แผนรักสยบร้าย

การพบเจอกันครั้งแรกที่ไม่ถูกชะตาแต่สุดท้ายก็ต้องมาข้องเกี่ยวกันอย่างเลี่ยงไม่ได้


.............................

               ที่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาล มีหมอ พยาบาล และบุรุษพยาบาลต่างพากันทำตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมายและในห้องฉุกเฉินนั้นก็มีเตียงผู้ป่วยเตียงหนึ่ง ซึ่งคนที่เพิ่งจะได้รับแผลมาหมาดๆ ได้ส่งเสียงร้องโอดครวญ เนื่องจากแผลที่ได้รับมานั้นมันมีแผลขนาดใหญ่ แต่แผลนี้คงไม่สะเทือนเธอเท่าไหร่หรอก แต่ที่เจ็บคงจะเป็นเพราะคุณหมอเย็บแผลให้ต่างหาก

              "หมอคะ เบาๆ หน่อยได้ไหม ฉันเจ็บนะ" 

หญิงสาวเปล่งเสียงออกมา เพราะตอนนี้ต้นแขนข้างขวากำลังถูกคุณหมอหนุ่มเย็บแผลให้

              "ครับ หมอพยายามเบามือที่สุดแล้วครับ อดทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวจะเสร็จแล้ว" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมาหลังจากที่หญิงสาวได้เอ่ยไปในตอนแรก คุณหมอธีรเจตน์ หมอหนุ่มดีกรีจบจากนอก และเพิ่งกลับมาทำงานที่ประเทศไทยได้ไม่นานนี่เอง ในขณะที่คุณหมอกำลังเย็บแผลให้หญิงสาวอยู่นั้น เธอได้ชักต้นแขนตัวเองเข้ามาเพราะว่าเธอรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณแผล

                "เฮ้ย! หมอ มันเจ็บนะ เป็นหมอยังไงเนี่ย ทำไมไม่เบามือหน่อย หมอเย็บแผลคนนะเว้ย ไม่ได้เย็บแผลสัตว์" น้ำเสียงของหญิงสาวต่างจากน้ำเสียงที่เอ่ยออกไปครั้งแรกอย่างมาก และการพูดจาของเธอนั้นก็ขวานผ่าซากซะอีก หญิงสาวคนนี้ชื่อว่ารินลดา จบวิศวกรรมโยธามา 5 ปีแล้ว สังคมที่เธอผ่านมานั้นมันทำให้เธอเป็นผู้หญิงตรงๆ รู้สึกอย่างไรก็พูดออกมาแบบนั้น ก็เหมือนครั้งนี้ที่เธอได้เอ่ยออกมาโดยไม่เกรงใจคุณหมอที่ทำแผลให้อยู่เลย 

                 "หมอรู้ว่าคุณเจ็บ แต่ก็อดทนหน่อยสิ แล้วอีกอย่างนะหมอคิดว่าหมออายุมากกว่าคุณ ก็น่าจะให้เกียรติผมบ้างนะครับ" ลูกเต้าเหล่าใครวะเนี่ย มันน่าจับมาตีก้นให้ลายเลย ดูคำพูดคำจาสิ มันน่านัก ! หมอธีรเจตน์ได้เพียงคิดในใจแต่ไม่กล้าเอ่ยออกมาให้เธอได้ยิน ดูจากท่าทางคงจะดื้อไม่น้อยเลย

ด้านรินลดาเมื่อถูกหมอหนุ่มตอกกลับมาด้วยประโยคนี้เธอก็ไปต่อไม่เป็นทีเดียว เธอรู้สึกว่าไม่ชอบคุณหมอที่ทำแผลตอนนี้ให้เธออยู่มาก หมอแบบไหนกันนะ ทำไมถึงพูดแบบนี้กับคนที่บาดเจ็บมา และเธอจึงได้นั่งอยู่เงียบๆ เพื่อให้คุณหมอเย็บแผลต่อไปจนเสร็จ

                           "เสร็จแล้วนะครับ ต่อไปก็ระวังให้มากกว่านี้ด้วยล่ะ พยายามอย่าให้แผลโดนน้ำด้วยนะครับ เดี๋ยวแผลจะอักเสบหมอกลัวคุณจะติดเชื้อ" ธีรเจตน์เอ่ยขึ้นมาหลังจากเย็บแผลให้หญิงสาวเสร็จ แต่ก็ไม่วายมีเสียงแทรกขึ้นมา

                             "ไม่เป็นไรน่าหมอ นี่เป็นแผลประจำจนชินละ แค่ครั้งนี้แผลใหญ่เท่านั้นเอง" ใช่สิ ก็งานที่เธอทำทุกวันนี้มันทำให้เธอมีแผลจนชินแล้ว ยิ่งไปคุมการก่อสร้างนะ แผลเยอะกว่านี้อีก แผลพวกนี้มันก็มาจากอุบัติเหตุระหว่างการก่อสร้างทั้งนั้นแหละ

                                "ก็ฟังที่ผมบอกบ้างไงครับ จะได้ไม่ต้องมาโรงพยาบาลบ่อยๆ ไง" ที่พูดออกไปก็หวังดีต่อคนตรงหน้าเท่านั้นแหละ เพราะเขาไม่อยากให้เธอมาโรงพยาบาลบ่อย และอีกอย่างเขาอยากให้เธอห่วงชีวิตตัวเองบ้าง

                              "ตกลงจะเป็นหมอหรือว่าเป็นพ่อฉันคะ?" คนปากดีสวนขึ้นทันทีที่หมอพูดจบ เหมือนที่ธีรเจตน์คิดไว้ไม่ผิด คนๆ นี้ปากจัดและดื้อรันซะด้วย

                                "เป็นหมอสิครับ แล้วก็อย่าลืมไปรับยาด้วยนะครับ กินยาให้หมดด้วยล่ะ เดี๋ยวหมอจะนัดมาดูแผลอีกทีละกัน"

                                 "โอเคคุณหมอ แล้วเจอกันนะ" ถึงแม้ว่าในใจจะไม่อยากเจอหมอคนนี้อีกครั้ง เธอก็ต้องได้พบกับคุณคนนี้อีกรอบงั้นสินะ

ว่าแล้วคนตัวดีก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินและถือใบอะไรสักอย่างที่หมอยื่นให้ก่อนเธอจะลุกจากเตียงที่ทำแผล แล้วเดินตรงดิ่งไปยังห้องจ่ายยา ..

                                    "เหอะ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากเจออีกเลยเว้ย" 

หลังจากไปรับยาแล้วเธอก็บ่นกับตัวเองคนเดียว สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะควักสมาร์ทโฟนฟังก์ชั่นครบออกมา ก่อนจะกดโทร.ออก เพื่อให้คนขับรถที่บ้านมารับ เพราะตอนนี้เธอมาทำแผล พี่ในที่ทำงานได้ขับรถมาส่ง และขอตัวกลับไปทำงานต่อ เธอจึงได้อยู่คนเดียวในตอนนี้ถึงแม้ว่ารถคู่ใจเธอจะจอดอยู่ในที่ทำงาน ..

หายไปเป็นปีเลย ติดเรียนด้วยค่ะ 55555555 พอคิดได้ว่าตัวเองแต่งนิยายไว้ เลยจะกลับมาแต่งต่อแล้วก็บังเอิญลืมพาสเวิร์ดอีกด้วย ;--; กว่าจะหาทางเข้าได้ทำปวดหัวเลยค่ะ ขอโทษนะคะ จะพยายามมาต่อเหมือนเดิมแล้วนะ 

#เรื่องแรกเน้อ ขอฝากเอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ มีภาษาที่ผิดตรงไหนบอกเราได้ค่ะ จะนำไปพัฒนาและปรับปรุงให้ดีกว่าเดิมเลย :)

CR.SHL