ้วขมวดของอีกฝ่าย
 
เขาคงนิสัยเสียน่าดูที่อยากจะเห็นท่าทีแบบนี้บ่อยๆ…
 
เวลาแมวโกรธก็เป็นแบบนี้ไหมนะ ถ้ากระโดดสวบหัวเขาได้ เจ้าตัวคงทำไปแล้วแน่
      
 
 

 
       สุโอดูเหมือนคนเข้าถึงง่าย เขามักจะมีใบหน้ายิ้มแย้มและไม่เคยแสดงอารมณ์โกรธต่อหน้าใครเลยด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่ใครก็ได้ที่เขาจะเปิดใจให้
 
ซากุระคงเป็นคนแรกที่ทำให้รู้สึกอยากก้าวเข้าไปหาด้วยตัวเอง รู้ตัวอีกทีก็เผลอเดินเข้าไปขนาบข้าง และมองหาทุกครั้งที่มาถึงโรงเรียนเสียแล้ว
 
“นั่นคือรอยยิ้มของคนใจดีงั้นหรอ”
 
วันนั้นที่มีเรื่องกับชิชิโทเร็น ซากุระมองหน้าเขาแล้วก็หันไปพูดกับคนข้างตัว
 
ใครๆ ก็มักบอกว่าสุโอเป็นคนใจดี แต่ซากุระก็มองออกอย่างง่ายดาย
 
เขาเลือกที่จะใจดีกับแค่บางคนต่างหาก… ไม่ใช่ทุกคนที่ควรได้รับความอ่อนโยนนี้เสียหน่อย
 
ยกเว้นซากุระไว้คนหนึ่งแล้วกัน เพราะเขาควรได้รับสิ่งนั้นมากกว่าใคร
 
       เด็กหนุ่มคนนั้นไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองกลายเป็นศูนย์กลางของใครอีกหลายคนไปแล้ว เพื่อนร่วมชั้นต่างก็ไว้ใจและพร้อมใจกันเลือกเขาเป็นผู้นำ ซากุระเป็นคนใจดี มีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นมากกว่าที่ตัวเองรู้
 
อาจเพราะเคยเจอประสบการณ์ที่เลวร้าย ถึงได้เข้าใจว่าใครๆ รู้สึกอย่างไร
 
แม้จะหยาบกระด้าง แต่ก็ใส่ใจคนอื่นมากกว่าใคร
 
สุโอถึงได้อยากอยู่เคียงข้าง อยากจะคอยสนับสนุนทุกสิ่งที่เป็นเขาจากพื้นที่ใกล้ๆ ตรงนี้
 
       ทั้งคำพูดคำจาหาเรื่อง และท่าทางห้าวหาญ แทนที่มันจะกลายเป็นชนวนให้เกิดความขัดแย้ง ซากุระกลับเปลี่ยนขั้วตรงข้ามให้กลายเป็นมิตรได้อย่างน่าประหลาด แม้เรื่องนั้นจะยกเครดิตส่วนหนึ่งให้รุ่นพี่อุเมะมิยะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าซากุระก็เป็นส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนชิชิโทให้กลับมาน่าอยู่อีกครั้ง
 
ท่าทีห้าวเกินตัวแบบนั้นมันน่ากลัวที่ไหนกัน…
 
       เขาดึงดูดคนอื่นมากเกินไปราวกับแม่เหล็ก แม้แต่สุโอก็รวมเป็นหนึ่งในนั้นด้วยอีกคน หลายคนเริ่มสังเกตเห็นท่าทางเขินอายง่ายของเจ้าตัว และชอบแกล้งให้แมวน้อยหน้าแดงอยู่บ่อยๆ
 
หลายคนรับรู้ถึงความสนุกนี้นอกจากเขาเสียแล้ว…
 
        สุโอรู้ว่ารุ่นพี่อุเมะมิยะก็สนใจเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ต่างกัน เจ้าตัวเคยอ่อนโยนกับใครมากขนาดนี้มาก่อนหรือเปล่า ไม่เว้นแม้แต่รองหัวหน้าจากชิชิโทเร็นก็ด้วย ยิ้มหน้าบานทุกครั้งที่เห็นคนผมสองสี ตรงลิ่วเข้ามาหาคนๆ เดียวตั้งแต่ไกลเหมือนกับสุนัขตัวโตเชื่องๆ

ตัวนิดเดียวแต่ทำไมถึงได้ดึงดูดแต่ผู้ชายตัวโตเข้าหาตัวเองกันนะ
 

ไม่ชอบใจเลย…
 
อยากจะเก็บเจ้าตัวใส่กล่องและผูกโบว์เอาไว้ไม่ให้ใครได้เห็นเสียจริง
 
 
แย่แล้วสิ… เขาชักจะชอบซากุระคนนี้มากเกินไปเสียแล้ว

          

แวะเข้ามาอัพตอนสั้นๆ ของคู่สุโอซากุค่ะ
นี่มันต้าวโบ้คลั่งรักนี่นา จะว่าน่ารักก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะพี่แกแอบยันไม่น้อย
ไรเตอร์ติดตามเรื่องนี้แค่แบบอนิเมะนะคะ ข้อมูลยังค่อนข้างน้อยอยู่
กำลังตั้งใจรอซีซัน 2 อย่างใจจดใจจ่อจริงๆ ค่ะ;-; 

น้องสาของเรากินกับใครก็อร่อยไปหมด น่าจิ้นไปหมด ก็น่ารักซะขนาดนี้
น้องแมวดึงดูดแต่ผู้ชายตัวใหญ่ๆ จริงๆ นะคะ 
อีกอย่าง นังไรท์เป็นเมนสุโอด้วยค่ะ เลยแอบลำเอียงมาแต่งฟิคให้ก่อนชาวบ้านเขา แหะๆ
จะมีคู่อื่นๆ ตามมาแน่นอนแต่ขอไปเก็บโมเม้นมาก่อนนะคะ อิอิ

แล้วพบกันพาร์ทหน้าค่ะ :)

TB