คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ตามคำขอ] KHR : I Just be….love you …(1001) {100%}
เบียคุรัน...คนอย่างคุณนี่มัน....
เลวที่สุด!! ฉันเกลียดคนอย่างคุณ...!!!!
ใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาและคำพูดสุดท้ายก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป...หลังจากที่รับรู้ว่า...เบียคุรันได้ส่งคนที่เธอรักไปสู้กับทางวองโกเล่ และได้บาดเจ็บสาหัสกลับมา...
ยูนิจัง...
โครมมม เพล้งงงง
เบียคุรันระบายอารมณ์กับข้าวของในห้อง เล่นเอาหกบุปผาอาลัยห้ามแทบไม่ทัน พวกหกบุปผาอาลัยซึ่งอยู่กับเบียคุรันในตอนนี้มีอยู่เพียงสามคน ได้แก่ บลูเบล ซาคุโร่ และคิเคียว ทั้งหมดต่างมองหน้ากันอย่างงุนงง เพราะเบียคุรันไม่เคยแสดงท่าทีหัวเสียแบบนี้มาก่อนเลย
“คิเคียว เบียคุรันน่ากลัวอ่ะ” บลูเบลว่าพลางหลบหลังคิเคียว
“อะฮ้า บลูเบล ท่านเบียคุรันแค่อารมณ์เสียน่ะ” คิเคียวว่าพลางลูบหัวบลูเบลเบาๆ
“บ้าดิ ได้ข่าวว่าท่านเบียคุรันทะเลาะกับท่านยูนิมาน่ะ” คำหลังซาคุโร่ลดเสียงลงจนเกือบไม่ได้ยิน (เพราะกลัวเบียคุรันกระทืบเอา)
จากนั้นพวกนี้ซุบซิบกันใหญ่ ด้วยเสียงอันเบา (เสียงเบามากกกก ได้ยินไปถึงด้านนอกนู่น) ซึ่งมันจี้ใจดำเบียคุรันอย่างรุนแรง เพราะคำพูดแต่ละคำที่ลอยเข้าหูมานี่ก็...
อะฮ้า...สงสัยท่านเบียคุรันจะไม่พอใจที่ท่านยูนิว่าเอา...
บ้าดิ...จะใครจะพอใจกัน เอะอะก็เป็นห่วงแต่เจ้าแกมม่านั่นนี่..
บลูเบลว่านะเบียคุรันต้องคิดอะไรกับยูนิแน่ …
คำพูดที่หลุดออกมาตามพรปากของลูกน้องที่น่ารัก(ตรงไหน?) มันทำให้เบียคุรันรู้ว่า....
..พวกแกนี่มันน่าจับหักคอจริงๆ!!..
แต่ว่าแต่ละคำที่ลูกน้องของเขาพูดมานั้น...ตรงทุกคำเลย!!!
ใช่...เขาไม่พอใจที่ยูนิห่วงแต่แกมม่า เรียกง่ายๆคือเขา หึง!! และที่บลูเบลพูดอีกก็ถูกอีก...ตอนนี้เขากำลังเริ่มหวั่นไหวกับยูนิ
อยากเห็นหน้าแทบบ้า...แต่เธอดันเกลียดฉัน
อยากจะกอดแทบตาย...แต่เธอดันไม่พอใจ
แล้วก็อยากบอกรักจนแทบคลั่งอีกด้วย.....
“คุณเบียคุรัน เรียกฉันมาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงหวานใสแต่ราบเรียบดังขึ้นตรงหน้า เป็นขณะเดียวกันกับที่เขานั่งกุมขมับอยู่คนเดียว..
ว่าแต่เธอมาได้ยังไง???.....เขายังไม่ได้เรียกมาสักหน่อย!!
พลันสายตาก็ไปสะดุดกับเจ้าพวกหกบุปผาอาลัยตัวแสบที่แอบอยู่หลังผ้าม่าน...
เจ้าพวกนี้อีกแล้ว = =**... เบียคุรันตะโกนก้องในใจ
ยูนิยิ้มและกล่าวคำขอโทษกับเบียคุรัน ที่เมื่อกี้พูดแรงเกินไป... “เมื่อกี้ขอโทษนะคะ ^^” ยูนิว่าพลางจับมือเบียคุรันออกจากการกุมขมับ “ที่จริงฉันไม่ได้เกลียดคุณนะคะ ^_^” ใบหน้าหวานยิ้มแย้ม ฉายแววความสดใสอย่างเห็นได้ชัด
เบียคุรันกุมมือของยูนิที่ยังจับมือเขาอยู่ “ฉันไม่โกรธยูนิจังอยู่แล้ว...” แต่น้ำเสียงนั้นมันไม่ใช่เลย...เขาไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่ที่ยูนิมาขอโทษ...เพราะมันเป็นการทำตามมารยาทเท่านั้น
“เอ่อ คุณเบียคุรัน...ฉันถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ...”
“อะไรเหรอ ยูนิจัง..”
“คิเคียวซังบอกว่าคุณมีเรื่องจะพูดกับฉันน่ะคะ ^O^”
เจ้านี่อีกแล้ว!! ป่วนได้ทุกเรื่องจริงๆสิน่า...เบียคุรันตะโกนในใจอีกครั้ง...
“ตอนนี้ไม่มีแล้ว...กลับสังกัดก็ได้นะ ยูนิจัง”
“แต่ฉันมีนะคะ...^_^”
“....= =^ เรื่องอะไรเหรอ...”
“เอ่อ...คุณเบียคุรัน คิดยังไงกับฉันเหรอคะ”เบียคุรันนัยน์ตาเบิกกว้าง เกิดอะไรขึ้น!! ไหงยูนิจังที่แสนเรียบร้อยกลับกล้าถามคำถามแบบนี้ แถมอีกฝ่ายยังเป็นคนที่เธอเพิ่งบอกว่าเกลียดไปด้วย!!!!!!!!! “คุณเบียคุรัน..ตอบสิคะ..(.///.)”
“ฟังนะ...ที่ฉันรู้สึกกับยูนิจังก็แค่...”
พวกหกบุปผาอาลัยที่แอบดูอยู่หลังม่านลุ้นกันเสียตัวสั่น แต่ก็ต้องแป้กเมื่อความรู้สึกของเบียคุรันกลายเป็นเสียงกระซิบไปซะแล้ว ....ซึนเดระ...ความคิดบลูเบล
หลายคนคงอยากรู้ว่าคำนั้นคืออะไร...คำนั้นก็คือ..
‘I Just be….Love you...(ฉันก็แค่รักคุณ) …’
ความคิดเห็น