คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : [ตามคำขอ] Naruto : One Word..(Itachi & Sakura)
คุยกับไรท์ก่อนอ่าน : คู่นี้มาในแนว Konoha high school นะคะ ^_^ ไรเตอร์เพิ่งมีเรื่องกับเพื่อนมา ในหัวเลยมีแต่เรื่องในโรงเรียนทั้งนั้น บวกกับเพิ่งรู้สาเหตุที่เพื่อนไรท์ทำไมชอบริท เลยนำมาบวกใส่กัน จนคลอดตอนนี้ออกมาได้ค่ะ ไรเตอร์จะพยายามแต่งสุดใจเลยนะคะ >_< (คงไม่ว่านะคะที่ไรท์เอาเรื่องส่วนตัวมาระบายใส่นิยาย แต่มันไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ T^T)
...นาทีสุดท้ายของการพบกันใกล้เข้ามา......
...ไม่ช้าเราคงต้องแยกกันไกล......
....เหลือช่วงดีๆให้ซึมซับอีกไม่เท่าไร...
....ความสุขผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน...
ชีวิตในรั้วโรงเรียนมันมีอะไรบ้างล่ะ......
ทั้งเรื่องเรียน เล่น เพื่อน มิตรภาพ และความรัก
‘เธอ’ ก็เป็นหนึ่งในนั้น เป็นหนึ่งในพวกหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรัก แต่อาจจะไม่สมหวัง เพราะคนที่เธอแอบรักเป็น ‘รุ่นพี่’ ซึ่งกำลังจะจบการศึกษาในระดับชั้นมัธยมปลายในอีกไม่กี่นาทีนี้เอง
ไม่แน่ว่า ‘ฮารุโนะ ซากุระ’อาจจะไม่มีโอกาสได้บอกเขาคนนั้นเลยก็ได้ เพราะ ‘อุจิวะ อิทาจิ’ เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี อีกทั้งยังเรียนดีแถมยังเล่นกีฬาเก่งอีกด้วย ถือว่าเป็นชายหนุ่มในฝันของสาวๆหลายๆคนเลยทีเดียว
เหล่าแฟนคลับของอิทาจิก็มีแต่คนสวยๆทั้งนั้น บางคนก็เป็นถึงดรัมเมเยอร์ดาวเด่นของโรงเรียนเลยเชียวนะ
แต่เธอก็ถือว่าได้เปรียบเยอะ เพราะเธอกับน้องชายของเขา ‘อุจิวะ ซาสึเกะ’ เป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน และได้ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ โอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับอิทาจิก็มีมากกว่าด้วย
แต่ถึงอย่างนั้น....
เขาก็ไม่เคย...แม้แต่จะอ่อนโยนกับเธอ...
กับคนอื่นเขาอาจจะยิ้มให้...
แต่กับเธอ...
ไม่เคย...แม้แต่จะมอบรอบยิ้มให้
และ...
ไม่เคย...แม้แต่จะชายตามอง
ดังนั้นเรื่องที่เธอแอบรักและคิดจะสารภาพกับเขา......โอกาสที่เขาจะตอบรับคือ.....0.01%
“ซากุระ พิธีมอบประกาศจะเริ่มแล้วนะ เข้าไปหอประชุมเถอะ” ซาสึเกะตบไหล่ซากุระเบาๆ ก่อนจะลากเธอเข้าไปที่หอประชุม ซึ่งเป็นสถานที่ประกอบพิธีจบการศึกษา
หลังจากนั้นอาจารย์ใหญ่ก็ขึ้นมาพูดส่งท้ายให้นักเรียนที่จะจบการศึกษา และให้นักเรียนรุ่นน้องเข้าไปติดโบที่ระลึกให้กับรุ่นพี่
รุ่นน้องบางคนถึงกับติดไปร้องไห้ไป...
บางคนก็สารภาพกับรุ่นพี่ที่ชอบไปซึ่งๆหน้าก่อนจะวิ่งหนีไป....และแน่นอน รุ่นพี่คนนั้นเขาวิ่งตามไป
อิจฉาจังแฮะ...
“ต่อไป ตัวแทนนักเรียนม.6จะขึ้นมากล่าวอะไรกับเพื่อนๆนะคะ” พิธีกรสาวกล่าว ก่อนที่ร่างสูงจะย่างก้าวขึ้นมาหยุดยืนบนเวทีอย่างสง่างาม เรียกเสียงกรี๊ดจากรุ่นน้องเป็นอย่างดี
อิทาจินั่นเอง...
เขายิ้มและโบกมือให้กับทุกคน ก่อนจะจับไมค์และพูดส่งท้ายกับน้องๆ
“เอาล่ะนะครับ พี่ต้องขอบคุณน้องๆมากที่คอยเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ”
“แล้วก็เคยมีคนถามผมว่าผมเคยรักใครมั้ย คำตอบคือมีครับ”
แฟนคลับอิทาจิกรี๊ดลั่นเพราะอยากรู้สุดขีด….
“เธอคนนั้นเป็นรุ่นน้อง อายุอ่อนกว่าผม 2 ปี..”
ตึกตัก...
“ตลอดเวลานั้น ผมต้องคอยทำเป็นเมินเธอทั้งที่ใจจริงอยากจะเข้าไปกอดแทบบ้า”
ใครกันนะ..ผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น...
“เธอคนนั้นมีเรือนผมสีชมพูอ่อนและดวงตาสีเขียวมรกต...”
เอ๋..
“และเธอก็อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ฟังเพลงที่ฉันแต่งให้เธอดีๆนะ ฮารุโนะ ซากุระ” จากนั้นเสียงดนตรีก็บรรเลงขึ้นมา พร้อมๆกับริมฝีปากหนาที่ค่อยๆขยับและเสียงทุ้มที่ค่อยๆขับร้องออกมา....
(แนะนำให้เปิดเพลงประกอบ : รักหนึ่งคำ จดจำตลอดไป)
“เก็บรอยยิ้มฉันไว้ในใจของเธอ โอบกอดทุกนาทีของเรา
ปล่อยให้รัก ทำงานเบา ๆ ในใจฉันและเธอ
ร่ำลาด้วยยิ้มนี้ที่มี เพื่อเริ่มคิดถึงกันเสมอ
เพื่อรอกลับมาพบเจอ พิสูจน์ว่ารักหนึ่งคำ
พอให้จดจำตลอดไป
Oh wo.. na.. na.. hoo ฉัน.. จะขอรักเธอแม้นานเท่าไหร่
เพราะ..ว่ารักที่เคยให้ไปหนึ่งคำนี้ช่างมีความหมาย
จดจำไว้ข้างในใจ ตลอดไป...”
เสียงเพลงจบไปพร้อมกับเสียงตะโกนจากเพื่อนๆว่า...
“ยินดีด้วยนะคะ/ครับ รุ่นพี่อิทาจิ ซากุระ!!!!!!!!!”
ติ๋ง....
หยาดน้ำตาสีใสค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มนวลของหญิงสาว ก่อนจะตอบรับกับชายหนุ่ม...
“ฉันเองก็รักรุ่นพี่ค่ะ ขอบคุณนะคะ รุ่นพี่อิทาจิ!!” ซากุระตะโกนออกไปก่อนจะยิ้มด้วยน้ำตาที่นองหน้า หากแต่เป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ
อิทาจิค่อยๆก้าวลงจากเวที และจากนั้นไฟในหอประชุมก็ดับลง.......
พรึบ!!!!!
หญิงสาวรู้สึกได้ถึงแรงกดที่ปาก และพบว่าริมฝีปากหนาของชายหนุ่มถูกประทับอยู่บนริมฝีปากของตนเองแล้ว เมื่อไฟถูกเปิด ชายหนุ่มก็รีบถอนริมฝีปากออก ก่อนที่เพลงที่อิทาจิร้องไปเมื่อสักครู่ก็ดังขึ้นมาแบบเต็มเพลง.....
นาทีสุดท้ายของการพบกันใกล้เข้ามา
ไม่ช้าเราคงต้องแยกกันไกล
เหลือช่วงดีๆให้ซึมซับอีกไม่เท่าไร
ความสุขผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน..
เพิ่งบอกรักกันวันนั้น จากกันแล้วหรือวันนี้
อยากยืดเวลาออกไป แต่ก็คงไม่มีทาง
ก่อนจะไม่ได้พูดแล้ว แลกคำนี้กันอีกครั้ง
โบกมือลาแล้วกระซิบ คำว่ารักกันค่อย ๆ
เก็บรอยยิ้มฉันไว้ในใจของเธอ โอบกอดทุกนาทีของเรา
ปล่อยให้รัก ทำงานเบา ๆ ในใจฉันและเธอ
ร่ำลาด้วยยิ้มนี้ที่มี เพื่อเริ่มคิดถึงกันเสมอ
เพื่อรอกลับมาพบเจอ พิสูจน์ว่ารักหนึ่งคำ
พอให้จดจำตลอดไป
ใครว่าห่างไกลนั้นเลวร้าย
มันแค่ท้าทายว่าเรามั่นคงแค่ไหนเมื่อห่าง
ถ้าฉันไม่แพ้และเธอไม่หวั่นระยะทาง
ระหว่างเราคงไม่ชืดจางไป
เพิ่งบอกรักกันวันนั้น จากกันแล้วหรือวันนี้
อยากยืดเวลาออกไป แต่ก็คงไม่มีทาง
ก่อนจะไม่ได้พูดแล้ว แลกคำนี้กันอีกครั้ง
โบกมือลาแล้วกระซิบ คำว่ารักกันค่อย ๆ
เก็บรอยยิ้มฉันไว้ในใจของเธอ โอบกอดทุกนาทีของเรา
ปล่อยให้รัก ทำงานเบา ๆ ในใจฉันและเธอ
ร่ำลาด้วยยิ้มนี้ที่มี เพื่อเริ่มคิดถึงกันเสมอ
เพื่อรอกลับมาพบเจอ พิสูจน์ว่ารักหนึ่งคำ
พอให้จดจำตลอดไป
เพราะ..ว่ารักที่เคยให้ไปหนึ่งคำนี้ช่างมีความหมาย
จดจำไว้ข้างในใจ ตลอดไป...
กับรุ่นพี่อิทาจิ...
ตอนนี้ฉันพูดได้เพียงอย่างเดียวว่า...
‘รัก’ หนึ่งคำ ‘จดจำ’ ตลอดไป.....
...........♥
ความคิดเห็น