[OS Bnior] PAIN - [OS Bnior] PAIN นิยาย [OS Bnior] PAIN : Dek-D.com - Writer

[OS Bnior] PAIN

โดย someY

"ผมยังรอพี่อยู่นะ"

ผู้เข้าชมรวม

598

ผู้เข้าชมเดือนนี้

1

ผู้เข้าชมรวม


598

ความคิดเห็น


5

คนติดตาม


11
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  1 เม.ย. 58 / 01:35 น.

แท็กนิยาย

GOT7 Bnior



ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
วันช็อตขั่ววูบงับบ

ติชมกันดั้ยยย

ติดตามหรือรีเควสฟิคได้เลยนะงับบ

แต่งฟิคยาวเมื่อไหร่จะสร้างเพจไว้ให้ทวงกันนะงับ 555555


 
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    PAIN

     

    กริ๊ง กริ๊ง

     

    “ฮัลโหลครับ”

    เนียร์เหรอ วันนี้พี่ไม่กลับบ้านนะ

    “มีงานด่วนมาอีกแล้วเหรอครับพี่เจบี”

    อื้อ พึ่งเข้ามาตะกี้เอง

    “ไม่เป็นไรครับ ตั้งใจทำงานนะครับ”

    อื้อ

     

    ตรู๊ด ตรู๊ด

     

    จูเนียร์ วางเจ้าโทรศัพท์เครื่องบางนั่นด้วยมือสั่นเทา...ทำไมเขาจะไม่รู้

    ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพี่ เจบีไม่ได้มีงานด่วน

    แต่พี่เจบีมีใครอีกคนต่างหาก...

    จูเนียร์ยืนนิ่งจนรู้สึกตัวเมื่อมีน้ำสีใสหยดลงมาบนฝ่ามือ ร่างบางยกมือขึ้นเช็ดเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อโค้ทแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ร่างบางเดินมาจนถึงเบเกอรี่แห่งหนึ่งริมถนน ร่างาบงค่อยๆมองเข้าไปในตัวร้านที่ตกแต่งด้วยความสวยงามและบรรดาขนมที่น่ากิน แต่นั่นก็ไม่สามารถเรียกความสนใจของร่างบางจากคนสองคนที่นั่งอยู่ในที่นั่งกลางร้านได้

     

    ใช่ พี่เจบีของเค้ากับใครอีกคนหนึ่ง

    ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก

    สวย...จนเขาเทียบไม่ถึงเลยล่ะ

    ผมยาวลอนสีดำธรรมชาติกับผิวขาวและปากสีแดงที่เป็นกระจับนั่น

    เด็กผู้ชายหน้าตาธรรมดาอย่างเขาจะไปสู้อะไรได้

    ยิ่งพี่เจบีเคยเป็นเดือนของมหาลัยด้วยแล้ว

    ทั้งคู่ยิ่งเหมาะสมกันไปใหญ่...

     

    จูเนียร์ค่อยๆเดินเข้าไปในร้าน ก่อนจะเข้าไปนั่งที่เคาน์เตอร์ที่หันหน้าออกนอกกระจกก่อนจะแอบฟังสิ่งที่ทั้งคู่คุยกัน

     

    “อึนจี”

    “ว่าไงคะเจบี”

    “ผมมาคิดๆดูแล้วนะ เรื่องของเราสองคนน่ะ”

    “คะ ?

    “ผมจะไปบอกเลิกจูเนียร์ คุณกับผมจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆกันอีกแล้วนะ”

    “เจบี..”

    “ทำไมเหรอครับ อึนจีไม่ดีใจเหรอครับ”

    เจบีพูดพลางกุมมือของหญิงสาวไว้แล้วมองด้วยสายตาที่ไม่เคยมองกับจูเนียร์..

    “ฉัน..ดีใจมากเลยค่ะ ฉันรักเจบีนะคะ”

    “ผมก็รักอึนจีครับ”

    น้ำตาของจูเนียร์ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

    เจ็บ...เขาเจ็บจังเลย

    ทำยังไงถึงจะหายนะ...

     

    จูเนียร์ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปหาสองคนนั่น อึนจีที่เห็นจูเนียร์เดินมาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนที่เจบีจะหันไปมองและตกใจเช่นกัน

     

    “เนียร์..”

    “นี่คืองานของพี่เจบีใช่มั้ยครับ..”

    “...”

    “ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ...”

    “...”

    “ผมรู้ว่าพี่อยากจะพูดอะไร...แต่ขอให้กลับไปคุยกันที่บ้านได้มั้ยครับ”

    “...”

    “ถือว่าผมขอร้อง....นะ”

    “...ได้สิ...เดี๋ยวฉันจะกลับไปละกัน”

    “ผมจะรอนะครับ”

     

    พูดจบจูเนียร์ก็เดินออกจากร้านก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อายใคร

    เจ็บอีกแล้ว...เขาเจ็บมาก

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    จูเนียร์มารอเจบีที่บ้านได้สักพักแล้ว ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงเปิดประตูบ้านและเห็นร่างหนาของคนที่เค้ารอกำลังเดินเข้ามาหาเค้าที่นั่งอยู่บนโซฟา

     

    “มาแล้วหรอครับ”

    “จะพูดอะไรก็รีบพูดจูเนียร์”

     

    ร่างบางเม้มปากแน่นก่อนจะค่อยเอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นเทา

     

    “นั่นคือสาเหตุที่พี่ไม่ค่อยกลับช่วงนี้สินะครับ”

    “...”

    “พี่อึนจี ผมว่าเค้าเหมาะสมกับพี่เจบีดีนะครับ...ผมรู้มาตั้งนานแล้วแหล่ะว่าพี่เจบีมีใครอีกคน แต่ผมไม่อยากยอมรับมัน...”

    “...”

    “ผมน่ะ...รักพี่เจบีมากเลยนะ”

    “...”

    “เพราะฉะนั้น...ผมจะให้พี่เจบีทำในสิ่งที่พี่เจบีมีความสุขที่สุด”

    “หมดเรื่องจะพูดแล้วใช่มั้ย”

    “...เดี๋ยวผมจะช่วยเก็บเสื้อผ้านะครับ”

     

    จูเนียร์พูดก่อนจะลุกไปเก็บเสื้อผ้าให้เจบีที่อยู่ในห้องให้ร่างหนา และเดินกลับมาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

     

    “ขอให้ผมไปส่งพี่เจบีเป็นครั้งสุดท้ายนะครับ”

    “....เอาสิ อยากทำอะไรก็ทำ”

    “...”

     

    ร่างบางกัดริมฝีปากจนห้อเลือดก่อนจะเดินตามร่างสูงออกไปหน้าบ้านที่จอดรถสีดำคันใหญ่และมีใครอีกคนนั่งอยู่ในนั้น แทนที่ของเขา..

     

    “พี่เจบีครับ”

    “มีอะไรอีก”

    “ในวันสุดท้ายที่พี่ไม่มีใคร”

    “...”

    “ขอให้รู้นะครับว่าพี่ยังมีผมอยู่...”

    “...”

    “ตลอดไป”

    จูเนียร์ยิ้มน้อยๆให้เจบีก่อนจะโค้งตัวและเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยความเจ็บปวด

     

    เจบีมองแผ่นหลังบางนั่นก่อนจะเดินขึ้นรถและขับออกไป...

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    2 ปีผ่านมา

     

    “เจบี!! นี่มันอะไรคะ”

    “อะไรอีกละอึนจี นั่นกึมโจรุ่นน้องที่ทำงานพี่ไง”

    “แต่มันชอบมานัวเนียพี่เจบีนะคะ!!

    “ถ้าพี่ไม่เล่นด้วยก็ไม่เป็นไรป่าววะ เชื่อใจกันบ้าง”

    “พี่เจบี !!

    “ถ้างี่เง่าอย่างนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอึนจี”

    “เหอะ นังนั่นมันดีมากสินะถึงได้พูดแบบนี้กับอึนจี”

    “อึนจี..”

    ร่างหนาขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ ทำงานมาเหนื่อยๆก็มาเจอแบบนี้เขาไม่โอเคสักนิด

    “เหอะ”

    ร่างอรชรของหญิงสาวเดินไปเปิดประตูแล้วเดินออกไปก่อนจะปิดมันอย่างแรงด้วยความโมโห

    เจบีนั่งลงกับโซฟาด้วยคาวามเหนื่อยล้า ตั้งแต่เค้าย้ายมาอยู่กับอึนจีเค้าก็ทะเลาะกันเกือบทุกวัน

    ร่างหนานั่งอยู่อย่างนั้นจนนึกอะไรขึ้นมาได้

     

    “ในวันสุดท้ายที่พี่ไม่มีใคร”

    “...”

    “ขอให้รู้นะครับว่าพี่ยังมีผมอยู่...”

    “...”

    “ตลอดไป”

     

    ร่างหนาขับรถยนต์สีดำมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่

    บ้านที่เขาเคยอาศัยอยู่กับใครอีกคน..

     

    กริ๊ง กริ๊ง

    มือหนากดออดบ้านแล้วรออย่างใจจดใจจ่อ

    ผ่านไปสักพักก็ไม่มีวี่แววว่าเจ้าของบ้านจะมาเปิด

    เจบีถอนหายใจก่อนจะเดินถอยหลังออกมาและกำลังจะขึ้นรถแต่

     

    “ขอโทษที่มาช้าครับ พอดีเมื้อกี้ผมอยู่ในครัวน่ะครับ”

    เขาหันกลับไปก่อนจะเห็นร่างเล็กที่เค้านึกถึงก้มโค้งสำนึกผิดอยู่ข้างหลัง

    หึ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ

     

    “จูเนียร์”

    ร่างบางชะงักไปนิดนึงตอนที่ได้ยินเสียงอีกฝ่าย จูเนียร์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับใบหน้าที่คุ้นเคย

    ใบหน้าที่เค้าไม่มีวันลืม

     

    “พี่เจบี..”

    “ฉันมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ขอคุยกับนายสักหน่อยได้มั้ย”

    “...เข้ามาสิครับ”

     

    ร่างหนาเดินตามร่างบางเข้าไปในบ้าน

    ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสินะ แม้แต่เฟอร์นิเจอร์ก็ยังเหมือนเดิม

    ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ

     

    “พี่เจบีนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปหยิบน้ำมาให้”

    “ไม่ต้องหรอก นั่งสิ”

    “อ่า ครับ”

     

    ร่างบางนั่งตามที่เจบีบอกก่อนที่บรรยากาศจะเงียบไป..

     

    “...”

    “...”

    “พี่เจบีทะเลาะกับพี่อึนจีมาเหรอครับ”

    “อื้อ”

    “อ่า เรื่องอะไรล่ะครับ”

    “หึงหวงธรรมดาน่ะ”

    “อ๋อ ครับ”

    “...”

    “...”

    “นี่จูเนียร์”

    “ครับ”

    “ทำไม...ตอนนายคบกับฉัน ฉันไม่เห็นนายหึงหวงฉันกับใครมั่งเลย”

    “...”

    “...”

    “ผมเชื่อใจไงครับ”

    “เชื่อใจ ?

    “ผมเชื่อใจพี่เจบีว่าจะไม่มีวันนอกใจผม”

    “...”

    “การเชื่อใจน่ะครับ..สำคัญต่อชีวิตคู่มากนะ เพราะการจะรักใครสักคนได้ต้องเชื่อใจเค้าจริงๆว่าเค้าก็รักเราเหมือนกัน พี่อึนจีเค้าคงแค่รักพี่เจบีมากน่ะครับ..”

    สักพักหยดน้ำตาก็หยดลงมาจากดวงตาของร่างเล็ก

    “อ่า ขอโทษนะครับอยู่ดีๆมันก็ไหลออกมาเอง..”

     

    ยังไม่ทันได้พูดต่อมือหนาของเจบีก็มาแตะที่ริมฝีปากบาง ดวงตาคมของเจบีจ้องไปที่ดวงตากลมโตของจูเนียร์ที่มีน้ำตาเอ่อคลออยู่นิดๆ

    เจบีค่อยโน้มหน้าเข้าไปหาจูเนียร์ก่อนจะบรรจงประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางของร่างเล็ก เป็นการจูบที่ไม่มีการรุกล้ำ จูบที่เหมอืนจะปลอบให้ร่างเล็กนี้หยุดร้องไห้สักที

    ร่างหนาค่อยๆผละออกมาก่อนจะสบตากับจูเนียร์อีกครั้ง ร่างบางขบเม้มริมฝีปากแดงนั่นเล็กน้อยก่อนที่เจบีเพียงแค่แตะริมฝีปากลงไปอีกรอบ

    “อย่ากัดสิ เดี๋ยวก็เลือดออกหรอก”

    “พี่เจบี...”

    “นาย...ยังรักฉันอยู่มั้ย”

     

    ห้องนั่งเล่นถูกปกคลุมด้วยความเงียบอีกครั้ง ก่อนที่จูเนียร์จะเอ่ยตอบเจบีไป

     

    “ไม่”

    “...”

    “ผมไม่เคยไม่รักพี่เจบี...ถึงแม้วันนั้นพี่จะไปจากผมไป แต่ผมไม่เคยลืมและไม่เคยเลิกรักพี่เจบีเลย...มีแต่รักขึ้นทุกวัน...ถึงมันจะเจ็บแค่ไหนก็ตาม ผมยังรักพี่เจบีอยู่..อ๊ะ”

     

    พูดไม่ทันจบเจบีก็กระชากจูเนียร์ไปไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกอดแน่นจนร่างบางรู้สึกได้

     

    “พี่เจบี..”

    “พี่มันโง่เอง..”

    “...”

    “พี่มันโง่ ที่ไม่เคยรู้ว่าคนที่รักพี่จริงๆคือใคร...พี่ผิดเอง พี่ขอโทษนะ”

    “พี่เจบี”

    “เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย”

    “...”

    “ได้มั้ยครับ”

    “...”

    “...”

    “ผมรอพี่เจบีกลับมาทุกวันเลยนะครับ”

    เจบียิ้มกว้างก่อนจะกอดร่างเล็กนี่ให้แน่นยิ่งขึ้นราวกับง่ากลัวจูเนียร์จะหายไป ร่างบางเห็นอย่างนั้นเลยกอดร่างหนากลับ ทั้งคู่โอบกอดกันจนรู้สึกเหมือนจะเป็นร่างเดียวกัน

     

    “ยินดีต้อนรับกลับมานะครับพี่เจบี”

    “อื้ม พี่รักนายนะจูเนียร์”

    “ผมก็รักพี่เจบีครับ”

     

     

     

     

     

    #กรี๊ดดด ฟิคชั่ววูบอีกละข่า 5555555

    ติชมได้น้า แต่อย่าด่านะเค้าขออ T^T

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×